Communicatieproblemen - Lotgenotenverhalen

Ik herken wat je schrijft. Heel lastig is dat! Hoe ga je er nu mee om? Met die neiging, en de stress? Ik hoop al wat beter. Sterkte.

Iemand die niet makkelijk praat over zijn gevoelens, voelt zich vaak niet helemaal 'veilig'. Bang om voor gek te staan, of kopje onder als ie gaat voelen en vertellen.

Kan helpen om iemand meer op z'n gemak te stellen: het is sowieso oke wat je zegt. Ik vond het zelf ook niet makkelijk vroeger. Maar heb ontdekt dat ik me rustiger voel als ik m'n dingen meer deel. Succes!

Hoi Anoniem,

Je geduld wordt op de proef gesteld lees ik. Het lijkt me moeilijk om geduld op te brengen steeds als je voelt te moeten blijven vragen en trekken. Ik hoop dat je binnenkort ook vooruitgang merkt. Succes!

Join the club. Normaal gesproken praat hij voluit over van alles en nog wat maar nooit iets zeggen wat wezenlijk is. Dus ook niet zelf komen met dingen die er mis gaan of dat er iets mist in de relatie. Nee, dat moet ik er dan uit trekken en dan nog wil hij er niet over praten.

Dan moet ik hem dwingen om dat wel te doen en dan voel ik me zo'n irritante zeurder en daar heb ik echt een hekel aan. En het lijkt dan ook net alsof ik wanhopig ben en hij alle macht in handen heeft.

Nou is het al zover dat hij vindt dat het allemaal te laat is om nog iets te repareren maar ja, hij wacht wel zelf totdat het te laat is en doet dan net alsof hij het ook zo erg vindt.

Ook ik herken dit, dat het trekken is om het gevoel en de gedachten van de ander te horen te krijgen. Zeker als hij niet begrijpt wat ik zeg. Soms denk ik dan ook dat we niet bij elkaar passen, wordt er wat moedeloos en apathisch van. Wat doe ik dan? Ik zoek t bij mezelf, En probeer te achterhalen wat t is dat ik me hierdoor laat beïnvloeden. De ander mag namelijk zijn wie hij is.
Lukt soms, soms niet

Heel herkenbaar jou verhaal, ook mijn man verteld nooit iets uit zichzelf ik weet niet hoe hij zich voelt of wat hij denkt of waar hij zich mee bezig houdt
Heel vaak krijgen we woorden over dit probleem
Vertrouwen is ook weg doordat man meerdere keren door sociaal emotionele ontrouw is vreemdgegaan en kost mij moeite dat na praten erover geen verbetering is
Alles moet maar eerst van mijn kant komen
Dat gaat mij erg tegenstaan weet ook niet hoelang ik dit gaat volhouden
Een huwelijk van 25 jaar en kinderen
Zet je ook niet zomaar aan de kant
Alleen voel ik mijn energie afnemen
In deze relatie.

Herkenbaar! Heeft je man last van een midlife crisis?

Misschien ben je té positief? Dat wil ook nog wel eens demotiverend werken op iemand die niet zo lekker in zijn vel zit. Al klinkt dat raar het is toch echt waar. Mijn moeder had een vreselijk leven maar compenseerde dat met idioot positief gedoe en gelul. Waardoor wij nog depressiever werden omdat haar positieve gedoe de ontkenning was van onze ellende. Snap je wat ik bedoel?

Het lijkt erop dat jullie best problemen hebben. Als je wilt dat dit verandert, dan zou ik echt relatietherapie ga doen, of anders therapie voor jezelf.

Als ik je verhaal lees, dan zit het probleem zeker niet alleen bij jou. Jouw vriend lijkt niet echt een gezonde en volwassen reactie te hebben in sommige situaties.

Uit woede een bord tegen de keukenmuur stuk smijten? Seriously? Dat is geen gezonde, volwassen reactie...

Je kunt jullie situatie opdelen in drie stukken.

1) Hoe jij je voelt en hoe jij reageert op hem.

2) Hoe hij zich voelt en hoe hij reageert op jou.

3) Hoe jullie je tot elkaar verhouden in jullie relatie.

Als ik je verhaal lees, dan is professionele hulp denk ik wel gewenst. Wil je dat (nog) niet, ga dan op zelfonderzoek.

