Tips bij onzekerheid in relatie

Ze is fel, echter onder haar vurige stem hoor ik een kwetsbaar stuk. Ze sluit als hij zegt dat het maar een grapje was en dat ze zich niet zo moet opwinden. Geluidloos biggelen er tranen over haar rode wangen. Haar ogen ontmoeten de mijne en ik zie haar machteloze blik. Er volgt een pijnlijke stilte.

We kunnen ons deze situatie allemaal wel inbeelden. De grap waar iedereen om lacht. Zelfs degene die het betreft, omdat het anders zo pijnlijk ongemakkelijk kan worden. Maar wat anderen niet zien is dat "de grap" onderhuids heel wat schade aanricht. Schade die zich keer op keer opbouwd en zich heeft genesteld in onzekerheid. De lach van verdriet en onveiligheid.

Vaak weet de "grapjas" niet eens dat het kwetsend is of zegt juist iets cynisch in gezelschap waar een verkapte boodschap in zit. Het verstoord direct liefdesrelaties en tevens hechte vriendschappen.

Lach dus niet vanzelfsprekend mee, maar wees eerlijk in wat je voelt of ziet gebeuren. En ja, dat mag best ongemakkelijk zijn, maar sommige grappen verdienen geen podium. Daarin tegen verdient je liefdespartner of vriend(in) jouw respect. Dat is de weg naar een oprechte intense glimlach.

Boekentip: De kracht van gehechtheid
Vanaf onze vroege jeugd ontwikkelen we een eigen gehechtheidsstijl. Alle ervaringen die we opdoen in het contact met onze gehechtheidspersonen zijn medebepalend voor onze relationele blauwdruk, die het sjabloon wordt voor ons emotionele landschap in ons latere leven, onze relaties en hoe we ons over onszelf voelen. Als onze vroege ervaringen warm en veilig zijn en gehechtheidsbreuken worden hersteld, ontwikkelen we een veilige gehechtheidsstijl. Worden onze kinderjaren gekenmerkt door verkeerde afstemming, verwaarlozing of andere traumatische ervaringen, dan zullen we onveilig gehecht raken en verliezen we onze belangrijkste verbindingen – met onszelf, met de fysieke buitenwereld rondom ons en met anderen.
Dit boek helpt je je hechtingstijl te herkennen en biedt oefening aan oude gehechtheidswonden te helen .

Soms is relatietherapie geen goed idee.
Bijvoorbeeld als de ene partner de andere stelselmatig 'wegdrukt', vernedert, kleineert, belachelijk maakt, in de greep heeft etc. Als één partner alles geeft en de ander alles neemt en ze wel samenblijven. Als de ene partner zichzelf wil veranderen en de andere partner wil 'helpen' om te veranderen in plaats van zichzelf te beschermen. Hierdoor raakt deze partner mentaal, emotioneel en lichamelijk beschadigd.
Relatietherapie werkt dat contraproductief. Zoek hulp voor jezelf. Je bent van harte welkom voor steun, een luisterend oor en begeleiding.
Warme groet Thekla

Je schuldig voelen is op zichzelf een nuttige emotie. Het gezonde deel in jezelf voelt dat het tegen eigen normen indruist. En zo komt daar het gevoel van schuld om de hoek kijken. De ander is door jou toedoen wellicht geraakt, verward of zelfs beschadigd. Je kunt er dan voor kiezen om vanuit dit schuldgevoel te handelen. De ander te erkennen en oprecht je excuus te maken.

Micro expressies leren lezen in het gezicht van je partner.

Vaak denken we precies te weten wat er in ons geliefde omgaat. Vooral als je elkaar al langer kent. Toch is dit niet echt geval. We missen een hoop signalen die meestel non-verbaal zijn. Omdat we gewoonte dieren zijn, nemen we dingen snel als vanzelfsprekend aan. Dit maakt dat we niet precies weten wat er speelt. Hierdoor kunnen er onzekerheden en ruis in de relatie ontstaan.

Neem eens wat vaker de tijd om te letten op de veranderingen in het gezicht van je geliefde tijdens een gesprek of discussie. Blijf met je aandacht vooral in het nu. Kijk naar de kleur van de huid, spier spanning in de kaken, controle in het gezicht, verstarring, oogbewegingen, pupillen die vernauwen of wijder worden, knipperen met de ogen, ademhaling, snel of oppervlakkig of juist ontspannen. En let daarbij ook op je eigen lichaamssensaties. als je merkt dat je gespannen wordt dan kun je wat bewegen en wat dieper ademhalen.

Door meer te letten op micro-expressies mis je ook minder signalen van je partner. Dit kan een gevoel van verbinding en inlevingsvermogen versterken.
Dat geeft een gevoel dat de ander er echt toe doet.

Succes!

Hoe voer je het gesprek over relatietherapie wanneer de situatie in je relatie voor jou niet meer acceptabel is, maar je partner zich tegen relatietherapie verzet?
Spreek je zorgen uit. Verberg ze niet, zeg bijvoorbeeld;
“Ik hou heel veel van jou en ik maak me zorgen over onze relatie …….
- omdat ik het gevoel heb dat we uit elkaar groeien, en ik wil onze relatie niet kwijtraken.
- omdat het lijkt alsof we steeds vaker ruzie over de kinderen maken en ik wil niet dat onze relatie daar de dupe van wordt.
Geef toe dat ook jij een deel van het probleem bent;
Deel met je partner dat jij net zo goed ‘schuldig’ bent aan de problemen en dat jij ook een spiegel nodig hebt om zaken aan te pakken.

Wil jij aan de slag om je relatie te verbeteren, maar jouw partner is daar(nog) niet aan toe? Je kunt ook alleen starten met relatietherapie. Door je hart te luchten en nieuwe inzichten te krijgen, komt er alweer meer ruimte om anders naar de situatie en je relatie te kijken. Er word je een spiegel voor gehouden waardoor je bewustzijn vergroot wordt en je handvatten krijgt waardoor jij patronen kunt doorbreken. Als jij in beweging komt, kan dat positieve veranderingen tot gevolg hebben.

Zonde van jou, als je weinig zelfliefde hebt waardoor je snel geraakt bent, en anderen jou naar beneden kunnen halen.
Of misschien ben je het zelf, is het je innerlijke criticus die steeds maar weer negatieve boodschappen geeft.

'Ik ben niet goed genoeg' betekent dat je 'gefuseerd' bent met je gedachten. Je denkt dat je gedachten kloppen en waar zijn.
'Ze vinden me niet goed genoeg', ook dan ben je gefuseerd met je gedachten maar ga je over een mentale grens: alsof je de gedachten van anderen kunt lezen.

Maak je los van deze gedachten (defuseren) en bedenk wanneer deze gedachten in je leven zijn gekomen, welke functie het heeft, wie er eigenlijk aan het oordelen is, wellicht een stem uit het verleden.

Je innerlijke criticus kan een enorme invloed hebben op je welbevinden en dus ook op je relatie. De criticus hoeft niet 'weg', het gaat erom dat je kunt kiezen wanneer je er wel en niet naar wilt luisteren.

Wat maakt jou onzeker in de relatie?
Je mag ervan uitgaan dat je partner je niet expres onzeker maakt. Het is iets wat bij jou zelf ligt. Als deze onzekerheid jou of je relatie blokkeert, is het goed om er eens goed naar te kijken. Schrijf bijvoorbeeld alles op wat daarmee voor jou samenhangt. Wat wordt er bij jou geraakt op dat moment? Welk gevoel roept dit op? En wat kun je uiteindelijk tegenover dit gevoel zetten om hier geen last meer van te hebben? Dus wat heb je op dat moment nodig (van je partner)?

Wanneer een relatie een gevoel van veiligheid biedt, zijn individuen beter in staat om anderen te bereiken en te ondersteunen. Ze kunnen dan ook positief omgaan met conflicten en stress.

Als je dit leest en realiseer je dat je dit niet in je relatie hebt, dit zijn een paar ideeën om je te helpen:

- Stel jezelf de vraag: hoe kan ik de huidige situatie beïnvloeden? Kan ik iets doen of zeggen om mijn partner te helpen zich veilig te voelen in de relatie? Hoe kan ik mijn partner ondersteunen? Als je echt geen idee heeft wat je zou kunnen doen of zeggen, vraag het dan aan je partner.

- Denk na over wat je van je partner nodig zou hebben om je veiliger te voelen in de relatie. Probeer erachter te komen wat je partner zou kunnen doen om je te ondersteunen bij het herstellen van een veilige verbinding en vraag hem of haar om precies dat te doen, om je te helpen een veilige verbinding in de relatie te herstellen.

Ze komt over als een zekere vrouw, echter voelt ze zich allesbehalve dat. Ze is sterk afhankelijk van haar geliefde. Als hij er niet is, kan ze niet meer helder denken. Ze heeft hem nodig om zichzelf staande te houden. Keer op keer.

Hij daarin tegen geeft aan dat het hem benauwd. Ze verstikt hem en voelt dat haar geluk van hem afhangt. Hij is radeloos en verlangd naar een fijne balans. Hij houdt van haar, maar kan de druk niet aan. Zijn eigen identiteit raakt hierin zoek.

En zo zijn ze beiden op zoek naar veiligheid binnen hun relatie. Veiligheid die ze elkaar niet meer kunnen geven.

Relaties zijn soms complex, net zoals het leven. Gun jullie relatie een beetje nieuwe energie.

boekentip : Verslaafd aan Liefde van Jan Geurtz
In Verslaafd aan liefde laat Jan Geurtz op heldere wijze zien dat onze zoektocht naar liefde en erkenning voortkomt uit een fundamentele zelfafwijzing. Die proberen we te compenseren met onze zoektocht naar waardering van anderen. Maar dat werkt averechts: het maakt ons juist onzekerder en dus steeds afhankelijker. Zo ontstaat er een verslaving aan liefde, erkenning en de veiligheid van een relatie.
Met humor en praktische voorbeelden toont Jan Geurtz een uitweg uit deze vicieuze cirkel.

