Tips bij autonomie in relatie

Je identiteit is een geheel van delen, stemmen, ervaringen en behoefeten... Benoem eens een aantal verschillende ‘delen’ die jij in jezelf herkent? Geef ze ieder eens een toepasselijke naam. Laat ze elkaar eens iets over die naam vertellen en er commentaar op geven...

Om de betekenis van onze identiteit met steeds toenemende intensiteit te kunnen ervaren, wordt wel gezegd dat de mens een drietal lessen te leren heeft:

De eerste les
Het sluiten van onvoorwaardelijke vriendschap met jezelf. Je kunt niet anders dan jezelf vanuit jouzelf beschouwen. De acceptatie van je eigen identiteit is een eerste voorwaarde voor ontwikkeling. Hoe kun je jouw leven leven als je jezelf niet accepteert?

De tweede les
Ruimte geven aan je eigen binnenwereld. Gevoelens en gedachten komen steeds in ons naar voren. Door te denken en te voelen raak je bekend met jouw eigen innerlijke werled. Wanneer je bepaalde gevoelens en gedachten probeert te verdringen, zullen juist deze gevoelens en gedachten steeds opnieuw in jou naar voren komen. Jouw binnenwereld wil gekend en erkend worden!

De derde les
Het durven aangaan van de levensreis die je te maken hebt. Openstaan voor het onbekende van ons bestaan is de enige mogelijkheid die we hebben om onze identiteit te ervaren in wisselwerking met onze omgeving. Wie het leven probeert te controleren zal de beheersing van het leven verliezen. Je probeert dan jouw leven te controleren in plaats van het te leven. Lijden aan het leven in plaats van het leven leiden.

Op basis van deze drie levenslessen leer je steeds opnieuw te worden wie je bent. Je ervaart steeds opnieuw aspecten van wie je werkelijk bent.

Weet jij jouw identiteit en leef je ernaar, neem jij jouw leiderschap als partner in de relatie?

Ben jij eraan toe om tot die kern te komen..? Dan ben ik graag jouw / jullie coach of begeleider?

God en Eros van David Deida, en boek over het helen van tegenstellingen tussen man en vrouw en die de weg naar gezamenlijke verlichting willen vinden.

Relatieproblemen ontstaan meestal doordat de balans tussen de autonomie en de verbondenheid niet goed is.
Wil je leren hoe je voor een goede balans zorgt tussen autonomie en verbondenheid? Wees welkom in mijn praktijk.

Ik wil je deze keer een vergelijking voorschotelen tussen 'een fijne positieve vakantie kunnen hebben' en het actieve besluit 'dat je een fijne levendige relatie wilt houden', voor beide heb je jouw autonomie te gebruiken!

Op vakantie hoef je veel even níét. Maar door andere dingen juist wél te doen, geef je jezelf een mentale boost. Op de volgende acht manieren ervaar je (extra veel) vakantiegevoel. Pas dit nun ook eens toe -op je relatie!

Versterk de band

Of het nu met je gezin, je partner of nieuwe reisgenoten is, plan bewust en expliciet tijd om jouw banden (met je dierbaren) te versterken of zelfs nieuwe aan te gaan...

Helemaal als je je dat van tevoren voorneemt, ontdekten onderzoekers. Mensen die reizen om hun relaties te verbeteren, blijken na de vakantie meer positieve emoties te ervaren. Dat is ook zo in je relatie.

Maak veel foto’s

Deense onderzoekers bedachten de term family gaze: de families die ze bestudeerden, gebruikten hun camera tijdens vakanties om uiting te geven aan hun gevoelens van eenheid en liefde, om herinneringen te bewaren, persoonlijke verhalen te vertellen en hun identiteit te versterken.

Niet voor niets stonden bij meer dan de helft een of meer familieleden of vrienden op de voorgrond van hun foto’s.
Hoeveel plaatjes maak jij nog van je relatie activiteiten?

Wees je eigen gids

Een groepsreis waarbij alles van tevoren is uitgedacht, kan best handig en relaxed zijn. Maar wil je meer voldoening halen uit je vakantie, wees dan je eigen gids. Mensen die hun reis invullen naar eigen inzicht, zijn tevredener over hun leven in het algemeen en hun vakantie in het bijzonder.

Een autonome houding beschermt beter tegen negatieve ervaringen, omdat je gefocust bent op het uiteindelijke doel. Op plezier, bijvoorbeeld.
Go with the flow... ook in je relatie.

Vuurtjestoken, in zee zwemmen, lange natuurwandelingen maken, boeken lezen bij de tent… Bezigheden die vragen om focus en betrokkenheid en die net uitdagend genoeg zijn om een gevoel van moeiteloze prestatie te geven, brengen ons in die beroemde flow. Tijd lijkt te vervagen, zelfbewustzijn verdwijnt en het plezier van de activiteit zelf staat centraal. Dus pak die snorkel, dat tennisracket of die roman en geef je over aan het moment.
Doe iets nieuws... ook dit is mogelijk in (langere) relaties

Je hoeft niet meteen te bungeejumpen of gefrituurde insecten te eten, maar doe deze zomer iets wat je nog niet eerder deed. Uit onderzoek blijkt dat mensen die op vakantie nieuwe ervaringen opdeden, zich daarna gelukkiger voelden. Opwinding, nieuwsgierigheid, persoonlijke groei: het draagt allemaal bij aan een goede gemoedstoestand.

Neem de emotie achtbaan

Elke dag iets anders doen – een sportactiviteit, dan iets cultureels, dan weer een luierdagje – levert een rijk gevoel op. Nog slimmer is om daarbij ook je emoties af te wisselen, zegt psycholoog Jeroen Nawijn, die onderzoek deed naar de geluksbeleving van toeristen.

Doe bijvoorbeeld eerst iets wat je een beetje eng vindt, zoals nieuwe mensen ontmoeten of je eerste surfles nemen en daarna iets waar je vrolijk van wordt, zoals eten in een restaurant of met je kinderen spelen in het zwembad. Omdat je zoveel verschillende emoties ervaart, lijkt de vakantie langer te duren...
Ook hier geldt; daag jezelf (en je relatie) uit

Een beetje ontbering op vakantie: er is iets voor te zeggen. Chinese onderzoekers concludeerden dat je zelfkennis toeneemt als je gaat backpacken en in budgetaccommodaties slaapt.

Wie komt er in jou naar boven tijdens een busrit van een etmaal over hobbelige wegen? Als je een kakkerlak in je bed vindt, sla je dan gillend op de vlucht of staat de strijder in je op? En als je dat allemaal hebt overleefd, hoeveel zelfrespect en zelfvertrouwen levert je dat wel niet op?
Ontsnap uit routines... want ook die vind je terug in relaties.

De ware vreugde van reizen ligt in de onverwachte momenten, blijkt uit een Canadese studie. Grijp je vrije weken dus aan om zo veel mogelijk uit je routine te ontsnappen.

Sta twee uur vroeger of later op dan normaal, vraag een local om een recept of doe een reversed sightseeing tour: bezoek in plaats van de toeristische attracties liever de kleinste marktjes, vreemdste standbeelden of obscuur museum in een stad.

Volgens de onderzoekers creëer je zo een soort tussenruimte waarin de alledaagse regels niet gelden en je je vrijer en authentieker voelt.

Wat kun jij verzinnen in je relatie.. zodat ook daar de verrassing en het onverwachte weer toeslaan...?

Succes en fijne zomer M@

De kracht van echte vrouwen van David Deida, id de tegenhanger van het boek de kracht van echte mannen. Dit boek is geschreven in de vorm van een serie brieven van een man aan zijn geliefde.

De kracht van echte mannen, van David Deida, een gids voor mannen om hun eigen mannelijke essentie weer in ere te herstellen in omgang met vrouwen, werk en seksualiteit.

