Mijn man en ik zijn 17 jaar samen. Altijd hebben wij een monogame relatie gehad en dit was ook precies wat ik wilde.
Mijn man vond het gedurende onze relatie wel altijd moeilijk om trouw te blijven. Hij ging dan niet fysiek vreemd, maar zocht op datingsites en later ook via datingapps contact met andere vrouwen. Naar later bleek ook met mannen.
Uiteindelijk is hij op mijn verzoek toen meegegaan naar relatietherapie. Na 2 sessies vertelde hij mij ook biseksueel te zijn en iets met die gevoelens en verlangens te willen.
We besloten een trio te proberen na veel praten en afspraken maken, omdat de boel verder open gooien voor mij nog geen optie was.
De trio beviel voor beiden en dit ging zo even goed. Totdat mijn man vertelde naar een parenclub te willen. Dit was eigenlijk een stap te ver, voelde ik aan alles. Maar toch uiteindelijk besloten hierin mee te gaan.
Ik ben een erg jaloers type en met 't vertrouwen zat 't door zijn' virtuele vreemdgaan' ook niet helemaal goed. Dus 't was een precaire stap.
In de club wel een aantal keren geswingd, full swap. Dit vond ik zeer moeilijk. Het koste mij zoveel moeite mijn gevoelens te onderdrukken. Wat ook niet altijd lukte, dan gaf ik bijvoorbeeld een vervelende opmerking nadien. Welke bij hem verkeerd schoot en weer begon met datingapps.
Inmiddels al een poos gestopt met onze vorm van open relatie. Bij mijn man blijft 't echter knagen, hij wil het toch open hebben.
Na alles wat gebeurt is, voel ik die behoefte zeker niet.
We hebben echt een patstelling en elk gesprek draait uit op ruzie. Ik weet niet meer wat te doen?
Mijn man vond het gedurende onze relatie wel altijd moeilijk om trouw te blijven. Hij ging dan niet fysiek vreemd, maar zocht op datingsites en later ook via datingapps contact met andere vrouwen. Naar later bleek ook met mannen.
Uiteindelijk is hij op mijn verzoek toen meegegaan naar relatietherapie. Na 2 sessies vertelde hij mij ook biseksueel te zijn en iets met die gevoelens en verlangens te willen.
We besloten een trio te proberen na veel praten en afspraken maken, omdat de boel verder open gooien voor mij nog geen optie was.
De trio beviel voor beiden en dit ging zo even goed. Totdat mijn man vertelde naar een parenclub te willen. Dit was eigenlijk een stap te ver, voelde ik aan alles. Maar toch uiteindelijk besloten hierin mee te gaan.
Ik ben een erg jaloers type en met 't vertrouwen zat 't door zijn' virtuele vreemdgaan' ook niet helemaal goed. Dus 't was een precaire stap.
In de club wel een aantal keren geswingd, full swap. Dit vond ik zeer moeilijk. Het koste mij zoveel moeite mijn gevoelens te onderdrukken. Wat ook niet altijd lukte, dan gaf ik bijvoorbeeld een vervelende opmerking nadien. Welke bij hem verkeerd schoot en weer begon met datingapps.
Inmiddels al een poos gestopt met onze vorm van open relatie. Bij mijn man blijft 't echter knagen, hij wil het toch open hebben.
Na alles wat gebeurt is, voel ik die behoefte zeker niet.
We hebben echt een patstelling en elk gesprek draait uit op ruzie. Ik weet niet meer wat te doen?
Anoniem