Tips voor het beëindigen / verbreken van een relatie

Wat ik regelmatig tegenkom in mijn praktijk, is dat de ene partner aankondigt weg te willen uit de relatie, en de ander dat helemaal niet heeft zien aankomen. Hoewel dit vaak voorkomt, is het natuurlijk eigenlijk heel gek dat je in je meest intieme relatie, niet van elkaar zou weten hoe je erin staat. Ik zie hier grofweg twee destructieve dynamieken die vaak spelen:
1. De ene partner geeft voor zijn of haar gevoel al heel lang van alles aan, maar de ander doet dit af als 'zeuren' en heeft niet door hoe serieus de stand van zaken is. Hier hebben beiden partners te leren hoe ze zich op een verbindende manier kunnen uitspreken naar de ander. Aanhaken, zeggen wat je nodig hebt, blijven staan voor je behoefte etc.
2. De ene partner lijdt in stilte en de ander heeft niets in de gaten. Totdat de eerste vindt dat hij of zij genoeg geleden heeft en 'ineens' weg wil. Hier is een patroon van vermijding bij de één en onafgestemdheid bij de ander aan de hand. Vaak voelt de eerste het zo lang verdragen van wat er dwars zit, als een rechtvaardiging om op te stappen. Maar dat is het niet, zeker niet wanneer er kinderen betrokken zijn.
Door het vermijden van moeilijke gesprekken en dan ineens te willen verdwijnen, creëer je chaos en shock bij je partner en hechtingsproblematiek bij eventuele kinderen. Een relatie verbreken is een gezamenlijk proces. Wanneer dit niet lukt, schakel dan op tijd een therapeut in.

Soms weet je het al.. Je wil je relatie verbreken maar......

Allerhande excuses en smoezen houden je tegen. De kinderen, wat denken anderen wel niet...

Wat wil je liever? Ongelukkig samen blijven en dat voorbeeld aan je kinderen geven of kies jij voor jezelf? En zorgt zo dat jij (en de kinderen) weer echt gelukkig worden?

Je kunt verzeild raken in iemand die narcistische trekken heeft. Kenmerkend is dat zo iemand in heb begin enthousiast en levendig is en je aantrekt, maar bij tegenwerk of tegenspoed vooral verwijtend is en afwijzend en vandaar uit chanterend of weer poeslief om het goed te maken. Moet je zo'n relatie daarom verbreken? Dat ligt er aan. Narcisme is een glijdende schaal van licht tot zwaar. De vraag is of iemand aanspreekbaar is op zijn/haar gedrag en daar daadwerkelijk naar handelt. Zo ja, dan kun je ver komen, immers, iedereen is wel in meer of mindere mate wat 'narcistisch'. Als je merkt dat de ander als het er op aan komt niet aanspreekbaar is, dan geldt een hard advies: weg wezen. Zo iemand zal niet veranderen. En je verlangen en hoop dat de ander wel verandert zal je langzaam leegzuigen. Dus weg wezen!

Ouders zitten soms in een dilemma. Als partners zijn ze 'klaar met elkaar', maar er zijn ook (opgroeiende) kinderen in huis..
Wat is wijsheid.. keizen voor je eigen geluk, jezelf opzij zetten voor het geluk van de kinderen.. jezelf tekort doen in dienst van de kinderen..

Kinderen zijn vaak een reden om bij elkaar te blijven, maar het mag nooit de enige reden zijn. Het is lief dat je als ouders aan de kinderen denkt en inderdaad, een scheiding is voor hen een harde klap.
Want kinderen van gescheiden ouders raken vaak geparentificeerd.
Dat wil zeggen ze worden te vroeg volwassen en de kans dat ze later zelf duurzame relaties aangaan wordt kleiner.

Maar parentificatie en hechtingsproblemen treden ook op bij kinderen van ouders die in een liefdeloze relatie blijven. Kinderen nemen dan ook vaak die veel te volwassen taak op zich om de band tussen hun ouders te verbeteren of te herstellen. Wat dit betreft maakt het dus weinig uit of je gaat scheiden of niet.

Wanneer de liefde bekoeld is, is dat niet altijd een reden te stoppen met de relatie. Heel vaak worden er geen scheidingspapieren aangevraagd en gaan partners niet in relatietherapie. Maar pas op dat besluiteloosheid niet verward wordt met goed ouderschap (voor de kinderen bij elkaar blijven).