Dit zijn 3 krachtige manieren om een relatie vanuit autonomie te verdiepen:

1. Micromomentjes van verbondenheid

Een goede band is meestal geen kwestie van grote gebaren en dramatische en diepe gesprekken, ontdekte de beroemde Amerikaanse onderzoeker John Gottman.
Toen hij liefdeskoppels observeerde in een appartement dat was volgestouwd met camera’s, gingen de gesprekken meer zo: ‘Kun jij me de ketchup even aangeven?’ ‘Ja hoor, alsjeblieft.’
Maar toen Gottman in detail ging kijken, deed hij toch een grote ontdekking. Goede relaties zitten juist in dit soort kleine uitwisselingen. Bovendien is de manier waarop we reageren cruciaal voor het gevoel van verbondenheid.

Een bid (aanbod, uitnodiging) noemde hij zo’n micromomentje waarop we contact zoeken. Een bid kan een vraag zijn, een opmerking, een grapje, een aanraking, of soms alleen een blik. Dat ze zo klein zijn, maakt dat we ze gemakkelijk over het hoofd zien.
Maar die kleine verzoekjes om verbondenheid zijn bij elkaar enorm krachtig. Dat werd zes jaar later extra duidelijk. De koppels die toen nog steeds gelukkig getrouwd waren, deden in de eerste plaats meer toenaderingspogingen.
Tijdens het avondeten telde Gottman bij zulke stellen gemiddeld 100 bids per tien minuten. Stellen die inmiddels uit elkaar waren, deden destijds in het appartement maar 65 bids per tien minuten.

Ten tweede bleek het enorm belangrijk of de verzoekjes werden gezien en beantwoord. Mannen die later zouden scheiden, negeerden de bids van hun vrouw 82 procent van de tijd; mannen met stabiele relaties deden dat maar in 19 procent.
Vrouwen die op weg waren naar een scheiding, negeerden de bids van hun mannen 50 procent van de tijd; vrouwen met stabiele relaties slechts 14 procent.
Nader onderzoek maakte bovendien duidelijk dat ook de band tussen vrienden, collega’s en ouders en kinderen zo werkt. Elke toenaderingspoging van een ander geeft een keuze, waarbij je de band kunt versterken of verzwakken.

Je bent bijvoorbeeld een berichtje aan het typen op je telefoon, terwijl een vriend wijst naar een auto die hij mooi vindt. Neem je de moeite om op te kijken en te reageren? Ook als je auto’s niet interessant vindt? Lach je om die zelfbedachte mop van je kind? Merk je het op als je partner verse broodjes heeft meegenomen?

Je kunt op drie manieren reageren op zo’n toenaderingspoging. Bij een positieve reactie knik je goedkeurend naar de auto, je luistert naar het grapje, en bedankt je partner voor de broodjes.

Daarmee geef je onbewust de boodschap: ik interesseer me voor je, ik zie je, ik begrijp je (of doe er mijn best voor). Gottman: ‘Alle goede gevoelens die zich hierdoor opstapelen, vormen als het ware een grote pot emotioneel geld op de bank.’ En die komt weer van pas als je in een conflict belandt.

Bij een negatieve reactie zeg je sarcastisch: dream on, zo’n auto, met jouw salaris zeker! Je vertelt je kind wat er mis is met de mop, en verwijt je partner dat die veel te dure broodjes koopt. Je geeft dan de boodschap: ik heb geen respect voor je, ik vind onze band onbelangrijk, ik wil je uit mijn buurt hebben of zelfs kwetsen.

Na een negatieve reactie trekt degene die contact zocht zich bijna altijd terug, bleek uit Gottmans onderzoek. Gebeurt dat vaak, dan brokkelt de relatie af, en bij stellen betekent het vaak het begin van een scheiding.

Maar een negatieve reactie is altijd nog beter dan géén reactie. Niet reageren betekent: ik ben niet in je geïnteresseerd, ik neem je voor lief, ik vind andere dingen veel belangrijker dan jou.

Als partners elkaars verzoekjes om verbondenheid vaak negeren of over het hoofd zien, worden ze al snel vijandig en verdedigend naar elkaar, ontdekte Gottman. Dat patroon blijkt de snelste weg naar een scheiding.

Ook voor andere relaties, zoals vrienden, collega’s, ouders en kinderen, gaan deze wetmatigheden op. Zo hebben kinderen die de bids van leeftijdgenootjes niet herkennen, meer moeite om vriendjes te maken.

Als je de relatie met iemand wilt verdiepen, beantwoord dan de toenaderingsverzoekjes van de ander zo vaak als je kunt, adviseert Gottman. En, belangrijk: gebruik daarbij zo veel mogelijk enthousiasme, humor, speelsheid en zorgzaamheid.
Uit zijn onderzoeken bleek dat mensen die dat vaak doen, dezelfde lichte en liefdevolle toon kunnen vasthouden in conflictsituaties, die daardoor snel zijn opgelost.

2. Herken je eigen behoeften en die van anderen

Conflicten ontstaan vaak als we elkaars behoeften niet begrijpen, zegt de Amerikaanse psycholoog Marshall Rosenberg. Hij ontdekte hoe snel ruzies op te lossen zijn als je je puur op de achterliggende behoeften richt, en ontwikkelde een gespreksmethode die hij ‘geweldloze communicatie’ noemde. Daarin maak je je eigen behoeften duidelijk zonder de ander aan te vallen, en hoor je andermans behoeften zonder je aangevallen te voelen.

Dat klinkt makkelijker dan het is. We verpakken onze behoeften al snel in kritiek of boosheid, we blijven vasthouden aan ons gelijk, en vaak weten we zelf niet eens precies wat we nou willen. We zeggen bijvoorbeeld ‘Je luistert niet naar me!’, als de ander steeds naar zijn telefoon kijkt terwijl we iets vertellen. Terwijl we eigenlijk bedoelen: ik wil gezien en gehoord worden, ik wil belangrijk voor je zijn.

Jammer, want als we onze behoeften als verwijt brengen, wordt de kans juist kleiner dat de ander ze zal horen. Die zal eerder in de verdediging springen, bijvoorbeeld door te zeggen dat hij wél luistert, en prima kan scrollen en luisteren tegelijk.

Waarschuwingslampje

Anderzijds horen we vaak een verwijt in andermans behoeften. Ook als ze zonder kritiek zijn gebracht, zoals de vraag of het wat stiller kan en of we onze spullen willen opruimen, voelen we ons al snel op onze teentjes getrapt.

Bij geweldloze communicatie is het de kunst om steeds goed bij je eigen behoeften stil te staan, vooral als je irritatie of boosheid voelt opkomen. Boosheid vergelijkt Rosenberg met het waarschuwingslampje op het dashboard in de auto. Het geeft nuttige informatie over wat de motor nodig heeft. ‘Zoiets ga je niet verbergen, uitzetten of negeren. Je gaat langzamer rijden en kijkt wat het lampje aangeeft.’

Zodra je duidelijk hebt wat je behoeften precies zijn (bijvoorbeeld erkenning, rust, begrip, plezier, controle, steun, een knuffel), is de volgende stap om te bedenken wat er zou moeten gebeuren om deze te vervullen. En vervolgens – zonder kritiek – te vragen om wat je nodig hebt.

Daarnaast is het als je de relatie wilt verdiepen belangrijk om steeds nieuwsgierig te blijven naar de behoeften van anderen, die in hun opmerkingen verborgen liggen. Hoe onhandig ze misschien ook geuit worden.

Als iemand boos op je reageert kan dat bedreigend overkomen; maar als je je richt op de behoefte die achter de boosheid zit, zonder je aangevallen te voelen en in de verdediging te schieten, dan haal je de angel uit het conflict.

3. De relatie verdiepen: jezelf laten zien en nieuwsgierig zijn naar de ander

Een goede manier om een relatie te verdiepen is self-disclosure, zelfonthulling. Daaronder valt alles wat je van jezelf blootgeeft, zoals persoonlijke informatie, gevoelens en gedachten.

Van dagelijkse details (ik ben naar de kapper geweest, ik hou van hardlopen) tot gevoelige kwetsbaarheden (mijn grootste angst is…). Jarenlang onderzoek maakt duidelijk dat we elkaar leuker gaan vinden als we meer van onszelf laten zien, en dat we meer van onszelf laten zien naarmate we anderen aardiger vinden.