Als eerste leer je om voor jezelf je gevoelens te benoemen, die door een specifieke situatie worden opgeroepen. Naarmate je langer met deze oefening bezig bent , wordt het ook gemakkelijker om je gevoelens te verwoorden op het moment dat ze omhoog komen.
dit komt doordat het dan een automatisme is geworden.
je bent niet langer onmachtig, maar in staat om voor jezelf op te komen en hiermee is het dan ook een vaardigheid geworden.

spelregels van een relatiegesprek;
Wanneer je met elkaar praat is het goed om een aantal spelregels te hanteren
Sommige regels zullen logisch lijken, maar toch is het goed om ze even aan te stippen. een relatiegesprek kan heel wat van je vergen!!!
Soms zal je je even moeten inhoudenof moeten stoppen, wanneer je te emotioneel wordt.

Als onzekerheid wordt ervaren beïnvloed dit de communicatie in de relatie in de vorm van bevestiging verlangen, aandringen of juist terugtrekken. Dit wordt ook een patroon genoemd, die leidt tot ruzie, verwijten.

Als je uit dit patroon wilt komen kan het EFT werkboek voor echtparen van Veronica Kallos-Lilly en Jennifer Fitsgerald een hulpmiddel zijn om gericht te gaan kijken naar je eigen manier van communiceren en hoe deze je onzekerheid kan vergroten en die van je partner. Dit is een gezamenlijk probleem want je hebt er beide last van en baat bij het oplossen ervan. Een EFT relatietherapeut kan jullie in dit proces begeleiden.

Onzekerheid in de relatie kan jullie veel brengen. Als jullie samen de moed en het lef hebben om hiernaar te durven kijken, kunnen jullie van elkaar leren hoe je met je eigen thema`s om kunt leren gaan. Bedenk wel dat jullie twee verschillende personen zijn, de een niet hetzelfde als de ander hoeft te worden. Juist mensen die verschillend zijn kunnen elkaar een andersoortige spiegel voorhouden.

Het hangt er natuurlijk vanaf waar de onzekerheid zit. Het kan zijn dat je onzeker bent over het feit of jullie relatie nog voldoende in zich heeft om ermee door te gaan.

Ben je onzeker over jullie samen? Kijk eens terug naar hoe jullie elkaar gevonden hebben en praat hier eens over door, hoe ging het eigenlijk, hoe vonden jullie elkaar en hoe was de begintijd?

Wat zou je graag weer terug willen? Wat heeft jullie dichterbij elkaar gebracht en wat missen jullie bij elkaar?

Misschien kun je zelf al eens klein beginnen door iets te doen wat je vroeger ook deed en toen goed werkte, misschien alleen al voor jezelf om te kijken wat dit uitwerkt. En een relatie is van samen, maar allebei moeten we er aan werken.

Achterdocht betekent letterlijk dat je dóórzoekt achter gebeurtenissen en het gedrag van je partner.
Vaak verder dan nodig. Wanneer je overal iets achterzoekt dan heb je onvoldoende vertrouwen in je partner.

Veel wordt dan in twijfel getrokken, omdat je denkt te weten dat er nare bedoelingen achter zitten.
Achterdocht wordt gevoed door negatieve gedachtes.
Negatieve gedachtes bepalen je gevoel.

Tip: met behulp van cognitieve gedragstherapie kan je geleerd worden hoe je anders met negatieve gedachtes kunt omgaan.

We kunnen ons soms onzeker voelen in het contact met een partner omdat we het gedrag van onze vader of moeder projecteren op de partner. Het gevoel dat we als kind hadden, bijvoorbeeld angst voor verlating, of verdriet door je niet gezien te voelen, speelt dan weer op. Dit projecteren is een heel onbewust proces! Het kan een enorme eye-opener voor jullie zijn om dit te herkennen. Een relatietherapeut kan je ondersteunen in dit bewustwordingsproces.

Het verlies van verbondenheid kan een angst om je partner te verliezen oproepen. De angst kan zo groot worden dat je daardoor nog verder van elkaar verwijderd raakt.

EFT relatietherapie richt zich o.a. op de basisbehoefte aan verbondenheid en op de angst om de verbondenheid met de partner te verliezen.

Door het verlies van verbondenheid en de angst die dit veroorzaakt, reageren we meestal op een van de twee manieren: we trekken ons terug om onszelf te beschermen (terugtrekken) of we stellen alles in het werk om in contact te blijven met onze partner (aanvallen) (Johnson, 2011, 2013).

Je leert om te zien wat de angst met je doet en hoe je dit met elkaar kunt bespreken.

(uit afstudeerscriptie Positieve en negatieve interactiepatronen in samenhang met tevredenheid in de relatie - Cocky Keijzer)

Stel elkaar vragen alsof je een onbekende interviewt

Denk niet dat je al alles weet van je de ander, laat al je aannames maar eens achterweg. Maar stel vragen die je normaal gesproken niet stelt. Kies een onderwerp dat je normaal niet uitgebreid bespreekt. Bekijk je partner eens met een frisse blik.

Nodig elkaar uit door middel van vragen op een nieuwe manier naar de realiteit te kijken. Vraag naar de achterliggende ideeën en meningen en neem niet genoegen met een simpel antwoord.

Dus blijf nieuwsgierig naar elkaar, door zonder oordeel op een open en belangstellende manier met elkaar om te gaan. Dat houdt de relatie spannend.

Oplossingsgerichte quote.
Als je blijft doen, wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg.

Een waarheid als een koe, die ook in een relatie van toepassing is.

Dus: doe iets anders, lees een boek over relaties (en onzekerheid), benader je man/vrouw op een nieuwe manier. De kans is groot, dat je daardoor beweging brengt in vastgelopen patronen.

En als je vanuit onzekerheid nu reageert door te klagen, door controlegedrag, door 'aanklampen'..........probeer om het tegenovergestelde te doen.

Dat gaat niet vanzelf, misschien kan een relatietherapeut daarbij helpen.

En als het onnatuurlijk voor je voelt, dat klopt (zeker in het begin), weet dat 'doen alsof' in de psychologie een erkend fenomeen is, dat resultaat heeft: jij doet anders en de ander, jouw partner reageert dus ook anders.
Succes!!

Compassie voor als je het even moet 'uithouden'

Als je een partner hebt die overspannen of burn-out is dan kan dat best veel invloed op je hebben. Je partner heeft geen energie meer voor gesprekken, intimiteit en seksualiteit.

Het is begrijpelijk dat je dat onzeker kan maken. Of misschien wel boos en verdrietig. Jullie verbinding komt onder druk te staan.

Totdat je partner geholpen is met deze burn-out kan het jou helpen om met medeleven bij jezelf en je partner stil te staan.

Ruimte maken voor wat de burn-out van je partner met jou doet en goed voor jezelf zorgen. Zorgen dat je eigen energie op peil blijft en dat er momenten van toenadering/delen met elkaar zijn, hoe klein ook.

De lange termijn voor ogen houden, kan ook helpen elkaar te blijven vinden in deze moeilijke situatie.

Soms spelen er ineens heftige emoties in een relatie en weet je samen niet goed wat te doen.

De tip deze keer is de volgende: Je hoeft het niet te begrijpen wat er wordt gezegd, het gaat er om dat je wat er is, ruimte geeft om er te zijn. Het is er immers al dus jullie hoeven niet voor de gevoelens of situatie weg te lopen, te ontkennen of er tegen te vechten.

Acceptatie van wat er is, is een belangrijke stap naar verbinding.

Voor mij het basis verlangen van partners in een relatie.
De ander die er voor je is wanneer je het moeilijk hebt.
Maar hoe weet je of dat zo zal zijn?
Of misschien heb je zelfs al eens gemerkt dat de ander er niet was toen je dat zo hard nodig had.

Kun je vanuit deze kwetsbaarheid met je partner praten?
Zeggen wat je nodig hebt en waar je dat misschien gemist hebt zonder de ander het gevoel te geven dat hij/zij schuld heeft.

Deel dit verlangen eens met je partner en vraag hoe dit voor hem/haar is.

Is je partner ontvankelijk voor je?

Twijfel je er aan of je werkelijk op je partner kan leunen, dat hij of zij je steunt, er voor je is?
Met onderstaande vragen kun je dat toetsen.

1. Als ik behoefte heb aan verbondenheid en troost, staat hij/zij voor me klaar. Waar/Onwaar

2. Mijn partner reageert op signalen dat ik zijn/haar nabijheid nodig heb. Waar/Onwaar

3. Ik weet dat ik op mijn partner kan steunen als ik bang of onzeker ben. Waar/Onwaar

4. Ook als we ruzie hebben of het niet met elkaar eens zijn, weet ik dat ik belangrijk ben voor mijn partner en dat we er wel weer uit zullen komen. Waar/Onwaar

5. Als ik geruststelling nodig heb dat ik belangrijk ben voor mijn partner, dan kan ik die krijgen. Waar/Onwaar

Deze vragen komen uit de praktijk van de EFT relatietherapeut en zijn opgesteld door dr. Sue Johnson, de grondleggen van EFT.

Als de antwoorden vaker ‘onwaar’ zijn, zou je dit dan met je partner kunnen bespreken? Misschien biedt het je een opening voor een goed gesprek.

Relatie time-out:

Een relatie time-out is een periode waarin partners even afstand van elkaar nemen. Meestal verblijven zij daarom ook niet samen in één huis, althans niet continu. Er zijn grofweg drie redenen op te noemen waarom partners dit overwegen.

• De eerste reden kan zijn dat er te veel spanning thuis is om nog goed na te kunnen denken over de relatie en hoe hiermee verder te gaan.

• De tweede reden kan zijn dat het thuis ontbreekt aan iedere prikkel, waardoor een partner door extreme sleurgevoelens (bore-out) het helemaal niet meer ziet zitten. Extreme sleur brengt overigens meestal veel spanning met zich mee.

• De derde reden kan zijn dat er tijd nodig is voor bezinning. Wanneer een partner continu in beeld is, kan er soms geen objectieve beslissing worden genomen. Hierbij speelt vooral de vraag “Ga ik mijn partner missen, wanneer deze niet meer in mijn leven is?”

Vraag je eens af wat je partner over jou zou zeggen, zowel over je plussen als over je 'onhebbelijkheden'.

