Tips bij autonomie in relatie

Dat mensen helemaal 'onafhankelijk' van elkaar moeten zijn in een relatie vind ik teveel gevraagd. We zijn ten diepste relationele wezens. We groeien en bloeien juist in de verbinding met elkaar. Aan de andere kant is het wel de relatiekunst dat je je eigen leven en je zelfwaardering niet bij de ander weghaalt, maar zelf ook onderhoud. Je hebt elkaar dus nodig, niet noodzakelijk, maar wel om een goede relatie met elkaar te kunnen hebben en op elkaar te kunnen steunen in grote en kleine gebeurtenissen. Tegelijkertijd is het de kunst om voor je zelf te zorgen en niet alles van je partner te verlangen en op hem of haar te steunen.

Heb je problemen met het behouden van je autonomie binnen een (liefdes) relatie?
Wellicht heb je dan last van codependency of relatieverslaving.

Codependency (dat ook ten grondslag ligt aan relatieverslaving) is een dynamiek van relaties waarin een afhankelijkheid van elkaar op de voorgrond staat.

In essentie komt het erop neer dat je datgene wat je tijdens je opgroeien bewust of onbewust gemist hebt opzoekt bij een ander, en daardoor afhankelijk wordt van de ander. Vaak gaat dat in de praktijk gepaard met een sterk aanpassingsgedrag of juist vermijden van contact met de ander.

Mocht je jer hierin herkennen dat kun je je zowel wenden tot zelfhulpgroepen van CODA of SLAA of tot een professional die gespecialiseerd is in de behandeling van codependency.

Sommige mensen verwarren autonomie met 'kunnen blijven doen wat je zelf wilt' binnen een relatie. In plaats van samen te overleggen of te delen wat er in je omgaat en wat je wensen zijn, wordt er meegedeeld.

'Ik heb je toch gezegd dat ik wegging, wat zeur je nou!'

Maar meedelen wat je gaat doen heeft niets met autonomie te maken en ook niet met relatie bewustzijn en zeker niet met liefde.

Zou je graag iets willen ondernemen zonder je partner? Deel het dan niet mee, bespreek het samen. Zeg bijvoorbeeld: 'ik zou zaterdag graag .... willen doen. En wat zijn jouw wensen?'

Er zijn mensen die 'grenzen aangeven' verwarren met hun partner overtuigen te doen wat zij willen.

Stel dat een vrouw wat meer zelfstandig wil ondernemen zonder haar man. Ze houdt van hem maar wil niet alles samen doen. Haar man vind dat maar niks omdat hij zich snel alleen thuis verveelt. Hij zegt dan dat hij zijn grenzen aan geeft als hij tegen zijn vrouw zegt dat hij niet wil dat zij zonder hem een avondje uit gaat. Hij wil dus eigenlijk zijn vrouw begrenzen, en overtuigen dat ze bij hem thuis blijft.

Veel mensen hebben niet of verkeerd geleerd hoe ze hun wensen en grenzen aan kunnen geven op een respectvolle manier.

Bovendien zijn er veel mensen die een voorwaardelijke definitie van liefde hanteren. Als je echt van me houdt, dan doe je ... voor mij.

Zitten jullie ook vast in een ongezond relatiepatroon? Heb je moeite met het uiten van je grenzen en wensen? Durf jij je niet kwetsbaar op te stellen of weet je gewoon niet hoe je dat doet? Aarzel niet en neem contact op met een therapeut of psycholoog.!

Ben jij degene in jullie relatie die snel ziet hoe de ander zich voelt? En ben je geneigd de ander te hulp te schieten, te verzorgen of te vertellen wat h/zij kan doen bij moeilijkheden?

Vind je partner dit fijn en is h/zij er inmiddels helemaal op gaan vertrouwen dat jij altijd wel klaarstaat....met hulp, zorg en helpende handen?

En word je daar wel eens moe van? Denk je inmiddels wel eens 'ik zou ook wel eens willen dat jij mij te hulp schoot als ik jou?'