Je kunt je bijvoorbeeld de volgende vragen stellen:

1) Hoe wil ik reageren in bepaalde situaties?

2) Ben ik gelukkig in mijn relatie? Zo nee, wat kan ik zelf doen om weer gelukkig te worden?

3) Wat is mijn verlangen hoe mijn vriend op mij reageert in specifieke situaties?

En probeer op een rustig moment vanuit een volwassen autonome positie met je vriend het gesprek aan te gaan. Vertel op zo'n moment hoe jij je voelt en wat jij graag zou willen, zonder hem te verplichten dat hij dat moet doen.

En andersom: Vraag je vriend om op een rustige manier te vertellen hoe hij zich voelt en wat hij graag zou willen, zonder jou te verplichten dat jij dat moet doen.

Ik wens je veel succes.

Dank je voor je reactie, ik weet ook dat het niet alleen aan mij ligt. Ik wil alleen leren omgaan met onze conflicten zonder dat ik elke keer vreselijk in de stress schiet.

Punt 1 vind ik een hele goeie...hoe wil ik reageren in bepaalde situaties. Daar zit volgens mij wel de oplossing van het probleem.

Ik weet dat mijn emotionele reageren, mijn overgevoeligheid het júist op de spits drijft. Dat zegt hij ook steeds...als hij op een bepaalde manier reageert moet ik dat niet op mijzelf betrekken. Alleen vind ik dat nou zo moeilijk...kan niet tegen geschreeuw...

Lieve Christi,

Alsof je een spiegel voorhoudt. Zoals jou vriend reageert doe ik ook. Precies zo. Schreeuwen, deuren slaan. Ik heb een glas door de keuken gesmeten. Ik schaam mij daar diep voor. Nog steeds. Inderdaad, zoals geschreven wordt. Kinderachtig onvolwassen gedrag. Jouw reactie doet mijn vriendin ook. Terwijl ik alles voor haar doe en zielsveel van haar hou. Ook zij is overgevoelig hiervoor en heeft hier zeer veel moeite mee. We hebben gedacht om uit elkaar te gaan, maar ondanks alles is onze liefde zo sterk dat we dat niet willen. Ik ben een paar keer weg gegaan, praten, appen om maar weer naar huis terug te komen. En na een week of 2 gaat het weer mis.
Wij hebben besloten om in therapie te gaan. Om hier met hulp uit te komen. De reden dat ik dit schrijf is om je te laten weten dat je niet de enige bent in zo'n situatie. Dank je wel voor je eerlijke verhaal. Ik wens jullie veel geluk, en hoop dat jullie er ook uitkomen om samen gelukkig te worden.

Heel veel sterkte, Chris

Dit mag je niet aanvaarden ( het weg lopen is een reactie uit angst ) dus redelijk logisch daar moet jij uw grens trekken meid :)
Kop op

Dit zou ik zo geschreven kunnen hebben!
Ik loop tegen exact hetzelfde aan. Heb je inmiddels een antwoord/oplossing?

Wow! Het lijkt wel of ik dit geschreven heb! Hier dus exact hetzelfde probleem en het lijkt wel elke dag erger te worden

beste Miep,

ik ben 65 en heb twee volwassen kinderen. ik ben 35 jaar getrouwd en ga nu weg bij mijn partner. ik herken precies wat je vertelt. geen reactie zodra emoties in het spel komen. geen erkenning of herkenning of acceptatie van jouw gevoelens.
is jouw partner emotioneel verwaarloosd vroeger? mijn partner zeker. zijn ouders spraken nooit over hun gevoelens en stonden altijd boven de gevoelens van anderen, inclusief die van hun kinderen. ik hoop dat je de stap hebt genomen om op jezelf te gaan wonen. misschien heb je daarmee wel een patroon doorbroken waardoor het tussen jullie beter is gegaan.
sterkte, Jantien

Herkenbaar zo moeilijk als je vriend negeert in je relatie. Het doet gewoon pijn.. wat moet je dan met zo n man.