Het is namelijk (vaak) zo dat ''wat je denk dat een ander van je vindt/zegt, dat denk/vind je zelf . . .''

Nare gedachte? Nee joh, juist niet!! Dit zijn nl handvatten voor het volgende motto: 'als je doet wat je altijd deed, dan krijg je wat je altijd kreeg!'

Ben je niet tevreden over hoe het gaat, kijk dan eens naar jezelf en probeer eens een andere strategie/benadering!

Ik help je er graag bij!

Verwoord je angsten en verlangens naar elkaar. Dit kun je samen leren in EFT relatietherapie.

Voel je je onzeker in je relatie? Grote kans dat je partner je precies - zonder dat hij of zij het door heeft - op een kwetsbare plek in jezelf weet te drukken. Die plek zat er echter al voordat je hem of haar leerde kennen!

Als je bereid bent om - wellicht met een therapeut - te onderzoeken welk oud zeer in jou geraakt wordt en welke overtuiging over jezelf daaraan ten grondslag ligt, zul je je zelfverzekerder gaan voelen en steviger in je relatie komen te staan!

Vaak zie ik boosheid vermenigvuldigen, actie-reactie.

Probeer eens niet te reageren met een reactie, maar met een vraag. En dan geen waarom vraag, die kan juist negatief overkomen. Maar een hoe of wat vraag. Bijv:. wat bedoel je precies of hoe komt het dat je zo boos bent.

Soms triggert je partner iets wat eigenlijk voortkomt uit eerdere ervaringen — misschien een vorige relatie of een oude angst.
Sta even stil bij:

Is dit gevoel gebaseerd op wat er nu gebeurt?

Of is het een oude wond die opnieuw aangeraakt wordt?

Als je dat verschil leert herkennen, reageer je rustiger en bewuster — en dat voorkomt veel onnodige spanningen.

Onzekerheid wordt vaak groter als je je gevoelens inslikt. Vertel je partner wat er in je omgaat, zonder beschuldigingen.
Bijvoorbeeld:
“Ik merk dat ik me soms onzeker voel als er weinig contact is overdag. Zou je me willen laten weten hoe je dag loopt?”

Door te praten vanuit jezelf in plaats van vanuit verwijt ontstaat er begrip in plaats van defensie.

Veel mensen die relatietherapie overwegen, zijn bang voor oordeel of willen juist graag gelijk krijgen. Zo werkt relatietherapie gelukkig niet.
In relatietherapie ga ik vooral te werk via patroonherkenning. Ik kijk wat er tussen jullie gebeurt, niet op de inhoud, maar in de manier van met elkaar omgaan. Ik zie welke pijnpunten er worden geraakt, welke triggers en onuitgesproken behoeftes er zijn en leg die bloot, zodat we ze kunnen ombuigen naar iets dat wél werkt.

Niet-onderhandelbare grenzen: waarom ze bestaan, hoe ze werken en waarom ze niets met hardheid te maken hebben
In relaties hebben we het veel over communicatie, hechting, patronen en onderliggende emoties. Maar er is één onderwerp dat vaak wél gevoeld, maar nauwelijks helder uitgesproken wordt:

Niet-onderhandelbare grenzen.

Grenzen waarvan je zegt:

“Als dit gebeurt of als dit aanwezig is, dan kan ik daar niet in blijven zonder mezelf kwijt te raken.”

Voor sommige mensen voelt dat hard. Dramatisch zelfs.
Maar dat is het niet.
Het is eerlijk. Volwassen. Het is een teken van zelfzorg.

Wat zijn niet-onderhandelbare grenzen?
Het zijn grenzen waarvan je weet:

“Dit gaat voorbij mijn draagkracht.”
“Dit is niet wat ik in een relatie wil.”
“Hier ga ik mezelf verliezen.”
“Dit raakt een plek in mij die niet te lijmen is.”
En het bijzondere is:
Ze zijn heel persoonlijk.
Voor iedereen anders.

Je hoeft ze niet uit te leggen.
Je hoeft er geen discussie over te voeren.
Je hoeft ook niet te verdedigen waarom het zo voelt.

Het enige wat je moet: ze kennen.
En ze erkennen.

Voorbeeld 1 — De vrouw met twee duidelijke grenzen
Laatst hoorde ik een vrouw vertellen:

“Toen ik trouwde, heb ik twee grenzen uitgesproken.
Als je me slaat of als je vreemdgaat, ben ik weg.
Ik laat je niets uitleggen. Ik laat mezelf niet ompraten.
Niet omdat ik hard wil zijn, maar omdat ik mezelf ken.
Als ik ga luisteren, laat ik me overtuigen.
En daarna ben ik voor de rest van mijn leven gebroken.”

Dit lijkt streng.
Maar het is precies het tegenovergestelde.

Het is zelfkennis.

Zij weet:
“Mijn hart vergeeft sneller dan wat gezond is voor mij.
Dus als ik mezelf niet bescherm, cijfer ik mezelf weg en word ik ongelukkig.”

Dat is geen dreigen.
Dat is niet manipuleren.
Dat is simpelweg zeggen: dit kan mijn systeem niet aan.

Voorbeeld 2 — De kat of geen kat
En dan een totaal ander voorbeeld.
Iets kleins, ogenschijnlijk onschuldig, maar net zo persoonlijk:

Ik houd van katten. Mijn hele leven al.
Voor mij voelt een huis zonder kat… leeg.

Mijn man daarentegen wil absoluut geen kat meer.
We hebben samen ooit een kat gehad die in huis plaste én enorm veel haar verloor — vooral op zijn pak.
En voor hem was dat genoeg.
Zijn grens is: geen kat in huis.

Sommige mensen reageren dan met:
“Wat gemeen.”
“Hij ontneemt je iets dat belangrijk voor je is.”
“Dit hoort een compromis te zijn.”

Maar hoe kan ik het “gemeen” noemen als dit zijn persoonlijke grens is?

Hij voelt zich simpelweg niet fijn met een kat in huis.
Ik wel.

En dan komt de echte vraag:

Wie moet toegeven?
De waarheid is:
niemand moet toegeven.

Ik mag kiezen voor een kat.
Hij mag kiezen dat samenwonen in die vorm dan niet klopt.

Dat betekent niet dat er ruzie is.
Dat betekent niet dat er onwil is.
Het betekent dat we beide onze authenticiteit serieus nemen.

En dat doet dus iets heel belangrijks:

Het legt de keuze open.
Het maakt het eerlijk.
Het maakt het volwassen.

“Als jij dit nodig hebt, dan snap ik dat.
Maar ik kan er niet in mee.
En ik respecteer jouw keuze — maar dan moet ik ook mijn eigen keuze respecteren.”

Dat is volwassen.

Geen drama.
Geen manipulatie.
Geen verwijt.

Gewoon eerlijk.

Waarom zijn niet-onderhandelbare grenzen zo moeilijk?
Omdat ze soms botsen met:

-liefde
-hoop
-je pijnpunten
-verwachtingen
-het plaatje dat we in ons hoofd hebben
-onze eigen neiging om te pleasen of vast te houden

We willen vaak beide.
De liefde én het ding dat eigenlijk niet te combineren is.

Maar zo werkt het niet.
Je kunt niet én jezelf blijven én continu over je eigen grens gaan.

Dan verlies je alles:
je kracht, je energie, je waardigheid en uiteindelijk ook je liefde.


Niet-onderhandelbare grenzen zijn geen ultimatum
Dit is belangrijk:

Een grens gaat over jou, niet over de ander.

Een ultimatum is:
“Als jij dit doet, dan doe ík dat.” Dat is een dreigement en komt uit koppigheid en boosheid.

Een niet-onderhandelbare grens is:
“Als dit gebeurt, kan ik hier niet meer blijven zonder mezelf kwijt te raken. Ik respecteer jou, maar ook mezelf.” Hierbij laat je iemand los in liefde.

Dat is een wezenlijk verschil.

Met een ultimatum wil je de ander controleren.
Met een grens geef je van tevoren duidelijkheid.

Waarom niet-onderhandelbare grenzen relaties juist veiliger maken
Omdat er rust komt.

Er is helderheid.
Er is eerlijkheid.
Er is geen verwarring over wat draaglijk is en wat niet.

Als beide partners weten:

waar hun grenzen liggen
hoe ze zichzelf beschermen
wat ze niet kunnen dragen
wat respect betekent voor beide kanten
en waar de liefde stopt omdat zelfrespect begint
…dan ontstaat er meer veiligheid, niet minder.



Wanneer worden niet-onderhandelbare grenzen een probleem?
Als je ze niet kent.
Als je ze niet uitspreekt.
Of als je ze wel hebt, maar ze inzet om de ander te veranderen.

Een grens die zegt:

“Ik wil dat jij verandert, anders zwaait er wat”
…is geen grens, maar manipulatie.

Een grens die zegt:

“Ik kan dit niet dragen, dus ik kies iets anders”
…is volwassen.


Niet-onderhandelbare grenzen zeggen:

“Ik wil bij je zijn, maar niet ten koste van mezelf.
En jij hoeft niet anders te zijn dan je bent.
Maar ik ook niet.”

Voel je je soms alsof je vervaagt naar de achtergrond? Dat je altijd anderen vooropstelt, terwijl je eigen behoeften op het achterste gaspitje staan? Als je een vrouw bent van in de veertig, vijftig of ouder dan zestig, dan heb je decennia besteed aan het pleasen van anderen. Je hebt het merendeel van je leven je aangepast aan de verwachtingen van anderen. Je hebt gezwegen om conflict of afwijzing te vermijden. Jouw normen en waarden, jouw waarheid? Ongezien en ongehoord.

Je bent hierin niet alleen. Hele volksstammen van vrouwen doen dit al jaren.

Je bent niet alleen.

Dit is geruststellend, maar net zo verontrustend: Blijkbaar vinden we het normaal.

En met trots zeggen ze soms: “Ik ben zorgzaam. Ik maak de ander graag gelukkig. Als de ander blij is, ben ik dat ook”.

