Hoe peuter ik aan zijn verstand dat dit niet normaal is?

Mijn partner en ik werken allebei fulltime. Ik werk in een vrij hectische omgeving met veel ad hoc vragen en hij in een omgeving waarbij alles op het dooie gemak gaat met veel pauzes, tafeltennis, slapen tijdens de pauzes. Of ik jaloers ben? Nee zeker niet, ik zou me kapot vervelen en me niet uitgedaagd voelen.

Het enige wat me dwarszit is dat ik echt even moet bijkomen als ik thuiskom, hij niet, en dat als ik soms m'n verhaal kwijt wil, dat hij zich totaal niet kan of wil inleven als ik het over hectiek heb. Met 'soms' bedoel ik 1x in de zoveel tijd. Hij vindt dat ik me niet zo druk moet maken, 'het is maar werk'. Tot op zekere hoogte heeft hij gelijk maar om nu altijd weer die dooddoener in te zetten als ik even wil ventileren vind ik ergerlijk.

Ik heb er genoeg van dat hij niet snapt dat andere mensen best hard moeten werken voor hun geld en niet zoals hij lekker lui kunnen doen en daarmee een riant salaris verdiend. Het maakt dat ik het gevoel krijg dat ik nooit meer iets kan zeggen/vertellen over m'n werk.

Daarnaast irriteert het me mateloos dat hij erover opschept dat hij zo'n luizenbaan heeft. 'Ik heb ze weer verdiend hoor' zegt ie dan als hij thuiskomt en lachend vertelt dat hij 1,5 uur in de baas z'n tijd heeft liggen slapen om vervolgens na het eten wéér op de bank in slaap valt. Hoe peuter ik aan zijn verstand dat dit niet normaal is?