Het moment waarop een kennis in een vriend verandert, wordt dan ook ingeluid door zelfonthulling, zeggen psychologen. Een van de twee neemt het risico om iets persoonlijks los te laten, en test daarmee of de ander erop ingaat. Komt er weinig respons, dan is dat een teken dat de ander minder geïnteresseerd is.

Reageert de ander met interesse en empathie, en worden er over en weer persoonlijke dingen blootgegeven, dan verdiept de band zich. Zo leren we elkaar steeds beter kennen, begrijpen en waarderen.

Drie belangrijke tips

Drie dingen zijn hierbij belangrijk, en dan vooral als je elkaar nog niet zo lang kent. Ten eerste: de ontboezemingen moeten redelijk gelijk opgaan, het werkt niet als maar één partij steeds aan het woord is.
De Amerikaanse psychologe Susan Sprecher verdeelde proefpersonen in koppels en gaf ze een lijst met persoonlijke vragen, zoals: wat is je gelukkigste jeugdherinnering?

De ene helft van de koppels moest elkaar om de beurt zo’n vraag stellen; bij de andere helft stelde eerst de een alle vragen, daarna de ander.

De proefpersonen die elkaar snel afwisselden voelden zich meer verbonden, dachten dat ze meer overeenkomsten hadden en vonden het contact plezieriger dan de duo’s waarin er steeds één heel lang aan het woord was geweest.

Het tweede belangrijke is: ga niet te snel. Te persoonlijke of negatieve informatie kan er juist toe leiden dat de ander je minder leuk gaat vinden, zo wordt duidelijk uit onderzoek. Zelfonthulling is een geleidelijk proces, zeggen onderzoekers.

De diepte van de ontboezemingen zegt iets over het niveau van verbondenheid in de relatie. Als je meteen al begint over je seksleven, ziektes en ruzies, dan kan dat dus afschrikken.

Het derde belangrijke is nieuwsgierig zijn naar de ander. Oók als je elkaar al jaren kent. Uit verschillende studies blijkt dat mensen die van nature nieuwsgierig zijn, het heel goed doen in relaties: ze leggen makkelijk contact met allerlei soorten mensen.

In onderzoeken waarin proefpersonen kennismaakten met elkaar, bleken de nieuwsgierige proefpersonen bijvoorbeeld veel meer intimiteit te bereiken, en ook aardiger gevonden te worden. Dat komt doordat ze veel vragen stellen, doorvragen, openstaan voor verschillende standpunten, en niet snel oordelen.

Als mensen voelen dat je geïnteresseerd bent en dat je niet zult oordelen, vertellen ze meer over zichzelf en gaan ook meer vragen terug stellen.

Dus ook al ben je erg gesteld op je autonomie, de relatie vraagt ook zelfonthulling (op maat), wederzijdse interesse en verdieping!

De één heeft meer behoefte aan autonomie dan de ander. En zelfs per situatie kan je behoefte aan autonomie (of verbinding) verschillen.

Hier hebben we de twee universele basisbehoeften te pakken, die aan zowel autonomie als aan verbinding. Vaak zit de ene partner meer aan de ene kant, en de andere partner meer aan de andere kant. Potentieel vul je elkaar aan en kun je van elkaar leren.

Dat lukt wanneer je een beetje kunt gaan onderscheiden wanneer je behoefte aan autonomie, danwel verbinding een overlevingsmechanisme is of authentiek. Een teveel en "gestolde" (altijd dezelfde mate) autonomie of verbinding is een overlevingsmechanisme. In die situatie heb je dus wat te leren!

Het is dan van belang om daar goede voorwaarden voor te scheppen. Praat met elkaar over je beleving. Over hoe je geschiedenis je hierin gevormd heeft, dat geeft begrip. Spreek af hoe je elkaar kunt helpen.

Opdracht: samen een besluit nemen (bv. Hoe vieren wij Kerst?)

-Hoe zou je dat willen?


-Goed luisteren naar elkaars behoeften zonder interrumperen of commentaar


-Nodig: acceptatie


-Hoe kunnen we dit bereiken?


Deze oefening helpt bij het leren luisteren naar je eigen behoeftes en naar die van de ander d.m.v. goede luistertechnieken: Echt luisteren geeft verbinding!
-onverdeeld de ander aandacht geven en betrokken zijn
-echt geïnteresseerd zijn in wat de ander te zeggen heeft
-empathisch/begaan zijn met de ander
-je inleven in de ander, wat bedoelt de ander, hoe beleeft de ander het
-respect

Autonomie kan alleen bestaan als de verbinding goed, anders is het geen autonomie maar jezelf afsluiten!
Hoe is de balans in jou relatie?

Veel partners kunnen of durven (deels) niet zichzelf te zijn bij hun partner en dat is jammer! Soms spelen er binnen de relatie dynamieken zoals hoge eisen stellen aan elkaar, maar meestal is het een kwestie dat wij er als mens behoefte aan hebben (een noodzaak voelen!) om 'goedgekeurd' de worden. Die goedkeuring zoeken we in ons gedrag, onze mening, onze houden, ons uiterlijk en eigenlijk als persoon in z'n geheel.

Die drang naar goedkeuring kan zorgen voor aangepast gedrag en gedragen wij ons soms anders dan we in werkelijkheid zijn. We durven ons niet helemaal puur en authentiek te laten zien. Uit angst voor afwijzing (het gevolg van afkeuring).

Aangepast gedrag is een heel menselijke strategie voor overleving. Maar het is niet heel handig voor onze authenticiteit of gevoel van vrijheid. Vrijheid in de context van jezelf kunnen zijn. Jij in essentie en los van eventuele overtuigingen of regels over hoe jij als partners/mens zou moeten zijn.

Je kunt jezelf en elkaar helpen en stimuleren om jezelf te mogen zijn. Dus met je eigen setje waarden, wensen, behoeften, prioriteiten, zonder dat je elkaar daarop veroordeelt. Een mens die in vrijheid kan leven is een gelukkiger mens. Gun elkaar je eigenheid en accepteer the whole package deal.

Werk aan je eigen persoonlijke groei en ontwikkeling. Een sterke individuele basis draagt bij aan een gezonde relatie.

Om te blijven voelen wat JIJ wilt en nodig hebt (los van wat je partner voelt, wilt en nodig heeft) is het een goede oefening om regelmatig (dagelijks als je er niet zo goed in bent) de volgende vragen aan jezelf te stellen:

Hoe voelt mijn lichaam?
Welke emotie(s) ervaar ik?
Wat denk ik op dit moment?
WAT wil ik nu?
Wat WIL ik nu?
Wat wil IK nu?
Wat wil ik NU?

Hoe meer je investeert in de relatie met jezelf, in wie jij werkelijk bent en wilt zijn, hoe aantrekkelijker je wordt voor de ander.

In gezonde relaties is het belangrijk dat beide partners zich voldoende kunnen differentiëren van elkaar zodat eigenheid blijft bestaan. Dat betekent dat partners hun eigen gevoelens, gedachten en behoeften weten te identificeren, los van de gevoelens, gedachten en behoeften van hun partner.

Partners die teveel in een symbiotische relatie zitten (een samensmelting van twee IK-en waardoor er een constante staat van WIJ actief is) raken te ver verwijderd van wat zij́ nou zelf willen, denken en voelen. In een symbiotische relatie is het risico groot dat partners teveel verwachtingen van elkaar hebben omdat er een grote mate van afhankelijkheid is ontstaan. Binnen de WIJ van de relatie ook nog je eigen IK kunnen en mogen zijn is gezonder.

Autonomie in de relatie is geen issue zolang er balans is. Is je partner meer op de verbinding gericht, dan zal jij automatisch meer op je autonomie gaan richten en zal er meer spanning/verwijdering ontstaan.
Hoe kan je elkaar hier toch in blijven vinden? Blijf communiceren, zoek eventueel een goede therapeut op.

Autonomie, het betekent dat jij jezelf kan zijn binnen de relatie met jouw partner. Kan je dat? Kun jij jezelf zijn? Jezelf aanpassen is niet erg. Maar wanneer pas jij jezelf teveel aan? Merk je op dat je anders bent als 'normaal'? Dan heb jij jezelf waarschijnlijk teveel aangepast.