Ja, dat is waar. Maar geen grenzen stellen is meer dan dat: Het is uitputtend. Je energie lekt steeds sneller en vaker weg. Je raakt gefrustreerd omdat niemand jou ziet. Andere mensen vragen steeds meer van je, omdat het kan. Je gumt elke dag meer en meer van je essentie uit. Totdat je niet meer weet wie je bent en wat je wilt in het leven.

En als je dat nog wel weet, lukt het je niet om daar te komen vanwege je zelfsaboterende gedrag.

Als je nog geen wake-up call hebt gehad, laat mij je dan even voorschotelen wat de gevolgen kunnen zijn van jouw grenzeloosheid.

Ze zijn niet mals, dus lees alleen door als je het aandurft.

Ik vertel je wel erbij wat er aan te doen is, dus dat is dan wel weer positief!



People-pleasing en Grenzen stellen: populaire zoektermen
In een wereld die vrouwen vaak prijst om hun zorgzaamheid en onzelfzuchtigheid raken velen van ons gevangen in een patroon van people-pleasing. We dimmen ons licht om conflicten te vermijden en verzwijgen wat we echt denken. We proberen afwijzing te ontwijken en we staan toe dat anderen onze onzichtbare lijnen overschrijden. Begrijp me niet verkeerd, het is mooi om dienstbaar te zijn en voor anderen te willen zorgen, maar dit is iets anders dan grenzeloos zijn.

De gevolgen van geen grenzen stellen

Wat gebeurt er als we geen grenzen stellen? De gevolgen zijn niet alleen maar vervelend op het moment zelf. Het is alsof je een steentje in een vijver gooit, de impact zorgt voor golven en lijnen door de hele vijver. Geen grenzen aangeven is als zo’n steentje. Het golft door elk aspect van ons leven: mentaal, psychologisch, fysiek en spiritueel. Na verloop van tijd verliezen we zicht op wie we werkelijk zijn. Onze eigenwaarde leggen we in de handen van partners, familie of collega’s die er niet zorgvuldig mee omgaan.

Door vrouwen wordt er veel gezocht online naar: “grenzen stellen voor vrouwen” of “overwinnen van people-pleasing”. Dat geeft aan dat vrouwen steeds vaker de nare gevolgen ervaren van het niet aangeven van grenzen.


De mentale tol die je betaalt voor het niet stellen van grenzen
Mentaal verandert het niet stellen van grenzen je geest in een slagveld. Je herhaalt gesprekken obsessief: “Ik had dit moeten zeggen,” “Ik had dat moeten doen.” Dit gepieker is niet productief; het is een nutteloze lus die je energie opslokt en je kunt je voornemens vaak niet uitvoeren. Waarom niet? Omdat in het heetst van de strijd je rationele brein wordt uitgeschakeld door je emotionele brein. Je voelt je overweldigd, je bevriest of je sluit je af. Precies zoals in je kindertijd deed, toen het uiten van behoeften leidde tot oordelen of afwijzing.

Je geeft jezelf op je kop omdat je niet sterker bent. Deze zelfbestraffing geeft je een gevoel van falen en veroorzaakt mentale stress. Studies van psychologen zoals Brené Brown tonen aan dat chronisch people-pleasing correleert met verhoogde stress en burn-out.

Zonder grenzen worden je gedachten gekoppeld aan de meningen van anderen. Je eigenwaarde is onstabiel omdat het afhankelijk is van externe validatie: goedkeuring van een partner, een blijk van waardering van een ouder. Jaren later zul je spijt hebben van de tijd die je hebt verspild aan het zorgen voor mensen die het niet waard waren. Je gaat je op een dag realiseren dat je in de schaduw van andermans behoeften hebt geleefd.

De psychologische impact van people pleasing en het niet aangeven van je grenzen
Wanneer je consequent je licht dimt, dus niet opkomt voor wie je bent of je waarheid spreekt, leidt dit tot identiteitsverlies: je vergeet je passies, waarden en verlangens, omdat ze begraven zijn onder lagen van aanpassing. Wie ben je zonder de rol van “zorgverlener”, “redder” of “vredestichter”?

Het verlies van identiteit uit zich als lage eigenwaarde. Je waarde ligt in de handen van mensen die het misschien niet koesteren en niet handelen in jouw belang. Hierdoor word je blootgesteld aan hun emotionele onvolwassenheid, hun neiging om jou een schuldgevoel aan te praten of hun ‘silent treatment’. Je oude overtuigingen als “Ik doe er niet toe” of “Ik ben niet goed genoeg,” komen steeds vaker naar boven, wat een slachtoffermentaliteit voedt. “Waarom behandelen mensen me zo?”

Het antwoord ligt in de signalen die je uitzendt: geen grenzen aangeven nodigen uit tot overschrijding.


De fysieke gevolgen: Your body keeps the score
De verbinding tussen lichaam en geest is sterker dan je denkt. Psychologische spanning komt fysiek tot uiting. Chronische stress door niet-aangegeven grenzen verhoogt het hormoon cortisol, wat leidt tot vermoeidheid, gewichtstoename, slapeloosheid en verzwakte immuniteit. Vrouwen in de middelbare leeftijd melden vaak hoofdpijn, spijsverteringsproblemen of spierspanning door onderdrukte emoties. Elke keer als je “ja” zegt terwijl je “nee” bedoelt, creëert een blokkade in je lichaam.

Deze energetische blokkades manifesteren zich als chronische pijn of ziekte. Onderzoek van de American Psychological Association koppelt slecht grenzen stellen aan hogere percentages hartaandoeningen en auto-immuunziekten bij vrouwen, omdat constante aanpassing het zenuwstelsel uitput.

Mensen die anderen voorop stellen, verwaarlozen zichzelf. Ze slaan trainingen over, eten slechter, nemen geen tijd voor ontspanning. Het lichaam veroudert sneller door gebrek aan zelfzorg.


De spirituele gevolgen van het dimmen van je eigen licht
Spiritueel gezien verbreekt het niet stellen van grenzen je verbinding met je hogere zelf. Je dimt je licht tot je ziel gedempt voelt, twijfelend aan je levensdoel. Deze loskoppeling komt met een gevoel van leegte, een gevoel van een half geleefd leven. Het komt met spijt over ongeleefd potentieel terwijl de jaren verstrijken.

Je spirituele groei stagneert.

Overtuigingen als “Ik moet mezelf opofferen om geliefd te zijn” komen voort uit je jeugd of voorouderlijke patronen, die je terugtrekken in oud gedrag. Als je merkt dat de rationele keuze om te veranderen niet werkt, zijn er wellicht nog onzichtbare energetische koorden waarmee je nog verbonden bent met overtuigingen die niet van jou zijn. Overtuigingen, oordelen en angsten van je ouders bijvoorbeeld, kunnen ervoor zorgen dat je rationele besluit om grenzen te stellen niet genoeg is.

Spiritueel krachtige vrouwen trekken hun lijnen in het zand. Niet alleen door rationeel een besluit te nemen, maar ook door alle mogelijke saboterende invloeden aan te kijken en te onderzoeken. Ze stappen in hun authentieke zelf en durven licht te schijnen op delen in zichzelf die ongemakkelijk voelen. Dit is hoe ze zichzelf bevrijden van onbewuste en onzichtbare barrières.

Dit is schaduwwerk.

Schaduwwerk helpt je je saboteurs in de ogen kijken: Het innerlijke kind dat bang is voor verlating. Het deel dat erop staat dat je jezelf op de laatste plaats moet zetten. Het oordeel van je moeder dat jezelf zijn egoïstisch is.


Hoe pak je schaduwwerk aan?
Schaduwwerk kun je gedeeltelijk zelf doen, maar omdat sommige delen in je schaduw liggen, zijn ze niet zichtbaar voor jou. Daar heb je iemand anders voor nodig: een spiegel die teruggeeft wat jij doet, zegt of gelooft over jezelf.

Wat je zelf kunt doen:

Elke dag schrijven over wat je moeilijk, irritant en vervelend vond en waarom dit zo voelde. Ga diep. Niet “omdat ik het niet fijn vond”. Waarom was het niet fijn? Wat voor gedachte kreeg je over jezelf? Wat voor emotie kwam hier bij? Wat ligt daar onder: angst, verdriet, schaamte? Waar heeft dat in de kern mee te maken?

Neem tijd om niks te doen. Gewoon zitten, je mond houden en voelen wat er in jou naar boven komt. Als er voor de tweede keer een gedachte komt, zeg je in je hoofd: ‘Deze gedachte had ik net al. Deze hebben we al behandeld, kies een andere.’ Blijf met je gedachten zitten tot ze vanzelf rustiger worden. Je moet dit oefenen. Er komt een moment dat het stil wordt in je hoofd en er vaker helpende gedachten komen. De helpende gedachten zijn van je hogere zelf, jouw essentie. Deze is er altijd al geweest en zal er ook altijd zijn. Je moet alleen de weg er naar toe niet steeds laten overwoekeren met onkruid in de vorm van zelfkritiek.

Waar je hulp bij kunt gebruiken in schaduwwerk en het stellen van grenzen
Energetische, niet dienende verbindingen uit het verleden losmaken. Deze door visualisatie verbreken maakt de weg vrij, zodat rationele besluiten om je grenzen te stellen ook echt gaan werken.

In kaart brengen welke overtuigingen je precies saboteren. Soms zijn je saboteurs anders dan je al die jaren gedacht hebt en ben je de verkeerde vijand aan het bestrijden. Opstellingen, sociaal panorama, voice dialogue en delenwerk zijn hier effectief voor.

Het innerlijk kind helen is een onderschatte therapeutische interventie om overtuigingen uit de kindertijd los te laten. Het innerlijk kind is altijd in de pijn van het verleden gebleven en runt je leven, terwijl jij ondertussen doorgegroeid bent. Zoals Carl Jung het zei: “Totdat we het onbewuste bewust maken, stuurt het ons leven en noemen we het het lot.”

Klaar om het volgende decennium jouw licht te laten stralen en je grenzen aan te gaan geven?
De gevolgen van geen grenzen stellen zijn diepgaand, maar de kracht die je hebt gehad om dit jarenlang te doen, gaat ook je kracht zijn om je leven terug te krijgen. Heb geen spijt van hoe je het tot nu toe gedaan hebt, want dit heeft je op bepaalde momenten in je leven gered. Richt je nu op de toekomst en stap uit de schaduw.

