Tips bij autonomie in relatie

We dragen vaak de nodige overtuigingen met ons mee. Overtuigingen die we hebben opgedaan in onze opvoeding en levenservaringen.
De mindere kanten van jezelf die voortkomen uit deze overtuigingen heb je al vroeg leren onderdrukken, je weet vast precies hoe je 'mooi' kunt zijn naar de buitenwereld.

De angst voor afwijzing is vaak groot en dit proberen we dan ook uit alle macht te voorkomen.
Maar als je deze schaduwkanten niet aan kijkt projecteer je die delen op de mensen om je heen. Het meest sterk komt dat naar voren in liefdesrelaties.
Kijk ze aan, wees mild voor ze, begrijp ze en omarm ze. Ook zij horen erbij!

Wil je balans houden in je relatie, zorg er dan voor, dat je een leuk en goed leven hebt. Investeer in je werk als je het anders wilt, onderhoud je vriendschappen en doe leuke dingen! Zo blijft ook je intieme relatie in balans, want de ander is dan een toevoeging ipv een invulling van je leven.

Uit de schaduw van het narcisme - Marja de Vries

Helder geschreven boek met praktijkvoorbeelden. Besproken wordt hoe de onwederkerigheid en ongelijkwaardigheid in een relatie een rol kunnen spelen in het contact met personen met narcistische eigenschappen en hoe verwarrend dit proces kan zijn. Uitgelegd wordt hoe je narcisme kunt herkennen en je hoe je meer voor jezelf kan opkomen binnen de relatie of de relatie kan beëindigen

Het handboek voor Transactionele Analyse - Ian Stewart

Dit boek geeft een goed inzicht hoe Transactionele Analyse als model ingezet kan worden om inzicht te krijgen in:
Intermenselijke verhoudingen
Communicatie

Daardoor kan meer helderheid in de communicatie ontstaan en kan worden aangeleerd hoe meer vanuit de eigen autonomie te handelen.

Een relatie haalt je mooiste en donkerste kanten, patronen en mechanismen tevoorschijn. Niemand ontkomt eraan om patronen te herhalen die jou iets hebben geleerd over liefde in het verleden.

Wat de sleutelfiguren uit jouw leven geloofde over de liefde en deden ben jij zelf (on)bewust ook gaan doen óf juist gaan vermijden.

Dit kun je herkennen door de manier waarop jij om erkenning vraagt van en afwijzing probeert te voorkomen door je partner.

Wanneer je herkent en erkent dat je in de eerste plaats jezelf lief hoort te hebben kun je nagaan hoe jij je wilt verbinden met de ander.

Je kunt dan nagaan wat jouw verantwoordelijkheid is om aan te pakken in de relatie en waar de verantwoordelijkheid is van de ander om rekening te houden met jouw waarden, verlangens, behoeften.

Hoe maak je van een ruzie een gesprek?
Uiteraard is dat super lastig. Wat kan helpen is: stel je oordeel en je boosheid uit. Stel een vraag en blijf soms doorvragen. Als de ander onzin kletst, kan hij zichzelf op die manier vast praten, door de mand vallen, of je hebt hem geholpen met denken. De toon waarop je doorvraagt, is natuurlijk wel heel belangrijk: probeer dat op een open, oprechte manier te doen (tuurlijk, dat is moeilijk). Wil je ook echt graag weten wat de ander beweegt om een bepaalde mening te hebben?

Je partner zegt vaak tegen je dat je de enige liefde bent in zijn/haar leven en veel van je houdt. En toch blijf je daar aan twijfelen. Wat zou er dan aan de hand kunnen zijn?
a. De relatie met zijn/haar ex vertrouw je niet
b. Je voelt je in alle relaties onzeker.
c. Je hebt een relatie gehad waarin je gekleineerd bent.
d. Je hebt een relatie gehad waarin je bedrogen bent.
e. In je opvoeding waren je prestaties nooit goed genoeg.
f. Je partner is al eens vreemd gegaan.
g. Je vriend/vriendin zegt ook dat je partner nogal flirterig is.
Zo zijn er meer dingen te noemen. Praat hier met iemand over die jou goed kent. Eventueel een therapeut of coach, maar dat is niet altijd nodig.

Vraag je af: zou je anders leven zonder je partner als met?

Gezond assertief zijn kan helpen in de communicatie met je partner. Bijvoorbeeld door simpel ‘nee’ te zeggen, zonder jezelf in te kleden. Of juist naar voren te brengen wat jij wilt.
Belangrijk is de manier waarop je de boodschap brengt. Kun je jouw wens en jouw grens bij jezelf houden en blijf je ruimte hebben voor het standpunt van de ander?

Autonomie in je relatie wil ook zeggen verantwoordelijkheid nemen. Een relatie is best te vergelijken met een onderneming waarin van alles geregeld en gedaan moet worden. Daar gaat, net als in een bedrijf, veel overleg aan vooraf. Stem dingen af met elkaar, neem je deel en draag daar verantwoordelijkheid voor. Ga regelmatig met elkaar om de tafel of de gemaakte afspraken nog passen bij de levensomstandigheden die op dat moment gelden. (Onder) steun elkaar, ben flexibel als het nodig is.

