Kan het een mlc zijn terwijl er nog zoveel liefde voor de partner lijkt te zitten?

3 jaar geleden gaf mijn man aan te twijfelen over zijn gevoel voor mij. Hij voelde zich niet tevreden, maar wilde niet uit elkaar. We waren toen 20 jaar samen en onze dochters waren 11 en 13. Na een eerste schok wilden we eraan werken. Dwz, ik ging werken. Een betere versie van mezelf worden, leuke dingen organiseren. Dan leek het goed te gaan. Maar een jaar later, weer twijfel. Zelfde riedeltje, ik ging hard werken, het was weer allemaal goed zei hij. Tot een jaar later. Weer hetzelfde. Dat was vorig jaar januari. Ik zei toen; dan stoppen we ermee want dit kan ik niet aan. Maar hij wilde me niet kwijt, vond dat we met elkaar en de kinderen verschuldigd waren het te proberen. Relatietherapie wilde hij niet. Ik ging weer hard werken, hij wachten op verbetering. Die kwam niet en 5 weken geleden weer twijfel en toen heb ik met heel veel verdriet de stekker eruit getrokken. Ik was op. Ik voelde me ongelukkig en depressief.
Ik begreep het niet. We hadden nog zoveel liefde samen, lagen nog elke nacht in elkaars armen, deden nog gezellige dingen.
Iemand zei tegen me: is het geen midlife crisis. Ik herkende dit eerst niet. Hij is niet bezig met andere vrouwen, vindt het heel erg dat hij mij verdriet doet. Maar als ik de jongere vriendin en de sportauto weg laat herken ik nu wel veel.
Ik merkte wel dat hij veranderde, was negatief, mopperde veel,’ niet meer vrolijk. Maar ik linkte dat aan het feit dat onze relatie hem ongelukkig maakte, dat ik hem ongelukkig maakte.
Maar hoe kon het dan dat we het toch ook nog vaak fijn hadden samen? Heel verwarrend.
Wat ik me nu afvraag: zijn er meer vrouwen die mijn verhaal herkennen? Kan het een mlc zijn terwijl er nog zoveel liefde voor de partner lijkt te zitten?