Mijn tip. Ga in gesprek met elkaar. En ja dat is lastig en ingewikkeld. Het kan helpen om hier hulp bij in te schakelen. Een derde aanwezige. Die neutraal is en het gesprek kan begeleiden. Juist vanuit de zijlijn.

Spreek verwachtingen uit naar elkaar. En ook wat je van jezelf terug zou willen zien binnen de relatie. Wat mis je bij jezelf? En mogelijk bij de ander?
En leg uit waarom je op dit moment jezelf niet kan zijn. Hoe simpel klinkt dat. Het is alleen niet makkelijk. Maar wel enorm helpend. Succes!

Als je meer autonomie wil voelen binnen je relatie, dan helpt het om aansluiting te zoeken bij een groep van je eigen sekse. Dat kan een therapiegroep zijn. (mannengroep, mannencirkel, vrouwengroep, vrouwencirkel), maar kijk ook eens naar het verenigingsleven bij jou in de buurt.

Autonomie en verbinding, inzicht in het samenspel tussen beiden maken dat je erachter kan komen waar je staat in relatie tot de ander en tot jezelf, een zoektocht. Therapie kan hier helpend bij zijn.

‘Ik voel me geleefd.’
‘Ik kan alle indrukken die ik opdoe niet meer verwerken.’
‘Ik heb het gevoel dat ik helemaal leeggezogen word door bepaalde types.’
‘Zit ik weer in zo’n appgroep waarin vijfduizend foto’s per dag worden gedeeld, zonder dat ik daarom gevraagd heb.’....

Grensproblemen!
Wij denken vaak dat het aan die ander ligt, die zo onbehouwen of overgevoelig is of die altijd maar van alles van ons wil. Aan de maatschappij, die steeds meer informatie op ons afvuurt. De baas of de kinderen, die zo veeleisend zijn.

Maar de oorzaak van onze frustratie en uitputting, van ons gevoel overvraagd te worden, ligt allereerst in gebrek aan zicht op onze grenzen. We merken tijdens een gesprek zelden dat er iets gebeurt rond onze grens of die van onze gesprekspartner. Wel ervaren we bijvoorbeeld ineens woede, zijn we verrast of voelen we ons aangevallen. Maar dat dit gevoel iets te maken heeft met je eigen psychische ik-grens komt niet bij ons op.

Ook als we de ander onbeschaamd of lomp vinden, of als we gekwetst of verontwaardigd zijn, is lang niet altijd duidelijk wat er nou echt is gebeurd: n.l. dat de ander onze mentale ik-grens zonder toestemming heeft overschreden!

Ondertussen maken we die ik-grens ook steeds minder waard, met alles dat online gedeeld wordt, door het mengen van werk en privé, en al die vlogs en realityshows. Volledig transparant en beschikbaar zijn lijkt de norm, maar is zeer ongezond.’

Meer bewustzijn van die grens kan ons helpen gezonder en met meer voldoening te leven! En dan bedoel ik begrenzen terwijl je in contact blijft.
Het gaat dus niet om assertiviteit en nee zeggen, maar om het beeld (de visualisatie) van jouw innerlijke noodzakelijke ruimte en de daarbij behorende begrenzing.

Bekijk het bijvoorbeeld eens als een tuintje, want innerlijke beleving is levendig en veranderlijk. Jij bepaalt wat je aandacht wilt geven, wat je koestert en waar je vanaf wil... Door regelmatig liefdevol aandacht te geven aan deze tuin, wordt het natuurlijker en duidelijker wat je wilt en gemakkelijker om daarvoor op te komen. Dat vraagt wel een soort van mindful leven. Maar het kan heel praktisch aangepakt worden.

Hier 3 oefeningen voor een steviger ik-grens!

Oefening 1: Hoe ziet je persoonlijke grens eruit?

*Stel je een normale doordeweekse dag voor. Als een film zie je hem voor je: je vrienden, collega’s, misschien gezinsleden om je heen. Hoe je zelf bezig bent met de dingen die je graag doet, en ook met de dingen die je minder prettig vindt.
*Nu stel je je voor dat je eigen mentale innerlijke wereld zich achter je bevindt. Met je gevoelens, oude en nieuwe ervaringen; met je overtuigingen, je ideeën, de beelden van dingen die je hebt gezien en meegemaakt. Bereid je voor om je zo dadelijk te gaan omdraaien naar je innerlijke wereld. Hoe is het om je van de mensen om je heen af te wenden? En is er iets in die innerlijke wereld wat je liever niet zou willen zien?
*Stel je voor dat die mentale innerlijke wereld een tuin is, met daaromheen een hek of schutting. Je ziet, als je je zo dadelijk omdraait, alleen de omheining. De schutting om jouw tuin beschermt je tuin tegen de blikken van buiten. En tegen jouw eigen blik, vanuit de buitenwereld. Draai je nu heel langzaam om. Nu zie je je ik-grens, jouw afgrenzing naar de buitenwereld. Hoe ziet je omheining eruit?

Oefening 2: Bescherm je innerlijke ruimte

Houd de komende dagen een dagboek bij en schrijf ’s avonds steeds op:
*Was er vandaag een situatie waarvan je op dat moment of achteraf hebt vastgesteld dat die iets met je mentale ik-grens te maken had?
*Wie was of waren erbij betrokken?
Dit helpt je om mensen en hun grensgedrag van elkaar te onderscheiden. Waarschijnlijk heb je mensen in je omgeving die je grenzen respecteren en anderen die dat, om wat voor reden dan ook, minder goed kunnen.
*Welke gevoelens wekt of wekte deze situatie op?
Door daar een tijdje op te letten ontdek je wat het met je doet als iemand op je tuindeur klopt of je grens overschrijdt.
*Hoe reageerde je?
Dit opschrijven helpt je om oude patronen te doorgronden: reageer je automatisch boos, verslagen, of reageer je juist helemaal niet?
*Wat zou je in een soortgelijke situatie anders kunnen doen?
Nu je zicht krijgt op je patronen en je grenzen kun je nadenken over welke reactie wenselijk of passend was geweest.
*Stel je voor dat je reageert zoals je had willen reageren.
Denk na over wat je voortaan op zo’n moment kunt zeggen en schrijf dat op. Zeg deze zin hardop: dat helpt je om oud gedrag door nieuw gedrag te vervangen.
*Het helpt als je deze oefening elke ochtend even doorleest. Zo word je je overdag steeds meer bewust van grenssituaties.

Oefening 3: Zo geef je je grenzen aan

1. Begin bij kleine dagelijkse dingen die je irriteren of afleiden
Denk aan een collega die zijn stress over een bepaald project steeds luidkeels laat blijken. Het aangeven van wat je ervaart – ‘Je doet wel erg gestrest’ – is geen grens.
Je zult voor jezelf moeten bepalen of het bijvoorbeeld voor jou van belang is om de ochtend rustig te kunnen doorwerken zonder dat iemand steeds over zijn lastige project begint.

2. Breng je grens vriendelijk en vanuit jezelf
De ander hoeft het niet te snappen, als er maar wel respect is voor jouw wens. Zoek zo mogelijk samen naar een oplossing – bijvoorbeeld bijpraten tijdens de lunch – die voor jullie beiden acceptabel en helder is.

3. Voorkom een discussie over je grenzen
Als de ander zegt: ‘Nou, zo gestrest ben ik niet, hoor,’ dan is dat een reactie vanuit verdediging. Dat de ander zich misschien aangevallen voelt, is niet jouw verantwoordelijkheid.
Zeg vriendelijk: ‘Het is voor mij in elk geval heel prettig als ik deze ochtend geconcentreerd kan werken.’ En eventueel: ‘Zou je dat oké vinden?’

4. Maak jezelf niet kleiner
Zeg dus niet: ‘Nou ja, het is misschien ook overdreven, ik ben nou eenmaal een beetje gevoelig…’ Voor je het weet heb je de grens die je zo duidelijk voor jezelf had bepaald alweer losgelaten.