Jouw verhaal kon mijn verhaal zijn.
Gisteren heeft mijn partner na 8 jaar onze latrelatie beëindigd via een berichtje op messenger nadat we de laatste tijd steeds vaker vastliepen hierin.
Ik wilde er alles aan doen om de situatie te "redden" om oplossingen te vinden maar liep continu tegen een muur aan.
Schijnbaar waren zijn gevoelens voor mij niet sterk genoeg meer om ervoor te willen vechten. Ik heb geen enkele uitleg of reden verder gekregen. Ik begrijp oprecht niet hoe iemand zo gemakkelijk een relatie kan beëindigen, via een berichtje notabene. Ik ben 52 en hij 60. Dit slaat gewoon nergens op.

Je zou naar de POH (Praktijk ondersteuner Huisarts) van de huisarts kunnen. Of een psycholoog die via de verzekering vergoed wordt. Dan betaal je alleen de eigen risico.

Naar mijns inziens wil hij graag controle, omdat hij ergens anders ontevreden over is en daar geen controle over kan uitoefenen. Dus doet hij het bij jou. Bij jou kan hij dat wel, omdat jij het “accepteert”. Iedere mens wil controle als ze ergens mee zitten en dit uit zich in verschillende manieren. Belangrijkste les in het leven is dat je nergens controle over hebt en je alleen kan leren hoe je met iets om moet gaan en het hierdoor leert los te laten.

Ik zou dit ook willen maar mijn man vertikt het om hulp te zoeken.

Heel herkenbaar. Heeft relatietherapie jullie relatie daarin weer beter gemaakt?

Dat wil ik ook. Wij hebben ook de stap gezet naar therapie

Ik neem.aan dat jullie alle vier in een huis wonen. Tijd om gezamenlijke regels te maken. Ook voor zoonlief. Je vrouw zal moeten accepteren dat jullie samen een gezin vormen. Vind je het lastig, zorg dan dat je van te voren hebt opgeschreven hoe jij dingen graag ziet. Succes jij bent net zo belangrijk in deze relatie als zij. Vind zij dat niet, dan moet je gaan!

Ik zit in dezelfde situatie. Heel eerlijk, dit ga je niet winnen. Hij wil van 2 walletjes eten.
Het erge is, hij is in staat dus om de relatie met jou te verbreken maar niet met haar.
Dat zegt eigenlijk wel genoeg.

Denk dat ze erg onzeker is. Bindingsangst. Ze wilt zekerheid en reactie uitlokken bij jou en dat je haar wel die zekerheid geeft. Zoals dat je zegt ik vind je wel leuk * desnoods met erbij wil het wel rustig aan doen *

Allebei even dominant. Dat komt niet goed. Jullie moeten uit elkaar.

Probeer, als hij thuis komt van werk niks te zeggen en alleen 30 seconde lang hem omhelzen.. maak een kop thee voor hem klaar met iets lekkers en probeer hart naar hart gesprek te voeren, probeer te achterhalen waar hij echt mee zit.. want misschien weet hij dat zelf niet. Jullie allebei hebben misschien nog heel veel dingen te verwerken uit het verleden wat jullie projecteren in nieuwe situaties, jullie allebei kunnen de situaties niet zien zoals ze echt zijn.

verandering begint bij jezelf, jij wilt graag gehoord worden, dat wil hij net zo. De man wil respect en de vrouw wil waardering. Ego aan de kant hoe moeilijk het ook is en kijk ook eerlijk naar jezelf waarom jij altijd zo defensief moet gaan reageren.

Is hij niet bereid om aan zichzelf te werken of eerlijk met jou te gaan praten over jullie problemen door ook naar zichzelf te gaan kijken en rekening houden met elkaar, zou ik echt gaan scheiden voordat het helemaal misgaat met jou, ik hoop dat jullie nog geen kinderen hebben. Fysiek geweld moet je never nooit accepteren en zal nooit ophouden als je heel duidelijk je grens aangeeft. Op dag kan het helemaal misgaan en kan 1 van jullie het niet meer navertellen.

Neem dit alsjeblieft serieus en onderneem snel stappen!!!!

Oh jee, dit klinkt niet goed. Ja je hebt wat beloofd maar als er geweld is in een relatie komt dat vaak niet meer goed.
Wat ik zie is dat de meeste mensen dan aan kinderen beginnen: van, dat gaat het wel over. Dat gaat het niet.
Houd niet teveel vast aan een belofte. Als een relatie niet werkt, er zelfs fysiek geweld is, heb dan de moed om te stoppen.

