Tips bij samengestelde gezinnen

Zeker wanneer je boven de 30 bent is de kans dat je een nieuwe liefde tegenkomt met kinderen steeds groter. Zo word je -of je nu zelf al kinderen hebt of niet- regelmatig geconfronteerd met ongewild bonusvaderschap. Dit kan een hele leuk rol zijn en tegelijkertijd heeft deze rol altijd uitdagingen. Je kunt een nieuwe liefde tegenkomen met jongen kinderen die nog veel zorg nodig hebben of in een situaties belanden waarin de kinderen van je nieuwe relatie al wat ouder zijn en de ‘acceptatie’ van jou als nieuwe vriend van mama een strijd kan zijn. Het is een rol waar je je vrijwel altijd tussen allerlei belangen, relaties en strijd kunt bevinden en waarin je eigen behoeften en verlangens helder krijgen en uitvoeren niet altijd eenvoudig is. Stiefouder coaching of gesprekken met een relatietherapeut die ervaring heeft met dit onderwerp kan jou en/of je partner samen hierbij helpen. Tegelijkertijd kom je er met helder praten met elkaar ook uit. De volgende drie tips kunnen jou helpen in het leren omgaan met je rol als ‘bonusvader’.

1: laat het klagen over de ex van je nieuwe liefde aan je nieuwe liefde en haar kind(eren) over

We zijn geneigd om steun te bieden als onze partner in nood is. In lichtere mate doen we dit ook wanneer onze partner ‘klaagt’ over haar ex, de vader van haar kinderen. Laat dit los en laat dit aan haar en de kinderen over. Ze zal altijd wanneer jij haar onbewust spiegelt door haar kant te kiezen, de kant van haar ex partner en de vader van haar kinderen -kunnen- kiezen. Zeker in het begin wil jij hieruit wegblijven en haar – hoe moeilijk soms ook- haar eigen keuzes laten maken. Dit geldt ook voor latere situaties, bijvoorbeeld met jonge kinderen wanneer jij een zorg rol gaat vervullen of jullie gaan samenwonen. Je kunt je bonuskind ondersteunen, voor hem/haar zorgen en een eigen beeld laten vormen van de ouders. Jouw mening doet er daarin niet toe. Wees zo objectief mogelijk.


2: neem de tijd om eerst elkaar te leren kennen voor je de kinderen leert kennen en spreek wensen en verlangens uit

Wanneer je verliefd bent wil je vaak zo snel mogelijk bij elkaar intrekken of stappen zetten in je relatie. Gun jezelf, je nieuwe relatie en haar kinderen om te wennen. Kijk eerst of de relatie stabiel is en jullie met elkaar verder willen. Daarna kun je eens voorzichtig een gesprek hebben over hoe jullie dit beide voor je zien. Je hoeft dit niet van je nieuwe relatie te laten afhangen je kunt dit ook zelf bespreekbaar maken. Denk dan van te voren eens na over wat je wilt, welke stappen wilt zetten en wanneer. Een handige tip is, wanneer je de kinderen gaat ontmoeten is om een leuke activiteit te plannen om samen te doen. Zo leidt je wat af van het serieuze en leer je elkaar toch op een ontspannen manier -soms spelenderwijs- kennen.

3: probeer een vader te zijn zonder dé vader te worden

Je zal zeker bij jongere kinderen de neiging krijgen om de dingen te doen die de vader van een kind ook doet. Je hebt natuurlijk een vaderlijke rol, tegelijkertijd heeft het kind -in veel gevallen- een echte vader. En die vader ben jij niet en zal je ook nooit worden. Probeer een vaderrol te vervullen zonder de vader te willen vervangen. Laat je bonuskind bijvoorbeeld kiezen hoe zij of hij jou wil noemen in plaats van papa of heb het eens over wat hij of zij graag met jou wil doen of wat je voor hem of haar kan betekenen. Daarnaast kan je dit ook eens in goed overleg bespreken met je partner en de vader van de kinderen. Wat willen jullie? Op welke manier zien jullie het voor je?