Kijk bij het oefenen of je voldoet aan deze SMART grens checklist:
*Is je grens concreet en duidelijk? Bijvoorbeeld: ik wil vanochtend ontspannen kunnen werken. Hoe formuleer je je grens?
*Breng je je grens vriendelijk en niet verwijtend?
*Kan de ander eraan voldoen?
*Zijn de consequenties helder als de ander er niet aan voldoet? Bijvoorbeeld: als dat niet kan, zoek ik een andere werkplek. Wat zijn de consequenties?

Noteer de komende dagen:
*In welke situatie grenzen nodig waren:
*Welke grens voor jou belangrijk was:
*Check of dat ook echt een grens is die je verwoordt en niet een constatering van iets wat je vervelend vond.
*Hoe het je is gelukt je grens te bewaken: wat heb je gezegd, gevraagd of gedaan?
*Als het niet is gelukt: wat kun je de volgende keer anders doen, als je een grens wilt stellen?

Heb je hier toch nog wat meer hulp bij nodig - een passende no-nonsense Coach kan je met creatieve werkvormen snel op weg helpen.

Ik maak regelmatig mee dat behoeftes in een relatie veranderen en dat dat verwarrend is voor beide partners, vooral bij stellen die al vanaf jonge leeftijd bij elkaar zijn.
Ik zie veel stellen waarbij één of beide partners het ouderlijk huis zijn ontvlucht, 'in de armen van de partner'. Bijvoorbeeld wanneer je je niet geliefd hebt gevoeld door je ouders, dan is een partner die helemaal voor jou gaat, en wellicht zelfs wat jaloers is aangelegd, erg aantrekkelijk. Maar wanneer je dan (tientallen) jaren verder bent, kan jaloers of claimend gedrag als heel vervelend worden ervaren. Voor de partner is het vaak onbegrijpelijk waarom het gedrag dat eerst zo welkom was, nu wordt afgekeurd. En voor degene die in de ergernis zit, is het vaak een onbewust proces.
Daar ligt dan ook het risico om uit elkaar te groeien, of juist de kans om je samen verder te ontwikkelen. Een therapeut kan helpen om dit proces bewust te maken en een balans in de relatie te vinden, die voor beiden fijn is.

Heb je het gevoel dat er iets niet helemaal klopt in je leven? Voel je je opgebrand en haal je nog weinig voldoening uit de dingen die je doet? Wil je iets anders, maar weet je niet wat? Dan schort er iets aan de ervaren autonomie en wordt het tijd te kiezen voor wat jij echt belangrijk vindt.

Autonomie is naast groei, waardering en gezondheid een van de belangrijkste waarde voor een goed bewust geleid leven.

Deze coaching, naar autonomie, gaat over zingeving. Over het inrichten van je leven op een manier die bij je past en het maken van keuzes die daarbij aansluiten. Dat kan over werk of relaties met anderen gaan, maar ook over grotere levenskeuzes. Het kan heel verhelderend zijn om samen met een coach te kijken je wat jij écht belangrijk vindt in het leven, wat je kernwaarden zijn en waar je talenten liggen. Zo vergroot je je zelfinzicht, maar ook je levensgeluk.

Coaching kan je vaardigheden en handvatten bieden waardoor je meer zelfvertrouwen krijgt; je kunt daardoor vaak meer aan en dus ook bewuster kiezen vanuit een plan. Soms kijk je samen hoe je meer veerkracht kunt ontwikkelen en scherp kan krijgen hoe je verder wilt. Soms is het contact maken met zelfvertrouwen en varen op je eigen gevoel. Los van blokkades of belemmerende overtuigingen die je soms al jaren hebt en die in de weg kunnen zitten.

Vragen of thema's kunnen zijn:

Past mijn relatie nog bij me.. in deze vorm? Of wil ik iets anders?
Word ik nog blij van m’n werk? Of past een andere baan beter?
Hoe komt het dat ik niet lekker in m’n vel zit?
Ik wil iets anders in het leven, maar wat dan precies?
Hoe maak ik de juiste keuzes?
Is dit het nou? Wat is het doel van mijn leven?

Soms heb je nog niet echt een expliciete vraag, maar knaagt vooral het gevoel dat je iets moet... Of weet je dat je vastloopt, of dat je meer uit je leven wilt halen. Ga dat altijd onderzoeken met een passende Coach.
Je hoeft ook niet diep in de put te zitten om naar een coach te gaan: een Coaching kan ook helpen als je nieuwsgierig bent naar wat je nog meer uit je leven kunt halen. Of biedt antwoorden als je graag met professionele en persoonlijke begeleiding meer wilt leren over jezelf.

Coaching helpt je dichter bij je gevoel te komen, om blokkades die er zijn te duiden en ze zo weg te nemen. Ook kan een coach je trainen om flexibeler om te gaan met rotsvaste overtuigingen die je in de weg zitten, bijvoorbeeld bij het maken van keuzes in je leven. Samen met je coach breng je in kaart wat jouw belangrijkste waarden zijn. En hoe je meer daarnaar kunt leven... vanuit Autonomie.

Je bent welkom...@marion

Met zelfvertrouwen en zonder schuldgevoel duidelijk maken wat jouw wensen en grenzen zijn, dat kun je leren zonder je daarna schuldig te voelen.
Tips om je grenzen te oefenen zijn: Bijvoorbeeld een keer ‘nee’ tegen je partner zeggen zonder je te verontschuldigen. Of een keer eerst stil te staan bij wat jij wilt, voordat je je naar de wens van de ander voegt. Geeft dit veel angst of zelf-kritiek, zeg dan eens nee tegen de innerlijke kritische stem.

Het gaat in een relatie om de balans tussen autonomie en verbonden zijn waarbij het één niet kan bestaan zonder het ander.
Ook is het niet een statisch gegeven; de balans ligt soms meer richting autonomie, een andere keer meer richting verbinding. Het gaat om de beweging. Net als in een dans. Dan weer wat meer de ene kant, dan weer wat meer de andere kant.

Patronen van autonomie en afhankelijkheid in jullie relatie zijn vaak verbonden met "oude" patronen vanuit jullie gezin van oorsprong.
Stil te staan bij jullie vroegere ervaringen tijdens relatietherapie of relatiecoaching kan helpen om jullie huidig gedrag, overtugingen en verwachtingen beter te begrijpen en te verbeteren.

Vanuit een IK gaan naar WIJ.
In een gezonde situatie bewegen we op een manier die eigenlijk vanzelf gaat naar verbinding en laten de verbinding weer gaan om zo weer terug te gaan naar individuele autonomie.
Het is balanceren net als een koorddanser die met zijn stok over een lijn balanceert en voelt wanneer hij de volgende stap kan zetten. Bewustwording in jezelf wat kan en niet kan en wat goed voor jou is.

Wat vind je belangrijk in een relatie?
Wat is liefde voor jou?

Een echte relatie kan pas ontstaan als je jezelf accepteert en waardeert en dit bewust bent.
Jezelf zichtbaar maken als individu op je eigen unieke manier.
Hoe kan je als individu jezelf verbinden in liefde met de ander…hoe kan je elkaar tegemoet komen op de brug.

In een gezonde relatie is het belangrijk dat elke partner voldoende Autonomie EN Verbondenheid ervaart. Dat betekent eigenlijk dat jij als individu voldoende invloed en zeggenschap hebt over jouw leven en jouw leefomgeving. Wanneer dit er voor jou gevoel voldoende is, wordt het makkelijker om je Verbonden te voelen met een ander. Teveel autonomie (dus teveel je eigen flow volgen bijvoorbeeld) zorgt voor te weinig verbondenheid. Teveel verbondenheid kan verstikkend voelen voor de ander waardoor er juist minder autonomie ervaren wordt. Beide horen hand in hand te gaan en in balans te zijn. Teveel van het ene zorgt voor de weinig van het andere en visa versa. Blijf goed voelen hoe dat voor jou is op deze twee vlakken en stuur bij waar nodig.

Check in bij jezelf om te voelen waar je echt voor staat, waar jij behoefte aan hebt, welke kernwaardes jij bij je draagt. Maak helemaal contact met deze dingen in jezelf en bedenk dan hoe je dit vorm kunt geven in je relatie. Als het van binnenuit komt zal het krachtig zijn.

