Affaire / Overspel in je relatie

Pls betrek geen kindjes in zo een situatie 🙏 das zo immens pijnlijk voor elke ouder om zoiets mee te moeten maken en daarboven op de kindjes. Dit is een recept voor drama. Kindjes maken of kraken uw relatie met iemand en de druk is immens. Uw basis moet heel sterk zijn dat als koppel goed te doorstaan. Echt oprecht! Geloof me... uw kindje(s) .. das pure liefde. Los vant feit da wat ze beiden gedaan hebben er gigantisch over is!
Veel succes, echt :)

Het heeft allemaal te maken met acceptatie van sexuele gevoelens die zij voor hem heeft. Als je dat wilt en kan zonder jaloezie dan doen niks mis mee. Maar ben je jaloers dan moet je stoppen met de relatie zij zal namelijk altijd behoefte hebben om met hem te vrijen. Ik praat uit ervaring en betreft kinderen dat is een keuze als jullie relatie sterk genoeg is zal de liefde naar de kinderen ook sterk zijn. Wij hebben er drie en vierde onderweg waarvan 2 ook van haar vriend zijn. Altijd open over geweest en wie niet hoeft te weten hoeft niet te weten.

Wij hebben een vergelijkbare situatie, mijn vrouw deelt het bed mijn beste vriend. Als ik er over type ontstaat er weer een vreemde mix van emoties, maar uiteindelijk geef ik er aan toe dat het mij enorm opwind en het verbeterd de seksuele relatie tussen mij en mijn vrouw. Zolang niemand het weet, hebben we er allemaal vrede mee.

Ga voor je eigen geluk meid! Echt ga weg nu je kan. Dit onsje kans, maak wat van je leven!!!

Heel herkenbaar. Dat doet zoveel pijn. Ik herken ook het harde spel… gestoord en aan de andere kant kinderen en veel meegemaakt. Vraag me na een jaar nog steeds af wat er is gebeurd. Hoe je zoveel hebt gedeeld en zo abrupt weg Jan zonder verantwoordelijk te voelen of iets. Hoe kan dat? Hoe geef je daar betekenis aan?

Lieve Kaatje,

Mij is duidelijk dat hij nu overal eerlijk over is geweest, geen uitvluchten of excuses verzonnen heeft maar met de billen bloot is gegaan. In de wereld waar hij verkeerd moet je schoenen van beton hebben, want vreemdgaan is meer regel dan uitzondering er lopen teveel vrouwen rond de een artiest wel erg leuk vinden.

40 jaar getrouwd je moet dus wel de 60 voorbij zij, ik weet het je zult nog vele malen verdrietig zijn begrijpelijk en dat zal hij ook begrijpen. Als ik je een advies mag geven geef hem nog 1 kans (1) omdat jullie nog steeds van elkaar houden en (2) omdat een scheiding ook echt geen pretje voor je zal zijn.

Ik wens je heel veel sterkte & nog vele gelukkige jaren samen.

Dank je wel voor antwoord. Helaas is hij niet eerlijk geweest. Het gaat om veel meer vrouwen over een langere periode. Ook prostituees. Ik weet niet hoe ik hem ooit nog kan vertrouwen en neig sterk naar scheiden.

Helaas uw man heeft zijn verstand op een meter hoog hangen.
Het vertrouwen terug krijgen kan jaren duren en zelfs na 5 jaar kan het ineens weer opduiken. Ik snap werkelijk niet dat mannen
'en ik ben er een" hun partner kwetsen voor een uurtje eigen plezier, en je ook nog kans loopt om je partner een vervelende SOA cadeau te doen. U zult hier nog heel lang verdriet en twijfels van hebben terwijl hij het over een maand zo al vergeten is.

Ik had ook zo’n exemplaar vele keren vreemdgegaan soms eenmalig en vaak een affaire en ook prostituees. Geprobeerd om door te gaan maar het sloopte me tot mijn enkels dus ik heb voor mezelf gekozen. Nu bijna 2 jaar later ben ik heel blij dat ik deze beslissing heb genomen.

Ik maak hetzelfde mee. Maar erger. 11 jaar samen. Nu exact 1 jaar getrouwd. Heeft ze opgebiecht gevoelens te hebben voor een vriend van mij. Paar keer therapie gedaan maar die hielpen haar gewoon met de knoop door te hakken. Ik wil haar alles vergeven en noem maar op. Krijg ook geen kans

Maarja iedereen weet dat een vrouw niet zonder reden vreemd gaat en bij een goed huwelijk zal ze zeker niet zomaar uitstappen.

Beste,

Ik ben 19j samen geweest die serieel vreemd ging. 20 a 25 keer, waarvan het meeste virtueel was. Een keer of 5 met echte personen uit haar omgeving. Jeugdvriend. Vriend van uitgaansleven, de laatste keer 8 weken terug kwam ik erachter dat het dit keer om een getrouwde collega ging naar wie ze zelf toenadering zocht en kreeg. Weeral een harde dobber, ook voor onze kinderen.
Dit keer koos ze voor de collega.

Dit was de kleine inleiding, wat ik hieronder neerpen is uit eigen gevoel.

Je partner heeft een affaire... iets dat hem of haar gevoel geeft dat hij of zij leeft. Iets nieuws in haar leven. Onze hersenen zijn verslaafd aan een hormoon genaamd dopamine. Bij het zien van de nieuwe partner krijgen die een dopaminerush en voelen ze zich supergelukkig. Weinig dat hiertegen kan concureren.

In deze fase maak jij absoluut geen schijn van kans. Ze hebben het gevoel dat ze gelukkig zijn en willen dit kost wat kost behouden.
Afkicken hiervan kan enkel als je meteen alle banden doorknipt met je affaire... dit voelt alsof je stopt van dag op dag van een jarenlange cocaineverslaving.

Als je partner hiervoor kiest om te stoppen met de affaire moet je begrip tonen voor haar. Zij moet afscheid nemen van iemand dat haar een goed gevoel gaf. Een rouwproces als het ware.

Baken zeker voor jezelf je eigen grens af mocht ze twijfelen wat ze moet doen, twijfelen is niet moeten kiezen, dan hoeft ze zowel jou als de ander niet op te geven. Ideaal dus voor een tijdje voor de partner die er een ander op nahoud. Ga hier niet over je eigen grens heen. Tot daar en niet verder. Anders ga je er zelf totaal onderdoor.

Geef je partner de tijd en ruimte om zelf te kiezen. Weet dat jij ongetwijfeld jezelf met haar oud zag worden, haar rolstoel later zou duwen...dat is jou droombeeld dat je hebt gevormd in al die jaren. Stel jezelf en haar de vraag of zij dit ook zo ziet als ze bij jou is. Is dit haar droombeeld? Wil zij hetzelfde als jij?
Wees voorbereid dat dat op dit moment niet zo is.

Affaires zijn gedoemd om te mislukken. Zelden evolueert zoiets zich uit in een stabiele relatie. De meesten lopen meestal binnen het jaar op de klippen. In het begin is alles nieuw en spannend maar dat blijft niet zo.

Echter als zich dit zou voordoen wil het niet zeggen dat ze jou terug zal willen.

Ik zit nu zelf al 8 weken te hopen maar weet dat ze uitkijkt naar een appartement. Niets dat ik eraan kan veranderen. Onze kinderen zullen week om week bij de andere ouder verblijven. Haar collega zal na zijn scheiding bij haar intrekken. Ons huis zal verkocht worden. Allemaal zeer moeilijk te verwerken. Ik ben ze nog aan het loslaten terwijl zij al veel langer afstand heeft genomen van mij terwijl onze relatie nog niet beeindigd was. Ze leeft nu een kei gezellig leventje zonder zorgen terwijl ik rouw... raar om te zien. (Ik zette er een punt achter maar dat is een keuze vanuit het verstand en niet vanuit het hart.)

Soms kan je enkel iets terug winnen als je het loslaat. De vraag echter is.... willen we het dan nog wel terug? Daar moet ik desondanks al die jaren zelf nog achter komen. Ik hoop eigenlijk van niet maar op dit moment wil ik dat wel. Ik moet dus ook afkicken. Er ligt beters in de wereld voor me dan dit. Maar voor ieders voelt dit anders.

Ik wens je alle sterkte toe. Harde tijden breken aan, maar ook die gaan voorbij.

Gouden raad, indien het niet mocht uitdraaien zoals jij gehoopt hebt.... verbreek sowieso alle contact! Niet appen,bellen,status checken enzovoort. Gewoon nix contact voor maanden. Afkicken! Das het allerbeste!

Vele groetjes,

41 m

Anoniem, bedankt voor je reactie. Een soort van gelijk verhaal heb ik een beetje, alleen is mijn vrouw 3x naar het buitenland gegaan om vreemd te gaan. Elke keer met dezelfde, en zelfs 1x mijn kinderen meegenomen naar haar minnaar. Het verdriet en de pijn haast onbeschrijfelijk, en ook bijna niet te vergeven. Ze wil nu scheiden, en we hebben 2 jonge kinderen. De tip je geeft om alle banden te vebreken, dat lijkt mij ook het beste. Ik twijfel daar heel erg aan om dat te doen, omdat ik denk dat de kinderen daar onder gaan lijden. Ik sta nu echt op een splitsing, de ene kant van doe net of alles goed is voor de kinderen. Waar je waarschijnlijk een soort van aanhangsel wordt in haar leven. Of verbreek je alles, zonder contacten en gaan je kinderen daar waarschijnlijk last van hebben? Misschien dat er iemand is die zijn ervaring of visie over kan laten schijnen?

Ik ben 10 jaar getrouwd en heb ook zo’n vreemd schepsel thuis, al ruim 4 jaar gaat ze er vandoor soms voor 2 weken of 4 weken maar ook wel een keer voor 4 maanden. Wat ik weet is dat het meestal andere mannen zijn en soms keert ze terug waar ze eerder was. Laatst kwam ze na 3 dagen terug toen ik er na vroeg zij ze dat hij niet goed was in bed. Heb haar ook voorgesteld om te gaan scheiden maar dat wil ze absoluut niet, en ondanks dat dit alles me onzeker maakt ik eigenlijk ook niet. Gelukkig hebben wij geen kids anders was ik allang vertrokken.

Aan Anoniem2, ik ben de man van de reactie waarin ik 19j samen was met een seriële vreemdgaande vrouw. We zijn inmiddels 11 weken uit elkaar. Ik heb nog steeds op GEEN ENKELE MANIER contact met haar. Enkel als het echt niet anders kan. Ik blokkeerde haar op WhatsApp, bel niet met haar en zoek haar niet op op sociale media, stuur geen SMS, gewoon stoppen met alles. Ik pluk daar nu de vruchten van. Ja er is nog steeds gemis en gehuil, maar een pak minder. Ik kan terug lachen, denkt niet meer de hele tijd aan de ex. En voor mezelf zal ik dit zo lang mogelijk toepassen als nodig. Ze is me niet waard.

Hi Marilou. Het is verschrikkelijk. Je staat aan het begin van een zware tijd waarin veel verschillende emoties langs gaan komen. Waarin gedachten en gevoelens alle kanten op gaan. Ik wens je vooral toe dat je jezelf toestaat daar echt tijd voor te nemen. Dan kun je hier sterker uit komen. Met of zonder hem. Op de website ouders.nl is een forum ‘verder na ontrouw’. Daar kun je veel verhalen lezen van anderen en/of met anderen in gesprek over jouw proces. Heb heeft mij erg geholpen. Alle sterkte! Je mag erop vertrouwen dat er veel kracht in je zit om dit aan te kunnen. Juist als je ook mag voelen dat je het niet aankunt.

Wat verdrietig! Het is duidelijk dat je iets hebt gedaan wat je nooit hebt gewild. Zo wrang dat iemand zich heeft voorgedaan als vriend en helper terwijl hij uit was op iets anders. Je raakt langzaam verblind. Hopelijk krijgen jullie de kans dit samen te verwerken!