Als je deze tips volgt zal je meer plezier halen uit jouw rol en kun je er mogelijk zelfs van genieten :-). Het is een hele fijne, belangrijke rol waar een kind heel veel lol uit kan halen en plezier van kan hebben. Ze kunnen van jou weer andere dingen leren en zullen zich ook aan jou hechten.

Mocht je dit onderwerp zelf of samen lastig vinden dan kan een gesprek met iemand die coacht of relatietherapie geeft helpen. Neem dan gerust contact op.

Spreek van te voren duidelijk naar elkaar uit wat je verwachtingen zijn van jullie nieuwe samenlevingsvorm.
Ik noem bewust geen gezin omdat het "basisgezin" (biologische ouders en kinderen) nooit vervangen kan worden! Natuurlijk zijn er mogelijkheden om in welke hoedanigheid dan ook opnieuw te gaan samenleven. Maar dat zal nooit hetzelfde kunnen zijn dan in het basisgezin.
Al is het alleen al dat de regels, gewoonten, cultuur die daar was nooit hetzelfde kan zijn in de nieuwe samenlevingsvorm omdat je met een nieuwe partner (ander persoon) dit aangaat. Realiseer je dit als en geef jullie kinderen de ruimte om hun eigen plekje te ontdekken in deze nieuwe samenlevingsvorm.

Een samengesteld gezin met kleine kinderen is bijna altijd complex. Je hebt te maken met 2 ex-parnters, ex-families, en daarbij soms ook nog wederzijdse emoties waardoor de vorige relatie is stuk gelopen. Bijzonder belangrijk is te beseffen dat een samengesteld gezin ook een eenheid moet zijn in zichzelf. Dat betekent dat beide partners dus de nieuwe ouders zijn van de kinderen. De nieuwe partner is dus ook zeer nauw betrokken bij de opvoeding van de kinderen van de ander. Als je dat niet voldoende doet heb je een bron van problemen omdat er meestal ook een gevoel van concurrentie ontstaat en omdat je uit verschillende opvoedgewoontes komt. Afstemmen is cruciaal en samen optrekken als nieuw ouderpaar schept duidelijkheid naar je kinderen.

Je verbeeldt het je niet, het samenvoegen van twee gezinnen is echt heel ingewikkeld en het legt vaak een druk op de nieuwe relatie(s). Je neemt tenslotte ieder je eigen normen en waarden mee en dat is voor twee nieuwe ouders vaak al flink afstemmen, laat staan voor drie of vier mensen.
Ook voor een therapeut is het vaak moeilijk, omdat je bijna altijd één of meerdere partijen in het geheel mist, namelijk de andere ouder(s). En ondanks dat ze niet in de spreekkamer aanwezig zijn, hebben ze heel veel invloed. Het allermooist is het als je allemaal met respect voor elkaar samen afspraken kunt maken, maar meestal lukt dat niet. Wat dan prioriteit nummer 1 moet zijn, is duidelijke afspraken met de nieuwe partner waar je allebei achter kunt staan. en vervolgens de loyaliteit naar de juiste persoon in de situatie hebben. Wanneer je samen een nieuwe gezinssituatie start, moet je het vantevoren over een aantal scenario's eens zijn. O.a. 'wie bepaalt welke regels als de kinderen hier zijn en hoeveel zeggenschap heeft de 'stief/bonusouder'?
Het verbaast mij steeds weer hoeveel mensen dit niet doen, óf omdat ze denken dat bepaalde dingen voor zich spreken (en er dan gaandeweg achter komen dat de ander dit toch heel anders ziet), óf omdat ze er niet uit komen en het op z'n beloop laten, wat uiteindelijk altijd conflictsituaties en teleurstellingen oplevert. Mijn advies is: ga naar een goede gezins/relatietherapeut, ruim vóórdat je hiermee vastloopt.