Mensen (vooral vrouwen) zijn meer of minder gevoelig voor emotionele besmetting (overdracht). Het is daarom slim je bewust te zijn (te blijven) van je eigen emoties; en afstand te houden van andermans emoties. Dit brengt een meer zuivere en eerlijke gevoelsbalans in je relatie.
En daarmee ook meer autonomie tussen 2 individuen.

Hier enkele tips 'ter zelfverdediging' van je gevoeligheid:

1. Neem een time-out
Want hoe weet je überhaupt hoe bevattelijk je bent voor andermans stemmingen ...? Pak daar even een moment voor..

Gevoelige mensen zijn goed in het omgaan met en begrijpen van anderen, maar na een poosje put het uit. Neem daarom op tijd een time-out!
Sta je dat toe! Beperk bijvoorbeeld het familiebezoek tijdens de feestdagen als de kans bestaat dat er veel negatieve emoties over tafel vliegen.Of begrens een vriendschap of relatie met emotie 'zuigende' types.

Ongevoeliger (kunnen) zijn heeft als voordeel dat je een stuk langer in een emotioneel geladen situatie kunt blijven. Het nadeel is wel dat je misschien minder goed op anderen bent afgestemd. En voelbaar afstandelijker bent. Maak daar iets positiefs van!

2. Oefen in compassie
Bewustwording (van emoties) alleen is niet genoeg. Er is een extra stap nodig om te voorkomen dat nare emoties van de ander je gaan overspoelen.
Belangrijk daarbij is een gevoel van warmte en zorgzaamheid behouden, zonder dat je daarbij direct ook de emotie (én de verantwoordelijkheid) van de ander overneemt. Jij bent niet de ander! En doet de ander ook geen goed met 'erin mee gaan'.
Een advies kan zijn: ga mediteren, of zoek een andere relax manier, waarbij je écht liefdevol, steunend en sterkend voor jezelf zorgt.
Het helpt je om op een heftig moment, compassie vol doch ook onafhankelijk -naar lijden te kijken.

3. Zoom uit

Ben je in aanraking geweest met iemand die veel energie kost? Zoom uit en bekijk de interactie tussen jullie beiden alsof je naar een film kijkt. Hang erboven en wees toeschouwer..
Deze dissociatie, jezelf mentaal (soms ook letterlijk fysiek) buiten de gebeurtenis plaatsen, kan ertoe leiden dat mensen minder geraakt blijven.

Het blijft voor gevoelige mensen een kwetsbaar gebeuren (dicht bij andermans emoties zijn) omdat ze zich soms (fysiek letterlijk) in de ander verplaatsen. De visualisatie van een beschermende glazen stolp op jezelf zetten, kan al helpen...

Maar allerbelangrijkst- verander je overtuiging .. de ander vraagt medeleven (niet lijden) en jouw andere (eigen) staat is daarin heel belangrijk.

Blijft dit moeilijk voor je dan is een coach aanpak rond persoonlijk (mentaal) leiderschap wellicht heel helend!
Je bent welkom M@

Liefdesrelaties zijn bij uitstek de plek waar je (na de wittebroodsperiode) elkaar kunt triggeren. Dat is niet iets slechts! Het is juist zo bedoeld. Omdat elke keer wanneer je getriggerd wordt door je partner dit wijst op een oude gevoelige plek in jou, die er al zat. Al voordat je elkaar leerde kennen.

Deze gevoelige plek is ontstaan in je jeugd en is toen bedekt geraakt door overlevingsstrategieën. Je kon het toen niet processen. Maar nu wel. Iedere keer als je getriggerd raakt, is dat een uitnodiging, een signaal dat er in jóu nog iets te helen valt.

Neem daarin je eigen verantwoordelijkheid. De verleiding is namelijk groot om te wijzen naar de partner waarvan je wilt dat hij of zij dit en dat anders doet. Niet dat daar geen kern van waarheid in zit, maar wanneer je er met lading op reageert, is er zeker ook iets van binnen wat aandacht en zorg vraagt. Wat helpt is je te oefenen in jezelf niet te veroordelen wanneer je getriggerd raakt, maar te onderzoeken.

In een relatie zijn twee dingen nodig, en een goede balans daartussen: autonomie en verbondenheid. Ik kom wel eens tegen dat de ene partner sterker is in verbondenheid en de ander in autonomie. Dat kan voor problemen zorgen. Vaak ontstaat een patroon waarbij de een de ander 'achterna zit'. Degene die meer gehecht is aan autonomie wil zijn of haar 'eigen ding' doen, en degene die meer gericht is op verbondenheid, wil dingen samen doen. Dit kan voor de autonome persoon voelen als claimend gedrag. En het autonome gedrag kan voor de verbonden persoon voelen als vluchtgedrag. Het versterkt elkaar dan als het ware.
Dit patroon valt in therapie te doorbreken door weer in verbinding te komen over beide behoeftes en samen een balans te zoeken waarbij zowel de autonomie als de verbondenheid mogen bestaan.

Alhoewel 'samensmelting' met je partner 'verbindend' klinkt, toch is het gezonder om je eigen IK te blijven zijn. Een IK die beslissingen mag en kan nemen die voor die IK belangrijk zijn. Jezelf in een partner verliezen zal uiteindelijk leiden tot een gebrek aan autonomie of te wel; zelfbeschikking. Je kunt een relatie vormen waarbij jullie Partneren en dat is fijn en verbindend. Echter, het is belangrijk om ook los van je partner te kunnen zijn en verschillend mogen zijn in jouw waarden, gewoonten en behoeften. Op die manier vul je elkaar aan en blijft de relatie dynamisch.

In een relatie spelen er altijd twee componenten: autonomie en verbondenheid. Ze zijn beide nodig voor een gezonde balans. Teveel autonomie maakt dat er weinig van de relatie overblijft, teveel verbondenheid maakt dat je teveel inlevert totdat er geen individu meer overblijft.
Vaak heeft de ene partner meer behoefte aan autonomie en de ander meer aan verbondenheid. Een klein verschil in behoefte kan uitgroeien tot een groot issue, als men elkaars behoefte niet erkent en wederzijds tegemoetkomt. In de praktijk is het meestal één van de twee die inlevert ten koste van zichzelf en dat gaat zich een keer wreken.
Dan is het goed om deze behoeften samen eens open te bespreken, zelf of bij een therapeut.

In een gezonde relatie kan je het beste in elkaar naar boven halen en van elkaar leren. Je partner mag jou liefdevol attenderen wat jouw gedrag met hem/haar heeft gedaan. Zo om elkaar beter te begrijpen en lief te hebben.
Dit kan alleen als je openstaat voor feedback en kan invoelen hoe het voor de ander is of is overgekomen. Heb jij het vermogen om te reflecteren op je eigen handelen of schuif je het liever veroordelend van je af?
De kracht is dan om naar binnen te keren. Om te reflecteren op jouw eigen handelen. En wees dan ook zuiver om erop terug te komen. Alleen daar zit de groei om een beter mens te worden en een fijnere liefdespartner.

Met regelmaat komen stellen met de opmerking 'we zijn zo verschillend '. Achtergrond is dan dat over allerlei grote en kleine dingen onenigheid is. Als je dan verder praat blijkt het vaak niet over de inhoud te gaan maar over autonomie. Beiden willen gelijk hebben en het doet er niet toe waarover het gaat. Je kunt als richtlijn volgen dat als je veel onenigheid hebt over kleine zaken, dat er iets anders onder ligt: de vraag 'wie heeft het voor het zeggen'. En hoe je daar uit komt? Verander de vraag: wil je gelijk of wil je het goed hebben. Bewaar je meningsverschillen voor dingen die er echt toe doen. Dat betekent niet dat je overal maar op ingeeft, maar dat je voor jezelf bepaalt wat je belangrijk vindt om voor te staan. Eigenlijk zijn dat maar enkele wezenlijke dingen.