Wat verdrietig Dani. Ik herken mezelf in jouw verhaal. Ik vertel mijn verhaal aan je omdat ik denk dat je er misschien (deels) steun aan kunt hebben.
Ik was ook kwetsbaar en daar heeft een klootzak misbruik van gemaakt. Hij spiegelde mij gewoon, voelde aan wat ik nodig had en gebruikte dat om te krijgen wat hij wilde. Hij had een duidelijk plan, besefte ik achteraf. Toen ik de affaire stopte, wist hij alles haarfijn om te draaien en aan te geven dat ik dit allemaal wilde…

Mij heeft therapie echt heel erg geholpen. Ik heb me zo vreselijk schuldig gevoeld en geschaamd en soms nog steeds. Het gedrag dat ik heb vertoond hoorde niet bij mij, maar ik heb het wel gedaan. Het heeft flink ingehakt op mijn zelfbeeld. Therapie heeft mij geholpen om te leren met compassie naar mezelf te kijken. Wat heb ik meegemaakt dat ik dit heb gedaan? Het is me overkomen. En ik heb het gedaan, maar ik wist het niet en ik was kwetsbaar. Ik kon ook gaan voelen hoe erg het was dat hij zo van mijn kwetsbaarheid misbruik heeft gemaakt. Ik ken mezelf nu veel beter, durf beter grenzen aan te geven, op mijn eigen gevoel te vertrouwen en kan beter voor mijn eigen emotionele welzijn zorgen. In dat laatste zat met name voor mij de sleutel. Heel veel sterkte met jouw proces!
Liefs

Dankjewel voor je reactie! Ik voel me heel alleen hierin namelijk. Ik vind steun in je bericht, omdat ik blijkbaar niet de enige ben bij wie zo iets is gebeurd. Ik hoop dat ik ook op dat punt ga komen waarin ik mij beter ga voelen en mijn grenzen goed kan aangeven. Heb je nog adviezen of boek inspiratie dit je jouw hebben geholpen in het proces?

Wat naar dat je je alleen voelt. Je mag compassie hebben voor jezelf, echt. Het boek ‘ongezien opgegroeid’ en het vervolg erop ‘emotioneel onafhankelijk’ van Gibson hebben mij erg geholpen.

Wat verdrietig! Er is zoveel om te verwerken: de leugens, het bedrog, het ranzige seksuele. En jij was zijn enige tot nu toe, dus dat zijn jullie nu kwijt?

Vreemdgaan hakt er gigantisch in. Op jouw vertrouwen en veiligheid. Op de website ouders.nl vind je lappen tekst onder ‘verder na ontrouw’. Daar lees je verhalen van anderen en je kunt er heel helpende reacties krijgen. Sterkte!

En: veelgehoord is dat je als bedrogen partner zelden de hele waarheid hoort. Dat hoeft hier natuurlijk niet zo te zijn. Maar voor herstel is het ontzettend belangrijker dat er niet steeds meer boven tafel gaat komen. Misschien een onderwerp om te bespreken.

Ik denk eigenlijk dat hij jou probeerde te beschermen voor je eigen reactie. Het was voor hem een eenmalige gebeurtenis en niet belangrijk meer. Terwijl het in jou veel emoties en wantrouwen oproept door te weten wat er is gebeurd.

Als ze met jou verder wil is het een logische stap te stoppen met haar minnaar. Als ze echt verliefd is, dan zal ze in een rouw proces terecht komen. Waarschijnlijk is dit wat ze voelt en waar ze tijd voor nodig heeft.

Ik begrijp jouw gevoel ontzettend goed. Ze heeft je bedrogen wat al vreselijk is en dan moet je ook nog om zien te gaan met haar verdriet om een andere man. Dat is moeilijk.

Lukt het om te praten over haar verdriet? Mijn ervaring leerde me dat het verdriet delen met een partner ruimte gaf. Het verwijt dat ze geen afscheid heeft kunnen nemen mag je naast je neerleggen. Je vraagt namelijk iets wat reeel is. Ze mag naar mijn mening wel eerlijk en open tegen je zijn over haar verdriet. Ipv je nog meer een rot gevoel te geven.

Ze zal moeten afkicken van de oppeppende hormonen die de verliefdheid met zich meebracht. Het is aan jou of je daar met haar doorheen wil, of dat je liever afscheid neemt van haar. Je hebt een keuze!

Ik wil met haar wel verder gaan .en met haar dit proces doorgaan .zeker in de eerste fase voor mijn twee kinderen.maar momenteel zitten we in een tweestrijd.aan de ene kant wil zij tijd en dat ik terug opgewekt en normaal doe thuis .wat ik een moeilijke vind aangezien het bedrog ook nog is in mijn eigen huis was .maar anderzijds wil ik nu de volle aandacht en affectie waar ze toont dat ze mij echt graag ziet ..en ik hoop dat ze enkel bij mij wil zijn in de toekomst voor mij .en niet voor de kinderen een warm thuis te geven .

Hij is nu met iemand anders. Straks komt hij weer bij jou. Na een tijdje gaat hij zich vervelen en dan gaat hij misschien terug naar haar of neemt een nieuwe. Dit is geen goede basis als je straks uit je depressie bent en jullie komen weer bij elkaar. Wil je dat de basis van jullie relatie gebaseerd is op leugens en bedrog? Wil je de buiten vrouw zijn? Want dat is hoe je toekomst eruit gaat zien. Je bent veel meer waard dan hij denkt dat je nu bent. Wees niet bang om alleen te zijn. Zeg nee tegen hem. Nu en voor de toekomst.

Hey,

Veel relaties hebben dit probleem e … niet meer opgewonden zijn omdat uw partner te bekend is geworden. Het is geen “verwijt” naar jou.. ik zie het niet als vernederend. Ik snap dat jij het wel zo voelt natuurlijk…

Ik ben 13 jaar samen met mijn man, met kindjes… en het is idd niet evident. Wij proberen elkaar te blijven prikkelen..
het is een hele makkelijke oplossing om het te gaan zoeken op een ander ipv te werken aan uw relatie. Voornamelijk sexleven.

Wij proberen nieuwe dingen in de slaapkamer. Nieuwe standjes, nieuwe sfeer creëren, we nemen extra tijd voor elkaar zonder kinderen in de buurt. We proberen spelletjes, speeltjes, ijsblokjes ect. Warm/koud/nagels… als wa lekker is :) blinddoeken enz.
Spanning in de slaapkamer opdrijven.
Het is normaal na lange tijd samen dat het wat minder interessant is. Geef het een kans zou ik zeggen.

Soms is het na zolang samen gewoon super lekker eens iets nieuws te voelen. En mss heeft uw vrouw gewoon behoefte aan nieuwe ervaringen en niet zo zeer een nieuwe man. De spanning en het gevoel te hebben terug te leven.

Ik zou het niet persoonlijk opnemen als ik van jou was… maar ik sta open voor een open relatie. Dus ik bekijk het anders natuurlijk…

Ik hoop dat jullie eruit geraken. Eventueel een therapeut kan helpen. Maar veel praten doet al veel.

Veel succes,
Laura

Ga praten sommige vrouwen en mannen hebben meer ondersteuning nodig in dagelijkse leven. Bedoel daarmee emotioneel en fysiek. Laten zien dat je er bent voor haar haar een beetje ontlasten in b.v. huishouden. Praat met haar hoe je haar blij maakt. Natuurlijk ook andersom. En natuurlijk ook in bed waar zij van geniet bv een speeltje erbij of iets spannender gewoon samen ontdekken. Sommige mensen zijn ook niet zo fantasierijk probeer daar ook in te experimenteren.

Ik kan je gevoel goed voorstellen. Relatietherapie kan heel goed werken, zeker omdat hij moeilijk over emoties praat. Een therapeut kan hier als onafhankelijke partij jullie in begeleiden. Wij hebben dat ook gedaan en heeft ons echt geholpen. We zijn er nog niet, maar maken wel stappen in de goede richting. Voor jou is het heel belangrijk om de waarom vraag beantwoord te krijgen. En ook hoe het met zijn gevoel nu voor jou staat. Dat heb je allemaal nodig om verder te kunnen. Dat is misschien allemaal niet makkelijk voor hem, om daar naar terug te gaan, maar dat zou hij voor jou moeten doen. Alleen dan kan je verder.

Ik zit in exact dezelfde situatie.. 2x gedurende een half jaar bedrogen door mn vrouw. Kan alleen maar zeggen dat ik weet waar je doorgaat, hier net hetzelfde. Zonder kinderen is de beslissing duidelijk 'buiten!' . Maar die zijn er ook natuurlijk...
Toch neig ik steeds meer naar eindigen, eens een misstapje kan gebeuren maar systematisch is iets anders. Mensen veranderen niet, evolueren hoogstens. Sterkte!

Ik herken mij volledig in je verhaal.
Ik kwam ook achter dingen die mijn man achter mijn rug om deed.
Ik had het al een tijdje door dat er dingen niet klopten en ben toen op onderzoek gegaan.
Doordat hij vergeten was al z'n sporen in z'n mobiel te wissen kwam ik erachter, een vrouwelijke collega van 20 jaar jonger.
Eerst liegen en ontkennen en uiteindelijk toen ik hem met bewijzen confronteerde gaf hij iets toe.
Maar volgens hem had hij nooit iets gehad met haar, alleen maar een klusje bij haar in huis gedaan en gewoon gezellig contact.
We zijn ruim 4 jaar en heel veel ruzies verder, het leek een tijdje goed te gaan maar het gaat momenteel weer steeds slechter.
Wederom ben ik achter berichtjes gekomen die ik zeer ongepast vind, weer met een vrouwelijke collega.
Hij had het op z'n werk IPhone gewist, maar helaas bleek het nog wel op z'n Ipad te staan.
Ipv mij te overtuigen dat er echt niks is werd hij boos en kreeg ik net als vorige keer nooit antwoorden op vragen die ik had.
Het vertrouwen in degene waarvan je denkt dat die het dichtst bij je staat en waarvan je denkt dat ie altijd eerlijk tegen je is krijgt zo'n enorme klap, dat is niet voor te stellen.
Ik ben altijd een zelfverzekerde vrouw geweest maar het heeft mij zo enorm geknakt.
Het is zo moeilijk om hiervan te herstellen, het wantrouwen blijft op de achtergrond altijd aanwezig.
Ik begrijp hoe je je voelt en ook de walging als je naar je eigen handelen en gedrag kijkt.
Maar dat is het gevolg van wat de andere persoon heeft gedaan.
Ik sta op het punt om eerdaags mijn huwelijk te beëindigen, ik kan alleen de moed niet opbrengen en weet niet hoe ik het moet vertellen.
Mijn man zal niet voor me gaan knokken en zal het hierbij laten, dat weet ik zeker.
Hij wil met niemand gaan praten om te kijken hoe we onze relatie misschien kunnen redden.
Net als jij ga ik professionele hulp zoeken nu.
Maar is het niet belachelijk dat wij hulp moeten zoeken ipv degene die dit veroorzaakt heeft?
Zou die persoon zich niet eens moeten afvragen waarom hij degene die hem zo liefheeft zo enorm diep kwetst...?
Ik snap je zo...je gedachten, ik herken het allemaal, het maakt me kapot.
Ik wens je de kracht toe om hier uit te komen!

ook bij mij is erg veel gebeurd. relalatie van bijna 12 jaar , met twee prachtige kindern. naast de zorgden voor mijn kinderen droeg ik ook geregeld de zorgen van mijn ex man zijn depressies. Veel samen mee gemaakt, en altijd gehoopt dat de rustige jaren voor ons waarin hij zich gelukkig zou voelen voor ons wel zouden komen. Samen waren we sterk. Deze woorden sprak hij ook vaak genoeg naar mij uit.. Helaas het enige wat ik kreeg was stank voor dank. Hij bedroog mij , ging vreemd op een feest met veel drank probeerde hem dit te vergeven tot hij een jaar later zich zelf op tinder plaatste en bij een ander in huis stapte.... nu bijna 2 jaar verder heb ik hier nog heel veel moeite mee, heel veel boosheid en onbegrip. En vervolgens moet ik toegeven aan het feit dat mijn kinderen bij hem en zijn (een andere) nieuwe partner zullen zijn.
ik weet niet hoe ik hier mee moet dealen

Ik ben benieuwd of iemand tips heeft om toch meer info boven water te krijgen, de waarheid wel te verstaan.
Ik kan haar nu keihard voor het blok zetten (als je me nu niets laat zien pak je de koffers maar), maar dat is niet echt mijn ding en ook niet wat ik eigenlijk zou willen.

Beste Karel. Wat een nare situatie. Het is een grote mindfuck. Je kunt gewoon niet weten wat waar is. Misschien is ze eerlijk, maar het kan ook heel goed dat ze niet (helemaal) eerlijk is. Deze hele situatie plaatst jullie voor de keuze: gaan wij keihard werken aan onszelf en onze relatie of gaan we elkaar loslaten? Kies je niet dan is er een kans dat je in een ongezonde relatie doorettert. Het is superpijnlijk om dit mee te maken, zeg ik uit ervaring. Op ouders.nl is een forum ‘verder naar ontrouw’ , daar heb ik veel aan gehad.

