Dag allemaal,
Ik heb 6 jaar een relatie met mijn vriend en we wonen samen. Twee jaar geleden is hij na een avond stappen met een collega/vriendin dronken mee naar huis gegaan omdat hij anders nog een half uur moest fietsen. Hij heeft hier niets over gezegd en naderhand heb ik na lang doorvragen pas kunnen achterhalen dat hij bij haar in bed had geslapen. Hij zegt zelf dat er niets is gebeurd, maar dit is de start geweest voor mijn wantrouwen.
Een half jaar geleden hebben wij het lastig gehad in onze relatie. Ik zat niet goed in mijn vel en maakte mij heel afhankelijk van hem. Hij zocht juist de vrijheid op en duwde mij weg, waardoor we in een ingewikkeld patroon kwamen. Nadat we dit naar elkaar hebben uitgesproken, bleek ook dat hij deze vriendin/collega met wie hij nog veel contact had leuk vond en dit de start was voor zijn twijfels aan de relatie.
Dit was heel pijnlijk, want ik was er altijd al bang voor en toen kwam de bevestiging. We hebben daarna getwijfeld of we verder wilden met elkaar, maar hebben de keuze gemaakt voor de relatie. Sindsdien onderhoudt hij echter nog steeds het contact met haar. Hij doet veel werkprojecten een-op-een met haar, waardoor ze veel samen (bij haar thuis) afspreken, samen terrasjes pakken daarna, met z'n tweeën naar festivals gaan of concerten. Ze spreken ook over persoonlijke zaken. Hij geeft aan dat hij haar niet meer leuk vindt, maar wel een professionele én vriendschappelijke band met haar wil onderhouden.
Ik merk dat ik het slecht kan verdragen en dat het ten koste gaat van mezelf. Ik heb veel wantrouwen (ook al vanuit eerdere relaties) en word erg onzeker. Ze hebben veel plezier samen en het voelt alsof ik aan het wachten ben opdat het wél misgaat (al is het maar omdat ik geen leuke versie ben van mezelf). Als ik dit deel, geeft hij aan dat hij zich beklemd voelt en dat hij vindt dat ik teveel geruststelling/bevestiging nodig heb. Hij geeft dan aan dat hij er klaar mee is.
Ik weet niet goed wat ik wil. Enerzijds wil ik een relatie waarin we elkaar kunnen vertrouwen en vriendschappen kunnen hebben met het andere geslacht. Anderzijds raakt het mij dat hij zoveel plezier heeft met haar en haar ook regelmatig (meerdere keren per week) opzoekt, kosten wat kost de relatie met haar wil onderhouden en dat we hier niet over kunnen praten.
Ik heb 6 jaar een relatie met mijn vriend en we wonen samen. Twee jaar geleden is hij na een avond stappen met een collega/vriendin dronken mee naar huis gegaan omdat hij anders nog een half uur moest fietsen. Hij heeft hier niets over gezegd en naderhand heb ik na lang doorvragen pas kunnen achterhalen dat hij bij haar in bed had geslapen. Hij zegt zelf dat er niets is gebeurd, maar dit is de start geweest voor mijn wantrouwen.
Een half jaar geleden hebben wij het lastig gehad in onze relatie. Ik zat niet goed in mijn vel en maakte mij heel afhankelijk van hem. Hij zocht juist de vrijheid op en duwde mij weg, waardoor we in een ingewikkeld patroon kwamen. Nadat we dit naar elkaar hebben uitgesproken, bleek ook dat hij deze vriendin/collega met wie hij nog veel contact had leuk vond en dit de start was voor zijn twijfels aan de relatie.
Dit was heel pijnlijk, want ik was er altijd al bang voor en toen kwam de bevestiging. We hebben daarna getwijfeld of we verder wilden met elkaar, maar hebben de keuze gemaakt voor de relatie. Sindsdien onderhoudt hij echter nog steeds het contact met haar. Hij doet veel werkprojecten een-op-een met haar, waardoor ze veel samen (bij haar thuis) afspreken, samen terrasjes pakken daarna, met z'n tweeën naar festivals gaan of concerten. Ze spreken ook over persoonlijke zaken. Hij geeft aan dat hij haar niet meer leuk vindt, maar wel een professionele én vriendschappelijke band met haar wil onderhouden.
Ik merk dat ik het slecht kan verdragen en dat het ten koste gaat van mezelf. Ik heb veel wantrouwen (ook al vanuit eerdere relaties) en word erg onzeker. Ze hebben veel plezier samen en het voelt alsof ik aan het wachten ben opdat het wél misgaat (al is het maar omdat ik geen leuke versie ben van mezelf). Als ik dit deel, geeft hij aan dat hij zich beklemd voelt en dat hij vindt dat ik teveel geruststelling/bevestiging nodig heb. Hij geeft dan aan dat hij er klaar mee is.
Ik weet niet goed wat ik wil. Enerzijds wil ik een relatie waarin we elkaar kunnen vertrouwen en vriendschappen kunnen hebben met het andere geslacht. Anderzijds raakt het mij dat hij zoveel plezier heeft met haar en haar ook regelmatig (meerdere keren per week) opzoekt, kosten wat kost de relatie met haar wil onderhouden en dat we hier niet over kunnen praten.
Anoniem