Sinds 7 jaar ben ik hertrouwd. Hoewel het contact prima is als zijn volwassen en op zichzelf wonende kinderen bij ons zijn, houdt hij hen erg voor zichzelf. Zodra het om serieuzere zaken gaat (werk, studie, problemen) wordt ik daar niet bij betrokken en hoor ik het achteraf. Als ze hier zijn, vertellen ze wel over wat hen beweegt.
Nu is er afgelopen week kanker vastgesteld bij mijn man. Hij wil in zijn eentje naar elke kind apart gaan om de boodschap te brengen. Heb gevraagd of ik mee mocht en dat ik het fijn zou vinden om dit samen te doen, zodat we er samen voor de kinderen kunnen zijn, maar dat wil hij niet. Als argument hiervoor zegt hij dat de kinderen dan misschien zo reageren als ze zouden willen en hun vragen ook niet zouden stellen. Dit ervaar ik niet als ze bij ons zijn.
Het voelt alsof hij in een bubbel zit met mij en in een andere bubbel met zijn kinderen en dat ik daar niet bij hoor. Het doet me heel veel verdriet.
Is dit normaal? Hoort dit bij de rol van stiefmoeder?
Nu is er afgelopen week kanker vastgesteld bij mijn man. Hij wil in zijn eentje naar elke kind apart gaan om de boodschap te brengen. Heb gevraagd of ik mee mocht en dat ik het fijn zou vinden om dit samen te doen, zodat we er samen voor de kinderen kunnen zijn, maar dat wil hij niet. Als argument hiervoor zegt hij dat de kinderen dan misschien zo reageren als ze zouden willen en hun vragen ook niet zouden stellen. Dit ervaar ik niet als ze bij ons zijn.
Het voelt alsof hij in een bubbel zit met mij en in een andere bubbel met zijn kinderen en dat ik daar niet bij hoor. Het doet me heel veel verdriet.
Is dit normaal? Hoort dit bij de rol van stiefmoeder?
Karin