Sterkte!

Ik zou haar dit verhaal laten lezen, hoewel ik best snap dat ze het vertrouwen kwijt is, lees ik vooral iemand die op een vrij onschuldige manier probeert verbinding te zoeken.
Alleen, tinder is vooral om afspraken te maken, dus dit werkt niet echt in je voordeel, dus ik snap wel dat t vertrouwen weg is.

Probeer haar uit te leggen waarom je dit hebt gedaan, maar dat je haar echt niet kwijt wil.(als dit zo is)
Je zult nu moeten praten voor je "leven"

Als jij graag verbinding wil met je partner, zul je dit moeten aangeven bij je partner, en dat doe je dus niet dus verbinding te zoeken met andere mensen.
Kijk naar wat je mist bij je partner, en probeer dat ook bij haar te vinden, en praat daar over.
Gooi gewoon alles op tafel, je hebt nogal veel te verliezen als ik t zo lees.

ik hoop dat jullie er uit kunnen komen, want 40 jaar is niet niks.
Sterkte.

Beste Peter

Bij de meeste huwelijke is na zo’n lange tijd de spanning er wel af, je weet alles wel zo’n beetje van elkaar dus veel gesprekstof is er niet meer. Ook de lieve woordjes en complimenten worden nog zelden gedeeld. De kinderen zijn het huis uit dus het gezamenlijke doel ze goed in de wereld te zetten is ook achter de rug, ook de intimiteit zit in een diep dal het is hetzelfde als een maand geleden en een jaar geleden het is een ritueel geworden.

Natuurlijk kan ze het niet vergeten geloof me dat vergeet niemand dus ook zij niet de vraag is alleen kan ze het je vergeven. De ruzies ontstaan alleen omdat je haar gekwetst hebt en helaas heb je dit voor een 2de keer gedaan en dit brengt voor haar eerdere kwetsingen naar boven ook die van haar vader.

Dat het helemaal scheef kwam te zitten is het gevolg van te weinig communicatie, ik ben 46 jaar getrouw en nog steeds zitten we 1x per week aan de tafel om de afgelopen week door te nemen “waar zit je mee waar ben je blij om en waar niet blij om” Ze is mijn alles dus ik wil weten wat er in haar omgaat en ook anders om. Ik vraag regelmatig of ze een leuke dag heeft gehad vertel haar 3x per week dat ik van haar hou en 2x dat ik haar nog steeds de mooiste van de wereld vind en sla zeker 2x per dag mijn armen om haar heen voor een knuffel, dit soort dingen zeggen haar wij horen bij elkaar.

Je kunt alleen maar weten wat er in haar speelt door met elkaar te praten begin niet gelijk over tinder maar vraag wat er in haar omgaat dat je begrijpt dat je haar gekwetst hebt en dat je daar heel veel spijt van hebt. Misschien doe je het al maar ontneem haar taken doe samen de afwas en ga stofzuigen verras haar met een dagje uit of een concert enz enz het samen gevoel moet weer terug komen, kortom verdiep je in haar alsof ze je hobby is.

Jullie zijn al zover gekomen maak het af

Hallo Jos. Moeilijk hoor! Ik hoorde onlangs een uitleg waarbij werd verteld dat er verschil is tussen het kind en de volwassene in ons. Het kan zijn dat deze vrouw iets losmaakt dat het kind in jou aanspreekt. We dragen allemaal iets mee uitmond kindzijn. Het kan zijn dat daar behoeften zitten die nu duidelijk worden door de vrouw die jij ontmoet.

Misschien goed dat te onderzoeken. Dan is het belangrijk te kijken wat er geraakt wordt, welke behoefte daar zitten. En zo te ontdekken wat je hiermee moet doen.

Het laatste wat je moet doen is het zonder onderzoek doorzetten. Je komt snel op een punt dat nadenken niet goed meer lukt en de gevolgen groot zijn. Als het echt iets moois en goed is verdient het juist onderzoek en een gezonde basis.

Je baan opzeggen is wellicht wat extreem. Wat win je er mee als je het haar verteld over je gevoelens?

Ojee, je laat t wel heel erg uit de hand lopen he?

Het lijkt zo groot, maar het is eigenlijk niets anders dan op hol geslagen hormonen en een tijdelijk mankement aan je ego.
verliefdheid is niets anders dan dat een ander persoon de leuke kanten in jou naar boven laat halen door JEZELF die je bent vergeten, en daardoor lijkt die persoon ideaal, want je voelt dat alleen bij die persoon.

Maar dit komt puur uit jezelf, dus alleen jij kan dit weer stoppen.
Die vrouw weet hier niets van, dat zegt al genoeg.

Dat jij zo verliefd bent zegt ook helemaal niet dat die vrouw bijv de ware zou kunnen zijn, of dat ze een leuk persoon is, want jullie kennen elkaar niet goed.

Je hebt een goed leven, een leuke vrouw, een goede baan.
Dan laat je alles door een mooie dame in de war schoppen?
Waarvoor? wat win je ermee?
Je kent die vrouw niet eens zo goed, dus waarom ben je "verliefd"?
Hou je fantasie een beetje in toom en ga weer terug naar je normale leven.
Mocht ze jou ook leuk vinden op die manier? wat dan? gooi je dan alles weg?

Wordt wakker joh, en vergooi je leven niet voor een ego-streling die vanzelf weer overgaat als je t loslaat.
Ga tijd investeren in je relatie die je met je vrouw hebt, dan kun je ook weer verliefd worden op haar.
dat lijkt me een stuk wenselijker dan alles weggooien voor een onzekere toekomst.

Oja, dat was ik vergeten te zeggen:
Niet opbiechten dus!
Dan zet je een ding in werking dat je niet kunt terugdraaien.
Het is wel je werk, mocht ze niet hetzelfde voelen dan kan het vervelend en/of ongemakkelijk worden op je werk.
En dat wil je niet, dat is nog vervelender dan wat het nu is.
iig sterkte.

Is een gesprek met een vertrouwenspersoon binnen het bedrijf misschien een idee?
Eerst tussen jou en vertr. Persoon. Later eventueel met z'n drieën.
Wat je wel duidelijk moet krijgen voor jezelf wat nu als zij jou ook leuk blijkt te vinden. Wil je dan een affaire beginnen??

Ontslag zou ik zelf niet zo snel doen(is makkelijk gezegd) , maar een andere baan in huidige arbeidsmarkt moet toch lukken? Misschien zelf nog wel beter dan nu.

Hoe is de relatie met je vrouw? Zit daar nog toekomst in?

Het is een dilemma. Ik zou zeggen, kijk het aan. Als je er minder aandacht aan besteed en meer afstand neemt, wellicht dat het gevoel ook minder wordt… Als het echt niet weg gaat over een paar maanden, neem ontslag, biecht het op aan je collega en aan je vrouw. Wees daar eerlijk in. Wie weet heeft die collega ook gevoelens voor je of niet. Als je ontslag neemt, dan is toch een beetje ene win-win situatie, mocht je collega totaal geen gevoelens voor je hebben dan kun je je vrouw overtuigen dat je voor haar hebt gekozen en weg bent gegaan. Mocht die collega gevoelens voor je hebben, dan is niet ongemakkelijk op werk, je bent daar niet meer werkzaam en je kan dan beslissen of je het een kans wil geven of niet. Als het ware liefde is dan slijt het niet. Je bent eerlijk naar je vrouw en naar je collega en jij kiest hoe jouw toekomst eruit ziet. Onthoud 1 ding, nothing lasts forever, Je huwelijk ook niet. Misschien gaan jullie over een paar jaar uit elkaar wie weet, als je nu als sterke gevoelens voor een ander kan ontwikkelen. Sterkte!

Dit is complete onzin; Het lijkt zo groot, maar het is eigenlijk niets anders dan op hol geslagen hormonen en een tijdelijk mankement aan je ego.
verliefdheid is niets anders dan dat een ander persoon de leuke kanten in jou naar boven laat halen door JEZELF die je bent vergeten, en daardoor lijkt die persoon ideaal, want je voelt dat alleen bij die persoon.

Begint elke relatie niet met verliefdheid, dus ook de relatie met zijn vrouw? Zoals jij het beschrijft kan het gevoel voor zijn vrouw toch ook weg zijn. Als zijn vrouw hem dat gevoel niet meer geeft, moet hij daar als een gevangene blijven?

Ben je inmiddels weer een beetje stabiel, of heb je het nog zo te pakken als daarvoor.
Het is echt lastig als je er fysiek last van ondervindt. Met vlagen heb ik hier ook last van. Ik hoop voor je dat het allemaal wat tot rust gekomen is. Is dit niet zo dan kun je altijd nog overwegen om het haar te vertellen in vertrouwen. Ik zou het niet begrijpen als zij met een delicate kwestie als dit niet voor zich zou kunnen houden.

Beste Karen. Het is vast fantastisch. Verslavend leuk en lekker. Maar de kans is groot dat er een dag komt dat je zou willen dat je het niet had gedaan. Als je het verdriet ziet bij je vriend en je jezelf realiseert wat jullie doen (liegen en bedriegen). Hoe eerder je open kaart speelt, eerlijk bent naar jezelf en met afstand hier naar kunt kijken, hoe groter de kans dat je de goede keuzes gaat maken.

Goh vervelende situatie. Maar het is niet eerlijk naar je vriend. Vooral niet dat het zijn vriend en jouw vriendin betreft! Speel open kaart! Misschien komt er nog iets positief van. Maar zo doorgaan brengt alleen meer ellende. Is mijn ervaring.

Ik zit in ongeveer hetzelfde. Het leven is veel te kort. Bij mij is het een collega. We zijn nog niet zo heel ver. Enkel berichten maar we gaan afspreken. Ook pure lust. Ik kan enkel nog maar aan dat denken.

Hoe kun je je partner troosten:

Neem de tijd voor het verhaal van de ander. Leef mee. Laat merken dat je het rot vindt en vat af en toe samen wat de ander zegt. Gebruik zelf niet te veel woorden.

Wat een raar verhaal weer. Je hebt al 9 jaar een relatie en ja op een gegeven moment dan is de seks ook niet meer zo spannend als in het begin en je hebt een laag libido. Nu je een andere man hebt ontmoet blaak je weer van seksuele verlangens. Weer net zo spannend als in het begin als met je huidige vriend. Je kan ook eerlijk tegen je vriend zijn en zeggen dat het seksueel anders moet tussen ons en dat het je niet bevredigd. . Dat stiekeme gedoe weer wees open en eerlijk. Je neemt niet alleen je vriend maar ook de vriendin van die andere man mee in de ellende die vroeg of laat toch een keer uitkomt

Ik heb helaas slecht nieuws voor je.
Zijn uitleg waarom is gewoon een drogreden het is gewoon een vent die zijn pik achterna loopt
Het vreemdgaan zal nooit stoppen en zijn bedrog ook niet
Hij heeft weinig seks met jou maar is wel in staat op zijn snikkel 5 maanden in een ander te steken, hij vind je gewoon niet interessant genoeg
Ik kan je maar een advies geven en dat is stoppen met die sukkel ook al is voor de rest alles oke, je investeert nu in iets wat binnen 5 jaar ontploft

Uhmm hij is onzeker maar gaat al 5 maanden vreemd.. apart excuus ook voor het vreemdgaan. En jullie zijn zo een leuk, goed stel , alles klopt
zeg jezelf maar hij kan dus geen seks met je hebben maar wel met een ander?

Meid kap hiermee jullie relatie is niet oké hij is niet eerlijk tegen je en hij heeft blijkbaar issues.

Kerel. In gedachten houd ik je even vast omdat het zo zwaar is wat je meemaakt. Blijven ademen. Hopelijk helpt de therapie om meer lucht te krijgen.

Herkenbaar ze blijven vreemdgaan! Ga voor jezelf.. Waarom blijven hopelijk heb je zelf respect! Dit kom nooit meer goed helaas zoveel leugens hij moet maar aan zichzelf werken als hij dat wilt. Wees niet naïef zoals al die andere 10000 vrouwen die blijven, geen eigenwaarde en niet wetend dat je het vreemdgaat accepteert door te blijven! Het blijft doorgaan alleen gaan ze andere manieren vinden om het te doen. Tja aan jou de keus accepteren of afsluiten. Onthou dat een man die van je houd deze keuze nooit zal maken de vrouwen die denken van wel werk aan jezelf!! Naïef onzeker, geen eigenwaarde.. Gun jezelf beter aub

Hoi, ik beleef en voel exact hetgeen jij doormaakt. Lotgenoten weten beter dan welk ander hier hoe het is en welke rolllercoaster aan gevoelens je in gedwongen bent. Je leven, verleden en toekomst wordt in vraag gesteld, het beeld van jezelf en je partner. Overleven en automatische piloot is het inderdaad. 

