Hoi allemaal
Jeetje wat een verhaal. Vrouw van 43 met 2 kids 20 en 14. 4,5 jr ben ik mijn vriend tegen gekomen. Ik kwam uit een scheiding en na 3 jaar kwam ik hem tegen totaal niet op zoek naar een relatie. Ik was gelukkig met mij zelf en mijn leven. Sociaal en veel vrienden en deed veel leuke dingen. Tot ik hem opeens tegen kwam geen aanleiding voor een romantische relatie en hij was 10 jr jonger dan mij. Ik voelde al vrij snel een band met hem en werd verliefd. Na 3 maanden vroeg ik hem of hij een relatie wilde of niet. Hij gaf aan dat hij het moeilijk vond wel de connectie voelde maar niet zo goed wist of hij er klaar voor was mbt het feit dat ik kinderen had en of hij dat wel kon. We hebben nog even doorgedate om te kijken hoe het ging. Uiteindelijk leerde hij de kinderen kennen. Maar hij was heel dubbel in zijn communicatie gaf aan van mij te houden maar ik merkte dat hij er niet voor ging. We kregen meer ruzies en die escaleerden continue. Hij deed ook niet zijn best om mij hierin te begrijpen. Het is een paar keer uit geweest een aantal weken waarin hij volledig de markt weer opging wel contact hield en tegen mij zei van mij te houden en intussen met een andere vrouw omging. Dit is vaker gebeurt. Vervolgens is hij teruggekeerd en verzweeg dat. Via een vriend ben ik erachter gekomen want die vond dat ik de waarheid moest weten. Hij gaf ook les op een sportschool maar bleef dus flirterig gedrag vertonen dat gaf die vriend dus ook aan. Hij was helemaal niet serieus met mij. Terwijl hij aangaf met mij samen te willen wonen en te trouwen en kinderen krijgen. Ik was hier heel verdrietig over maar hij sprak met mij maar ik kreeg niet het gevoel van hem dat hij het echt begreep. Hij heeft een traumatische jeugd gehad en last van ptss en dat wist ik niet hij ook niet. Dus die ruzies liepen altijd uit de hand. Hij trooste me maar dan werd het hem teveel en vervolgens sloeg het om. Elke keer kwam hij en zei hij Sorry. Ik probeerde het steeds weer dacht ligt aan zijn leeftijd of iets dergelijks. Maar het leek steeds erger te worden elke keer ging hij weer een grens voorbij maar paste ook weer andere dingen aan. Ik voelde niet dat hij echt met mij was tijdens corona leefde hij bij mij maar droeg bij leek voor de vorm. Zoetemakerij. Hij bleef volhouden dat hij van me hield. Maar Ik begreep het niet. Hij was niet betrokken geïnteresseerd in mij en vergat alles. Hij organiseerde nooit iets maar elke keer als ik iets aangaf ontstond er een discussie die heel heftig werd. En daarin treiterde hij mij ook nog. Ik heb geprobeerd om hulp te zoeken voor hem maar elke keer vergat hij de afspraak en al. Hij was voornamelijk bezig met het hebben van een goede baan en studie als fysio. De relatie leek hem weinig te doen en hij woonde soort van bij me. Droeg nergens aan bij. En elke huishoudelijke taak vergat hij. Hij raakte snel overprikkeld en het leek een vorm van add. Sociale omgangsvormen begreep hij niet en was erg impulsief van aard. emoties verschilde van dag tot nacht. En vluchtte continue als we iets moesten bespreken. Daarnaast bemoeide zijn familie ook nog ontzettend door hem uit de relatie te willen praten omdat ik ouder was. Het was een helse tijd. Ik verloor mezelf steeds meer raakte in een depressieve staat en hij stond doodleuk te borrelen op zijn werk net als of er niets was en met andere vrouwen te flirten. Ik raakte steeds meer in een dieper dal en hij bleef me maar belagen. Ik kreeg allerlei verwijten dat ik controlerend was. En zodra ik een stap probeerde te nemen om weg te gaan kwam hij met allerlei beloftes. Ik heb het elke keer met hem geprobeerd af te breken. Maar dan stond hij opeens voor mijn deur. En liet me in principe gewoon niet gaan of los. Nu heb ik de relatie verbroken met hem. En probeer hem heel ver van weg te houden. Maar ik besef gewoon dat wat ik heb meegemaakt met hem zo ongezond was. En je ik in een systeem zat..hij heeft heel veel pijn gedaan maar het is lastig. Ene moment toont hij berouw en andere moment wordt het teveel en verloor hij zijn verstand. En zei de meest lelijke dingen of klapte dicht. Aan de andere kant heeft hij ook een hele lieve gevoelige zachtaardige kant. Hij is niet de typische manman. Maar iemand die juist heel lief is. Hij was ook heel onzeker tov mij. Ik heb een goede baan woon op een a-llocatie in Rotterdam. Zit in besturen. Hij zei dat hij nooit goed genoeg leek te zijn. Ik heb geprobeerd dat weg te nemen maar hij was overtuigd van zijn denken. Ik hou nog steeds van hem. Maar kan geen relatie met hem hebben hij is destructief van aard. Hebben jullie zicht wat er zou kunnen spelen? En waarom hij dit allemaal gedaan heeft?