Voel je je soms alsof je vervaagt naar de achtergrond? Dat je altijd anderen vooropstelt, terwijl je eigen behoeften op het achterste gaspitje staan? Als je een vrouw bent van in de veertig, vijftig of ouder dan zestig, dan heb je decennia besteed aan het pleasen van anderen. Je hebt het merendeel van je leven je aangepast aan de verwachtingen van anderen. Je hebt gezwegen om conflict of afwijzing te vermijden. Jouw normen en waarden, jouw waarheid? Ongezien en ongehoord.

Je bent hierin niet alleen. Hele volksstammen van vrouwen doen dit al jaren.

Je bent niet alleen.

Dit is geruststellend, maar net zo verontrustend: Blijkbaar vinden we het normaal.

En met trots zeggen ze soms: “Ik ben zorgzaam. Ik maak de ander graag gelukkig. Als de ander blij is, ben ik dat ook”.

Ja, dat is waar. Maar geen grenzen stellen is meer dan dat: Het is uitputtend. Je energie lekt steeds sneller en vaker weg. Je raakt gefrustreerd omdat niemand jou ziet. Andere mensen vragen steeds meer van je, omdat het kan. Je gumt elke dag meer en meer van je essentie uit. Totdat je niet meer weet wie je bent en wat je wilt in het leven.

En als je dat nog wel weet, lukt het je niet om daar te komen vanwege je zelfsaboterende gedrag.

Als je nog geen wake-up call hebt gehad, laat mij je dan even voorschotelen wat de gevolgen kunnen zijn van jouw grenzeloosheid.

Ze zijn niet mals, dus lees alleen door als je het aandurft.

Ik vertel je wel erbij wat er aan te doen is, dus dat is dan wel weer positief!


People-pleasing en Grenzen stellen: populaire zoektermen
In een wereld die vrouwen vaak prijst om hun zorgzaamheid en onzelfzuchtigheid raken velen van ons gevangen in een patroon van people-pleasing. We dimmen ons licht om conflicten te vermijden en verzwijgen wat we echt denken. We proberen afwijzing te ontwijken en we staan toe dat anderen onze onzichtbare lijnen overschrijden. Begrijp me niet verkeerd, het is mooi om dienstbaar te zijn en voor anderen te willen zorgen, maar dit is iets anders dan grenzeloos zijn.



De gevolgen van geen grenzen stellen
Wat gebeurt er als we geen grenzen stellen? De gevolgen zijn niet alleen maar vervelend op het moment zelf. Het is alsof je een steentje in een vijver gooit, de impact zorgt voor golven en lijnen door de hele vijver. Geen grenzen aangeven is als zo’n steentje. Het golft door elk aspect van ons leven: mentaal, psychologisch, fysiek en spiritueel. Na verloop van tijd verliezen we zicht op wie we werkelijk zijn. Onze eigenwaarde leggen we in de handen van partners, familie of collega’s die er niet zorgvuldig mee omgaan.

Door vrouwen wordt er veel gezocht online naar: “grenzen stellen voor vrouwen” of “overwinnen van people-pleasing”. Dat geeft aan dat vrouwen steeds vaker de nare gevolgen ervaren van het niet aangeven van grenzen.



De mentale tol die je betaalt voor het niet stellen van grenzen
Mentaal verandert het niet stellen van grenzen je geest in een slagveld. Je herhaalt gesprekken obsessief: “Ik had dit moeten zeggen,” “Ik had dat moeten doen.” Dit gepieker is niet productief; het is een nutteloze lus die je energie opslokt en je kunt je voornemens vaak niet uitvoeren. Waarom niet? Omdat in het heetst van de strijd je rationele brein wordt uitgeschakeld door je emotionele brein. Je voelt je overweldigd, je bevriest of je sluit je af. Precies zoals in je kindertijd deed, toen het uiten van behoeften leidde tot oordelen of afwijzing.

Je geeft jezelf op je kop omdat je niet sterker bent. Deze zelfbestraffing geeft je een gevoel van falen en veroorzaakt mentale stress. Studies van psychologen zoals Brené Brown tonen aan dat chronisch people-pleasing correleert met verhoogde stress en burn-out.

Zonder grenzen worden je gedachten gekoppeld aan de meningen van anderen. Je eigenwaarde is onstabiel omdat het afhankelijk is van externe validatie: goedkeuring van een partner, een blijk van waardering van een ouder. Jaren later zul je spijt hebben van de tijd die je hebt verspild aan het zorgen voor mensen die het niet waard waren. Je gaat je op een dag realiseren dat je in de schaduw van andermans behoeften hebt geleefd.

De psychologische impact van people pleasing en het niet aangeven van je grenzen
Wanneer je consequent je licht dimt, dus niet opkomt voor wie je bent of je waarheid spreekt, leidt dit tot identiteitsverlies: je vergeet je passies, waarden en verlangens, omdat ze begraven zijn onder lagen van aanpassing. Wie ben je zonder de rol van “zorgverlener”, “redder” of “vredestichter”?

Het verlies van identiteit uit zich als lage eigenwaarde. Je waarde ligt in de handen van mensen die het misschien niet koesteren en niet handelen in jouw belang. Hierdoor word je blootgesteld aan hun emotionele onvolwassenheid, hun neiging om jou een schuldgevoel aan te praten of hun ‘silent treatment’. Je oude overtuigingen als “Ik doe er niet toe” of “Ik ben niet goed genoeg,” komen steeds vaker naar boven, wat een slachtoffermentaliteit voedt. “Waarom behandelen mensen me zo?”

Het antwoord ligt in de signalen die je uitzendt: geen grenzen aangeven nodigen uit tot overschrijding.


De fysieke gevolgen: Your body keeps the score
De verbinding tussen lichaam en geest is sterker dan je denkt. Psychologische spanning komt fysiek tot uiting. Chronische stress door niet-aangegeven grenzen verhoogt het hormoon cortisol, wat leidt tot vermoeidheid, gewichtstoename, slapeloosheid en verzwakte immuniteit. Vrouwen in de middelbare leeftijd melden vaak hoofdpijn, spijsverteringsproblemen of spierspanning door onderdrukte emoties. Elke keer als je “ja” zegt terwijl je “nee” bedoelt, creëert een blokkade in je lichaam.

Deze energetische blokkades manifesteren zich als chronische pijn of ziekte. Onderzoek van de American Psychological Association koppelt slecht grenzen stellen aan hogere percentages hartaandoeningen en auto-immuunziekten bij vrouwen, omdat constante aanpassing het zenuwstelsel uitput.

Mensen die anderen voorop stellen, verwaarlozen zichzelf. Ze slaan trainingen over, eten slechter, nemen geen tijd voor ontspanning. Het lichaam veroudert sneller door gebrek aan zelfzorg.


De spirituele gevolgen van het dimmen van je eigen licht
Spiritueel gezien verbreekt het niet stellen van grenzen je verbinding met je hogere zelf. Je dimt je licht tot je ziel gedempt voelt, twijfelend aan je levensdoel. Deze loskoppeling komt met een gevoel van leegte, een gevoel van een half geleefd leven. Het komt met spijt over ongeleefd potentieel terwijl de jaren verstrijken.

Je spirituele groei stagneert.

Overtuigingen als “Ik moet mezelf opofferen om geliefd te zijn” komen voort uit je jeugd of voorouderlijke patronen, die je terugtrekken in oud gedrag. Als je merkt dat de rationele keuze om te veranderen niet werkt, zijn er wellicht nog onzichtbare energetische koorden waarmee je nog verbonden bent met overtuigingen die niet van jou zijn. Overtuigingen, oordelen en angsten van je ouders bijvoorbeeld, kunnen ervoor zorgen dat je rationele besluit om grenzen te stellen niet genoeg is.

Spiritueel krachtige vrouwen trekken hun lijnen in het zand. Niet alleen door rationeel een besluit te nemen, maar ook door alle mogelijke saboterende invloeden aan te kijken en te onderzoeken. Ze stappen in hun authentieke zelf en durven licht te schijnen op delen in zichzelf die ongemakkelijk voelen. Dit is hoe ze zichzelf bevrijden van onbewuste en onzichtbare barrières.

Dit is schaduwwerk.

Schaduwwerk helpt je je saboteurs in de ogen kijken: Het innerlijke kind dat bang is voor verlating. Het deel dat erop staat dat je jezelf op de laatste plaats moet zetten. Het oordeel van je moeder dat jezelf zijn egoïstisch is.

Hoe pak je schaduwwerk aan?
Schaduwwerk kun je gedeeltelijk zelf doen, maar omdat sommige delen in je schaduw liggen, zijn ze niet zichtbaar voor jou. Daar heb je iemand anders voor nodig: een spiegel die teruggeeft wat jij doet, zegt of gelooft over jezelf.

Wat je zelf kunt doen:

Elke dag schrijven over wat je moeilijk, irritant en vervelend vond en waarom dit zo voelde. Ga diep. Niet “omdat ik het niet fijn vond”. Waarom was het niet fijn? Wat voor gedachte kreeg je over jezelf? Wat voor emotie kwam hier bij? Wat ligt daar onder: angst, verdriet, schaamte? Waar heeft dat in de kern mee te maken?

Neem tijd om niks te doen. Gewoon zitten, je mond houden en voelen wat er in jou naar boven komt. Als er voor de tweede keer een gedachte komt, zeg je in je hoofd: ‘Deze gedachte had ik net al. Deze hebben we al behandeld, kies een andere.’ Blijf met je gedachten zitten tot ze vanzelf rustiger worden. Je moet dit oefenen. Er komt een moment dat het stil wordt in je hoofd en er vaker helpende gedachten komen. De helpende gedachten zijn van je hogere zelf, jouw essentie. Deze is er altijd al geweest en zal er ook altijd zijn. Je moet alleen de weg er naar toe niet steeds laten overwoekeren met onkruid in de vorm van zelfkritiek.