Heel veel sterkte en veel liefs x

Ik herken jouw gevoelens als geen ander helaas. Zelfs tijdens onze sex vraag ik me soms af of zij beter was en of hij ons vergelijkt bijvoorbeeld. Het is niet meer zoals voorheen. Ik vraag me ook echt af of de boosheid en teleurstelling nog weggaan ooit

Heel erg lastig. Het wantrouwen gaat eigenlijk nooit over en dan die boosheid en zoveel vragen. Maar ook merk ik dat hij die andere vrouw ook niet kan vergeten hij doet zijn best maar ik zie het, hij is inmiddels ook intiem geweest met haar en ze hebben ook veel gedeeld met elkaar niet alleen seks maar gewoon een hele relatie

Ik zit persoonlijk aan de andere kant van het verhaal. Ik kan alleen maar zeggen, goed dat je dat hebt gedaan, het is de juiste keuze geweest. Ik ga je niet vertellen hoe zijn gevoelens tegenover jou zijn of waren , daar heb kk in mij´ situatie wel mijn gedacht over maar kan ik niet veralgemenen. Maar het opzet was vanaf het begin duidelijk in mijn opinie, hoe hard dat ook misschienkan overkomen, open relatie wil zeggen dat zij een relatie hebben,en daar mag je niet aan trekken, zeker niet als er kinderen in het spel zijn. Dus goed gedaan, hoe moeilijk en pijnlijk ook , je hebt de juiste keuze gemaakt in mijn ogen.

Wacht even, lees ik de reacties goed? Kinderen of geen kinderen, de vrouw die bij zo’n man blijft is triest en heeft/ kent geen zelf waarde. Gebruik kinderen niet als smoes, wat heel veel vrouwen doen trouwens. Schijnbaar durven ze er gewoon niet vooruit te komen dat het een droom is die kapot gaat. Het gaat hen niet om de belang van de kinderen maar de eigen belang. Het feit dat de man bij ze weg is voor hen niet te bevatten en ze doen er alles aan om maar te roepen, denk ik het belang van het kind… In mijn opinie, de minnares is beter af. Het gelieg en bedrieg mag hij lekker voortzetten bij zijn vrouw.

Ik vind het heel knap van je, ik was zo dom jaren door te gaan en te geloven in al zijn beloftes. Luchtkastelen waren het, al geloof ik oprecht dat er sprake was van liefde.
Je hebt jezelf veel pijn bespaard. Koester de mooie momenten en weet dat je beter af bent zo.
Het liegen en bedriegen deed hij hoogstwaarschijnlijk ook naar jou, al zal de kern angst zijn. Angst om stappen te nemen, voor jou te kiezen. Statusverlies etc. Angst om in de spiegel te kijken, oprecht, naar zichzelf.
Hou je haaks: je bent beter af zo..

Ik als de andere vrouw in zo'n verhaal kan je vertellen dat merendeel maar lukraak zegt dat ze een open relatie hebben of de relatie slecht is. Vaak is dat al een leugen. Ik kan je alleen maar zeggen dat ik het stoer van je vindt dat je de affaire gestopt hebt. Een man (in dit geval dan) die de keuze maakt om vreemd te gaan liegt en bedriegt meestal iedereen, ook zijn minnares. Als bedrogen partner kan ik je alleen maar vragen als je weet dat iemand bezet is, gun ze geen aandacht. De bezette persoon is de hoofdschuldige in dit verhaal, maar ook de minnares heeft hierin een keuze. Je kunt je niet voorstellen hoe pijnlijk het is om erachter te komen dat jouw partner waar je lief en leed mee deelde, de grond verdwijnt onder je voeten echt waar!

Jeetje heel goed het stoppen ondanks heftige gevoelens.
Wou dat ik het kon, hij laat mij niet met rust zijn vriendin denkt dat onze affaire over is .. hij zoekt me telkens weer op hij kan mij gewoon niet laten! Overal geblokkeerd maar iedere keer zoekt hij contact op een andere manier.. en ja hij weet mijn huis te vinden.

Ja, ik heb soort gelijk verhaal...Ik was zijn leugens, (of hoe hij het noemde, "ik deed het uit angst je te verliezen" smoesjes zat.
Ik heb de stekker er ook abrupt uitgetrokken, en geblokkeerd op sociale media, een dag erna heeft hij mij ook geblokkeerd,... er is ook nooit afsluiting geweest, en eigenlijk interesseert het mij ook niet meer. Leven met een leugenaar zal nooit gelukkig zijn.

Goed dat je hem hebt geblokkeerd en dat je inziet dat het niets anders zijn dan leugens. Deze types proberen het zolang ze het kunnen en vergis je niet, ze stoppen niet. Wanneer je ze de deur wijst, gaan ze al op zoek naar de volgende slachtoffer. En het maakt niet uit of de partner er een keer achter is gekomen of niet, bij de partner doen ze ook valse beloftes, gewoon van 2 wallen eten. De meeste vrouwen denken dat het de schuld is van de minnares maar beseffen niet dat de vreemdgaande partner geen enkele spijt heeft van zijn daden, niet naar zijn vrouw en ook niet naar zijn minnares. Vroeg of laat verlaten ze ook hun vrouw.

En de bedrogen partner bij wie de grond onder de voeten verdween, wat heb je uiteindelijke gedaan? Je kunt heel wijs zeggen blijf van een getrouwde man, niemand heeft wat aan die boodschap. De keuze van de minnares staat los van jou. De vraag is, ben je wijzer geworden en heb je hem de deur gewezen? Of geloof je in zijn spijtbetuiging??

Knap van je dat je het contact verbroken hebt.
Ik heb een zelfde verhaal. Hij hield van me… maar zag zichzelf niet zonder kinderen op een flatje zitten. (De leugen)
De waarheid was dat ik z’n zoveelste minnares was… z’n vrouw had hem al eerder een misstap vergeven maar dit hield hem niet tegen dezelfde maand nog contact op te nemen met mij.
Ik bleek tijdens onze affaire die 5 jaar duurde ( ik weet het, ik weet het) ook niet de enige. Deze mannen stoppen niet…

Een erg moedig besluit; ik heb in een zelfde situatie gezeten en er ook een einde aan gemaakt. Ik had al gauw de leugens door en de zogenaamde wederzijdse “liefdesverklaringen”. Ik zal heus niet beweren dat er geen liefde of connectie voor je vanuit zo’n man komt, maar (jammer genoeg) uit eigen ervaring is er bij mij alleen gehaald wat ze thuis niet krijgen: aandacht, bewondering en seks. Let er goed op of zijn woorden parallel lopen met zijn acties. Zodra hij met smoesjes en excuses komt waarom hij niet voor jou kan kiezen, kies alsjeblieft voor jezelf en je eigenwaarde. Je bent meer waard dan een schaduw in iemands leven of iemands ‘dirty secret’. Op dit moment ervaar ik de nasleep van onze affaire en ik moet zeggen: de pijn en hartzeer was het totaal niet waard. Zoals de meeste minnaressen had ik totaal niet verwacht om in deze situatie te belanden; ik verafschuwde vrouwen ‘net als ik’, maar goed ik was verliefd en dan doe je helaas stomme dingen. Ook de ontkenning van mijn bestaan doet pijn en dat hij gewoon doodleuk doorgaat met zijn schone schijnhuwelijk. Ik hoop dat ik andere vrouwen die in een soortgelijke situatie zitten kan waarschuwen en een hart onder hun riem kan steken. Kies ten alle tijden alsjeblieft voor jezelf.

@Joanne, klinkt heel herkenbaar. Eigenlijk veel van wat ik hier lees. Ik merk nu steeds meer ook de frustratie in plaats van de verliefdheid wat het me eerder bracht. Sta nu op het punt van contact verbreken met affaire partner. Laatste zetje moed nog nodig. Denk inderdaad dat het me uiteindelijk veel gelukkiger maakt zonder en het al 4 jaar lang voorliegen van hem naar zijn vrouw toe, daar kan ik ook niet meer achter staan, ook al ben ik zelf niet in een relatie. Dat is gewoon niet goed. Thnx voor het delen van jullie ervaringen.

Ik kan compassie opbrengen voor je gevoel, voor je ervaring van gemis in de relatie, voor de drang dat er iets verandert in jouw leven, relatie en ik jouzelf. Ik kan geen compassie opbrengen voor het bedrog, de sex met iemand anders dan waar je mee bent getrouwd (zonder afspraak), de oneerlijkheid.

Met hulp kun je ontdekken wat je mist en wat je nodig hebt. En ontdekken of je dat bij elkaar kunt vinden. Dit helpt niet. Het gaat steeds meer pijn brengen. En met hulp kun je iets wat nu zo goed voelt zien zoals het is: onecht, ongezond en oneerlijk.

Ik zou alle energie die je in de affaire stopt, in je huwelijk stoppen. Mijn man heeft jarenlang een affaire gehad, bleef maar door sudderen. Hij zegt nu: het leidde nergens naar. De affaire heeft uiteindelijk alleen ellende gebracht. Steeds meer angst dat het uit zou komen.
Het is een oneerlijke concurrentie voor je vrouw. Zij verdient beter. Als je echt tijd en energie in haar zou stoppen, en eerlijk zou zijn over het gevoel van sleur. Dan geef je je huwelijk een eerlijke kans.

Heb precies hetzelfde heel lang gaat het goed plotseling slaat de wanhoop toe maar ik vertel het wel nu

Ik heb ongeveer hetzelfde verhaal (8jaar samen, 5jaar getrouwd, 2kindjes, bedrog van enkele weken), alleen zijn wij nog niet zover als jullie ,7maand maar.. We hebben ook samen gekozen om verder te gaan. Maar ik begrijp je volledig, ik blijf ook zo bang en onzeker. Hij zegt wel vaak dat dat helemaal niet nodig is en dat hij wel heel goed beseft wat hij gedaan heeft. Maar toch... Het dagelijkse leven gaat gewoon verder zoals het voordien was maar soms heb ik precies zo dat beetje meer nodig...

Liefste Gwen,

Je schrijft mijn verhaal.
Ben ook een jaar verder
Enig verschil is 10,5 j dat zijn affaire heeft geduurd
Konden we maar samen ergens een pint / koffie drinken, wat zouden we er goed over kunnen praten en elkaar begrijpen.

Mijn man en ik gaan samen verder maar ik weet me moeilijk bij elkaar te houden…

Liefs x

Het vertrouwen is kapot, zo de relatie. En maar blijven vasthouden die angst, wantrouwen blijft. Dat kan je niet meer helen.

Once a mirror is broken, you can't fix it.
The question is can you live with a broken mirror for the rest of your life? You can still use it but the cracks will be there everyday. It up to you what you want..

Succes!

Les 1 help nooit alleenstaande vrouwen met problemen want daar komen problemen van tenzij je een waakhond meeneemt (je vrouw).
Het begint met een helpend handje daarna een wandeling en een lunch en eindigt in 90% van de gevallen tussen de lakens.
Hoe ben je donor geworden met in potje of ...?
Vraag aan je vrouw of ze interesse heeft in relatietherapie.

Heftig dit.
Erg naïef je had dit absoluut met je vriendin moeten bespreken. Is die vrouw nu zwanger? Ja dit is nogal al wat hoor. Maar hoop dat jullie hieruit kunnen komen blijf praten met je vriendin en leg haar uit hoe dit zover heeft kunnen komen en werk aan jezelf dat je nooit meer in zo een situatie terechtkomt!

Dank voor jullie reacties. Het is via potjes en zelfinseminatie gegaan. Ook fout en niet goed te praten. Voel mij verschrikkelijk hieronder.

Beste Nick 😁. Je lijkt het aardig rustig op te pakken. Op de website ouders.nl vind je een forum over verdergaan na ontrouw. Daar lees je veel ervaringsverhalen, overwegend van vrouwen. Veel deelnemers daar hebben langere tijd last van wat er is gebeurd. Je kunt hier met anderen over praten op dit forum. Sterkte! Mijn ervaring is dat de eerste periode na het uitkomen een rollercoaster is aan gevoelens. En dat gevoelens heen en weer gaan van boosheid, verdriet en houden van. Kan zijn dat er nog meer op je af gaat komen aan emoties.