Het aller belangrijkst is; neem een besluit. Ga scheiden, als jullie dat allebei willen. Of onderzoek welke angst jullie ervan weerhoudt om in actie komen. Ga samen in therapie. Misschien red je daarmee de relatie. En anders ontdek je waar je bang voor bent en of dat terecht is, of niet. Kinderen kunnen ook respect hebben voor eerlijke keuzes en zeker wanneer die in goede verstandhouding genomen worden.

Maar blijf niet in een impasse leven, die kan meer nadelige gevolgen hebben dan de vervelende beslissing van uit elkaar gaan.

Ik weet dat er veel minder mensen bij mij in de praktijk komen dan het aantal mensen dat mijn website bekijkt. Heb jij al gegoogeld op relatietherapie? Je ingeschreven voor mailings? Podcasts geluisterd? Maar toch nog niet de stap gezet naar therapie?

Ik ben wel benieuwd wat de reden is dat je nog niet hebt doorgepakt, als je eigenlijk wel wat hulp kunt gebruiken.

Wat ik zo jammer vind, is dat veel mensen zo lang wachten. Er gaan vaak jaren voorbij voordat stellen een keer aan de bel trekken en durven te zeggen: “Help ons, we zijn de verbinding met elkaar kwijt.” Een van de twee denkt ondertussen al serieus aan uit elkaar gaan of heeft al een andere, potentiële liefde gevonden, waardoor de eigen partner al met 1-0 achter staat.

Ondanks dat je voelt dat je er zelf niet uit gaat komen, blijf je toch nog even aanmodderen. ‘Misschien wordt het wel beter als we dat nieuwe huis gekocht hebben. Misschien als we op vakantie gaan. Misschien kan een baby’tje onze liefde weer aanwakkeren. Of als we de burnout, de reorganisatie, de tropenjaren met de kids, etc. achter de rug hebben.’ Terwijl je van binnen heus wel weet dat dit niet zo gaat zijn, maar het probleem voor je uitschuift.

Waarom doe je dit?

Een reden kan zijn dat je er tegenop ziet om te praten over je relatie, je gevoelens en over de veranderingen die nodig zijn om de verbinding met je partner te herstellen.

En dan ook nog met iemand die je niet kent. Aan de andere kant, misschien is het juist wel fijn om met iemand te praten die je niet kent. Bovendien zijn therapeuten wel wat gewend, die vinden niet gauw iets raar. En jij bent de cliënt, maar jouw partner ook. Jullie zullen je beiden gezien en gehoord voelen. Ja, ook als een van jullie de ander pijn heeft gedaan door het woord ‘scheiden’ op tafel te leggen of door vreemdgegaan te zijn.

Er is altijd een onderliggende reden voor bepaald gedrag en emoties. Niemand krijgt de schuld. Je gaat bij de therapeut geen ruzies uitvechten om je punt te kunnen maken of om de therapeut aan jouw kant te krijgen. Jullie gaan samen werken aan jullie probleem en kijken naar oorzaken en oplossingen.

Het kan ook zijn dat je er niet echt vertrouwen in hebt. ‘Hoe moet een therapeut mijn relatie nou gaan redden?’ Dat moeten we toch zelf wel kunnen? Dat klopt, en je krijgt ook de tools zodat je het zelf kunt. Natuurlijk kan een therapeut jouw relatie niet redden. Als je advies krijgt over wat je kunt doen om stappen in de juiste richting te zetten en je doet dit vervolgens niet, dan gaat het niet werken.

Wanneer je dus merkt bij jezelf: ik heb niet zo veel vertrouwen in therapie, geef dan eens antwoord op de vraag: Heb je geen vertrouwen in de therapeut of heb je er geen vertrouwen in dat je doet wat er nodig is?

Als je op websites hebt gekeken en je denkt: Getver, ik voel totaal geen klik met dat mens, dan heb je gelijk dat je er geen vertrouwen in hebt. Dan is dit niet de juiste therapeut voor jou. Zoek dan even verder, want er zijn genoeg therapeuten waar je wel een klik mee kunt hebben.

Of wil je je niet openstellen voor de echte gevoelens van je partner omdat je bang bent voor wat er gezegd gaat worden? Verdwijn je liever in een gat in de grond dan dat je je eigen kwetsbare emoties moet laten zien?

Meestal wordt de kamer van de therapeut juist als een veilige omgeving ervaren. Als je ergens eerlijk kunt zijn is het wel bij een empathische therapeut die als doel heeft om jullie te helpen de verbinding weer te herstellen.