Waar je hulp bij kunt gebruiken in schaduwwerk en het stellen van grenzen
Energetische, niet dienende verbindingen uit het verleden losmaken. Deze door visualisatie verbreken maakt de weg vrij, zodat rationele besluiten om je grenzen te stellen ook echt gaan werken.

In kaart brengen welke overtuigingen je precies saboteren. Soms zijn je saboteurs anders dan je al die jaren gedacht hebt en ben je de verkeerde vijand aan het bestrijden. Opstellingen, sociaal panorama, voice dialogue en delenwerk zijn hier effectief voor.

Het innerlijk kind helen is een onderschatte therapeutische interventie om overtuigingen uit de kindertijd los te laten. Het innerlijk kind is altijd in de pijn van het verleden gebleven en runt je leven, terwijl jij ondertussen doorgegroeid bent. Zoals Carl Jung het zei: “Totdat we het onbewuste bewust maken, stuurt het ons leven en noemen we het het lot.”

Klaar om het volgende decennium jouw licht te laten stralen en je grenzen aan te gaan geven?
De gevolgen van geen grenzen stellen zijn diepgaand, maar de kracht die je hebt gehad om dit jarenlang te doen, gaat ook je kracht zijn om je leven terug te krijgen. Heb geen spijt van hoe je het tot nu toe gedaan hebt, want dit heeft je op bepaalde momenten in je leven gered. Richt je nu op de toekomst en stap uit de schaduw.

Onzekerheid in je relatie komt ergens vandaan. Waarschijnlijk is er recent iets veranderd in je situatie. Weet dat na een ingrijpende gebeurtenis het altijd weer even zoeken is naar een juiste balans. Schrijf vooral veel op in die periode. Opschrijven zorgt ervoor dat je dingen op een rijtje zet voor jezelf en als je het later terugleest, is het misschien al niet meer zo groot voor je als op dat moment. Je kunt hierdoor makkelijker relativeren.

Vertrouwen groeit door consistentie en voorspelbaarheid. IBCT benadrukt het veranderen van kleine gedragingen die relationele veiligheid vergroten. Kleine, herhaalde handelingen wegen zwaarder dan grote woorden.

Oefening — Het 7-dagen-vertrouwensplan

Bespreek samen één klein gedragsdoel dat vertrouwen kan versterken (bv. “ik stuur een berichtje als ik later werk” of “ik vraag of je 5 minuten hebt voor ik iets moeilijks bespreek”).

Zet het om in een weekplan: wie doet wat en wanneer? Hou het simpel: max één actie per partner per dag.

Elke avond 2 minuten controleren: “Is het gelukt? Zo niet, waarom niet?” Zonder beschuldiging — gewoon check-in.

Na 7 dagen: evalueer samen wat het deed met jullie gevoel van veiligheid. Beloon verandering (compliment, knuffel, samen iets leuks doen).

Doel: voorspelbaarheid en zichtbare inzet creëren — dat vermindert onzekerheid sneller dan overlegloze discussies.

Veel onzekerheid rust op automatische gedachten: “Als hij/zij antwoordt met één woord, betekent dat dat hij/zij niet meer van me houdt.” IBCT moedigt gedragsexperimenten aan: test aannames op een milde manier en leer van de uitkomst in plaats van te blijven gissen.

Oefening — Hypothese-experiment (klein & veilig)

Noteer één hardnekkige overtuiging (bijv. “Als mijn partner later reageert, verliest hij/zij interesse”).

Formuleer een testbare hypothese: “Als X gebeurt, dan Y.” (bv. “Als ik een uur wacht en daarna kalm vraag hoe het met hem/haar gaat, zal het gesprek meestal normaal zijn.”)

Plan een concreet experiment dat die hypothese test — klein en veilig.

Na het experiment: schrijf op wat er gebeurde, zonder oordelen. Wat ondersteunt je overtuiging? Wat spreekt ertegen?

Herhaal en verfijn de hypothese.

Doel: van interpretatie naar ervaring — en zo je overtuigingen bijstellen op basis van bewijs, niet angst.

ACT nodigt uit om gevoelens te accepteren in plaats van ze te vermijden of te geloven dat ze de volledige waarheid zijn. Onzekerheid is een ervaring, niet de definitie van jezelf. Door te verbinden met je waarden (wat voor jou écht belangrijk is in de relatie), kun je keuzes maken die je relatie voeden , óók als je je onzeker voelt.

Oefening — Waardenkaart & handelingenkaart

Pak een blaadje en trek twee kolommen: Waarden en Korte acties.

Schrijf 3 waarden op die je in je relatie belangrijk vindt (bijv. betrouwbaarheid, speelsheid, beschikbaarheid).

Schrijf ernaast per waarde 2 concrete, kleine acties die je deze week gaat doen (bijv. “elke dag 10 min onverdeelde aandacht zonder telefoon”).

Als je onzekerheid opspeelt: adem 3 keer rustig, benoem de emotie (“ik voel me nu onzeker”) en kies één van je acties uit de lijst — handel daarop, ook al voelt het moeilijk.

Doel: gedrag laten leiden door waarden i.p.v. door driftige emoties — dat bouwt identiteit en veiligheid.

IBCT leert ons dat partners vaak reageren vanuit oude pijn en automatische verdedigingspatronen. Die reacties versterken elkaars onzekerheid. In plaats van te ontploffen of je terug te trekken, helpt het om je innerlijke verhaal kort en helder te delen, zonder verwijt — en ruimte te maken voor nieuwsgierigheid naar je partner.

Oefening — De 3-minuten-verklaring & nieuwsgierigheidsmoment

Plan een rustig moment (10–15 min).

Jij begint: 3 minuten lang (niet langer) vertel je kort wat je voelt en wat jouw onzekerheid triggert. Gebruik “ik”-zinnen: “Ik voel me onzeker wanneer…” Geen advies of aanklacht.

2 minuten stilte; je partner herhaalt kort wat hij/zij heeft gehoord (geen verdediging).

Nu 3 minuten voor je partner om te reageren — geen oplossingen, alleen wat het met hen doet of hoe zij het zien.

Sluit af met een nieuwsgierige vraag van jouw kant: “Wat kan ik vergeten hebben dat jij wél ziet?”

Doel: je kwetsbaarheid verbaliseren zonder dat het gesprek ontspoort. Herhaal één keer per week.

In liefdesrelaties is emotionele pijn een mix van woede, verdriet en vooral angst. Angst om in de steek gelaten te worden, en afgewezen te worden. Deze pijn is in hetzelfde deel van onze hersenen te zien als fysieke pijn. Het is te moeilijk om deze gevoelens opzij te duwen of te negeren. De eerste stap om met verwondingen in de liefde om te gaan is om het gevoel te lokaliseren en vervolgens duidelijke boodschappen over deze pijn te sturen naar degene die je liefhebt.

Onzekerheid is een complex gebeuren dat zich uit in angst en gepieker. Ga rustig zitten met pen en papier voor je neus en schrijf zonder pauze achter elkaar op waar je onzeker over bent en hoe dat voelt. Als het klaar is, is het klaar. Leg het even weg en lees wat je geschreven hebt, ook zonder pauze.

De één weet nu eenmaal beter wat hij of zij wil dan de ander. Dat is relatief en speelt dus in elke relatie. Degene die het weet wordt dan snel ongeduldig. En dat brengt druk. Als je niet duidelijk hebt voor je zelf wat je wilt doe je er goed aan om dat te zeggen: 'ik weet het niet', of 'ik weet het nog niet, ik moet er over nadenken'. Dat schept in ieder geval voor duidelijkheid voor dat moment. Het is dan wel belangrijk dat je ook de verantwoordelijkheid neemt om daar op terug te komen:'ik heb er over nagedacht en...' Ook dan kan het zijn dat je nogmaals zegt 'ik weet het niet'. Maar je bent dan in ieder geval open naar elkaar en je moet elkaar de ruimte geven om in je eigen tempo te komen bij wat je wilt. Als zitten daar natuurlijk ook weer grenzen aan....

In liefdesrelaties is emotionele pijn een mix van woede, verdriet en vooral angst. Angst om in de steek gelaten te worden, en afgewezen te worden. Deze pijn is in hetzelfde deel van onze hersenen te zien als fysieke pijn. Het is te moeilijk om deze gevoelens opzij te duwen of te negeren. De eerste stap om met verwondingen in de liefde om te gaan is om het gevoel te lokaliseren en vervolgens duidelijke boodschappen over deze pijn te sturen naar degene die je liefhebt.

Door samen met je partner een gesprek te voeren over het ‘oer’-moment waarop een van jullie werd gekwetst, kun je het vertrouwen herstellen. Zo’n gesprek is niet makkelijk, want het gaat gepaard met veel emoties. En het is belangrijk dat de luisterende partner zich openstelt en niet in de verdediging schiet. Doorloop in het gesprek samen de volgende stappen.

Vergeven in 7 stappen:
-Gekwetste partner: Vertel over de pijnlijke gebeurtenis (dit gebeurde er toen…)
-Luisterende partner: Ik herinner het me nog. Hoe was dat voor jou?’
-Gekwetste partner: ‘Wat mij de meeste pijn deed, is…’ (kern van de pijn)
-Luisterende partner: ‘Het doet mij pijn om te horen dat jij je toen zo … voelde.’
-Gekwetste partner: ‘Ik heb van jou nodig dat…’ (de behoefte die je voelt)
-Luisterende partner: ‘Ik wil er nu voor je zijn.’
-Gekwetste partner: ‘Dank voor je begrip, dat doet me goed.’

Zo’n gesprek kun je voeren over verschillende kwetsuren van jullie beiden – beperk het wel tot één pijnpunt per keer. Je zult zien dat er veel tussen jullie kan worden opgeruimd.

Oude pijn in je relatie gaat niet vanzelf over en kan een fijne verbinding nu in de weg staan. Hoe ruim je zulke kwetsuren samen uit de weg?

Volgens de Emotionally Focused Therapy (EFT) heeft ieder mens grote behoefte aan veilige emotionele verbindingen. Als zich in je relatie pijnlijke gebeurtenissen hebben afgespeeld, kan dat gevoel van veiligheid worden aangetast. Zo ontstaan er ruzies en (stille) verwijten met uiteindelijk meer afstand tot gevolg.