Bedankt voor je reactie, Anoniem. 😉

Ik zal die website er eens op naslaan. Ik herken helemaal de gevoelens die je beschrijft. Ik houd me vast aan het idee dat ik haar niet kwijt ben en we samen verder willen.

Voor wat betreft het rustig oppakken: dat is vooral de ratio. Ik kan het verleden niet veranderen en wil alles graag begrijpen. Mijn gevoel is een ander verhaal.

Aha. Ik heb ook gemerkt dat er een groot gat kan zijn tussen hoofd en hart. In mijn hoofd kon ik het enigszins begrijpen, was er begrip voor de moeilijke tijd waar mijn vrouw doorheen ging. In mijn hart voelde ik me bedrogen, onveilig, onbelangrijk en last van ranzige beelden. En boosheid naar de derde, t*ring zeg… Voor mij is het heel belangrijk geweest (en nog steeds) dat ik deze gevoelens serieus nam. Je kunt het verwerken door te voelen wat je voelt. Dan kan het minder en/of draaglijk worden. Sterkte!

Als ik je woorden lees, dan ervaren we hetzelfde. Ik vind het fijn dat je dit met me deelt. Bij mij overheerst het gevoel van onveiligheid. De zekerheid en het vertrouwen dat er al die (25) jaren is geweest, staat ineens op losse schroeven.

Ik ben wel benieuwd naar hoe jij omging/-gaat met die gevoelens.

En heel eerlijk gezegd ook naar hoe lang je er al mee worstelt. Ik krijg het idee dat dit al een langere tijd is.

Ik ben nu ongeveer een jaar verder na het opbiechten. Het gaat goed en wij gaan samen goed. Heel veel geleerd en ontdekt en daar ben ik dankbaar voor. Tegelijk blijft de pijn en op momenten overvalt het me. Paar dingen die ik heb gedaan om het te verwerken:

- janken
- schreeuwen (in de auto)
- veel vragen aan mijn vrouw gesteld om beeld te vormen bij dat wat ik te verwerken had
- roken (af en toe)
- alleen zijn
- wakker liggen
- fietsen en hardlopen
- veel lezen (boeken en internet), luisteren (podcasts) en kijken (bv Esther Perel)
- wij zijn samen en afzonderlijk in therapie gegaan
- eindeloos praten met elkaar
- enkele mensen in vertrouwen genomen
- muziek luisteren
- bidden
- contact gezocht met de derde
- mezelf beheerst (geen hekel dingen gedaan)
- afleiding gezocht bv in werk

Het is een proces van vallen en opstaan. Vallen wordt steeds minder en opstaan makkelijker. Ondanks alles lukte het aardig goed mijzelf te blijven zorgen. Door het zo aan te gaan hebben hebben wij veel ontdekt over onszelf en elkaar. Ik denk dat wij hier niet hap hadden gestaan zonder hulp van geweldige therapeuten. Waren wel paar dingen helpend: mijn vrouw heeft al mijn vragen eerlijk beantwoord, zij heeft alle contact met de derde verbroken en wij hebben ons echt wat teruggetrokken uit sociaal leven.

Wat ik lastig vond: dat mijn vrouw de derde in bescherming nam en dat ik niemand kon spreken die hetzelfde had meegemaakt. Inmiddels kijkt mijn vrouw met meer afstand naar alles wat gebeurd is. En kan nu zien hoe manipulatief de derde was. Het was niet mooi en het was niet echt. Het was fout en ongezond. Ik vermoed dat de komende maanden boog heel veel gaat gebeuren in je hoofd, in je hart en hoe je naar de situatie kijkt. Hoop dat het je lukt om goed te voelen wat je wilt en nodig hebt.

En nog: wij gaven toe aan hoe het was. Wanneer de pijn heftig was hadden we het moeilijk en gingen we soms een paar dagen apart. Als er verbondenheid was gingen we leuke dingen doen. Gewoon zoveel mogelijk in het moment.

Hallo Anoniem, enorm bedankt voor je uitgebreide reactie. Dit waardeer ik echt. Vooral de extra toevoeging is een hele goede.

Ik herken in jouw lijstje een aantal dingen die ik ook doe. Vanwege de vakantie is afstand nemen van elkaar en afleiding zoeken in werk op dit moment lastig, maar dat zie ik binnenkort goed komen.

Ik heb haar deze conversatie ook laten lezen.

Je schrijft dat je contact hebt opgenomen met de derde. Ik sta daarover ook in dubio. We hebben (via berichten) wel contact met elkaar gehad en dat ging heel respectvol. Ik overweeg om hem persoonlijk te ontmoeten. Ik ben erg benieuwd naar hoe jij dat hebt gedaan en vooral naar wat het je opgeleverd heeft.

Het contact tussen mijn vrouw en de derde is inmiddels verbroken en ik merk dat ze het daar erg moeilijk mee heeft en mijn beurt heb ik het daar weer moeilijk mee.

Ik lees ook dat de situatie wel anders is. Zij hadden een gelijkwaardige relatie en hoewel ik de mogelijkheid van een open huwelijk echt heb overwogen, is dat vanwege zijn partner (die het zijn partner niet kan vertellen en bij wie hij niet weg wil) geen optie. Ik wil op die manier geen onderdeel van dit verhaal worden.

Ik verwacht dat de gevoelens van jouw vrouw in het begin echter ook heftig zijn geweest. Hoe is zij daar doorheen gekomen? En wat heeft dat van jou gevraagd?

Nogmaals dank voor je woorden. Het is fijn om er op deze manier met iemand over te kunnen "praten".

Hier ging het op een relatief korte affaire. De derde (zelf ook getrouwd) bleek achteraf al jarenlang verliefd op mijn vrouw. Hij heeft op allerlei manier geprobeerd zich in haar leven op te dringen (zonder dat ik dat wist). Het leek allemaal zo onschuldig… Op een punt dat mijn vrouw het heel moeilijk had stond hij klaar om haar aandacht te geven. Ze heeft de affaire beëindigd en het mij later verteld. Er was toen nog wel sprake van verwarring: geen verlangen, maar wel de gedachte dat hij haar iets had gebracht. Het gevoel dat hij echt een bijzondere man was. Inmiddels is het haar helemaal duidelijk dat deze man heel ongezond was. Dat hij manipuleerde, loog en gewoon uit was op het realiseren van zijn fantasie. En hij liet zich wel kennen toen de affaire gestopt was. Ik vond het verschrikkelijk te zien hoe verblind ze was. Dat ze het voor hem opnam als ik probeerde uit te leggen hoe ziek, immoreel en ongeloofwaardig zijn gedrag was. Tegelijk: niemand heeft haar gedwongen dit te doen, dat is haar eigen verantwoordelijkheid. Maar het is wel zo dat wij mensen onder omstandigheden beïnvloedbaar zijn.

Ik heb een paar keer contact met hem gehad. Behoefte te confronteren. Willem begrijpen hoe iemand hiertoe in staat is: iets doen waarvan je weet dat jouw succes het verlies is van een gezin met kinderen. Ben er niet trots op, maar gelukkig geen gekke dingen gedaan. En zou het daarom zeker niet aanbevelen. Het contact heeft alleen wel blootgelegd (ook voor mijn vrouw) wat een slapjanus het was.

Voor mezelf ontdekt dat een open relatie niets voor mij is. Ben ook wel benieuwd of je daar serieus voor openstaat of dat dat vanuit verwarring is en angst om je vrouw te verliezen. Wij zijn er samen juist in bevestigd dat monogamie (voor ons) de mooiste vorm is van samenleven. Dat mag iets van ons vragen en dat brengt ons veel veiligheid en verbondenheid.

En opnieuw een nabrander: voor mij was helder dat ik geen basis zag als zij gevoelens voor hem zou hebben of houden. Nu begrijp ik dat gevoelens niet zomaar weg zijn. En er is nu eenmaal emotionele en fysieke hechting geweest, dus moet er ook sprake zijn van onthechting. Dat is verschrikkelijk om als bedrogen partner mee te maken. Je zit met je eigen pijn en moet dan heeft degene die je in de steek gelaten heeft jouw compassie nodig.

Gevoel is niet direct te veranderen. Maar een aantal keuzes kun je wel maken (en voor mij was dat cruciaal):

- vanaf nu volledige eerlijkheid
- geen enkel contact en alles verwijderen. Geen foto’s bekijken, geen social media checken, helemaal niets.
- in gesprek met iemand (therapeut) om jezelf een spiegel voor te laten houden

Weet je, de derde is geen slecht mens. Maar heeft wel iets gedaan dat slecht is. Alles wat voor jouw vrouw zo mooi en uniek lijkt aan deze man is alleen maar mooi en uniek omdat het in een affaire plaatsvond. En in een affaire is het altijd weekend. Het geheime, het bedrog, de fata morgana maken het ongezond. De kans is groot dat jouw vrouw in de affaire vooral verliefd is geweest op een stukje van haarzelf dat ze kon zijn (Esther perel).

Hoe dan ook: voor mij was er basis omdat mijn vrouw heeft laten zien dat ze er alles aan wilde doen om het vertrouwen te herstellen. En juist daardoor zijn mijn bewondering en respect vandaag de dag heel groot.

In alles wat ze erover vertelt, was haar relatie met de derde gelijkwaardig. Geen affaire, maar een buitenechtelijke relatie. Ze geeft aan niets bij ons te missen, maar volkomen bij toeval een zielsverwant te hebben getroffen. Het is duidelijk dat ze evengoed van hem houdt, als van mij, zoals je van je kinderen evenveel houdt. Dat heeft een naam: polyamorie. Wat anders is, is dat daarbij de vaste partner (ik dus) op de hoogte is. Dat was hier niet het geval en dat is waar ik het heel moeilijk mee heb.

Ook ik begrijp dat die gevoelens niet zomaar weg zijn en waarschijnlijk zelfs nooit weg zullen gaan. Dat is iets waarmee ik zal moeten leren leven. Je omschrijft heel goed wat ik voel: ik heb mijn eigen pijn en zij heeft mijn steun nodig om die van haar een plek te geven. tegelijkertijd mag ik mezelf ook niet wegcijferen. Dat is momenteel heel lastig.

Wat je schrijft over “in een affaire is het altijd weekend” raakt een gevoelige snaar. Je hebt daar een goed punt en die gedachte is al vaak door me heen gegaan. Aan de andere kant denk ik niet dat dit in hun geval de waarheid recht doet. Misschien moet ik het daar later maar eens met haar over hebben. Op dit moment zijn de gevoelens te sterk om daar een objectief gesprek over te hebben.

Ik herken helemaal wat je schrijft over het contact met de derde: de behoefte om te confronteren. Ik geloof wel dat zijn gevoelens voor haar ook echt zijn. Dat praat niets goed en hij heeft niet goed gehandeld, maar het voelt beter dan wanneer hij haar gebruikt zou hebben. Als ik alsnog besluit hem te ontmoeten, dan denk ik dat we een eerlijk en open gesprek zouden hebben. Je woorden doen me echter twijfelen of het een goed idee is.

De optie van een open relatie is er niet. Die komt er dus ook niet. Je schrijft dat ik dat wellicht heb overwogen uit angst om mijn vrouw te verliezen. Die vraag heb ik mezelf ook diverse keren gesteld. Ik denk dat dit wel heeft meegespeeld.

Heel mooi om te lezen hoe jullie elkaar weer hebben gevonden en ook dat deze nare toestand voor jullie ook mooie dingen heeft gebracht. Dat laatste geldt voor ons ook. We hebben een aantal gesprekken gehad die anders nooit gevoerd zouden zijn. Ook heeft het me heel duidelijk gemaakt dat een mooie relatie, zoals wij die hebben, niet vanzelfsprekend is. Daar ben ik heel dankbaar voor.

Ik ben heel blij met alles dat je schrijft over hoe ermee om te gaan. De noodzaak om eerlijk te zijn en het verbreken van het contact (hoe moeilijk dat ook is). Die afspraken hebben we gemaakt.

Ik weet (nog) niet of ik er zelf met een therapeut over wil gaan praten. Ik kijk eerst even hoe ver we komen met de relatietherapeut. Ik zal dat echter in gedachten houden.

Op dit moment ben ik al heel blij met de spiegel die jij me voorhoudt. Dank daarvoor.

Moeilijk hoor! Mijn vrouw heeft ook een tijdje gedacht dat ze een zielsverwant had gevonden. Een uniek persoon die haar iets te bieden had in deze fase van haar leven. Inmiddels kijkt ze er gelukkig anders naar.