Jeetje wat een verhaal. Vrouw van 43 met 2 kids 20 en 14. 4,5 jr ben ik mijn vriend tegen gekomen. Ik kwam uit een scheiding en na 3 jaar kwam ik hem tegen totaal niet op zoek naar een relatie. Ik was gelukkig met mij zelf en mijn leven. Sociaal en veel vrienden en deed veel leuke dingen. Tot ik hem opeens tegen kwam geen aanleiding voor een romantische relatie en hij was 10 jr jonger dan mij. Ik voelde al vrij snel een band met hem en werd verliefd. Na 3 maanden vroeg ik hem of hij een relatie wilde of niet. Hij gaf aan dat hij het moeilijk vond wel de connectie voelde maar niet zo goed wist of hij er klaar voor was mbt het feit dat ik kinderen had en of hij dat wel kon. We hebben nog even doorgedate om te kijken hoe het ging. Uiteindelijk leerde hij de kinderen kennen. Maar hij was heel dubbel in zijn communicatie gaf aan van mij te houden maar ik merkte dat hij er niet voor ging. We kregen meer ruzies en die escaleerden continue. Hij deed ook niet zijn best om mij hierin te begrijpen. Het is een paar keer uit geweest een aantal weken waarin hij volledig de markt weer opging wel contact hield en tegen mij zei van mij te houden en intussen met een andere vrouw omging. Dit is vaker gebeurt. Vervolgens is hij teruggekeerd en verzweeg dat. Via een vriend ben ik erachter gekomen want die vond dat ik de waarheid moest weten. Hij gaf ook les op een sportschool maar bleef dus flirterig gedrag vertonen dat gaf die vriend dus ook aan. Hij was helemaal niet serieus met mij. Terwijl hij aangaf met mij samen te willen wonen en te trouwen en kinderen krijgen. Ik was hier heel verdrietig over maar hij sprak met mij maar ik kreeg niet het gevoel van hem dat hij het echt begreep. Hij heeft een traumatische jeugd gehad en last van ptss en dat wist ik niet hij ook niet. Dus die ruzies liepen altijd uit de hand. Hij trooste me maar dan werd het hem teveel en vervolgens sloeg het om. Elke keer kwam hij en zei hij Sorry. Ik probeerde het steeds weer dacht ligt aan zijn leeftijd of iets dergelijks. Maar het leek steeds erger te worden elke keer ging hij weer een grens voorbij maar paste ook weer andere dingen aan. Ik voelde niet dat hij echt met mij was tijdens corona leefde hij bij mij maar droeg bij leek voor de vorm. Zoetemakerij. Hij bleef volhouden dat hij van me hield. Maar Ik begreep het niet. Hij was niet betrokken geïnteresseerd in mij en vergat alles. Hij organiseerde nooit iets maar elke keer als ik iets aangaf ontstond er een discussie die heel heftig werd. En daarin treiterde hij mij ook nog. Ik heb geprobeerd om hulp te zoeken voor hem maar elke keer vergat hij de afspraak en al. Hij was voornamelijk bezig met het hebben van een goede baan en studie als fysio. De relatie leek hem weinig te doen en hij woonde soort van bij me. Droeg nergens aan bij. En elke huishoudelijke taak vergat hij. Hij raakte snel overprikkeld en het leek een vorm van add. Sociale omgangsvormen begreep hij niet en was erg impulsief van aard. emoties verschilde van dag tot nacht. En vluchtte continue als we iets moesten bespreken. Daarnaast bemoeide zijn familie ook nog ontzettend door hem uit de relatie te willen praten omdat ik ouder was. Het was een helse tijd. Ik verloor mezelf steeds meer raakte in een depressieve staat en hij stond doodleuk te borrelen op zijn werk net als of er niets was en met andere vrouwen te flirten. Ik raakte steeds meer in een dieper dal en hij bleef me maar belagen. Ik kreeg allerlei verwijten dat ik controlerend was. En zodra ik een stap probeerde te nemen om weg te gaan kwam hij met allerlei beloftes. Ik heb het elke keer met hem geprobeerd af te breken. Maar dan stond hij opeens voor mijn deur. En liet me in principe gewoon niet gaan of los. Nu heb ik de relatie verbroken met hem. En probeer hem heel ver van weg te houden. Maar ik besef gewoon dat wat ik heb meegemaakt met hem zo ongezond was. En je ik in een systeem zat..hij heeft heel veel pijn gedaan maar het is lastig. Ene moment toont hij berouw en andere moment wordt het teveel en verloor hij zijn verstand. En zei de meest lelijke dingen of klapte dicht. Aan de andere kant heeft hij ook een hele lieve gevoelige zachtaardige kant. Hij is niet de typische manman. Maar iemand die juist heel lief is. Hij was ook heel onzeker tov mij. Ik heb een goede baan woon op een a-llocatie in Rotterdam. Zit in besturen. Hij zei dat hij nooit goed genoeg leek te zijn. Ik heb geprobeerd dat weg te nemen maar hij was overtuigd van zijn denken. Ik hou nog steeds van hem. Maar kan geen relatie met hem hebben hij is destructief van aard. Hebben jullie zicht wat er zou kunnen spelen? En waarom hij dit allemaal gedaan heeft?
Jessica