Maar goed, jij bent niet de enige die er over gaat, de beslissing om in relatietherapie te gaan.

Als je partner zegt ‘geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om in therapie te gaan’, tja, wat moet je dan?

Ook daar is een oplossing voor. Een goede relatie met je partner begint namelijk bij jezelf. De relatie met jezelf is toch steeds weer de basis voor relaties met anderen. Als je jezelf goed kent en weet wat je gevoeligheden zijn, heb je al een stuk gewonnen. Als je dan ook nog snapt wat er in jouw partner omgaat en weet hoe je daarmee om moet gaan, dan hoeft je partner nog niet eens meteen mee.

Laat je dus niet weerhouden als je partner in eerste instantie niet wil. Dit kan nog veranderen als hij of zij merkt dat jij aan het werk bent om de relatie te verbeteren. En als je partner hier resultaten van merkt, kan dit nog wel eens goed uitpakken en komen jullie na verloop van tijd toch samen.

Wat heb je te verliezen?

De investering staat in geen verhouding tot wat je er voor terugkrijgt.

Want wat kost je relatie je nu?

Frustratie, boosheid, misschien zelfs woede, verdriet en eenzaamheid kosten je zo veel energie. Dit soort emoties zijn op de lange termijn vreselijk schadelijk voor je gezondheid, met als mogelijk gevolg chronische pijn, een zwak immuunsysteem en een ongelukkig gevoel.

Bij je partner weggaan is een optie, maar dan moet je zeker weten dat je partner het probleem is. Als het probleem deels bij jezelf ligt, zul je in volgende relaties weer tegen dezelfde problemen aanlopen.

Het leven is te kort om hier mee rond te blijven lopen, vind je niet?

Uit elkaar gaan, met name als er kinderen bij betrokken zijn, geeft meestal niet de vrijheid en de ruimte waar je op gehoopt had. Je blijft samen ouders van de kinderen. Ook als ze boven de 18 jaar zijn, zijn er afstudeerfeestjes, bruiloften, geboortes, waar je met elkaar te maken krijgt.

De aanvankelijke opluchting, verandert maar al te vaak in: ‘ ik kom er nu achter dat ik toch nog steeds met je te maken heb’.

Oude patronen, voorvallen die hebben plaats gevonden, kwetsingen, verschillen in opvoeding, discussies, al dit gedoe blijft tussen jullie instaan en kan juist grimmiger worden nu jullie uit elkaar zijn.

Als er veel pijn tussen jullie blijft zitten en jullie er daardoor minder goed voor de kinderen kunnen zijn, onderneem dan actie. Zoek alsnog contact met een relatietherapeut, niet om de partnerrelatie te herstellen, maar wel om jullie gezamenlijke verhaal te maken, dat af te ronden en er samen goed voor jullie kinderen te kunnen zijn.

Alhoewel niet elke relatie bedoeld is om in stand te worden gehouden (denk aan onoverbrugbare verschillen of bijvoorbeeld toxische relaties) is het soms nuttig om je eigen hechtingsstijl te kennen. Ben je bijvoorbeeld angstig gehecht dan kan dat tot uiting komen in hoe jij je verbindt met je partner. Een angstige hechtingstijl kan bijvoorbeeld bindingsangst of verlatingsangst zijn. Als deze hechtingstijl jouw coping is, dan kan je deze strategie inzetten om jezelf te beschermen tegen pijn en afwijzing. Uit een relatie stappen of deze juist niet willen aangaan kan dan het gevolg zijn van jouw hechtingstijl.

Dus voor je de relatie verbreekt; onderzoek alle aspecten die mogelijk mee moeten doen in je besluit. Zeker wanneer er sprake is van kinderen binnen de relatie.

Heb je weloverwogen een besluit genomen? Wil je je relatie beeindigen? Realiseer je dat jij al verder bent in het proces dan je partner. Wees duidelijk in je besluit, geef uitleg, maar geef de ander ook de tijd om het proces op zijn/haar eigen tijd en tempo te doorlopen.

Uit elkaar gaan is net zo belangrijk als een relatie beginnen. Je hebt elkaar nodig om de relatie goed af te hechten. Hoe meer bewust je de relatie afhecht, hoe beter het rouwproces te doorlopen is en je kunt blijven samenwerken als ouders.

