Eva en Tom hebben allebei kinderen, Eva heeft er drie en Tom twee. De kinderen van Eva kunnen goed voor zichzelf opkomen en zijn best assertief maar de kinderen van Tom zijn juist erg conflictvermijdend.
Eva ergert zich tijdens de ochtendspits aan de rommel die niet is opgeruimd. Zij zegt: Wie heeft er nu weer zijn bord laten staan?!. Haar kinderen reageren assertief: ik was niet eens aan tafel dus ik hoef er niks mee. Lieke, de dochter die erg bijdehand is zegt: “het is hier net een hostel”.
Tom en zijn kinderen schrikken er van. Vooral de kinderen voelen de geïrriteerde toon van Eva en durven niets te zeggen. Zij hadden er gewoon even niet aan gedacht hun bordjes op te ruimen…..
Tom stelt voor (in aanwezigheid van zijn kinderen), om dit weekend naar zijn ouders teden gaan. Hij heeft het de kinderen al beloofd. Eva reageert: “we hebben al afgesproken dat ik de kinderen naar mijn ex zou brengen, dus dat kan niet!” Zowel zijn kinderen als Tom zijn teleurgesteld. Men had gehoopt en oma te bezoeken.
Allebei geen grote rampen, toch enige wrevel, die kan leiden tot gedonder. Je voelt elkaar niet goed aan en beseft niet wat een bepaalde opmerking bij de ander doet. De geschiedenis van hun beiden is anders en dat maakt dat het nooit echt één geheel wordt, ook al zou je dat nog zo graag willen.
Het zijn beide situaties die veel voorkomen in een samengesteld gezin. In veel gevallen trekken beide volwassenen partij voor hun eigen kinderen en daarover kunnen grote ruzies ontstaan.
Eva ergert zich tijdens de ochtendspits aan de rommel die niet is opgeruimd. Zij zegt: Wie heeft er nu weer zijn bord laten staan?!. Haar kinderen reageren assertief: ik was niet eens aan tafel dus ik hoef er niks mee. Lieke, de dochter die erg bijdehand is zegt: “het is hier net een hostel”.
Tom en zijn kinderen schrikken er van. Vooral de kinderen voelen de geïrriteerde toon van Eva en durven niets te zeggen. Zij hadden er gewoon even niet aan gedacht hun bordjes op te ruimen…..
Tom stelt voor (in aanwezigheid van zijn kinderen), om dit weekend naar zijn ouders teden gaan. Hij heeft het de kinderen al beloofd. Eva reageert: “we hebben al afgesproken dat ik de kinderen naar mijn ex zou brengen, dus dat kan niet!” Zowel zijn kinderen als Tom zijn teleurgesteld. Men had gehoopt en oma te bezoeken.
Allebei geen grote rampen, toch enige wrevel, die kan leiden tot gedonder. Je voelt elkaar niet goed aan en beseft niet wat een bepaalde opmerking bij de ander doet. De geschiedenis van hun beiden is anders en dat maakt dat het nooit echt één geheel wordt, ook al zou je dat nog zo graag willen.
Het zijn beide situaties die veel voorkomen in een samengesteld gezin. In veel gevallen trekken beide volwassenen partij voor hun eigen kinderen en daarover kunnen grote ruzies ontstaan.