Te bestellen via bol.com "Het relatiespel" van Pieternel Dijkstra,
Al vele cliënten die positief zijn over het spel. Vooral mensen die moeilijk communiceren en daar aan willen werken hebben er veel baat bij om weer met elkaar in gesprek te komen

Geef ruimte aan jezelf en geef ruimte aan de ander.

Zou je je niet heerlijk voelen als je in elke relatie, met je ouders, met je baas, je vrienden of geliefde gevoelens van liefde en respect zou oproepen?
Ja! dat kan!
Alles wat je uitzendt krijg je namelijk terug.

of het nu in liefdes- of in werkrelaties is, de principes waarmee je aan een goede relatie werkt zijn hetzelfde. Word meer bewust van wat je laat zien.

Een glimlach bijvoorbeeld; wanneer je glimlacht tegen ieder die je tegenkomt heeft de ander eigenlijk geen keus en zal vanzelfsprekend positief reageren.

Vergeet niet dat iedereen eigenlijk naar liefde verlangt, hoe hij of zij zich ook gedraagt.

Brené Brown schreef al eerder het boek De kracht van kwetsbaarheid. In haar boek 'de moed van imperfectie' neemt ze je mee in haar onderzoeksresultaten rondom de thema's authenticiteit, liefde, een bezield leven, loslaten van ideaal beelden over jezelf en je omgeving. Dankbaarheid beoefening, en het herkaderen van alles wat je in je hoofd niet bent en niet kunt. Met humor geschreven en een mooi pleidooi voor imperfectie.

Wist je dat de meeste ruzies in de basis gaan over óf Macht/controle, Erkenning/respect of Vertrouwen?

Bij macht gaat het niet over domineren, maar over welke invloed jij als individu hebt op je omgeving, je leven en je relatie. Wiens prioriteit gaat voor? Wie neemt de beslissingen? In hoeverre voel jij ruimte om authentiek en autonoom te zijn? En is het misschien zo dat jij je ruimte telkens moet bewaken tegen (dreigende) overname van de ander?

Dat kan je bijvoorbeeld tegenkomen in zoiets “simpels” als de wijze waarop jullie het huishouden runnen. Mag dit voldoende op jouw manier of moet het teveel op de manier van de ander? Bij te veel overgave kan het gaan schuren en reden tot conflict geven.

Regelmatig vraag ik koppels naar hun relatiewaarden: wat vind je belangrijk in een liefdesrelatie? Er komen vaak dezelfde weer terug, zoals goede communicatie, samen kunnen lachen etc. Wat bijna altijd bovenaan het lijstje staat, is vertrouwen, direct gevolgd door respect. Deze gaan onlosmakelijk hand in hand met elkaar. Wanneer het vertrouwen wordt geschaad, zal het respect voor de ander ook afbrokkelen.
Het werken aan vertrouwen zit hem niet alleen in grootse zaken, ook in het alledaagse kan je hier bewust mee bezig zijn. Bijvoorbeeld, wanneer je doet wat je wilt doen, vraag je dan eens af welk effect dit op jullie onderlinge vertrouwen en respect zal hebben. Verwacht je een positieve of een negatieve uitkomst? In het tweede scenario kun je alternatieven bedenken die misschien meer opbouwend voor de relatie zijn.

In veel relaties geven partners ten opzichte van de ander zichzelf een gevoel van zelfstandigheid of samenzijn. Je doet je eigen dingen, geeft je grens aan, of je stemt je af, vraagt om aandacht of support. Als jouw wens voor zelfstandigheid en samenzijn past bij de wensen van de ander lijkt er geen vuiltje aan de lucht.

Een belangrijke vraag als de verhouding tussen zelfstandig of samen een probleem vormt in de relatie, is of je werkelijk 'jezelf hebt'. Kun je je eigen behoeftes herkennen, of leef je vanuit een automatische afstemming op de ander. Gun je jezelf het samen, of houd je jezelf veilig op een afstandje.

Wat doe je als je denkt dat relatietherapie iets voor jullie is en je partner wil dat absoluut niet?
Dan kun je het laten zitten en je neerleggen bij het NEE van de ander; je kunt ook alleen een afspraak maken en met de therapeut bespreken en uitzoeken wat jij zelf wil, kunt of niet kunt in jullie relatie. Dit levert vaak inzichten op, die jou tot stappen aanzetten: anders communiceren met je partner, grenzen aangeven, voelen wat jouw verlangen is enz.

Geregeld zie ik dat de partner toch nieuwsgierig wordt en wel mee komt naar de volgende afspraak. Of als het NEE blijft, dat er of dingen veranderen in de relatie door degene die wel in therapie is of dat het afstevent op verdere verwijdering van elkaar. Het blijft nooit bij het oude doordat jij wel de stap naar hulp/begeleiding hebt gezet.

Vergroot je autonomie door eigenaarschap te nemen over je gevoel en je behoefte.

Heb jij het idee dat autonomie in de relatie voor jou belangrijk is, dan kan het best moeilijk zijn om daar de goede weg in te vinden. Het gebeurt nogal eens dat mensen denken dat ze door autonoom te zijn, dicht bij henzelf dienen te blijven. Dat voelt immers goed?

