Tips bij rouwverwerking

Er zijn meerdere factoren van invloed op het verloop van een rouwproces. Bijvoorbeeld de manier waarop je geleerd hebt om te gaan met verlies of verdriet. Zoek je het liefste afleiding of mag het gevoel er zijn? Kun je erover praten met anderen of vind je dat juist lastig? Zeg je tegen jezelf: "Kom op, je moet toch door" en "Je moet het toch alleen doen" of laat je andere mensen toe voor steun? Mag je vertragen?
Er is geen goed of fout al kan de ene manier wat meer ruimte geven dan de andere. Het is goed om oog te hebben voor de manier waarop jij geleerd hebt om te gaan met verdriet of verlies en om te ervaren of deze manier helpend is of niet voor het vormgeven van jouw rouwproces.
Binnen een relatie vraagt dit om extra afstemming en aandacht voor elkaar. Onderzoeken hoe jullie elkaar tot steun kunnen zijn met ruimte voor ieders eigenheid.

In een relatie ontstaan er altijd bepaalde patronen. Bijvoorbeeld hoe jullie omgaan met alledaagse gebeurtenissen, of jullie met elkaar praten over emoties of dat jullie de problemen liever zelf oplossen. Bijvoorbeeld om de ander te ontlasten. Op het moment dat jullie een ingrijpend verlies meemaken, zullen deze patronen versterkt worden. Omdat je zelf in een rouwproces zit, is het extra lastig af te stemmen op de ander. Als jullie gewend zijn problemen zoveel mogelijk zelf op te lossen, is het risico groot dat jullie de verbinding met elkaar verliezen. Mogelijk met een relatiebreuk tot gevolg. Wees hier alert op en voorkom dat je na het eerste ingrijpende verlies ook nog je relatie verliest. Probeer in contact te blijven met elkaar door regelmatig te checken hoe het met de ander gaat. Luister vooral, je hoeft geen oplossingen te zoeken. Lukt het samen niet om de patronen te doorbreken, zoek dan op tijd hulp bijvoorbeeld bij een relatietherapeut met kennis over rouw en verlies.

Zodra één van beide partners verliezen heeft in zijn leven en daardoor in een rouwproces terecht komt betekent dit dat het verlies onderdeel van jullie relatie is. Dus dat jullie beiden op jullie eigen manier door een rouwproces gaan, maar dat er ook ergens die verbinding moet komen tussen die beide rouwprocessen. Dit is lastig als je niet de ruimte hebt voor de ander. Ga dan naar een relatietherapeut die dit kan begeleiden.

Iedereen is anders en rouwt anders. Dat is in z'n algemeenheid prima om te onderschrijven. Maar als je er in je eigen relatie tegenaan loopt dat de ander je niet aanvoelt, niet begrijpt of hele andere behoeftes heeft (zoals er wel of niet veel over praten), is dat lastiger. Het is dan belangrijk dit met elkaar te benoemen, er misschien eens om te lachen en dat ook als uitgangspunt te nemen.. Dat kan dus betekenen dat degene die er wel veel over wil praten dat meer met vriend(inn)en doet dan met de partner. Terwijl je elkaar wel steeds weer opzoekt om het op een manier te delen die bij beiden past.

Afscheid nemen van een relatie, kan een intens rouwproces zijn. Waar je door alle fases heengaat: boosheid, verdriet, onderhandelen (als ik/hij/zij nou zo doet, is er dan nog wel hoop) en uiteindelijk acceptatie.

Deze fases lopen door elkaar heen, en kunnen met gemak 1 tot 2 jaar duren. Logisch, als iemand zo in je hart heeft gezeten, dan kost dat veel tijd.
Neem daar voor alle tijd; en ga het rouwproces ook 'actief' aan door er over te praten, schrijven, iets creatiefs mee te doen. Een ritueel, zoals bijvoorbeeld een dankbaarheidsbrief schrijven, kan helpend zijn om de relatie ook echt los te laten. Sterkte!

Hoe heb jij geleerd om te gaan met relaties in je leven? Heb je ooit geleerd hoe relaties werken? Wat dat van je vraagt en wat je beter wel of niet kunt doen?
Vaak is het zo dat we dat helemaal niet leren. Niet op school in ieder geval. Hooguit krijgen we thuis een voorbeeld van hoe onze ouders dat doen. En dat is niet altijd het juiste voorbeeld.
Gelukkig kun je altijd nog leren, als je daar voor open staat. Als jij merkt dat je relatie niet lekker loopt, wees dan bereid om naar jullie relatie en naar jezelf te kijken om te ontdekken wat je anders zou kunnen doen.

Iedereen ervaart verlies op zijn eigen manier en gaat er op zijn eigen manier mee om. We noemen dat coping.

Je zogezegde copingmechanisme (ook wel overlevingsmechanisme) wordt in je jeugd al gevormd. En als je ouder bent gebruik je vaak nog steeds onbewust hetzelfde mechanisme. Dat kan echter in je relatie problemen geven.

Als je bijvoorbeeld een verlies hebt meegemaakt dan kan je coping zijn dan je stil wordt, je terugtrekt en afstand neemt. Dit gebeurt automatisch. Daar reageert je partner op. Misschien ook wel door afstand te nemen of niet meer te vragen hoe het met je gaat. En dat geeft jouw mogelijk het gevoel dat je partner geen interesse hebt. Dat je er alleen voor staat.

Belangrijk is dus dat je alert bent op je eigen mechanismen. Dat je bij jezelf nagaat wat je doet en wat mogelijk de reactie van je partner is. En als je dat weet heb je een keuze. Een keuze om het anders te doen en daarmee de steun en de zorg te krijgen die je eigenlijk graag van je partner wenst.

De omgang met verlies geeft vaak extra spanning binnen de relatie. Zeker als de kwetsuren "verborgen" blijven. Chronische angst en woede zijn problematische nawerkingen bij verlies. Onze partner moet voor ons een veilige haven zijn en ook een oprechte getuige van onze pijn om te kunnen helen. Zoek bij de verwerking van je verlies een relatietherapeut zodat jullie via pijn een weg vinden naar kracht en een diepere beleving van verbondenheid.

Rouwverwerking; kan je verlies ooit verwerken? Je kunt wel leren leven met verlies. Ik geloof dat het helpend is om te vertellen over wie of wat je bent verloren, over de herinneringen, over de betekenis, over de gevolgen, over het doorleven met het verlies. Vertel maar!