Ik heb een affaire gehad. 1.3 jaar. Eerder in mijn leven ook al met die man. Tien las mijn man een appje. Drama. Uit huis gezet.
Na een week weer in gesprek gekomen met mijn man. Langzaam aan weer de draad opgepakt. Na half jaar was ik weer in balans.
Maar helaas kwam ik hem weer tegen. Hij wilde me een x zien. Dat was het begin van een hernieuwde affaire. Zo dom. Ik wist het al snel. Maar kon steeds niet zeggen ik wil dit niet.
Ik voelde me niet meer gelukkig met dubbel leven. En was bang voor uitkomen. Ik heb zelfs een assertiviteitstraining gevolgd gedurende 9 weken. Wist gewoon niet hoe ik de relatie kon doorbreken.
Hij hield zo hartstochtelijk van me. Hij is ook getrouwd. Eindelijk durfde ik het uit te maken. Had al geappt over mijn schuldgevoel. Tien wilde hij bellen. Hij was wanhopig. Ik zei ik wil gewoon geen dubbel leven meer. Tien ging hij huilen.
Toen stond plotseling zijn vrouw achter hem. Ze vroeg wat is er? Hij kon geen verklaring geven. Toen kregen ze ruzie. Na drie dagen gingen ze het uit praten. Hij vertelde een verhaal en had ook een vriendin ingeschakeld die zijn vrouw kon bellen. Maar dat deed ze niet en ze twijfelde aan het verhaal.
Het is nu bijna 2 maanden gelden. Hij zei. Ik weet niet hoe het hier eindigd, maar bij mij kapot dan moet jij ook je verantwoording nemen. Nu leef ik steeds in angst dat hij het alsnog gaat opbiechten.
Eerst zei hij.. Als ik jou vertel, ik ga het niet vertellen, leef jij lekker verder je leventje en ik zit in de shit. Ik denk nu hoe heb ik zo ongelooflijk dom kunnen zijn. Ik heb zo'n fijn gezin en ik hou van mijn man. Ik begrijp niet dat ik zo slap was. Waar was mijn verstand? Ik ga kapot van wroeging. Ik zou zo graag gaan voor mijn gezin.
Ik weet nu 1000 procent zeker dat ik nooit meer in zo'n situatie wil komen. Ik heb berouw. Ik kan het niet opbiechten want dan breekt hier de pleuris uit. Ik heb echt ontzettende spijt. Wie kan mij helpen? Alsjeblieft niet veroordelen. Ik ben echt wanhopig. Help me alsjeblieft
Na een week weer in gesprek gekomen met mijn man. Langzaam aan weer de draad opgepakt. Na half jaar was ik weer in balans.
Maar helaas kwam ik hem weer tegen. Hij wilde me een x zien. Dat was het begin van een hernieuwde affaire. Zo dom. Ik wist het al snel. Maar kon steeds niet zeggen ik wil dit niet.
Ik voelde me niet meer gelukkig met dubbel leven. En was bang voor uitkomen. Ik heb zelfs een assertiviteitstraining gevolgd gedurende 9 weken. Wist gewoon niet hoe ik de relatie kon doorbreken.
Hij hield zo hartstochtelijk van me. Hij is ook getrouwd. Eindelijk durfde ik het uit te maken. Had al geappt over mijn schuldgevoel. Tien wilde hij bellen. Hij was wanhopig. Ik zei ik wil gewoon geen dubbel leven meer. Tien ging hij huilen.
Toen stond plotseling zijn vrouw achter hem. Ze vroeg wat is er? Hij kon geen verklaring geven. Toen kregen ze ruzie. Na drie dagen gingen ze het uit praten. Hij vertelde een verhaal en had ook een vriendin ingeschakeld die zijn vrouw kon bellen. Maar dat deed ze niet en ze twijfelde aan het verhaal.
Het is nu bijna 2 maanden gelden. Hij zei. Ik weet niet hoe het hier eindigd, maar bij mij kapot dan moet jij ook je verantwoording nemen. Nu leef ik steeds in angst dat hij het alsnog gaat opbiechten.
Eerst zei hij.. Als ik jou vertel, ik ga het niet vertellen, leef jij lekker verder je leventje en ik zit in de shit. Ik denk nu hoe heb ik zo ongelooflijk dom kunnen zijn. Ik heb zo'n fijn gezin en ik hou van mijn man. Ik begrijp niet dat ik zo slap was. Waar was mijn verstand? Ik ga kapot van wroeging. Ik zou zo graag gaan voor mijn gezin.
Ik weet nu 1000 procent zeker dat ik nooit meer in zo'n situatie wil komen. Ik heb berouw. Ik kan het niet opbiechten want dan breekt hier de pleuris uit. Ik heb echt ontzettende spijt. Wie kan mij helpen? Alsjeblieft niet veroordelen. Ik ben echt wanhopig. Help me alsjeblieft
Helen