Hoi. Zoals ik het lees is het voor haar heel belangrijk dat je haar overal bij betrekt omdat zij zich dan inclusief voelt. Iets dat zij,waarschijnlijk door haar pestverleden, heeft gemist en negatieve associaties bij heeft. Verbaal is ze sterk maar van binnen nog (steeds) niet. Na een relatie van 10 jaar zou ze onderhand wel een veilig gevoel moeten hebben bij jou maar kennelijk is dat niet zo, of is er iets voorgevallen waardoor zij ineens terug bij af is? Probeer er rustig met haar over te praten, op een moment dat er geen ruzie is. Vraag haar waarom ze dit gevoel steeds heeft. Ik neem aan dat jij je best doet en haar niet expres uitsluit bij het maken van plannen. Jij mag namelijk ook gewoon spontaan dingen kunnen opperen of plannen zonder dat je eerst langs een soort controlepost moet. Respecteer haar gevoelens maar vertel ook rustig wat het met jou doet. Succes !

Je vriend is gewoon ronduit een mishandelaar. Hoop dat je intussen veilig bent en een veilige plek hebt gevonden waar je je geapprecieerd en geborgen voelt. Is puur narcistisch gedrag en alcohol is GEEN excuus

Wegwezen daar. Mijn eerste vriend was er ook zo een en er komt niets goeds van. Alleen al dat jij zijn haat naar jou toe snapt dat deugt al niet. Hij is een narcist en jij bent de afhankelijke. Wegwezen, terug naar je familie.

Weet dat je niet alleen staat. Ik heb zo een man. Alles is mijn schuld en hij haat me. Als hij te lang slaapt, zat is, ruzie heeft op werk,..
En yep, dan zie ik zijn vuist van zeer dichtbij .
Lieve schat, ga weg, red jezelf.xxx

Omg, nee dit klinkt echt niet goed. Je bent er toch niet om zijn huishoudslaafje te zijn. En wat hij zegt dronken echt niet ok. Je kan het best weggaan. Wat de mensen hierboven ook zeggen. Het klinkt als mentale mishandeling. Narcistisch gedrag. Wil je daar de rest van je leven mee opgescheept zitten?

Nou je bent niet goed bezig hoor. Je kunt op respect wachten tot je een ons weegt met zo'n hork. Zie je dat zelf niet dan? Pure tijdverspilling met hopen en wachten. Tot je straks oud ben en hij je alsnog afdankt en je daar zit met jullie kind.

Hallo Hilda, het ligt niet aan jouw maar aan hem. Als hij zo lange tijd deze houding al aanneemt zal hij hier niet mee stoppen. Je hebt dit lang geaccepteerd en met een vriendschappelijke relatie geef je hem hier nog meer ruimte in. Een goede vriend heeft een luisterend oor en loopt niet te pas en onpas weg wanneer het niet uitkomt. Jij maar ook je zoontje verdienen veel beter en hij is in mijn ogen jullie niet waard. Dit geeft onzekerheid want je gaat de fout het eerst bij jezelf zoeken, ik ken dit. Maar nu ligt het niet bij jou maar bij hem. Laat hem gaan en hou het probleem waar het hoort. Bij hem. Sterkte.

Oh wat lijkt me dit een hel! Vreselijk. Ik zou bijna nog vantevoren aan een man vragen of hij snurkt, voordat ik een relatie met hem aan ga 😁
Ik zou heel serieus met hem in gesprek gaan. Niet met een grapje maar er echt op staan dat je wil dat hier wat aan gebeurt. Het is toch geen doen zo weinig slapen?
Het klinkt alsof hij het een beetje met een grapje af doet, maar daar zou ik fel tegenin gaan. Het is trouwens ook niet goed voor zijn gezondheid, apneu.
Hij ontneemt jou gewoon je slaap, door na te laten er wat aan te doen. Lomp gedrag!