Kwetsuren loop je op als er een gebrek aan verbinding is wanneer je kwetsbaar bent. Op zo’n moment heb je de ander nodig. Is die er dan niet voor je, dan blijft het gevoel hangen dat je niet op je partner kunt rekenen als het moeilijk wordt.

4 kenmerken van een veilige relatie:
-We zijn er voor elkaar
-We doen ertoe voor de ander
-We kunnen elkaar bereiken
-We reageren op de ander als die dat nodig heeft

Als je onzeker bent over je relatie en je partner je twijfels niet begrijpt en jij zelf eigenlijk ook niet. Dan is het tijd om te gaan onderzoeken waaraan dat dat ligt. Dat kan met partner maar ook alleen kun je stappen gaan ondernemen om jezelf beter te leren kennen en ook inzicht te krijgen in anderen. Schematherapie zorgt ervoor dat je weet waarvandaan je onzekerheden komen en waarschuwen je wanneer je vervalt in oude gewoontes en gedachtes. Schematherapie volgen is een kwaliteitsverbetering voor jezelf en je relaties.

Onzekerheid in de relatie betekent vaak niet dat er iets mis is, maar dat er iets belangrijk is. We voelen ons onzeker wanneer iets of iemand waardevol is. In IBCT kijken we niet alleen naar het gedrag, maar vooral naar de onderliggende kwetsbaarheid die vaak verborgen zit onder boosheid, terugtrekking of controle.

Opdracht thuis:
Schrijf voor jezelf op: Wat maakt mij onzeker in onze relatie?

Vraag jezelf daarna af: Wat zegt dit over wat ik nodig heb of verlang?

Deel dit met je partner, zonder verwijten. Bijvoorbeeld: “Ik merk dat ik onzeker word als jij weinig deelt over je dag. Dat zegt denk ik iets over mijn behoefte om me verbonden te voelen.”

Wees zacht. Onzekerheid verdient ruimte, geen schaamte.

Wanneer je je onzeker voelt, gaat je brein vaak op zoek naar bevestiging van je angst (denk aan: “Zie je wel, hij vindt me niet meer leuk”). IBCT helpt stellen om onderscheid te maken tussen wat er feitelijk gebeurt en hoe we dat interpreteren. Dat voorkomt dat je meegesleept wordt in negatieve aannames.

Opdracht thuis:
Schrijf op: Wat is een moment waarop ik onzeker werd?

Verdeel dat in twee kolommen:

Feiten: Wat gebeurde er precies?

Gedachten: Wat maakte ik daar zelf van?

Kijk of je partner bereid is dit samen te bekijken en alleen te luisteren.

Dit helpt om afstand te nemen van automatische conclusies en meer vanuit helderheid te reageren.

Veel mensen uiten hun onzekerheid indirect, bijvoorbeeld via sarcasme, afstand of overcontrole. In IBCT oefenen we met praten vanuit de binnenkant: emoties, angsten en behoeften. Dat opent de deur naar echte verbinding, in plaats van verdediging of afstand.

Opdracht thuis:

Bedenk een zin die je normaal misschien zou zeggen (bijv. “Waarom app je me zo weinig?”).

Vertaal die naar een zachtere, eerlijke versie (bijv. “Ik merk dat ik onzeker word als ik weinig hoor, en dan twijfel ik of ik belangrijk voor je ben.”).

Deel dit rustig. Laat het even landen.

Je hoeft je niet kleiner te maken om verbinding te houden.

In een veilige relatie is er ruimte om elkaar te ondersteunen in moeilijke gevoelens, zonder ze te hoeven oplossen. IBCT helpt partners om niet te ‘fixen’, maar wel aanwezig te blijven bij elkaars kwetsbaarheid. Dat maakt onzekerheid draaglijker.

Opdracht thuis:
Plan een “kwetsbaar kwartier”.
Eén van jullie deelt een moment waarop je je onzeker voelde in de relatie.

De ander luistert alleen en stelt vragen als: “Wat voelde je precies?” of “Wat had je toen nodig?”

Daarna wissel je van rol.

Geen tips, geen oplossingen. Alleen aanwezigheid. Dat is vaak precies wat we missen.

Heb je altijd het gevoel dat je tekort schiet in je relatie. Is dit reëel, ga het na. Waar ben je werkelijk verantwoordelijk voor of denk je verantwoordelijk voor te zijn. Wat eis je van jezelf en wat eist de ander van je. Zijn de eisen te hoog? Waardoor heb je een schuldgevoel naar de ander toe, hoe is dit op te lossen. Ga in therapie en raak dat vervelende gevoel kwijt door beter inzicht te krijgen waar de knelpunten zitten. Anders denken is anders doen.

Bij deze oefening ga je duidelijker zijn over jouw behoeftes en is het makkelijker voor je partner om deze te ontvangen i.p.v. zich aangevallen te voelen.

Je begint je zin met "Ik zou het fijn vinden dat......, zou jij dat willen"? . Op deze manier ben jij duidelijk over jouw behoefte en heeft de ander de keuze hier iets mee te doen zonder dat er dwang o.i.d. voelt.

Het is heel paradoxaal maar wanneer mensen even niets te doen hebben, scrollen ze tegenwoordig vanzelf (automatisch zonder besef) langs allerlei foto’s en filmpjes – die je de dag erna niet eens kan navertellen. Als je moe of gejaagd bent, is het een supersnelle ‘oplossing’ voor dat vervelende gevoel. Met als resultaat, inderdaad..helaas nóg meer onrust.
Dit gebrek aan rust is niet zonder gevolgen. ‘Wie zich vaak gejaagd voelt, gespannen spieren heeft of moeite heeft met slapen, kan er donder op zeggen dat het stressresponssysteem veel te actief is en dit heeft uiteraard veel weerslag op de relatie(sfeer)

Stilte en rust zijn goed voor je gezondheid, maar ook essentieel voor je relatie. Je hebt die rust allereerst zelf aan te brengen- in je eigen hedendaagse chaos. Het is daarom tijd om je bewust te worden van de geluiden om je heen en actief stiltemomenten in te lassen.

Hier 6 gouden tips voor meer rust in je hoofd en daarmee ook in je relatie te creëren:.

1. ‘maak een Marie Kondo’ omgeving
Een stil huis is een stil hoofd. Doe af en tie het raam dicht en sluit je ogen: wat hoor je? Welke apparaten brommen en zoemen? Zet ze uit. Vergeet je computer en telefoon niet, want voor je het weet hoor je weer een appje of mail binnenkomen.

2. Leer je buren kennen
Hoe beter mensen hun buren kennen, hoe minder last ze hebben van buurgeluiden, blijkt uit onderzoek van TNO. Het geratel van de grasmaaier is misschien wel irritant, maar je gunt je buurman ook een strak gazon.

3. Neem een kippenhok
Om stilte op te zoeken, hoeft het niet doodstil te zijn. Sterker nog: complete stilte is doodeng, omdat je dan ook geen signalen krijgt dat je omgeving veilig is. Prettige, kalmerende natuurgeluiden werken het best. Het geluid van rondscharrelende kippen, een knapperend haardvuur en fluitende vogels kan aanvoelen als de perfecte stilte.

4. Ontbijt in stilte
Een of twee keer per week alleen en in stilte ontbijten, kan je enorm goed doen. Ga aan de eettafel zitten en neem de tijd om elke hap met aandacht te kauwen. Al snel kun je niet meer zonder dit stilte-ritueel.

5. Skip je vrijetijdsambities
Ga gewoon een kwartier in het park wandelen of in het gras liggen. Zonder iets te hoeven, luister je naar de geluiden om je heen.

6. Maak van stilte een prioriteit
Schreeuwerige tv-series en werk­telefoontjes geven we vaak voorrang boven momenten van stilte. En we zetten de radio aan als we de was opvouwen. Laat de muziek, tv, podcast of telefoon eens uit en onderzoek hoe dat bevalt. Of zet een kruis in je agenda en plan iets leuks om te doen in stilte, zoals lezen of in de tuin werken...

Je zult verrast zijn hoeveel fijne levendigheid deze stilte (en daarmee tevredenheid) brengt en voor je relatie kan betekenen. Gun je het experiment!

Ik las op de website van Monique stadler het volgende en wil dit wil ik graag met jullie delen:

" Voor veel partners is de controle loslaten een belangrijk persoonlijk doel in hun relatie. Controle of controleren ervaren zij als een trigger. Zij vinden controle als het ware een vies woord. Zij associëren het met vervelend gedrag:

Jij wilt alles bepalen
Jij wilt alles weten
Jij wilt mij sturen
Jij wilt mij veranderen
Ga maar na als iemand jou een controlfreak noemt.
Voelt als een scheldwoord, nietwaar?

Misschien denk je wel dat je te perfectionistisch bent. Terwijl je alleen maar probeert het voor iedereen (inclusief jezelf) goed te doen. Of wil je gewoon duidelijkheid, zodat je weet waar je aan toe bent. Of wil je je gewoon betrokken voelen en jullie relatie verbeteren.

Is controle disfunctioneel?
Een gangbare definitie van controle is de mate van beheersing. Je probeert jouw gedachten, emoties, eigen gedrag, gedrag van anderen of bepaalde omstandigheden te sturen. Er grip op te krijgen.

En ja, controle is disfunctioneel voor je relatie als:

je partner dit (te vaak) als verstikkend ervaart
het aanleiding is voor ruzies en verwijdering
jij het als zelfbeschermingsstrategie inzet om nare gevoelens te vermijden
Zo kan het stellig stellen van ‘harde’ grenzen heel ineffectief zijn, wanneer je dat als controlemechanisme inzet om je angst of pijn voor te zijn. Maar ook voor de ‘harde’ grenzenstellers is het loslaten van de controle geen goede oplossing.

Is overgave het antwoord op het loslaten van controle?
Nee, vaak niet helaas.

De behoefte aan controle is namelijk heel menselijk. Koppel het woord aan zelfbeschikking en je snapt het positieve ervan. En koppel het eventuele drammen aan vasthoudendheid, en bedenk dan hoeveel meer je bereikt met doorzettingsvermogen.