Maar autonomie kan ook worden verkregen door juist mee te bewegen met de ander. Blijf in verbinding met de ander. Vindt ruimte voor jouw autonomie in de relatie door bijvoorbeeld meteen je verontschuldigingen aan te bieden als je onenigheid hebt en de ander hebt gekwetst. Zo blijf je in verbinding en dicht bij jezelf.

Een veilige afhankelijkheid bevordert autonomie en zelfvertrouwen. Als je je veilig voelt binnen je relatie, voel je je van nature onafhankelijk en zelfredzaam. Je voelt dat je partner achter je staat en dat je je daar niet onzeker over hoeft te voelen. Met zo'n back-up wordt ook je zelfbeeld verbeterd.

Wanneer stress je relatie beïnvloedt, merkt je dat je gevoel van veiligheid, onafhankelijkheid en zelfrespect wordt aangetast. Dat is een belangrijk symptoom om te overwegen om na te denken over wat er is gebeurd en wat er moet worden gedaan om een veilige hechting te herstellen. Je kunt beginnen met elkaar te vragen: kan ik op je rekenen wanneer ik je nodig heb?

Mensen met AD(H)D gaan bijna twee keer zo vaak scheiden als iemand zonder AD(H)D
De impact van AD(H)D op een relatie blijkt groot te zijn. Veel relaties en huwelijken stranden op de misverstanden en problemen die worden veroorzaakt door de symptomen van AD(H)D.

Zeker als de partners niet weten dat er sprake is van AD(H)D in de relatie. In de praktijk kom je regelmatig tegen dat AD(H)D nog niet gediagnostiseerd is bij één van de volwassen partners.

Vaak wordt de partner met AD(H)D verweten dat hij geen stappen wil zetten. Echter er is geen sprake van onwil. Ongemerkt belanden partners herhaaldelijk heel snel in een negatief patroon. Dit kan bij de partner zonder AD(H)D leiden tot grote frustratie, boosheid en verlies van vertrouwen. De partner met AD(H)D heeft vaak het gevoel dat hij het niet goed kan doen en dit versterkt zijn vaak al lage zelfbeeld.

Toch betekent dit niet dat mensen met AD(H)D geen goede partners kunnen zijn. In deze relaties worden beide partners namelijk slachtoffer van de combinatie van AD(H)D symptomen en hun wederzijdse reacties hierop.

Het is van groot belang dat beide partners empathie kweken voor elkaar en bewust worden wat de AD(H)D-symptomen voor zichzelf en hun relatie betekenen. Het is raadzaam om hierbij professionele gespecialiseerde relatietherapie in te schakelen. Samen kun je dan jullie relatie nieuw leven inblazen waardoor je juist ook kunt gaan genieten van de mooie aspecten van AD(H)D!

Bij de positieve aspecten van AD(H)D kun je denken aan: een enorme kracht om zich met mensen te verbinden, veelal creatief, zijn vaak sterk probleemoplossend en denken out of the box, goed gevoel voor humor, beschikken over grote veerkracht, hebben vaak vernieuwende ideeën, zijn vindingrijk en hebben vaak een unieke kijk op de wereld.

Vooral in discussies kan het moeilijk zijn om je eigen autonomie vast te houden. Het is daarom goed eerst te kijken naar wat jij zelf belangrijk vindt, los van je partner. Hoe ziet jouw ideale oplossing er uit? Kijk vervolgens welk deel van de oplossing zo belangrijk is, en welk deel je nog wel zou kunnen laten varen of aanpassen. Dus waar zit de onderhandelingsruimte? Vervolg met dit in je achterhoofd de discussie. Hierdoor geef je ook erkenning aan jezelf aan voor wat voor jou belangrijk is, wie jij bent en waar jij voor staat.

Ik zie vaak mensen die enorm aan hun autonomie vasthouden en daardoor, zonder dat ze het willen, de verbinding met hun dierbare kwijtraken en zich dan pas realiseren wat ze zijn verloren. Andersom kom ik ook veel tegen: een partner die alleen maar dingen samen wil doen.

Beiden zijn extremen en zorgen voor een disbalans in de relatie. "De waarheid" ligt, zoals met alles, ergens rondom het midden met ruimte voor verschuiving.

Zonder autonomie geen verbinding, zonder verbinding geen autonomie.

" Wat wil jij? "
" Zeg jij het maar, maakt mij niet uit...."
Een veel besproken irritatie punt in liefdesrelaties. Partners die hun mening niet aangeven als er een keuze is.

GEVOLG?
- De partner die tevergeefs om een mening vraagt, wordt moedeloos. Het gevoel altijd te moeten bepalen.
- De partner die geen mening geeft, gaat op de ander leunen. Het onbewust verliezen van identiteit.
- Een relatie kan daardoor uit balans raken. Simpelweg omdat je elkaar niet meer bereikt.

Het is van belang om je mening uit te spreken. Samen discussiëren is heel normaal. En ervaar je geen ruimte voor jouw mening en "dans je naar de pijpen" van een ander voor "de lieve vrede"? Dan is het een kwestie van tijd...niemand wordt daar gelukkig van.