Hai ,ja lekker lullig van m, hij kan zich toch in jouw gevoelens proberen in te leven.
Weet niet hoe je zo iemand dat duidelijk maakt. Echt niet sorry. Sommige mensen zijn zo. Hebben een bord voor hun kop. Heb je er al wel over gepraat,? Ik geloof het wel uit je bericht te lezen. Ik zou hier zelf wel een big deal van maken. Maar in de praktijk heb ik gemerkt dat je bij sommige mannen op je kop kan gaan staan en ze het nog niet doorhebben. Vanuit jezelf praten vertrekken dat je je gekwetst voelt etc.
Eigenlijk is zijn gedrag gewoon lomp. Jij hard werken en hij lekker lui geld verdienen ja fijn voor hem.

Laat al het huishoudelijk werk vallen als protest,kook niet meer, laat hem het doen en ga lekker met een cocktail op de bank relaxen. Zegt hij er wat van doe dan onbegripvol net zoals hij tegen jou. Hem een beetje naapen. Dat vindt hij vast niet leuk. Vertel hem dan voor het tot een hele ruzie uitloopt dat je hem een spiegel aan het voorhouden bent. Mischien werkt het mischien niet. Sterkte anyway

Hersenschade? Hoe heeft hij deze opgelopen en als hij er van bewust is dan moet hij zich kunnen aanpassen toch?

Groetjes,

Miranda

Hij heeft een herseninfarct opgelopen. Helaas niet mild ook, hij heeft opnieuw moeten lopen en praten etc. Cognitief is hij dus behoorlijk achteruit gegaan.

Dit gaat pas over als je weggaat

Wat vreselijk moeilijk moet dit voor je zijn. Je geeft niet zomaar je huwelijk op na 20 jaar, je zoekt waarschijnlijk naar een andere oplossing dan dat. Ik weet niet of zijn gedrag een reden heeft, en nog belangrijker of die reden samen op te lossen is of niet.

Maar, stel je eens voor dat je net in deze relatie zat en dat hij dat zou doen. Waar zou je grens dan liggen? Zou je het oké vinden dat hij je mishandelt? In een relatie wordt die grens steeds onduidelijker, steeds verder opgerekt. Het is denk ik wel belangrijk daar even bij stil te staan.
Je kan wachten op verandering, mensen een tweede kans geven, maar daar mag je nooit zelf aan onderdoor gaan. Als moeder heb je denk ik wel belangrijkere dingen aan je hoofd....

Een alcoholist stopt nooit. Niet omdat hij slecht is, maar omdat de rede de weg naar buiten niet meer kan vinden.

Alleen al het antwoord van je vriend. Dat het om hem gaat en niet om jou zegt genoeg. Ik zou maar eens kennis met haar maken als ik jou was. Als je vriend daar tegen is zegt dat ook genoeg. Dat ze een dagje uit gaan oké, maar dat hij bij haar blijft slapen? Ben je wel goed bij je hoofd?

Zijn jullie er al uit?
Vind het heel raar om bij je ex te slapen als je een relatie hebt. Ook al ben je nog vrienden. Is geen tof signaal naar je vriendin.
Mijn vriend logeert soms een paar dagen bij ex vanwege hun kinderen die niet bij hem mogen komen. Maar ik ben ook vaak mee geweest wezen slapen daar. Soms heb ik gewoon geen zin om mee te gaan. Ze logeren ook wel eens bij ons en de ex is dan ook mee. We zijn een soort van vriendinen. Ze is een beetje een tante voor mij. Onze kinderen zijn half zus en broetjes van elkaar.we gunnen ze allemaal hun broer zusjes en ouders.. maar we lopen soms wel een beetje op eierschillen. Het is moeilijk om de verstandhouding goed te houden aangezien ex heel bezitterig is over hun kinderen. Mijn vriend was er alleen voor zijn sperma dat soort dingen zegt ze. Ze hadden wel even een relatie maar dat was een drama.
Nu hebben we een soort van goede verstandhouding met zn allen.
Maar in jouw situatie zou ik het echt niet leuk vinden en gekwetst zijn. Behalve als ik haar echt heel goed kon en het super duidelijk was dus dat ze echt nooit meer iets met elkaar zouden willen. En ik ook uitgenodigd werd etc.