Ik kan zelf niets met het idee van zielsverwanten of polyamorie. Er zijn talloze aantrekkelijke mensen, fysiek en niet fysiek. Sterker: ik geloof dat ieder mens iets moois heeft. De mate van intensiteit (hoe vaak) en intimiteit (waar praat je over en wat is de fysieke afstand) maakt dat wij ons binden aan mensen. Daarmee heb ik ook invloed op mijn gevoelens voor anderen. Ik denk dus dat we allemaal op heel veel mensen verliefd kunnen worden - maar dat wil ik niet en dus denk ik na over gepaste afstand. Kortom: gevoelens zeggen misschien wel meer over de intensiteit en intimiteit dan de ander.
Het volgende is dat de gevoelens veel zeggen over de omstandigheden. Omdat het altijd weekend was, stiekem en dus spannend was, altijd voorbereid en iets om naar uit te kijken - ja natuurlijk lijkt het dan heel bijzonder. Maar de ander stinkt ook op het toilet en blijkt ook mindere dagen en eigenschappen te hebben als je langer samenleeft. En omstandigheden gaan over je eigen leven. Hoe angstig, onzeker, kwetsbaar, ongelukkig, afgestompt leef je? Kortom, gevoelens zijn misschien wel gebaseerd op een droombeeld.
Dan heb je de traumabond. We zijn allemaal op een manier gehecht (inclusief pijn die daarbij hoort) en hebben het voorbeeld van onze ouders. Dat maakt dat we ons bij sommige anderen heel vertrouwd kunnen voelen: ze doen ons (onbewust) thuis voelen in iets dat we kennen. Kortom, misschien zeggen gevoelens wel meer over hechting en trauma dan over de ander.
Tot slot: het eerlijke verhaal is dat onze partners iets in de affaire vonden dat zij niet in onze relatie en/of zichzelf vonden. De vraag is wat dat is. Esther Perel legt uit dat in een affaire mensen vaak verliefd zijn op een ander zelf. Die leuke, energieke en levenslustige kant van ons. De vraag is wat dat activeert, waar het was en hoe je dat behoudt. Kortom, gevoelens gaan misschien wel meer over gemis dan de ander.

Wat ik maar wil zeggen: wij mensen zijn zo speciaal niet. De derde ook niet. Wat je voelt is wel speciaal, maar daar zit waarschijnlijk een wereld onder waarvan het de vraag is of jouw vrouw (en jij, en ik) zich van bewust is. De vraag is of ze dat wil onderzoeken. Dat is zwaar. Maar het kan helpen om los te komen van de ander, te zien wat het echt (niet) was en exclusief te worden voor elkaar.

Dan bemoei ik me met iets waar ik me eigenlijk niet mee moet bemoeien: ik denk dat dit niet kan zonder hulp. En dan ben ik verbaasd dat jullie een therapeut hebben die het na 1 gesprek en 1,5 week al heeft over vergeving. Dat lijkt mij veel te vroeg in het proces en het kan zijn dat je gaat ontdekken dat je het nog niet echt vergeven hebt. Is niet erg als dat gebeurt. Er zijn therapeuten die gespecialiseerd zijn in ontrouw en ik kan aanraden iemand die werkt met EFT (omdat er dan wordt gekeken naar hechting en veiligheid). Als die drempel te hoog is: podcast ‘waar het op neerkomt’ en dan vreemdgaan en wat daarna komt. Verder podcast ‘op zoek naar de liefde’ en dan 4 gesprekken met Barbara Creemers. Vond ik heel helpend. Maar er is nog zoveel meer. Wijsheid!

Dat is een heleboel om over na te denken en dat zal ik ook zeker gaan doen. We zijn zelf ook tot de conclusie gekomen dat het voor vergeven te vroeg is. Verstandelijk kan ik dat wel, maar emotioneel ben ik er echt nog niet aan toe. Dat gaat tijd kosten.

Ik sluit voor mezelf deze thread af. Ik wil wat meer afstand nemen om dingen goed op een rijtje te zetten.

Enorm bedankt dat je naar me hebt "geluisterd" en je ervaring en mening met me hebt gedeeld. En voor de spiegel die je me hebt voorgehouden. Dankbaar.

Heel goed, we laten het hierbij. Voor mijn verwerking was het eerlijk gezegd ook fijn om wat gedachten te ordenen. Hoop dat je er iets aan hebt, maar ben me ervan bewust dat dit ook maar mijn verhaal en ervaring is. En ik van daaruit projecteer. Jij hebt je eigen proces te lopen. Wens je alle kracht.

Hallo Simone, hoewel de situatie absoluut niet hetzelfde is, herken ik heel veel van wat je schrijft. De overweldigende emoties en het gevoel van machteloosheid. Ik heb onlangs ontdekt dat mijn vrouw een buitenechtelijke relatie had en voelde ook de behoefte om dat hier te delen (Verhaal 384). Ik zie jouw post nu net pas.

Ik heb heel veel steun gevonden in de reacties van "Anoniem" op mijn verhaal. Misschien heb jij er ook iets aan, wanneer je ze leest. Weten dat het goed kan komen en dat deze nare situatie zelfs goede dingen kan opleveren geeft hoop.

Ik wens je heel veel sterkte in deze moelijke tijd.

Beste nick name
Dank je wel voor je reactie.
Blijft een lastige klote situatie die omhoog komt op de gekste momenten. Ik wil onze relatie redden maar het is soms zo moeilijk 😞.
Jij ook veel sterkte met het verwerken van alles en ik hoop dat jullie er samen sterker uitkomen

Wat verschrikkelijk en herkenbaar. Ik zit ook met m'n handen in t haar. Ik wens je veel sterkte

Ik heb zelf ook een zo een situatie gezeten. Ik ging vreemd omdat ik me heel erg begon te irriteren aan mijn toenmalige partner hij deed niet echt meer zijn best en vond zijn vrienden vaak belangrijker. Ik was daar eerlijk over naar hem, hij had me vergeven we probeerde het weer hij deed zijn best en ik ook maar het klopte gewoon niet meer het ging weer fout. Dus uiteindelijk uit elkaar gegaan. Ik denk dat je goed met elkaar moet praten of jullie beide tevreden zijn met jullie relatie. Eerlijk zijn naar elkaar toe. Een affaire is spannend daarom dat je eraan blijft denken. Ik zou het eerst goed uitzoeken met je vriendin en dan pas een keuze maken..

Lieve Anna,
Wat een vreselijke situatie waar je in zit! Je keuze om het niet te willen zien is begrijpelijk, maar mogelijk niet de beste optie. Natuurlijk wil je geen drama’s, gevoelsmatig is er het risico om je partner kwijt te raken, maar je maakt een denkfout: hij raakt jou wel met zijn gedrag. In je gevoel van trouw in een relatie en onvoorwaardelijk heus. Je strategie zal je op termijn alles gaan kosten: je persoonlijke geluk, gezondheid en je relatie. Kies voor jezelf, neem iemand in vertrouwen en ga plannen maken voor hoe je het bespreekbaar kan gaan maken. Je bent het waard! Geen mens heeft een ander nodig om gelukkig te zijn, maar een onder kan je wel ongelukkig maken. Heel veel sterkte!

Marielle, dank voor jouw reactie.
Vorig weekend heb ik hem geconfronteerd. We waren 2 dagen weg met zn 2en en hij was afwezig, nergens zin in, niet gezellig. Toen ik hem vroeg of ik wel degene was met wie hij deze dagen door wilde brengen, was mijn hek van de dam. Uiteindelijk compleet overstuur, huilend heb ik hem gevraagd hoe het zat. Hij werd stil, verdrietig, en gaf aan dat er niets speelde. Zij bekende niets meer voor hem dan bijvoorbeeld een van onze goede vrienden voor mij.
Toen had ik moeten zeggen, maar ik stuur hem geen appjes, al helemaal niet met hartjes, etc etc. Niet gedaan. Ik heb het daarbij gelaten. Ben in mijn afhankelijke rol gekropen en gezegd dat het me speet dat ik onze 2 dagen weg verpeste. Dat ik hem niet kwijt wil. Ervan uitgaande dat dit genoeg was om hem te doen inzien dat hij zijn gedrag moet aanpassen.

Echter, afgelopen weekend is de bom gebarsten.
We hadden een feestje. En lang verhaal kort, hij werd zo dronken dat al die verliefde tienerfratsen de kop op staken. Ik werd er niet goed van. En toen ik savonds thuis vroeg of hij alsjeblieft kon ophouden met appen, of zij soms nog antwoord verwachtte, en dat ik er doodsonzeker van werd, zei hij alleen dat hij dat niet deed.
Ik heb geen oog dicht gedaan.
Toen ik sochtends als eerste wakker was liep ik langs zijn telefoon en kon ik me niet bedwingen. Met mijn hart op 200 in mijn keel opende ik haar app. Daar had zij gereageerd op een vraag van hem van vorige avond. De rest was gewist, incl zijn eigen vraag, het was alleen haar reactie.
De vraag "ehm, wanneer zien we elkaar weer" was voor mij desastreus.
Ik wist niet waar ik het moest zoeken. En toen hij niet veel later beneden kwam en vroeg wat er was kon ik alleen woedend uitbrengen "wat ga je met ... doen??"
Niks! zei hij geirriteerd, daar hebben we het toch al over gehad?
Toen ik vervolgens vuur spuwend reageerde met "en waarom app je dan wanneer jullie elkaar weer zien?!" ,toen kromp hij in elkaar.
Ja, sorry, dat had hij nooit mogen doen zei hij. Hij zal het nooit weer doen zei hij.
Maar daar kon ik op dat moment even helemaal niets mee.
Ik wist niet dat ik zó boos kon worden. Ik stond op barsten.
Lang verhaal kort. We hebben er een paar uur over gesproken. Hij geeft aan dat er niets gebeurd is tussen hen, dat hij voor mij wil gaan, ik ben zijn alles, dit kwam voor zijn voeten en hij is er stom genoeg ingedoken, had hij nooit mogen doen.
De dag erop hebben we weer om tafel gezeten. Dit keer was ik rustiger. Ik blijf me afvragen wat er anders is tussen vorige week en afgelopen weekend.
Vorige week was ik overstuur, huilend heb ik hem gevraagd hoe het zit. En hij heeft glashard gelogen.
Dit weekend was ik, voor het eerst denk ik, furieus op hem, en nu zegt hij te stoppen.
Wat is de waarheid? Of liegt hij nu gewoon weer?
Is dat zo? Stopt het? Waarom nu dan ineens wel?
Hij weet het antwoord niet.
Is diep door het stof gegaan en het doet hem zeer, dat zie ik ook wel. Alsof hij ineens beseft wat er op het spel staat.

Gister zijn we met zn 2 uit eten geweest. En dat was fijn. Prettig. Ik heb hem gemist en dat heb ik ook gezegd. Dat ontroert hem zichtbaar.
Vandaag loopt hij te fluiten en functuoneert alsof er niets aan de hand is op het bedrijf.
Dat is ene kant fijn, maar andere kant lastig. Want zo voel ik mij nog niet.

Mijn vraag aan jullie: hoe lang blijf ik hierin hangen?
Idzv ik ben nog niet klaar, dat voel ik wel. Ik ben niet meer woedend en ook niet meer aldoor verdrietig. Maar wel mat en rustiger en met vlagen verdrietig. Ik wil niet elke dag dingen zeggen als dat mag je nooit meer doen, je moet me respecteren. Dat hebben we nl besproken.
Maar het voelt nu alsof het voor hem klaar is en uitgesproken is, en ik kabbel nog een beetje in dat poeltje. Niet wetende hoe mij gevoelend mogen of moeten zijn...

Hoe werkt dat?
Moet ik nog wat doen?
Mag ik blij zijn en kan ik erop vertrouwen dat het klaar is? Hoe controleer ik dat? Controleer ik dat überhaupt?
De apps worden toch gewist, bij toeval kreeg ik deze onder ogen.
Ik mag vanaf nu zijn telefoon zien. Maar daar gaan we weer: alles wordt toch gewist.

Ik ben benieuwd naar ervaringen/hulp.

Hey Anna,
Ik wil je laten weten dat die onzekerheid normaal is, en helaas niet zomaar weg gaat. Op zekere hoogte ben je bedrogen. Heb je hem al geconfronteerd met de condooms? Dat je je ervan bewust bent dat hij in het verleden vreemd is gegaan maar dat je het door de vingers kon zien omdat het in het buitenland was, maar dat je daardoor nu sterk het gevoel hebt dat dit weer het geval is?