Veel relatie problemen komen voort uit een ongelijkwaardigheid. de ene partner steekt veel meer energie in de relatie dan de ander. Hij/zij trekt telkens de kar. Vaak komt dit voort uit een verantwoordelijkheidsgevoel. Hij /zij weet ook goed te verwoorden waaraan het ligt en wat de ander zou moeten doen en spreekt hem daar soms ook nog wel op aan. Maar degene heeft juist zijn/haar eigen kar te gaan trekken en de relatie kar los te laten. Laat de ander maar eens in beweging komen. Dat is de beste manier om dit patroon te doorbreken

Je kunt pas een volwaardige relatie van jij en ik hebben als je IK daadwerkelijk inbrengt. Hoe breng jij jezelf in? durf je te staan voor je eigen verlangen en behoeften? Door daar voor te gaan staan neem je jezelf en daarmee je partner serieus wat de relatie sowieso ten goede komt.

Als je merkt dat je in een oeverloze discussie geraakt bent met elkaar, is de kans groot dat jullie beide innerlijke beschermers met elkaar in gevecht zijn. Een innerlijke beschermer heeft maar 1 taak en dat is kost wat kost jou beschermen tegen het opnieuw ervaren van (oude) pijn. Die heb jij en die heeft jouw partner. Als je een stap uit de situatie zet kun je als het ware zien dat jullie beide aan het voorkomen zijn om pijn te ervaren. Wat niet wil zeggen dat dat gelijk ook de oplossing is voor de situatie, maar het (h)erkennen van dit automatische mechanisme geeft wel ruimte en begrip voor jezelf en de ander waardoor de kans op verbinding mogelijk wordt.

Er is al veel over geschreven; de cyclus van de vrouw en wat dit in een relatie doet.

Boodschap voor de mannen:
Erken het, geef haar aandacht en laat haar juist even leunen op jouw mannelijke energie. Het is geen gezeur of gezeik. Het is even die warme deken die ze van jou nodig heeft. Juist omdat haar emoties haar ongevraagd uit balans brengen. Als jij dit kunt geven...krijg je juist de wereld van haar terug.
Dan voelt ze zich veilig bij jou...
Je bent haar held!

Boodschap voor de vrouwen:
Heb vertrouwen dat je mag leunen op jouw man. Hij is er voor je. Deel vanuit zachtheid wat je fijn zou vinden en geef ook aan dat je soms niet de leukste versie van jezelf bent. En ja, daar hoort soms een liefdevolle 'sorry' bij als jouw hormonen met scherp schieten. Dat verdiend hij ook niet altijd, toch?

Liefde moet gevierd worden. Kies minimaal 1 moment in het jaar voor jullie samen. Een moment om van te genieten. Om aandacht te geven aan elkaar, zowel stil te staan bij jezelf als bij de ander. Wat zijn jullie wensen en verlangens? Zowel persoonlijk als in de relatie. Toon interesse en respect voor elkaars wensen en verlangens. Deel ook welk effect het benoemen van deze wensen en verlangens op jou heeft. Welke emoties het bij jou oproept. Misschien alleen blijdschap. Maar mogelijk ook angst. Groeien in een relatie gaat niet zonder risico. Liefde is onzeker. Liefde is een risico. En van iemand houden betekent dat we ons emotioneel blootgeven. Dat is eng en we lopen de kans op een pijnlijke ervaring maar kun jij je een leven zonder risico voorstellen?

Vaak gaan stellen de strijd met elkaar aan doordat er een verschil is in behoefte aan tijd voor jezelf en tijd voor elkaar.
Is dit een strijdpunt in jullie relatie? Zorg dat je hier uitkomt, al dan niet in relatietherapie. Anders gaat het vroeg of laat ergens tegen werken wanneer je in die strijd blijft of, erger nog, wanneer één van beiden zijn/haar verlangen heeft losgelaten.

In de loop der jaren heb ik als relatietherapeut gemerkt dat het 'je niet uitspreken' vaak ten grondslag ligt aan allerlei problemen die daarna komen. Je niet uitspreken leidt tot ontevredenheid, het gevoel niet gezien/gehoord te worden, niet gewaardeerd te worden. En dat kan weer leiden tot uit elkaar groeien, vreemdgaan, ruzies etc.
Dus: spreek je uit. Over de dingen die je dwars zitten, die je zou willen en nodig hebt. En als het gesprek dan vastloopt, kun je altijd nog naar een therapeut.

Kun je slecht tegen het bazige gedrag in je relatie? Vind je je partner erg ijdel? Grote kans dat je die eigenschappen bij jezelf onderdrukt. Durf dus eens eerlijk in de spiegel te kijken naar je eigen theater in je hoofd; of te wel de verborgen ikken in je hoofd...
Er huizen talloze karakters in ons. En een paar subpersonen spelen meestal de hoofdrol in ons leven, andere ikken hebben we weggestopt, soms zonder het te weten.
Bij je partnerkeuze speelt herkenning van subpersoonlijkheden een belangrijke rol. Je wordt verliefd op delen van je partner die je (her)kent. In verliefde en goede tijden zijn dat de gewenste delen, de ikken die je graag tegenkomt. In lastigere tijden, komen helaas de weggestopte en minder gewenste delen naar de voorgrond. We zijn geneigd dat irritante gedrag volledig aan de ander toe te schrijven... maar is dat wel zo?

Het vraagt uiteraard moed en ook wat zelfspot om eens eerlijk naar je eigen theater te kijken. Het mooie daarvan is dat jij dan opnieuw regisseur kan worden over het gezelschap en zelf de hoofdrollen bepaalt die jij tegen wil komen in het theater van je leven. Niet verkeerd toch?

Het is een beetje een vanzelfsprekendheid dat je autonoom moet zijn, ook in je relatie. Ik geloof daar niets van. Tenminste, als dat betekent dat je helemaal op je zelf moet kunnen leven ook in je relatie. Als je een liefdesrelatie aangaat doe je dat juist vanuit je verlangen om niet alles zelf te moeten, maar je leven te delen, en dat betekent dat je wat van je zelf inlevert omwille van de relatie. Dat betekent niet dat je afhankelijk bent, maar wel dat je van hart tot hart verbonden bent, en dus ook in al je doen en laten juist niet alleen op jezelf bent. Autonomie betekent dan ook niet dat je alles op jezelf doet, maar juist dat je je vrij voelt om je te verbinden aan de ander en daarvoor welbewust kiest.

Heb jij behoefte om in relaties de controle te houden? Is dat een voorkeursstijl waarop je wilt vormgeven in een relatie? Controle kan dan een wijze zijn waarop je de betrokkenheid toont omdat je wilt voorkomen uitgebuit te worden, dit in de preventie om geen risico te lopen. Dit kan te maken hebben met beschadiging van liefde en vertrouwen vanuit eerdere gebeurtenissen in je leven. Hierover praten met een therapeut kan helpen om op ander vertrouwen te verbinden.

Opvallend is in relaties die niet gelijkwaardig zijn, dat partners zich dan op hun partners richten: wat zij willen of wat hun behoefte is? Ze stellen zich onderdanig op. De belangrijjkste vraag die ik dan stel is: Wat maakt dat je jezelf niet serieus neemt?

Typisch beeld per hechtingsvorm. 2 typische relaties ; symbiotisch 1 + 1 =1 (close versmolten ik en jij zijn hetzelfde) autonoom 1 + 1 =3 (ik en jij vullen elkaar aan en samen zijn we meer).

Veilige hechting lijdt tot een evenwichtige relatie symbiose en autonomie in balans.

Relatieproblemen overbelasting, geleefd worden elkaar uit het oog verliezen.

Angstig gehecht vallen meestal onder categorie symbiotische 1 + 1 = 1 probleem is te afhankelijk, te opdringerig, van pleaser tot bitch.

Vermijdend gehechte mensen 1 + 1 = 3 relatie weinig intiem, desinteresse, onverschilligheid.

Moeilijkste groep gedesorganiseerde gehechte mensen willen autonomie en intimiteit teveel symbiose en teveel autonomie. Klassiek aantrekken/afstoten – gedoe over intimiteit, echo’s uit het verleden

Als je je ergert aan je partner.
Neem de tijd om op jezelf te focussen en jezelf af te vragen
wat is het precies waar ik mij aan irriteer.
Je kan daarna kijken wat die eigenschap voor jou betekent.