Herken je het dat wanneer jullie onenigheid hebben, je vragen stelt? Waarom doe je dit, waarom doe je dat niet? Waarom, waarom, waarom. Eigenlijk zet je de ander voor het blok.

Probeer dit eens om te draaien. Al die vragen die je afvuurt op de ander. Stel die eens in alle rust aan jezelf.

Hoe voelt dat, al die vragen?

Hoe weet je wanneer je uit liefde of uit gehechtheid/behoeftigheid in een relatie zit? Hoe kun je elkaar in liefde vast houden en je toch vrij voelen? Geen restricties, geen torenhoge verwachtingen hoe het hoort, geen ruilhandel, geen verwijten of kritiek. 'Slechts' acceptatie en steun daar waar gevraagd. Zoek je begeleiding, individueel of samen met je partner, om meer vanuit (zelf)liefde in een relatie te zitten, dan ben je van harte welkom.

JAN Magazine vroeg mij advies over relaties met een groot leeftijdsverschil. Uit de statistieken blijkt namelijk; des te groter het leeftijdsverschil des te groter de kans op een scheiding.
Hoe komt dit eigenlijk en hoe kan je het voor zijn? Een inzichtgevend artikel die je online op JAN kunt lezen.

Ik vertel aan JAN dat er zeker stellen met een groot leeftijdsverschil met uiteenlopende uitdagingen bij mij komen voor hulp. Het probleem dat ik het vaakst tegenkom bij stellen met een leeftijdsverschil is ruis vanuit dierbaren: ‘Die schrikken van het leeftijdsverschil. Vaak omdat ze het simpelweg niet begrijpen en er ook niet open voor staan. De verliefdheid krijgt dan geen ruimte en het liefdespaar heeft te maken met de druk van anderen.’

TRANSPARANT
als mijn NEE
niet wordt gehoord
vervagen de grenzen
tussen ik en jij

het wordt wij
het wordt ons
het wordt samen

versmelten onze namen
tot één geheel
mijn ik jouw deel

ik besef
ik stik,
ik onttrek mijn ik
aan wij

ik maak een scherm
om mijn ik
transparant
en met een poort
zodat mijn nee
wordt gehoord

binnen dat scherm
groei ikzelf
ik koester ik
voed ik
omarm het lijf
waar in ik woon
totdat ik
thuis ben
bij mijzelf
 
Bron:
Meg van Schaik

Het is heel verhelderend om te weten dat veel communicatie tussen stellen plaatsvindt tussen de polen autonomie en verbondenheid.
Vaak is het zo dat de ene partner meer behoefte heeft aan verbondenheid, en de ander meer autonomie. Op zich is dat helemaal geen probleem! De kunst is om hierover met elkaar in gesprek te gaan.

Je wordt binnen een relatie geen twee eenheid . Jij bent uniek, vanuit daar mag iemand je aanvullen, toelaten, met je delen. Blijf in contact over eigen behoeften, plan elke week een vast moment voor elkaar. Geen tv, geen telefoon...misschien wat muziek, een lekkere geur, sensaties om te delen. Bespreek behoeften en verlangens zodat je elkaar oprecht blijft zien.

In een betrouwbare wederkerigheid tussen mensen is het van belang dat de verantwoordelijkheid die we menen te nemen in relatie met de ander ook passend is voor degene waarmee je in verbinding staat en die het dus betreft.

Het is daarbij rekening houden met de behoeften en grenzen van de ander, dit kan bijdragen aan een passende verantwoordelijke wederkerigheid ten opzichte van elkaar.

Nodig daarom elkaar uit om te kunnen vertellen hoe je balans ervaart in het nemen van verantwoordelijkheid in verbinding met elkaar.

Moeite met passend verantwoordelijkheid nemen neem contact met mij op.

Zolang we er van overtuigd blijven dat de grootste problemen die we ervaren veroorzaakt worden door iets buiten onszelf, kunnen we niet zo veel aan de situatie veranderen. Pas als we in gaan zien voor welk deel van het geheel we zelf verantwoordelijk voor zijn, kunnen er transformaties plaats vinden. De mate waarin we verantwoordelijkheid willen nemen verschilt nogal. Het lijkt makkelijk de schuld altijd aan een ander of de omstandigheden te geven, maar wat we hiermee doen is het stokje van de eigen kracht, dat wat in jouw vermogen ligt, weg geven. En zo komt er natuurlijk nooit verandering. Op het moment dat we die macht inzetten door verantwoordelijkheid te nemen, begrijpen we ook dat wij alleen het vemogen hebben daar iets aan te doen. Dan kan er ruimte ontstaan voor diepere behoeften en keuzen. Zo ontstaat er autonomie, ook binnen de relatie.

Vraag je je wel eens af of je nu de verantwoordelheid in je leven volledig neemt? Stel jezelf dan eens vijf jaar verder in de toekomst voor en denk hier eens na over hoe je nu zou willen leven om over vijf jaar geen spijt gevoels te krijgen.

ASSUMPTION IS THE MOTHER OF ALL FUCK-UPS.