Maar de behoefte aan controle wordt negatief gepercipieerd als je het koppelt aan dwangmatig gedrag. En de vraag is of dat altijd terecht is. Want ‘vechten’ zonder het op te willen geven, heeft net zo goed kwaliteit.

Overgave aan de klap (pijn en angst) zou dan moeten helpen om de controle los te laten? Omdat het beoogde resultaat uitblijft en eigenlijk alles al goed is? En omdat je dan merkt dat de klap wel meevalt?

Hm… persoonlijk vind ik dat niet zo’n goed idee.

Het is mij te zwart-wit. Voor je het weet sla je door naar de andere kant met ‘laat maar’, en doe je helemaal niks meer. Dan ontstaan er weer heel andere frustraties door onverwachte nevengevolgen.

Dan maar werken aan acceptatie?
Heel veel (therapeutische) trajecten kiezen de dimensie “controle versus acceptatie” als ingang voor het oplossen van problemen.
Laat de controle maar los, maak schoon schip met je verkeerde overtuigingen, accepteer jezelf en jouw partner zoals jullie zijn (alles is dus al goed, alleen ben je dat ‘even’ vergeten…), en het komt goed.

Maar wat als het helemaal niet om controle loslaten gaat?
En het helemaal niet vanzelf goed komt? Veel partners die met elkaar gevangen zitten in negatieve communicatiecirkels, menen er last van te hebben dat hun partner hen probeert te veranderen. En hen dus niet accepteert.

Jouw partner wil controle op jou uitoefenen. Dat is wat jij op het eerste gezicht denkt en dat is wat het lijkt. Maar is dat wel zo?

Acceptatie als antwoord gaat jou en je relatie namelijk niet helpen.
Wij laten ons op het verkeerde been zetten als we het zo aanvliegen om onze communicatieproblemen met onze partner op te lossen. Let wel: niet omdat acceptatie verkeerd is, maar omdat acceptatie het verkeerde medicijn op het verkeerde tijdstip is.

Ik zal het je met 5 woordvervangingen toelichten.

Controle = Zekerheid
Wat vind jij belangrijker:

dat je op jouw partner kunt rekenen of dat jouw partner zich moet gedragen zoals jij dat wil?
dat je je fijn geborgen voelt bij jouw partner of dat jouw partner zich moet gedragen zoals jij dat wil?
dat je partner geeft om jouw pijn en jouw vreugde of dat jouw partner zich moet gedragen zoals jij dat wil?
Zie je wat ik bedoel? Het wordt heel anders als je gedragsverandering als middel ziet om de onzekerheid over de betrouwbare, liefdevolle aanwezigheid van jouw partner te verminderen.

Verbondenheid = Erbij horen
Bij ons mensen is de behoefte om erbij te horen (need to belong) aangeboren. In ons eentje kunnen we niet overleven. Voor ‘emotioneel overleven’ zijn we in onze huidige cultuur afhankelijk van onze partner. Onze primaire drijfveer is dat we hier hechtingszekerheid in zoeken.

Over de manier waarop we dat doen kun je redetwisten. En daar vergeten velen de context. Er is namelijk niet 1 beste methode (zoals controle loslaten) die voor iedereen en alles werkt…

Zo hangt de mate waarin jij onzekerheid kunt verdragen direct samen met hoe veilig jij je voelt met jouw partner. In een onveilige fase van je relatie zoek je veel meer naar zekerheden en dus naar voorspelbaarheid.

Voorspelbaarheid = Vertrouwen
Wist je dat onvoorspelbaarheid één van de grootste traumaveroorzakers is? Je loopt kleine of grotere trauma’s op als iemand waar je emotioneel afhankelijk van bent (je ouders vroeger en je partner nu) er dan weer wel en dan weer niet is.

Dat je jouw partner kunt en durft te vertrouwen, heeft alles met deze voorspelbaarheid te maken. Ook al hebben jullie ruzie of ook al zien jullie elkaar niet, je weet dan dat dit geen bedreiging voor jullie relatie is.

Voel jij je onveilig in je relatie? Dan zul je ongetwijfeld vertrouwen willen opbouwen, ongeacht de ontstaansgrond van die onveiligheid. Voorspelbaarheid en zekerheid zijn er in deze relatiefase randvoorwaardelijke ingrediënten voor.

Loslaten = Toelaten
De controle zogenaamd loslaten brengt je alleen maar van de regen in de drup wanneer jij en je partner in een onveilige fase verkeren. Acceptatie in deze fase is alleen maar een andere overlevingsstrategie om jouw pijnplekken te verdoven in plaats van te verwerken.

Toelaten van al je pijnplekken en al je hechtingsbehoeften betekent dat dit alles er mag zijn. En van daaruit kun je samen keuzes maken in hoe je met elkaar wilt omgaan en communiceren.

Accepteren = T.R.B. zijn
Toelaten en voor bepaalde acties kiezen is iets heel anders dan accepteren en erin berusten. Acceptatie heeft dan een meer passieve betekenis. Je hoeft er niks mee. Wat overigens niet ‘verkeerd’ hoeft te zijn.

Toelaten heeft een meer activerende betekenis in de zin van toegankelijk, responsief en betrokken (T.R.B.) zijn. Als partners ben je dan actief naar elkaar toegewend. Je bent bewust emotioneel en voorspelbaar aanwezig.

Focus dus niet op controle loslaten
Daar waar je denkt dat jouw partner controle wil hebben, is jouw partner daaronder wellicht op zoek naar een veilige verbondenheid met jou.

Betrouwbaarheid, voorspelbaarheid en zekerheid zijn daar onlosmakelijk mee verbonden. Hoe meer dat er in de vorm van veiligheid is, hoe meer je onzekerheid in vol vertrouwen kunt dragen en hoe minder je behoefte hebt om bij te sturen. Hoe makkelijker het loslaten van de controle vervolgens is, maar dan op een natuurlijke manier. "

Bron: Website van Monique Stadler.

Volwassen versus kinderlijk

In relaties zie je soms dat een van de partners heel volwassen is en serieus en de ander toont meer kinderlijke of puberale eigenschappen. Deze eigenschappen kunnen positief zijn en in dat geval brengt deze partner veel speelsheid, luchtigheid, spontaniteit en vrolijkheid met zich mee. Dat is prachtig en heel belangrijk in een relatie!
Maar soms vertoont de partner negatieve eigenschappen zoals: rommeligheid, slordigheid, onverantwoordelijk reageren, afhankelijkheid, niet consequent zijn, niet congruent zijn enz.. Dan zie je dat deze eigenschappen de gelijkwaardigheid en veiligheid tussen de partners meteen in de problemen brengen. Deze eigenschappen maken de relatie moeilijk. Sommige eigenschappen zijn meer aanvaardbaar en anderen minder aanvaardbaar.
Als je dat in je relatie herkent dan is het belangrijk om daar iets mee te doen! Doe je dat niet dan zal de partner die meer de volwassen rol op zich neemt vroeg of laat tekenen van vermoeidheid, onzekerheid, twijfel en machteloosheid bij zichzelf merken en misschien overspannen raken.
Praat je weleens met je partner over het niveau van volwassenheid in jullie relatie? Kunnen jullie volwassen zijn met serieuze zaken zoals respect, wederkerigheid en compassie en kinderlijk wanneer je samen ontspant en vrolijk kan lachen met elkaar? Hoe zorgen jullie dat de positieve eigenschappen geïntegreerd worden en de negatieve eigenschappen uit je leven zijn verdreven. Het is een beslissing die neemt, een houding die je aanneemt en het is een investering in je relatie.
Heb je daar hulp bij nodig? Aarzel niet om mij te mailen.
Succes!
Rabia

Kun je ook te veel praten over hoe het met je gaat? Over je zorgen? Over je angsten? Over je somberheid? Sommige wetenschappers vinden van wel. Praten blijkt niet altijd de oplossing.

In Rotterdam loopt momenteel een grootschalig onderzoek naar het effect van co-rumineren: het met je vrienden uitputtend bespreken van zorgen, problemen en negatieve emoties. Vooral meiden en vrouwen zouden dat veel doen.

Liefdesverdriet, angst over waar het met de wereld naartoe gaat, je donkerste gedachten: we delen dit volop. Het eindigde meestal in een poel van ellende, boosheid op politici (en op de ander) en een wij tegen zij -gevoel, waar we ons gezamenlijk in wentelden. Dat kan veel verbondenheid opleveren.

En inderdaad, die emotionele verbondenheid is een van de voordelen van co-rumineren, blijkt uit onderzoek. Maar het negatieve effect is, dat je elkaar soms alleen nog maar verder de put in praat; aan het eind van zo’n deel - avond leek de wereld een groot zwart gat, vol onbetrouwbare eikels.

‘Co-rumineren kan een voedingsbodem leggen voor depressieve symptomen, angstklachten en andere psychische stoornissen,’ zei Patricia Vuijk, lector Meisjes en mentaal welbevinden aan de Hogeschool Rotterdam onlangs in de Volkskrant.

Het blijkt een nog relatief onontgonnen onderzoeksterrein.
Dus bedenk: Wanneer is het delen van je negatieve gevoelens positief en verlichtend? En hoe voorkom je dat het ongezond wordt?

Wat ik in de loop der jaren heb ontdekt, is dat iets met je handen doen altíjd verlichting geeft. Een dagboek bijhouden, een collage maken, de 3 good things exercise opschrijven: het blijkt een prima vervanging voor ellelange gesprekken...

Dus vertrouw het soms toe aan het geduldige, doch verhelderende papier!
M@

De EFT (emotion focused therapy) gebruik ik veel in mijn praktijk. Met het praktische Houd me Vast werkboek voor stellen. Dit zijn 7 gesprekken die maken dat de verbinding hersteld wordt en of er verdieping komt in de relatie. Een van die gesprekken is het Vergeven van Pijnplekken, want ja.....oude koeien moeten uit de sloot. Want anders raakt het drinkwater vergiftigt. Een keer goed uit de sloot zodat het opgeruimd is. En er ruimte is voor meer verbinding en liefde.