Misschien kun je met je man afspreken om een dag per week wat tijd opzij te zetten om over je gevoelens te praten, want dit is helaas een traumatische ervaring. Je vertrouwen is geschaad en er is aan zijn kant grote inzet nodig om jou vertrouwen terug te winnen en dat moet hij in kunnen zien, vind ik. Geef in ieder geval aan dat je wilt zien dat hij er voor jou wilt zijn en voor jullie relatie/huwlijk wilt vechten. Kies anders voor jezelf, hoe moeilijk het ook is. Want helaas is de kans groot dat hij weer vreemd gaat, als hij nu niet de drang voelt zich aan jou te bewijzen, ten minste.

Succes.

Hi Anna, wat een ontwikkelingen zeg en wat knap dat je de confrontatie bent aangegaan! Een hele belangrijke stap in jouw situatie en ook goed dat je partner kon toegeven dat hij wel over jouw grens is gegaan. Sta ook even stil bij dit moment: je hebt echts iets boven tafel gekregen!!

Helemaal eens met de reactie van Sanne: vraag hem om ook in jou te investeren qua tijd, aandacht, samen iets ondernemen. Zoals je na de confrontatie ook aangaf aan je partner: ik heb je gemist. Mogelijk mist hij jou ook en kom je beter on speaking terms als je daar tijd voor vrijmaakt. Iets ondernemen werkt vaak beter dan een zwaar gesprek is mijn ervaring. Mannen gaan vaak heel anders met hun emoties om dan vrouwen en een setting waarin je gaat voor enkel een gesprek kan erg confronterend zijn. De vorm is vaak net zo belangrijk als de inhoud.
En wat betreft de onzekerheid en de emoties die je ervaart: eens met het advies van Sanne. Blijf luisteren naar je hart en je gevoel. Het geeft niet dat jouw tempo anders is dan het zijne. Misschien doet hij wel opgewekt omdat hij opgelucht is en denkt dat de lucht is geklaard. Probeer bij jezelf na te gaan wat jij nodig hebt om ook jezelf op de belangrijkste plek in je leven te zetten. Als jij goed voor jezelf zorgt geef je je partner ook het goede voorbeeld en verlies je je minder snel in achterdocht, wantrouwen en onzekerheid. Je bent veel sterker dan je denkt en veel minder afhankelijk van de liefde en aandacht die een ander je geeft dan je voor mogelijk houdt. Je hebt een ander niet nodig om jou te dragen, of van je onzekerheid te verlossen, dat kan en mag je zelf doen.
Zet hem op en zorg goed en liefdevol voor jezelf ♥️

Oh meiden, ik kan dit niet.....
Het hek is van de dam en ik kan bij vlagen niet stoppen met huilen.
Mijn vertrouwen is stuk maar er is nog iets stuk. Ik weet niet wat en ik kan het niet benoemen, maar het maakt dat ik niet meer onbevangen, vrijuit, mn ding kan of wil doen. Op alles zit een rem.
Hij doet zijn best. Zegt vaak dat het hem spijt en doet echt zijn best. Maar het is niet genoeg. Ik blijf enorm verdrietig en met name om de negeer-momenten en het niet fysiek troosten. Ik mis de bevestiging dat IK het ben, dat ik degene ben, dat IK ertoe doe voor hem.
Vanavond hebben we een gesprek gehad, voortkomend uit een woedeuiting van mij, waarin ik aangaf meer fysieke erkenning nodig te hebben. Even een hand op mn schouder, een aai over mijn rug als hij voorbij loopt bv. Maar na de vlakke omhelzing na het gesprek.bleef het daarbij. Terwijl mijn verdriet helaas nog niet op was... helaas is dat sinds de doorbraak zo; als ikeen golf van verdriet heb, dan kan ik bijna niet meer stoppen. Het is alsof er 20 jaar tranen uit moet in 3 weken....
Maar een arm om me heen? Een hand op mn wang? Een knuffel?
Vergeet het maar.
En dat terwijl we het er nèt over gehad hebben... hij zou zijn best doen. Maar het lukt dus niet. Ziet hij het niet? (jawel) Snapt hij het niet? Kan hij het niet?
En daar wordt ik weer nóg verdrietiger van...
Ik heb 20 jaar gedaan alsof alles altijd ok was. Dat het niet erg was, dat het niet gaf. Ik zette mijn gevoelens wel ad kant. En daar pluk ik nu de (rotte) vruchten van :'(

Jeetje wat knap dat je het zo goed aangeeft en omschrijft. Ik zit in het zelfde schuitje en ik vind het knap lastig. Ik ben steeds heel gestresst en het lukt me niet om daar vanaf te komen. Ik weet ook niet hoe je dit aanpakt. Er is niet echt een handleiding voor. Ik vind het fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en jij omschrijft precies mijn gedachten!

Goed dat je aangeeft dat het hem raakte toen je aangaf dat je hem gemist hebt. Ik vermoed dat daar de sleutel ligt voor jullie probleem.

Praat er samen over.

Beste Leo,
Wat spijt het me om te lezen dat jij in eenzelfde schuitje zit.
Ik wens het niemand toe.
Ik moet eerlijk zeggen: ik heb professionele hulp gezocht. Ik kon en kan het niet alleen en ben er nog lang niet. Hoorde een paar weken geleden dat er ongeveer een jaar voor staat om weer op het nulpunt te komen. Let wel, dat is dan met medewerken van de partner.....

Ik moet gaan beslissen op welke vragen ik antwoord wil. Want ik heb er zoveel.... maar niet op alles hoeft een antwoord (meer). De vrouwen uit het verleden...wil ik dat echt gedetailleerd weten? Ik denk het niet. Ik denk dat er belangrijkere vragen zijn die een antwoord behoeven.
1. Waarom ben ik niet genoeg?
Is voor nu de belangrijkste voor mij.
Want ondanks alles dat nu gebeurt en gebeurd is, is dat nog steeds niet zo, dat ik de belangrijkste ben.
We waren op een feestje en dan komt hij naar me toe met de vraag of hij met een andere, onbekende maar uiteraard voor hem zeer aantrekkelijke vrouw mag dansen. Waarom? Hij kent haar niet....
We zijn nu op vakantie en dan gebeurt hetzelfde. Kennis gemaakt met een groep mensen in het zwembad, biertje erbij, en dan vraagt hij aan mij of hij met 1 vd dames mag dansen. Er is geen muziek, er wordt niet gedanst, en daarbij denk ik dat haar man dat niet ok gaat vinden..... Dus nee. Om hem even later aan te treffen dat hij haar benen streelt onder water. Waarom??
Ik ben hier, WIJ zijn op vakantie, niet hij-en-zij......
Maar ik denk ook dat mijn ogen eindelijk open zijn. Dat dit altijd al wel speelde maar ik het niet zag of niet wilde zien. En nu zie ik het. Dus hebben we een probleem.
Als ik eerlijk ben zou dit gedrag al aan het veranderen moeten zijn, we zitten immers middenin het verbeterproces....maar het doet verdomde pijn (en ik word er spuugmisselijk van) om dat hardop te zeggen. Om toe te geven dat het geen donder opschiet en geen moer verandert.
Aldus is de belangrijkste vraag: waarom ben ik niet genoeg?
Met daarop volgend: "hoe zou jij het vinden als ik aan alle mannen die ik tegenkom zou zitten? Omhelzen, vasthouden, hun benen strelen, knuffelen? Hoe zou dat voor jou zijn?"
Misschien dat dat een lichtje doet branden?

Zo niet....en komen we mbv de psycholoog niet veel verder (ik ben tot nu toe nog alleen geweest, waarschijnlijk moeten we met z'n 2en) zo niet....dan weet ik niet of ik zo door kan....

Ga voor jezelf. Ik heb het ook moeten doen. Heb mijn relatie moeten beeindigen omdat hij continue vreemdging en online continue andere vrouwen opzocht. Heb ik daar verdriet van dat ik voor mezelf moest kiezen: volmondig JA maar je wint zelf want je geest krijgt rust. Laat je niet meer vernederen als vrouw omdat hij zonodig buiten de deur moet kijken.
GA VOOR JEZELF. JIJ BENT IEMAND WAARD EN NIET DAT JE ZO BEHANDELD WORDT DOOR EEN VENT DIE TROUW ZIJN NIET SERIEUS NEEMT. sterkte.

Liefste Anna,
Ik geef jou hetzelfde antwoord als verhaal 400
.. ik beleef en voel exact hetgeen jij doormaakt. Dit is niet meteen het juiste forum om dit hier te behandelen. Lotgenoten weten beter dan welk ander hier hoe het is en welke rolllercoaster aan gevoelens je in gedwongen bent. Je leven, verleden en toekomst wordt in vraag gesteld, het beeld van jezelf en je partner. Overleven en automatische piloot is het inderdaad. Er is een ander forum waar dit topic enorm leeft en serieus wordt genomen:

Beetje kryptisch maar hier worden helaas geen links toegelaten:
3 keer w
.
ouders
.
nl

Vervolgens rubriek relaties
topic verder na ontrouw deel 8

Heel veel sterkte en veel liefs en tracht goed voor jezelf te zorgen xx

Hi Benny

Ik weet niet wat de oorzaak was van hun scheiding maar ik vermoed dat hij haar aan de kant heeft gezet en dat doet iets anders met een vrouw dan als het haar beslissing was.
Het zou wel heel veel toeval zijn dat het maar een avond was en dat jij er ook die avond achter kwam fijt is wel dat ze het niet afkapte. Ik lees redelijk vaak dat vrouwen na de scheiding nog steeds seks hebben met hun ex, waarschijnlijk voelt het vertrouwd. Niks heeft betekend maar toch opgewonden geworden staan haaks op elkaar. Dat een vrouw opgewonden raakt van een lichtelijke gay film ik weet het niet maar ja je hebt ook maar een klein stukje gezien. Ik zou als ik jou was maar eens gaan onderzoeken waar je vrouw opgewonden van wordt.
Haar telefoon bekijken kan moeilijk worden de een vind het geen probleem een ander wil het absoluut niet, het zal je ook niet veel helpen want ze gaan alles wissen

Sterkte

Mijn vrouw had ook nog seks met haar ex toen ik er achter kwam zei ze ook Joh het stelde niets voor 1 x seks gehad en 1 keer een vluggertje. Later vertelde ze dat ze al 1,5 jr iedere week bij hen tussen de lakens lag. En nu heeft ze twee exen.

Je hebt een relatie met een alcoholist, drugsverslaafde en leugenaar en je gaat hier vragen hoe nu verder. WAT DENK JE ZELF?

Snel wegrennen van deze relatie. Hij is nog te stellig aan het ontkennen dat hij verslaafd is. Ultimatum stellen: rehab of ik ben weg.

Je eigen pad maak je zelf.... Wil je liever anders doe dat dan. Leven is zo voorbij.

Jammer joh

Ellie nmgn

Beiden Toxic

Hij heeft duidelijk een probleem
Jij accepteert het probleem niet. Je copingstrategie zou kunnen zijn dat je afstand van hem neemt. Jij zegt echter dat je in de armen van een andere man valt onder invloed van alcohol. Kortom, ook jij hebt een duidelijk probleem.

Zoek hulp van therapeut

Hoe oud is die vriend van je dan ? Was het een heftige operatie dat je niks meer kon.

Ga iedere dag 15 min aan de eettafel zitten vraag hoe zijn dag was vertel hoe de jouwe was. Vraag of er dingen zijn waar hij mee zit en vertel waar jij mee zit, vraag waarmee je hem kunt bijstaan en vertel waar hij jou kunt bijstaan, gewoon weer wat meer interesse in elkaar. Merk je dat het de verkeerde kant uit gaat ”in het algeheel” zeg dan zullen we ff knuffelen, ruzie maken is zonde van je tijd.

Sterkte

Een man die vreemdgaat en gevoelens heeft voor een andere vrouw zal alleen besluiten om bij zijn vrouw te blijven uit gemak. Mannen kunnen niet op hun eigen benen staan, het verlies van kinderen, huis en slechte financiële situatie zorgt dat ze in het huwelijk blijven. Zij blijven niet omdat ze nog geïnvesteerd zijn in de huwelijk en relatie met hun vrouw.

Vergis je niet: een vos verliest wel zijn haren maar niet zijn streken. Als een man eenmaal vreemd is gegaan en betrapt is, dan zal hij de volgende keer voorzichtiger zijn maar hij zal niet stoppen, persoonlijke ervaring.

Ik hoop van harte dat je besloten hebt om door te gaan zonder hem!

Veel liefde en sterkte!