Beide partnerts brengen met zichzelf ook hun verleden, hun achtergrond, hun toekomstbeeld, hun verwachtingen mee de relatie in. In het begin is dat vaak interessant en aantrekkelijk, en wordt er tot diep in de nacht informatie uitgewisseld.

Na verloop van tijd kan nieuwsgierigheid veranderen in aannames, vanzelfsprekendheden die niet meer gecheckt worden. Je bent al zo lang bij elkaar en je kent elkaars familie en achtergronden, nu weet je het wel. Het gesprek verstomd en de nieuwsgierigheid lijkt gedoofd.

Vaak ontstaan hier de problemen. Want als het gesprek verstomd en de relatie zelf naar de achtergrond schuift, blijven er twee individuen over die een huis delen.

In de relatie zijn beide partners verantwoordelijk voor het welzijn van die relatie, voor het welzijn van elkaar en van jullie kinderen. Neem je verantwoordelijkheid en red jullie relatie!

Als je dit herkent is jullie relatie toe aan RELATIETHERAPIE. Kies ervoor om het gesprek weer te starten, kies voor elkaar en voor je relatie. Dat is niet makkelijke en kan ook pijnlijk zijn. Maar als jullie bij elkaar willen blijven hebben jullie werk te doen.

Als je daar bij geholpen wilt worden ben je van harte welkom voor een gratis kennismakingsgesprek om te zien of ik de therapeut ben om jullie verder te helpen.

De paradox van de mens is dat er twee oer-behoeftes aan ons trekken die we beide vervuld willen hebben in ons leven.

Aan de ene kant willen we autonoom zijn; zelfbeschikking hebben over ons leven, eigen keuzes maken, niet hoeven overleggen, eigen voor en afkeuren etc..

Aan de andere kant hebben we net zo'n groot verlangen naar liefdevolle verbondenheid met andere mensen. Dat vraagt juist de ander boven jezelf stellen, overleggen en samenspraak.

Levenskunst is een goede balans vinden tussen deze twee behoeftes.

Balans in zorgen voor jezelf en zorgen voor de ander.

Deze balans is nodig in iedere relatie (partners, familie, vrienden, etc) om deze gezond te houden.
Helaas lukt dit niet altijd.

Vaak is er weinig tot geen zorg voor jezelf.
Het gaat dan om vragen als: wat ervaar ik? wat denk ik? wat wil ik? wat doe ik?
Het gaat dus eigenlijk om het innemen van jouw positie.

Meestal lukt het ons wel deze vragen te beantwoorden, maar wordt het ingewikkeld wanneer we dit moeten inbrengen in de relatie met een ander persoon.
We drukken onze positie door of we laten onze positie varen.

Beide manieren zorgen ervoor dat de balans tussen autonomie en verbondenheid verstoord raakt.

Wanneer je geneigd bent jouw positie door te drukken, probeer dan eens een keer ook te luisteren naar wat de ander inbrengt en weeg dit eerlijk af met je eigen positie.

Wanneer je geneigd bent jouw positie te laten varen, probeer dan eens een keer wat jij vindt en ervaart te delen met de ander en de ander te vragen hier open en eerlijk bij stil te staan.

Men denkt nog wel eens dat je 'onafhankelijk' moet kunnen zijn, ook in een relatie.

Ik geloof daar niet zo in. Je verlangt immers heel wat van je partner. En als je dat niet bij je partner vindt, dan kan het op den duur tot problemen leiden.

In die zin vind ik autonomie een illusie. Wel is het zaak om op je eigen benen te kunnen staan. Maar dat is iets heel anders. Je kunt op elkaar leunen en toch op eigen benen staan. Van daaruit ben je vrij om de ander te vragen wat je verlangt zonder je zelf uit te leveren.

Er zijn altijd tijden waarin je even niet op je eigen benen kunt staan. Dan heb je je partner meer dan broodnodig. En daar is niets mis mee.

Maar als de crisis weer luwt is het goed om je eigen evenwicht weer te zoeken. Autonomie is dus niet hetzelfde als onafhankelijk. Het is veeleer vanuit je eigen evenwicht je toevertrouwen aan de ander omdat je dat verlangt of omdat je het bij tijden nodig hebt.

Een boekentip; Jan Geurtz; Over liefde en loslaten.

Toen je elkaar leerde kennen, vond je de ander aantrekkelijk en vooral goed zoals die was. Je had toen niet de drang om je nieuwe liefde zo te willen veranderen dat die meer hetzelfde werd als jij. Jullie konden allebei je eigenheid, je autonomie behouden.

Gek maar waar krijgen veel mensen op den duur het verlangen om de ander om te vormen. Je vindt dan dat de ander dingen beter op jouw manier kan doen, beter op jouw manier tegen het leven aan kan kijken en er ook zo over gaan denken. Dat werkt dus helemaal nooit.

Probeer samen een nieuwe weg in je relatie te vinden. Vergelijkbaar met het beeld van twee paarden die - hoe verschillend ze ook zijn - naast elkaar eenzelfde richting op galopperen. Iedereen heeft ze zo weleens enthousiast door een wei ziet rennen.