Als je uit elkaar gaat is dat ontzettend verdrietig en zal je gevoel alle kanten opgaan, dat duurt een tijd. De relatie als partners is dan wellicht klaar maar je relatie als ouders blijft. Probeer de ander te blijven respecteren als ouder van jullie kinderen. Voorkom de vechtscheiding.
Kinderen zijn het gelukkigst bij ouders die blij zijn met elkaar maar op de tweede plek staan kinderen met ouders die goed gescheiden zijn.
(nummer 3 zijn kinderen met ouders die ongelukkig zijn maar bij elkaar blijven en op nummer 4 staat de vechtscheiding dat is voor kinderen heel ingewikkeld soms traumatiserend)

Als je twijfelt over het voortbestaan van je relatie, vertraag, neem de tijd en zoek een therapeut die jullie helpt om weer met elkaar verder te gaan of uit elkaar te gaan.

Vaak nemen mensen een beslissing om uit elkaar te gaan terwijl ze eigenlijk een lege batterij hebben. Zorg dat je eerst lekker in je vel zit voordat je een besluit neemt over je relatie wel of niet beeindigen.

Tijd kun je niet maken, wel nemen!
Een van de belangrijke elementen in een relatie is tijd. Tijd nemen voor elkaar als het goed gaat. En tijd nemen als het eens even wat minder gaat. Hoeveel tijd geef je elkaar om te herstellen van een relatiecrisis?
Er kwam een stel bij mij met een relatiecrisis, zij waren 18 jaar gelukkig samen en gaven hun leven een 9. Toen kwam er de eerste grote crisis en wilde ze bijna de handdoek in de ring gooien. Gelukkig heb ik ze ervan kunnen doordringen dat je na 18 gelukkige jaren niet bij de eerste crisis de handdoek in de ring gooit. Je neemt tijd, en je geeft elkaar tijd om de verbinding te herstellen. Natuurlijk kan je leven weer een 9 worden, maar geef het de tijd.

Een relatie verbreken kan zeer ingrijpend zijn, zeker als je langdurig je leven met elkaar hebt gedeeld. Doordat dit een pijnlijk, beangstigend en onzeker proces kan zijn, zijn mensen nogal eens geneigd om zichzelf enorm onder druk te zetten, wat weer de angst, de twijfel en onzekerheid kan vergroten.
Gun jezelf dan wat tijd, tijd om je gevoelens toe te staan, tijd om stap voor stap je twijfels uit te spreken, om ondersteuning te zoeken bij vrienden en/of een therapeut.

Ah! Een relatie verbreken is nooit leuk. Niet om te doen en niet om te ondergaan.
Het hoeft meestal ook niet meteen.
Zet eerst eens op papier wat jou niet bevalt in de relatie.
Dan wat jijzelf er aan kan doen om het beter te maken.

Ga dan in gesprek met je partner. En vraag hoe zij/hij in de relatie staat.
Wat bevalt en wat niet. Wat kan de ander doen om de relatie beter te maken?

Als dat niet de relatie verbetert dan kan je stappen ondernemen om de relatie te verbreken in het besef dat je er alles aan hebt gedaan om de relatie te versterken.

Blijf communiceren over hoe jullie kunnen breken, wat moet er geregeld worden, wanneer is de einddatum van de relatie, enz.
Als dat lukt met liefde en respect voelen jullie je allebei beter bij de breuk.

Bedenk dat de tijd die jullie bij elkaar waren respect verdient!

Als je relatie dreigt stuk te lopen, lopen de emoties ook vaak hoog op. Dat leidt er toe dat mensen dan snel ingrijpende beslissingen nemen. Dat is meestal niet verstandig. Als je keuze maakt uit verdriet, boosheid of onmacht, dan wil het verstand nog wel eens stil staan. Voordat je het weet is de schade dan groter dan je bedoeling was omdat je samen in een achtbaan van emoties belandt. Beter is het om dan halt te houden, beiden eerst te kalmeren en dan pas grote beslissingen te nemen. Als je zo lang hebt samengeleefd, dan kom een week meer of minder er toch ook niet meer op aan?

Ieder mens wordt ouder en soms heeft een persoon daar moeite mee.
Hou een dagboek bij met minimaal 3 dingen welke jou gelukkig/blij maakten die dag. Waar liep je tegenaan? Waar droomde je over? Wat wil je het liefste doen?

Praat daarover met je partner of vrienden.
Ga eens na welke dromen of wensen je uit kan laten komen?
En wat maakt dat je sommige dromen/wensen niet kan laten uitkomen?