Dan is het tijd om wakker te worden en het patroon dat er onbewust is gegroeid tussen jou en je partner onder de loupe te nemen.

Vaak zijn mensen het patroon zat dat er is ontstaan, niet de persoon. Onbewust hebben beide partners aandeel aan het patroon dat is ontstaan uit goede intenties maar na verloop van tijd iets 'teveel van het goede' is geworden waardoor het effect uitblijft en de boel doet kantelen. Met alle nare gevolgen van dien.

Hulp zoeken en jullie patroon ontrafelen kan de lucht doen klaren. Samen bewust een nieuw patroon opbouwen versterkt jullie relatie en doet de liefde bloeien.

Voel jij je wel eens aangevallen of bekritiseerd door iemand uit de familie van je partner? En heb je dat verteld aan je partner? Verwacht je misschien dat h/zij het voor je opneemt wanneer dat opnieuw gebeurt? Verwacht je misschien dat je partner je zou kunnen aanvoelen en zou kunnen weten wat je nodig hebt?

Wanneer je met JA antwoordt op bovenstaande vragen, wordt het tijd dat je je bewust wordt van iets heel belangrijks: je partner kan je niet altijd aanvoelen wanneer jullie je in gezelschap van anderen begeven.

Bovendien is je partner niet verantwoordelijk voor hoe jij je voelt. En ook niet voor het stellen van jouw grenzen. Hoe lastig ook, dat zul je toch echt zelf moeten leren.

Misschien heb je vroeger ervaren dat er iemand was die je te hulp schoot zodra jij liet zien dat je het ergens moeilijk mee had. Of juist niet en verwacht je dit nu wel van je partner.

Autonoom zijn in een relatie wil zeggen dat je verantwoordelijk bent voor wat jij voelt en wat jij lastig vindt. Je partner kan je natuurlijk ondersteunen maar het is niet de bedoeling dat hij jouw verantwoordelijkheid overneemt.

Je kunt alleen of samen leren hoe je dat doet.

Liefdesbang is een boek dat in gemakkelijke taal uitleg geeft aan de dynamiek van afstand en nabijheid in een relatie. Zodra er meer bewustzijn komt op deze dans , komt er ruimte om negatieve patronen te doorbreken.

Relatietherapie is daar ondersteunend in zijn.
Om het ontstaan van een negatief patroon te begrijpen, waardoor er weer een 'samen' ontstaat in de inzet, om tot een positief patroon in de relatie te komen.

Ben je nog een team samen, waarin je het goed met elkaar voor hebt, versterk je elkaar, is er een samen waar er geluisterd wordt en waarin je lief bent voor de ander, hoe verras jij je partner zodat hij/zij voelt dat er zorg en aandacht is.

"Ga ik voor mijn gelijk of voor mijn geluk" kan daarin een helpende zin zijn om je motivatie en richting helder te houden.

Mijn tip: lees dit citaat van R.M. Rilke over de liefde, relaties en autonomie

Wanneer het besef aanvaard wordt, dat zelfs tussen de meeste mensen oneindig veel afstanden blijven bestaan, kan een prachtig samenleven naast elkaar ontstaan.

Als zij er in slagen de afstanden tussen hen lief te hebben, wordt het mogelijk dat ieder de ander als een geheel en tegen een wijde hemel ziet.

Ik beschouw dit als de hoogste taak van een band tussen twee mensen: dat ieder de eenzaamheid van de ander behoedt.

In de basis kan niemand de ander helpen. We ervaren allemaal keer op keer bij ieder conflict en in iedere verwarring: ik ben alleen.

Alle kameraadschap kan alleen bestaan in het versterken van elkaar. Maar wanneer een persoon zichzelf wegcijfert en verlaat, is hij/zij niemand meer. En wanneer twee mensen zich allebei wegcijferen om dichterbij de ander te komen (nabijheid te ervaren), is er geen grond meer onder hen en bestaat hun 'samenzijn' uit een 'continu vallen'.

Uit 'Love and other difficulties' door Rainer Maria Rilke