Als je dat samen vorm gaat geven, kom je niet alleen in beweging, dan je blijft je beweging. Twee verschillende mensen die ervoor kiezen samen een kant op te gaan.

Autonomie start met geestelijke autonomie.

 

We zijn verbonden in allerlei relaties(kinderen, ouders, partner, familie, werk) waarin er steeds een ander appel gedaan wordt op het autonoom of in teamverband te kunnen functioneren.

 

Als jij merkt dat je steeds andere mensen of activiteiten nodig hebt om niet stil te hoeven staan, is het wellicht handig om een therapeut te gaan bezoeken. Deze kan met jou uitzoeken wat maakt dat het lastig is voor jou om geestelijk zelfstandig het leven door te kunnen gaan.

Blijf je eigen interesses en vrienden houden in de relatie en deel met je partner wat je daar vindt.

Wanneer dingen niet meer doet je wilt, je aanpast aan de ander om conflicten of lastige thema's te vermijden, creeer je afstand en onvrijheid in de relatie.

De oplossing ligt in het delen van wat je bezig houdt met je partner , zo creer je meer vrijheid en meer verbinding.

Lukt dat niet samen, zoek dan een therapeut die je daarbij coacht.

Niemand wil zich eenzaam voelen, iedereen wil zich in een relatie veilig en verbonden voelen.

Sommige mensen zijn geneigd hun eigenheid, hun eigen zelfstandigheid op te geven om de relatie maar in stand te houden. Ze negeren hun eigen grenzen, geven hun eigen grenzen niet aan of schroeven hun eigen grenzen op uit angst de ander niet te verliezen.

Maar is dat Liefde? Is dat respectvol naar jezelf en naar je partner? Hoe kan je partner weten dat iets echt belangrijk voor je is als je je eigen behoeftes en wensen niet kenbaar maakt? Hoe kan je partner weten dat h/zij te veel ruimte inneemt als jij dat toestaat en zelf geen ruimte inneemt? Hoe kan je verwachten dat je partner jou en je grenzen respecteert als jij dit zelf niet doet? Hoe kan je partner van je houden als jij jezelf niet serieus neemt?

Daar gaat het om bij autonomie. Dat we onszelf zichtbaar maken als individu. Dat we accepteren dat we uniek zijn.

Dat we zelf leren nadenken over wat we belangrijk en waardevol vinden en ons gedrag daarop afstemmen. Dat we leven naar onze eigen waarden, Ja zeggen en ook Ja doen. Dat we rechtop gaan staan in onszelf en oprecht (lees: echt) zijn.

Dat we beseffen dat onze keuzes gevolgen hebben voor anderen en dat de keuzes van anderen gevolgen hebben voor ons.

Dat we zowel onderdeel uitmaken van het grotere geheel (JIJ en IK) als ook individueel verschillend en uniek zijn.

Een (h)echte relatie kan pas ontstaan als twee gelijkwaardige mensen zichzelf en elkaar accepteren en waarderen (respecteren) en beseffen. Wanneer 2 mensen elkaar willen liefhebben, beseffen ze dat de ruimte die er tussen hen beiden bestaat overbrugd moet worden.

 

Liefdevolle partners willen die brug slaan, tonen interesse voor elkaar omwille van elkaar, voelen mee met elkaar, ontwikkelen empathie, overleggen en werken samen en behoeden elkaar zo van eenzaamheid.

Cijfer jezelf niet weg, onderzoek wat voor jou belangrijk en waardevol is en leef daarnaar. Sta op, durf je te onderscheiden en kom er achter dat je dit juist krachtiger maakt.

Je partner zal er misschien aan moeten wennen. Je verandert namelijk eenzijdig jullie 'contract': het patroon dat er tussen jullie is ontstaan.

Houd het een tijdje vol, praat erover, geef hem/haar de kans er aan te wennen. De uitkomst is van te voren niet met zekerheid te voorspellen.

Misschien merk je dat je relatie erdoor verbetert en gelijkwaardiger wordt, gefeliciteerd!
Misschien merk je dat jij je steviger en heler voelt terwijl de afstand tussen jou en je partner juist groter wordt. Wellicht is het dan tijd in therapie te gaan als jullie dit beiden willen. Het kan ook zijn dat het tijd is afscheid van elkaar te nemen.

Veel succes!

Corinne Koole schreef het boekje ‘De zeven wetten van de liefde’.

Hierin beschrijft zij op basis van vele interviews met koppels wat de ingredienten zijn voor een waardevolle en respectvolle relatie

Het boek ‘de vijf talen van de liefde’ geeft je zicht op en in je liefdestaal, dát wat jij zoekt in een relatie.
Als je elkaars en je eigen liefdestaal kent komje nader tot elkaar!

Een makkelijk te lezen boekje met veel tips

Gun jezelf en jouw partner een relatie in verbondenheid en niet in gebondenheid. Echte liefde bloeit waar vrijheid en nabijheid elkaar versterken – waar je samen groeit, zonder jezelf te verliezen, in oprechte verbinding.