Kan het zijn dat er iets gebeurd is vroeger in je kinderjaren? Ik heb zelf ptss. Ook iets uit mijn jeugd. Ik ben 38 en heb er nooit last van ondervonden maar de laatste 2 jaar heb ik er steeds meer last van. Wat mij erg geholpen heeft zijn psilocibinen. Truffeltherapie. Hierdoor gaat steeds beter. Ook met mijn relatie. Mijn probleem was dat ik het probleem vaak bij iemand anders neer legde. Maar door de therapie ben ik gaan inzien dat mijn negatieve denkwijze de boosdoener is.

We zijn overigens al 21 jaar samen en 95 % vd tijd echt gelukkig, maar normaal discussiëren lukt niet.

Mijn grootste valkuil is dat ik m slecht uit kan laten praten, mn als hij me onterecht de schuld begint te geven.

Ander ding is dat ik een enorm gevoelsmens ben. En hij een hele rationele denker en licht autoritair is, waar ik dan weer niet tegen kan. We zijn gelijkwaardig.

Vroeger had hij dat veel minder en vond hij gelijkwaardigheid ook het belangrijkste. Nu is alles mijn schuld mijn fout ik vergeet alles en ik verdraai alles etc etc.

Persoonlijk denk ik dat hij z'n burnout nog niet uit is of weer ingezakt is door corona... maar dat moest ik vooral niet zeggen.... wat werd hij kwaad.. al is z'n houding identiek aan t begin vd burnout...

Ik zie enige gelijkenissen met mijn relatie wanneer ik bovenstaande situatie zie. Grote pieken en dalen in onze relatie. We hebben geen ruzies over zware dingen, altijd pietlulligheden die uitdraaien tot zware discussies waar we niet kunnen uitgeraken. Mijn man denkt het altijd bij het rechte eind te hebben, maar zelf heb ik vaak het gevoel te moeten buigen terwijl ik dat niet terecht vind. Ik reageer emotioneel, hij is ook rationeel. Het is altijd mijn fout, zowel als ik de oorzaak ben van de ruzie of ik reageer ergens fout wanneer hij aan de basis ligt van een ruzie.
Mijn grootste probleem is dat wanneer de situatie escaleert, ik heel kwaad word en me niet kan beheersen. Hier wil ik zelf ook aan werken, want ook dat maakt dat een ruzie alsmaar erger wordt.
Zelf heb ik het vooral moeilijk met het feit dat hij een ruzie niet achter zich kan laten en 2 dagen of langer blijft doorzetten hiermee.
Soms heb ik ook het idee dat hij met zichzelf in de knoop zit ( job waarin hij zich niet goed voelt, al jaren problemen met zijn knie waardoor hij ook geen leuke hobby kan uitoefenen,...). Ik hoop dat starten met relatietherapie ons andere inzichten kan brengen.

De tijd met de prostaatkanker heeft gewoon een veranderende invloed op je man gehad. Dat was bij mijn man ook zo. Hij was soms vreselijk en er is een tijd geweest dat, had hij me de deur gewezen, ik meteen mijn biezen had gepakt. Als hij begon te schelden en te tieren hield ik gewoon mijn mond. Omdat ik wist dat het niet persoonlijk was bedoeld maar dat het zijn onmacht was.

Waarom wil je hem niet kwijt?

Hoop dat je inmiddels bij hem weg bent want deze man want deze man heeft jou niet op nr 1,2, of 3 staan en dat gaat ook niet gebeuren!
Je bent meer waard!

ik vermoed dat hij een ander heeft als ik dit zo lees . kun je hem niet om details vragenhoe zijn borrel bv was ? en je verdiepen in leugens herkennen en lichaamstaal . sterkte ! xc

T zou zo mijn verhaal kunnen zijn....

Alsjeblieft ga bij hem weg ik snap niet eens hoe je het hebt volgehouden misschien ben ik te jong om het te begrijpen maar alsjeblieft zoek/grijp gewoon al die haat en verdriet bij elkaar en verlaat hem. Geen maar dit of maar dat want soms is die lief en is het zo leuk enzo. Je zult nog betere vrienden dan hem vinden die er voor jou zijn. Ik weet niet wat anders nog te zeggen maar alsjeblieft verlaat hem doe het voor jezelf. Als hij nu jiet veranderd in nog geen 7 jaar gaat die ook jiet veranderen in de toekomst daar geloof ik 100% in. Kijk uit voorjezelf :(!