Het kan betekenen, dat je ook wel zou willen wat je partner kan.
Zou jij dat ook wel willen, boos worden, of verdriet uiten?
Of juist andersom.
Je irriteert je aan de ander zijn gedrag, maar misschien laat die ander gedrag zien, wat je irritant van jezelf vindt.

Je partner houdt met zijn gedrag, jou een spiegel voor waarin jij kijkt en je informatie krijgt over jezelf.

'Liefde Een onmogelijk verlangen'. Een dun maar veelomvattend boek van Dirk de Wachter.

Kwaliteit en duurzaamheid zijn begrippen die hoe langer hoe meer gewaardeerd worden in vergelijking met wegwerpartikelen. Zo is duurzame liefde voor velen van ons een diep verlangen. Een verlangen dat toch vaak onbereikbaar lijkt.

Vanuit verschillende posities neemt Dirk de Wachter je in dit boekje mee in de verkenning van de liefde in "woorden en verhalen [...] tegenstrijdig, verwarrend, onbegrijpelijk, veranderlijk en steeds weer open".

Een waardevol boek voor wie het eigen verlangen naar liefde serieus neemt

Als je merkt dat je altijd het initiatief neemt voor gezamenlijke activiteiten, kun je je partner vragen om een uitstapje te organiseren. De voorwaarde is dat jij zonder zeuren meegaat.

Wanneer de balans tussen verbinding en autonomie zoek is kom je in de knel. Dat is het punt waarop mensen meestal hulp zoeken. Misschien ben je erg autonoom, maar neigt het teveel naar solistisch zijn en het jezelf afsluiten waardoor je partner zich eenzaam voelt. Zaak is dan dat je, binnen je behoefte aan autonomie, jezelf stretcht in het telkens weer de verbinding maken met je partner.

Ga je teveel op in de ander en ervaart de ander je als benauwend (of omgekeerd), dan is het zaak dat er meer autonomie ontwikkeld wordt. Meer los doen van elkaar, meer andere mensen opzoeken, minder bemoeienis met elkaar hebben en elkaar meer vrijheid gunnen. De balans hierin vinden is de sleutel!

Zorg ervoor om de komende weekenden iets te plannen waar jij persoonlijk van opknapt. Dat hoeft niet veel tijd in beslag te nemen. Kondig het vooral ook van tevoren aan.

Je mag best even alleen willen zijn. De buitenlucht in, tijd nemen om echt te luisteren naar je eigen muziek, afspreken met een vriend of vriendin, een uurtje lezen, slapen of relaxen, uitvoerig in bad gaan etc. Geeft energie voor de hele verdere dag en als het meezit voor de verdere week.

Gun elkaar zo’n kleine break, ook als je kinderen hebt. Neem voor de ander dan gewoon even waar.

Soms zijn er kwetsbare gebeurtenissen in een relatie, waardoor we de controle over onze partner kwijt raken. Vaak uit onmacht creëren we dan regels om de ander "onder controle" te houden. Hoe zwaar het wellicht ook voelt, liefde is ook weer proberen los te laten. Zo kan de ander zijn/haar liefde voor jou bewijzen op eigen kracht. Wat helpend is als je toch de controle niet los kan laten is om samen afspraken te maken, zonder dat het de ander benauwd. Zo behoud je de gelijkwaardigheid. En ben jij degene die graag bepaald wat de ander wel en niet mag? Realiseer dan dat regels haaks op liefde staan. Wat maakt dat de één over de ander mag bepalen? Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld; De was moet zo hangen, deze kleding mag je niet aan, om die tijd verwacht ik je thuis, ik heb liever niet dat je met die omgaat enz. En zo zijn er een heleboel stellen die op deze wijze met elkaar om gaan. Je wilt invloed uitoefenen op de ander, maar je kunt iemand niet veranderen om wie hij/zij is. Wel kun je samen in gesprek gaan om aan te geven hoe jullie een fijnere relatie kunnen ontwikkelen en beiden hier uit eigen wil iets aan toevoegen. Regels zijn killing, zeker op langer termijn als de ander géén ruimte meer ervaart voor eigen inbreng.

We wijzen vaak met de vinger naar de ander, om zo maar niet naar je eigen aandeel te hoeven kijken. Zo verschuif je het probleem en neem je niet de verantwoordelijkheid voor jouw gevoel en het gedrag wat hieruit voortkomt. Je positioneert je dan als slachtoffer en bent op zoek naar de redder. Zo ontstaat er emotionele afhankelijkheid. Om dieper naar jezelf te kijken zul je dan ook zelf de regie moeten nemen. Ook als er situaties ontstaan die buiten jouw macht gebeuren (denk aan overspel, ziektes, onredelijke mensen enz). Je hebt altijd een keuze hoe jij reageert op een gebeurtenis of situatie. Je creëert hiermee onafhankelijkheid en neemt 100% verantwoordelijkheid voor jouw gevoelens en welk gedrag volgt. Hiermee kom je in je kracht te staan, vanuit rust. Denk na waar het vandaan komt.

Iedereen gaat anders om met het uiten van emoties. We willen ze elimineren, wegwuiven of gaan ermee aan de haal. Een emotie is een signaal van je lichaam. Die wil gezien en gehoord worden vanuit een verbindende wijze met jou als persoon. Het is dus van belang dat je eerst je emotie gaat erkennen en herkennen. Adem er rustig naar toe, geef het aandacht en vraag jezelf af wat je eigenlijk voelt. Is het boosheid, verdriet, eenzaamheid, machteloosheid enz. Wellicht ben je bang om alleen te zijn of erg jaloers? Op deze manier kom je je emoties onder ogen. Je krijgt de controle erover, zonder dat je hiervoor van een ander bevestiging nodig hebt.

In elke partnerrelatie ben je beiden verantwoordelijk voor de kwaliteit ervan. Neem dus regelmatig de tijd om je af te vragen of die kwaliteit nog voldoende is. Het is goed om dat samen te doen maar het kan ook ieder voor zich.

Geef beiden de relatie een cijfer van 1 tot 10. Als je allebei tevreden bent met de uitkomst is het tot de volgende check-up o.k. Als jullie cijfer niet is wat het zou kunnen zijn, bedenk en bespreek dan samen wat er te veranderen is.

En begin daar dan meteen mee.

Teveel opgaan in de zorg voor de ander betekent vaak dat je aan jezelf voorbijgaat.. Wat belangrijk is voor jou, is dat je dan meer gaat luisteren naar je eigen behoefte aan rust, zorg, hulp enz.. Dat betekent dat je meer gaat stilstaan bij wat je voelt en nodig hebt. Vaak geeft je lichaam signalen af in wat je nodig hebt, maar ook geeft het je ook een seintje wanneer je over je grenzen gaat. Probeer daar eens wat meer naar te luisteren i.p.v. alleen maar op die ander gericht te zijn. Vaak doe je dat uit angst dat de ander je afwijst of je verlaat. Angst is een gevangenis. Zorg dat je steeds meer jezelf mag zijn binnen de relatie die je hebt.

Als mensen onzeker zijn hebben ze de neiging om van hun partner goedkeuring te vragen. Ze willen vooral niet onaardig zijn of dingen fout doen. Vaak werkt dat juist tegendraads. Je partner heeft er op een gegeven moment wel genoeg van als je steeds maar vraagt en reageert steeds vaker korzelig of kortaf. We willen allemaal graag een partner op wie we ook aan kunnen. Dat is het tegenbeeld van een weifelende onzekere partner die zo graag aardig wil zijn. Als je dat merkt, bedenk dan zelf of wat je wilt redelijk is of niet en doe het. Je kan hoogstens commentaar krijgen. Bedenk dat ook: als je partner commentaar geeft betekent dat niet meteen dat je niet voldoet. Relaties moeten kunnen schuren anders wordt het saai en loopt op een gegeven moment één van beiden de kamer uit.

Op zoek naar een goede balans tussen zorgen voor jezelf en zorgen voor de ander? Het is een hele uitdaging om je eigen koers te varen en in verbinding met de ander te blijven. Zoek samen naar de balans van autonomie en verbondenheid in jullie relatie. Komen jullie samen niet in balans? Zoek dan hulp, je relatie is het waard.