Je verbeeldt het je niet, het samenvoegen van twee gezinnen is echt heel ingewikkeld en het legt vaak een druk op de nieuwe relatie(s). Je neemt tenslotte ieder je eigen normen en waarden mee en dat is voor twee nieuwe ouders vaak al flink afstemmen, laat staan voor drie of vier mensen.
Ook voor een therapeut is het vaak moeilijk, omdat je bijna altijd één of meerdere partijen in het geheel mist, namelijk de andere ouder(s). En ondanks dat ze niet in de spreekkamer aanwezig zijn, hebben ze heel veel invloed. Het allermooist is het als je allemaal met respect voor elkaar samen afspraken kunt maken, maar meestal lukt dat niet. Wat dan prioriteit nummer 1 moet zijn, is duidelijke afspraken met de nieuwe partner waar je allebei achter kunt staan. en vervolgens de loyaliteit naar de juiste persoon in de situatie hebben. Wanneer je samen een nieuwe gezinssituatie start, moet je het vantevoren over een aantal scenario's eens zijn. O.a. 'wie bepaalt welke regels als de kinderen hier zijn en hoeveel zeggenschap heeft de 'stief/bonusouder'?
Het verbaast mij steeds weer hoeveel mensen dit niet doen, óf omdat ze denken dat bepaalde dingen voor zich spreken (en er dan gaandeweg achter komen dat de ander dit toch heel anders ziet), óf omdat ze er niet uit komen en het op z'n beloop laten, wat uiteindelijk altijd conflictsituaties en teleurstellingen oplevert. Mijn advies is: ga naar een goede gezins/relatietherapeut, ruim vóórdat je hiermee vastloopt.

Het zal niet meevallen. Wellicht helpt het dat de ouder de ouder blijft!
De ouder voedt op. De niet-ouder kan hoogstens de ouder ergens over aanspreken als de kinderen er niet bij zijn.

Bespreek samen dat er vriendelijk en beleefd wordt gedaan tegen de niet-ouder. Tenslotte moeten de kinderen ook respectvol zijn tegen familieleden, buren, oppas e.d.. Dus zéker ook tegen de niet-ouder.
De niet-ouder hoeft ook alleen maar vriendelijk en beleefd te zijn tegen de bonuskinderen.

Wanneer je een relatie start waarin (1 van) beiden al kinderen uit een vorige relatie hebben, dan komen er 2 culturen bij elkaar. Dit vraagt andere dingen dan die je in een gezin tegenkomt waarbij beiden de biologische ouders zijn van de kinderen. Het gaat om het accepteren van de verschillen. Mogen die er zijn?
Kan dit niet? Ga hier dan mee aan de slag omdat je anders vast zult lopen in deze nieuwe relatie.

Een hele uitdaging om samen met verschillende ouders goede afspraken te maken. Hoe krijgen ex-en een plek? Wat als er door een overlijden één van de partners alleen is komen te staan? Enz., enzovoorts. Het helpt om verwachtingen en wensen aan elkaar uit te spreken en de ander hoeft nog niks te doen, luisteren is het eerst gebod. Echt alleen eerst luisteren en misschien vragen wat de ander denkt nodig te hebben en wat dat mogelijk gaat helpen. Laat je begeleiden, dat helpt om anders te kijken, andere vragen te gaan stellen en uiteindelijk worden jullie daar beiden echt beter van!

Maak voor dat je gaat samenwonen afspraken over hoe je de rol van de ander ziet t.a.v. de opvoeding van je kinderen. Ik zie regelmatig dat relaties stranden omdat hier van te voren nooit over gesproken is en het dan tijdens het samenwonen problemen gaat opleveren.
Heb het over hoe je het voor je ziet, welke rol neemt die ander in, welke opvattingen hebben jullie over opvoeden, komen die overeen, zo niet waar zitten de verschillen en hoe ga je daar mee om? Door deze dingen van te voren te bespreken voorkom je een hoop problemen!