Bestseller: The let them theory van Mel Robbins
Dit boek draagt bij aan je autonomie.
Laat los waar je geen controle over hebt. Je kunt de ander niet veranderen.
Focus op je eigen geluk, doelen en relaties.
Stop met het vergelijken van jezelf met andere mensen.
Dan maak je diepere verbindingen.
Een echte aanrader!

Laat je smartphone eens voor een paar uur thuis en toon interesse in elkaar. Creëer tijd en ruimte om met aandacht aanwezig te zijn. Luister oprecht zodat de ander zich begrepen en gewaardeerd voelt. Stel een vraag en geef aan dat je graag wilt begrijpen waarom iets voor de ander belangrijk is. Lukt het je om te luisteren naar wat de ander bezighoudt zonder het gesprek op jezelf te betrekken en over jezelf te beginnen? Zonder meteen met een goedbedoeld advies of oordeel te komen? Begripvol en warm reageren, een arm om de ander heen slaan dat geeft verbinding.

Je man of je vrouw is er niet om je emotionele problemen op te lossen! Een pittige statement of niet?

De voorwaarden voor een goede relatie is dat je als partner bewust bent van wat van jou is en wat van de ander is als het gaat om emotionele gevoeligheden.

Emotionele gevoeligheden zijn wonden of plekken in jezelf waar je getrigged of geraakt wordt wanneer iemand iets (niet) zegt of (niet) doet. Bijvoorbeeld een gevoeligheid zoals onzekerheid. Je bent dan extra gevoelig voor feedback of kritiek of je vind snel dat je aandacht tekort komt. Vaak is de gevoeligheid zelf niet het probleem maar hoe we daar zelf mee omgaan en hoe we het communiceren.
1. Aanvaard je gevoeligheid. Het is iets wat er al was voor je relatie. We zijn allemaal mensen en we hebben allemaal iets waarin we geraakt worden.
2. Deel je gevoel met je partner en uit je emotionele behoefte. Kies wel een moment uit wanneer je partner in staat is om luisteren.

Voor het beste resultaat, schrijf na elke sessie voor jezelf op.
Wat raakte je?
Wat wil je uitproberen of oefenen
Waar ben je trost op?
Dit is krachtig en zo heb je best effect van je traject.
Met deze manier heb grip op je eigen leerproces.
Succes.

De veiligheid van een relatie kan je laten inslapen. Helemaal als je het druk hebt met werk en/of met kinderen. Het is belangrijk om in je relatie als persoon wakker te blijven. In een goede relatie zitten mensen die beiden autonoom zijn en blijven groeien. Dit betekent dat je beiden regelmatig uit je comfortzone komt. Nieuwe situaties aangaat, en blijft leren. Doe af en toe juist iets wat je moeilijk vindt. Zoek een hobby of een bezigheid voor jou alleen. Je relatie is geen schuilplaats om jezelf te verstoppen.

Aandacht voor je middenrif (versoepelen)

Wanneer je middenrif soepeler wordt, adem je makkelijker naar je buik. Waardoor je beter kunt ontspannen.

Ga op je rug liggen en zet je benen gebogen neer voeten op de grond en leg je armen zijwaarts op schouderhoogte Laat beide knieën naar links zakken en je hoofd evt. naar rechts. De rechterschouder blijft op de grond liggen. Voel je rekking in de rechterflank?

Ga met je aandacht naar je rechterzij en ervaar de ruimte die daar ontstaat, je kunt de adem er naar toe laten stromen. Als je spanning voelt in je zij, probeer dan op iedere uitademing een klein beetje los te laten. Je kunt eventueel een kussentje gebruiken om je benen te ondersteunen.

Blijf een paar minuutjes in de draaiing liggen en ga dan weer naar de uitgangspositie. Voel je verschil tussen links en rechts, in volume of beweging?

Dan herhaal je de oefening voor je linkerflank door je knieën naar rechts te laten zakken.

Om je meer op jezelf te leren richten (minder je aandacht naar de ander), is het ervaren van je adem behulpzaam.

Rustig ademen en je verbinden met je hart
Ga met je aandacht naar je hartstreek en roep een gevoel van dankbaarheid op of een ander prettig gevoel. Denk daaraan en adem dan rustig 5 tellen in en 5 tellen uit.
Het tempo van het tellen kun je zelf bepalen. Dat is belangrijk, dus doe het op zo'n manier dat het goed voelt jou! Fijn als je dit een paar minuten kunt. En minder is natuurlijk ook al fijn. Het zetten van een wekkertje of timer is behulpzaam om je aandacht op de oefening te kunnen richten.
Succes en plezier!

Ruimte voor jezelf, in verbinding met de ander.
In Gestalttherapie zien we autonomie niet als afstand, maar als bewust aanwezig zijn als jezelf – ook in de relatie. Hier zijn enkele kerninzichten:

🔹 1. Wees je bewust van jezelf
Voel wat jij nodig hebt, los van je partner. Neem ruimte voor zelfreflectie.

🔹 2. Spreek je behoeften uit
Autonomie groeit als je durft te zeggen wat je voelt en verlangt – zonder schuld of verwijt.

🔹 3. Eigen ruimte is geen bedreiging
Liefde groeit waar vrijheid is. Tijd apart is voedend voor het samen-zijn.

