“Het maakt je misschien groot, maar niet sterk.”
Dat vind ik de mooiste zin uit het boek De Fontein. Het is ook precies wat ik vaak uitleg aan mijn klanten.
Door de scheiding van je ouders ben je – ongevraagd – in een andere rol terechtgekomen. Je werd "de man in huis". In de psychologie noemen we dat parentificatie: als kind neem je verantwoordelijkheden op je die eigenlijk bij de ouder horen. In de termen van De Fontein betekent dit dat je opstijgt in de fontein – je verlaat je eigen plek in het kind-bakje en belandt in het ouder-bakje.
En als kind voelt dat vaak goed. “Kijk eens wat ik allemaal kan betekenen voor mijn moeder!” Die erkenning en het gevoel van belangrijk zijn geven een schijnbare kracht. Maar precies daar schuilt het gevaar.
Want het maakt je misschien groot, maar niet sterk.
Dat vind ik de mooiste zin uit het boek De Fontein. Het is ook precies wat ik vaak uitleg aan mijn klanten.
Door de scheiding van je ouders ben je – ongevraagd – in een andere rol terechtgekomen. Je werd "de man in huis". In de psychologie noemen we dat parentificatie: als kind neem je verantwoordelijkheden op je die eigenlijk bij de ouder horen. In de termen van De Fontein betekent dit dat je opstijgt in de fontein – je verlaat je eigen plek in het kind-bakje en belandt in het ouder-bakje.
En als kind voelt dat vaak goed. “Kijk eens wat ik allemaal kan betekenen voor mijn moeder!” Die erkenning en het gevoel van belangrijk zijn geven een schijnbare kracht. Maar precies daar schuilt het gevaar.
Want het maakt je misschien groot, maar niet sterk.