🔹 4. Voel je grenzen
Wat voelt als ‘te veel’ of ‘te weinig’? Leer luisteren naar je lijf. Dat is je kompas.

🔹 5. Groei naast elkaar
Jij bent verantwoordelijk voor jouw leven. Je partner is geen verlengstuk van jou – en andersom.

Sommige processen vragen begeleiding. Je hoeft het niet alleen te doen.

Heb je enig idee of het verwijt of de frustratie waarmee je t.o.v. de ander rondloopt, nog enigszins in de kern bekend is bij de ander? Of is het al zo lang een aanname, dat verandering niet wordt gehoord? Benoem je kern nog eens: wat vind je fijn? Geen negatieve invalshoek want die lag er al en put alleen maar verder uit. Rem samen af en ga zitten. Geen schermen, minimale afleiding, zoek een plek die voor allebei goed voelt. En ga vanuit jezelf vertellen waarom dat wat je mist zo wezenlijk voor je is. Neem tijd om de kern terug te halen.

Het autonoom zijn en verbonden zijn, zijn twee basisbehoeften. De symbiose van het samenzijn, herinnert aan de sybiose met onze moeder in de eerste 2,5 jaar van het leven.Het is gezond om aan elkaar te hechten dat we in het begin van de relatie zoeken naar wat ons samen bindt. Met 2,5 jaar komen we er achter dat we een individu zijn en ontwikkelt zich onze automomie. Dan leert het kind nee te zeggen. In de relatie is het gezond om na de eerste fase ook weer ruimte te geven aan de autonomie. Apart dingen van elkaar te doen, een eigen leven hebben, om daarna weer met elkaar te verbinden. Blijf dus ook je eigen leven leven. Dingen die je graag samen doet en dingen die je graag alleen doet. Maak er een lijst van en bespreek dit samen.

Soms voelt het of je relatie vast zit. Of erger, dat jij er in vast zit. Je hebt last van je partner. Je hebt het gevoel dat die het doet - jou kwetst, schaadt. Die veroorzaakt je spanningen.
Dat kan waar zijn. En dan moet daar iets mee gebeuren.
Maar als je dit gevoel NIET had in het begin van jullie relatie, dan speelt er vaak iets anders: je hebt je meer geopend, en een vrij onschuldige actie van je partner raakt nu een gevoelig punt in jou. Dat voel jij als pijnlijk.
Die pijn in jou, die is van jouzelf. Die ligt daar klaar, een gevoeligheid, vaak een oude pijn, jonge delen van jezelf. Delen die gezien willen worden, getroost, aangeraakt.

Als je leert stil te staan bij je eigen ervaring, dan wordt zo'n relatieprobleem een belangrijke opening voor meer zelf-inzicht, levensgeluk.
En je gaat herkennen dat je verwijt aan je partner werkte : het beschermt je tegen die pijnlijke gevoelens van binnen. Maar de kosten zijn hoog...

Je kunt je innerlijke delen leren horen en wat ze nodig hebben.
En dan merk je dat je rustig wordt van binnen, stil, kalm, evenwichtig.

Hoe waarder jij jezelf? Autonomie verlies ontstaat vaak bij mindere zelfwaardering. Onzekerheid, angst enz zijn mogelijke oorzaken. Het helpt om een therapeut je daarbij te laten begeleiden. Je krijgt dan vaak zicht op wat je nog te ontwikkelen hebt en je meer kan terugkeren naar eigen autonomie.

De manier waarop je gehecht bent, speelt een grote rol in het vertrouwen dat je hebt in jezelf en in anderen. Het beïnvloedt hoe je (liefdes)relaties aangaat en of je deze in stand kunt houden. Daarom is het essentieel om eerst terug te keren naar jouw eigen autonomie: ontdekken wie jij bent en wat je nodig hebt. Vanuit dit gewaarzijn kun je vervolgens op een gezonde manier de verbinding aangaan met je partner.

Gelukkige relaties bestaan vaak uit twee individuen die ook afzonderlijk aan hun persoonlijke groei werken. Partners hebben vaak verschillende behoeften zoals behoefte aan persoonlijke ruimte. Zorg voor je eigen welzijn door hobby’s, vriendschappen en persoonlijke doelen te behouden. Dit helpt om emotioneel evenwichtig te blijven en geeft je relatie nieuwe energie. Door elkaars behoeften te respecteren en erover te praten, ontstaat er een gevoel van begrip en respect.

Om autonomer in een relatie te kunnen zijn is het helpend om je eigen leijf te voelen. Dit ben ik! Puur fysiek. Een oefening die je blij kan maken.

Ga staan
begin van bovenaf aan je lijf op te poetsen, denkbeeldig je huid laten glimmen. Begin bij je schedel, daal af naar je nek, schouders, armen, borstgebied, romp, buik, bekken, liezen, onderrug, benen, voeten.

Ga daarna door met je lijf op te kloppen. Met open handen ga je dezelfde weg als dat je poetste.

Tot slot schud je alle delen van je lijf uit.

Voel even na, welke lichaamssensaties ervaar je? En welk gemoed?