Petra

Natuurlijk heeft hij beseft waar hij mee bezig was, ik weet niet of haar man er vanaf weet dus het kan zijn dat de felicitaties van zijn kant komen als hij het niet weet.
Affaires komen het meest voor in de familie, bij collega’s of vriendenkring en dat geeft dan ook meer problemen dan dat het iemand is die je totaal niet kent.
Er komen ineens complexe dingen om de hoek kijken b.v. als het je schoonzus was geweest kun je dan afstand nemen van je familie, de een wel een ander niet. Bij jou is het in je vriendenkring, ging het alleen om hun dan was het makkelijk maar er hangen er nog meer bij, het zal al moeilijk zijn om normaal met haar te kunnen praten, en loodzwaar om naar een verjaardag te gaan waar zij ook is. Vreemd dat je man dat wel kan en doet. Er zit niet veel anders op dan waar je nu mee bezig bent en te kijken of het draagbaar voor je is zo niet andere vrienden zoeken.
Ik wens je heel veel wijsheid toe en hoop dat je nog vele jaren gelukkig bent met je vent.

Dank voor je reactie. Ik denk er hetzelfde over, maar blijft lastig inderdaad omdat alles zo verweven is. We doen ons best dit een plek te geven. Soms gaat het goed en soms komt alles van toen weer even boven, vooral de diepe pijn die het veroorzaakt heeft. Mijn man kan er moeilijker over praten, ik moet het kwijt. Doet goed om hier je hart te kunnen luchten.

De meeste mannen zijn sowieso niet echt praters ( ben er ook een ) , maar in dit geval zal hij zich aangevallen voelen misschien ook wel bang dat er nog meer naar buiten komt, vind wel dat als het jou helpt dat hij het wel een beetje verplicht is.

Sterkte & lieve groet

Ik heb nog even nagedacht over het onbegrijpelijke voor jou , ik vermoed dat die muts en haar man een open relatie hebben en er daarom zo laconiek mee om gaan, voor hun is er niets anders gebeurt dan wat daarvoor ook al gebeurde. Het enige verschil was dat het nu in de vriendenkring plaats vond.

Ha ha, hier moet ik wel om lachen, want nee, zij hadden echt geen open relatie. Net zoals wij dat ook niet hadden (en hebben)😊. Dat was zeker ook van beide kanten bekend. Alleen dachten ze het geheim kunnen houden, zodat ik en hij er nooit achter zouden komen. Dat is mislukt, zoals de waarheid meestal uitkomt.

Lieve Joke,

Uit je verhaal kan ik niet precies halen hoe hij reageert op de uiting van jouw emoties en verdere vragen. Wel ga ik mijn best doen om met je mee te denken.

Mijn eerste advies zou zijn: Als je er een slecht gevoel bij hebt dan zou ik dat gevoel vertrouwen en volgen. Ze noemen je darmen niet voor niets je tweede brein, waar ook het term "onderbuikgevoel" vandaan komt. Probeer vooral met hem te blijven praten. Leg uit hoe je je er bij voelt en dat dit voor jou zo niet handelbaar is.

Ik heb lang gedacht dat het kinderachtig zou zijn om aan te geven aan mijn partner wanneer ik jaloers was of toch een stukje vertrouwen miste. Het tegendeel is waar. Communicatie is alles. Speel open kaart en schaam je niet. Verbieden werkt daarnaast niet, want dan vindt iemand toch altijd een manier om er omheen te werken. En dat moet je ook niet willen, maar je kan wel veel halen uit hoe hij reageert op de zorgen die jij uit.

Als je zeker weet of voelt dat hij het contact met haar zo lang mogelijk heeft proberen verbergen zou ik er anders naar kijken. Als hij niet het contact met haar kan verbreken na alles wat is gebeurd, ook als jij aangeeft dat je het echt niet prettig vindt, dan zou ik zeggen dat je genoeg weet. Vaak blijven we hangen omdat we gezien willen worden en begrip willen van onze partner. Maar geloof me, die ga je niet krijgen vanuit hem als hij dus al langer vaag gedrag vertoont. Dan kan je beter weglopen voordat je eindeloos blijft discussiëren en je onbegrepen blijft voelen.

Uiteindelijk zal je zelf een weg in moeten slaan. Maar hopelijk heeft dit iets wat geholpen.

Beste Lieke,

Je bent verliefd, dat is chemie. En het doet pijn, veel pijn. Maar jij bent niet de persoon om zijn vriendin te informeren, dat is hij zelf.
Je zit ook echt fout lieve meid, want door je verliefdheid overzie je de consequenties niet. Dit verhaal kent slechts verliezers. Laat ze het met z’n tweeen uitzoeken en jij moet voor jezelf kiezen.
Ga met een vriendin een weekje weg. Ga sporten, veel naar buiten. Ontdek wie jezelf bent, huil bij slechte films en goede muziek. Omarm je verdriet, maar deze man kiest nooit voor jou. En als je dat zou afdwingen dan ga je de volgende zijn die wordt bedrogen.

Lieve Lieke,

Ik heb in dezelfde situatie gezeten. 4,5 jaar. Ik heb het ook allemaal gehoord. Ik voel niets meer voor m’n vrouw. Wij horen bij elkaar, je bent m’n soulmate, met jou kan ik over alles praten, bij jou kan ik mezelf zijn. Het hele lijstje.

En ook ik was nog nooit zo verliefd geweest. Na 4,5 jaar is een boos appje van mij, over het in stand houden van zijn huwelijk, bij zijn vrouw terecht gekomen. (Zij had zijn telefoon vast toen ik dit stuurde)

Hij heeft direct een ander nummer genomen en nooit meer iets van zich laten horen. Als wij elkaar tegenkomen kijkt hij me niet meer aan. 4,5 jaar was ik zogenaamd z’n grote liefde. En nu besta ik niet meer.

Ik bleek ook nog eens niet de eerste én niet de enige te zijn. Hij had al 4 affaires voor me gehad, waarvan zijn vrouw gedeeltelijk op de hoogte was, en eentje tegelijkertijd met mij. Wij zagen en spraken elkaar elke dag.

Doe jezelf een lol en bescherm jezelf een beetje door hiermee te stoppen. Jij vindt het raar dat hij 9 maanden tegen je kan liegen. Maar ben eens eerlijk, verwacht je anders van een man die maandenlang z’n gezin kan voorliegen? ;-) de mensen waar hij het meest van houdt?

Ik weet dat je graag wil horen dat jij voor je kiest, maar geloof me, dat gaat hij niet doen. Anders had hij netjes z’n relatie afgesloten alvorens hij iets met jou begonnen was.

Raap je bij elkaar, ga onderzoeken waarom jij jezelf zo wegcijfert voor een man die niet beschikbaar is, en ga aan jezelf werken :).

Deze man gaat niet kiezen. Als je al de eerste bent, ben je niet zijn laatste.

Liefs x en sterkte. Ik weet hoe pijnlijk het is.

Heftig!
De man waar ik pas een relatie mee heb gehad bedroog zijn vrouw ook vanaf het begin met allerlei verschillende vrouwen. Toen kwam hij mij tegen en we werden verliefd, ik wist niet dat hij getrouwd was.
Door onze relatie is hij gaan beseffen dat zijn gedrag niet goed was maar wilde mij wel blijven zien; hij zag het als verbeterd gedrag ten opzichte van vele vrouwen zien. Ik heb er een einde aan gemaakt want het klopt niet dat hij mij wilde blijven zien maar eigenlijk eerlijk wilde gaan leven.
Hij heeft zijn vrouw helemaal niets verteld, zij weet van niets maar negeert ook vele signalen.
Ik schrijf dit hele verhaal om duidelijk te maken hoeveel moed jouw man heeft moeten opbrengen om het jou toch te vertellen. Verder heb ik inmiddels geleerd dat mensen die vreemdgaan eigenlijk op zoek zijn naar connectie omdat ze geen connectie met zichzelf en anderen hebben.
Maar kan me voorstellen dat vertrouwen terugkrijgen of opnieuw opbouwen hele grote inzet vergt van jullie beiden en misschien ook dat jullie daarbij professionele hulp gaan zoeken.

Beste,

Ik wens je veel sterkte toe, ik maak heel het zelfde door als jou maar dan gaat het niet over zo een lange periode, maar ik weet het nu anderhalf jaar en we zijn acht jaar samen, zij beweerd ook dat ze nog heel veel van me houd maar ik ben er wel zelf moeten achter komen, hier is het eigenlijk een film waard want er is nog veel meer als dat alleen, het feit van wat ze allemaal heeft gedaan is iets die op termijn begint te slijten , maar de leugens rondom alles zijn dingen die blijven hangen.
Het is zo moeilijk om een rechte lijn te krijgen in je gedachten, bepaalde momenten wilde ik ermee verder , andere wil je ermee stoppen, de wisseling van gedachtes blijft duren maar de pijn zal slijten. Je zal je blijven vragen stellen die het alleen jezelf moeilijk maken. Ik had er beter een punt achter gezet maar ik hou van haar en kan het niet, wij hebben die keuze zelf niet mogen maken en beslissen maar de gevolgen hebben we wel , sterkte

Het gaat nu weer, en eigenlijk beter dan ooit. Ik realiseer me dat hij degene is die me het meest gelukkig maakt. En ik hem, als ik zijn woorden mag geloven.

Het knaagt wel aan me. Nog steeds. En dat zal niet overgaan. Ik wou dat ik de tijd terug kon draaien. Ik heb zo ontzettend veel spijt van mijn vreemdgaan. Echt, dit was het zo niet waard.

Zo is het bij ons ook begonnen gevoelens voor een ander had ze maar was niets gebeurd nu 10 jaar later is ze wel vreemd gegaan mede omdat ze spanning zocht die ik haar niet gaf we zijn het nu nog wel aan het proberen en kijken hoe het loopt dus zolang er nog niets gebeurd is praat veel met elkaar doe onverwachte dingen en maar er wat van

als hij jou weer terug wil hebben moet hij zich richten op 1 persoon anders werkt het niet

Als hij die onvoorwaardelijke liefde wil dan moet hij die ook geven. En anders neemt hij maar een golden retriever.

Klopt de derde moet weg ! Anders kun je niet verder en zelfs dan is er veel tijd , gesprekken en begrip nodig om samen verder te kunnen gaan.
Ik zit er midden in. Xx

Hi! Ja, helaas zijn er heel veel mensen die bedrog hebben meegemaakt. Ik ook, bedrogen door mijn vrouw (nog steeds). Het is ontzettend zwaar en in jouw geval dan ook nog eens tijdens een zwangerschap. Ik heb veel gehad aan het forum ‘verder na ontrouw’ op ouders.nl. Daar is meer interactie en je kunt heel veel teruglezen van verhalen van anderen. Sterkte! Hoop dat je dit goed kunt verwerken.

En trouwens: wij zijn 1,5 jaar later nog bij elkaar. We houden ontzettend veel van elkaar en hebben veel geleerd en ontdekt. Tegelijk blijft het zwaar om het bedrog te dragen. Voor ons allebei. Dus ja, het kan. Maar het heeft heel veel van ons gevraagd (therapie, eindeloos praten, naar onszelf kijken, eerlijk zijn, janken, etc). Sterkte!

Verder gaan na ontrouw kost veel tijd en energie en soms levert het niet de gewenste resultaat. Wij hebben na 1 jaar proberen opgegeven. Ondanks dat hij voor ons had gekozen, hij had geen gevoelens meer voor mij. Je zou je echt moeten afvragen waar de ontrouw vandaan is gekomen. Een man die 100% committed is en echt gelooft in zijn relatie, zou liever direct weggaan dan bedriegen. Ik ben blij dat ze allebei bekend hebben dat er geen sprake was van sex, verder dan zoenen is mijn ex nooit gegaan. Hij had er ontzettend veel spijt maar hij kon niet meer doen alsof hij niet van een andere hield en hij schaamde voor het verdriet wat hij mij deed. Mijn ex was verliefd geworden op zijn minnares en ze zijn nog steeds samen. Soms is loslaten ook goed.

Stel dat hij zijn vrouw verlaat en voor jou kiest. Wat maakt dat je denkt dat hij jou trouw zal blijven? Jij denkt dat hij de afgelopen 7,5 maand heeft laten zien dat hij echt om je geeft. Obv jouw bericht denk ik dat hij vooral heeft laten zien dat hij zin heeft in leuk en lekker zonder gezeik, dat hij uitstekend kan liegen en kan leven met het bedriegen van zijn partner. Niet helemaal de basis waar ik op zou bouwen. En kijk eens naar de statistieken: er zijn heel weinig relaties die vanuit een affaire toekomst hebben.

Lieve Anoniem,

Als er een slechte man bestaat, dan weet jij hem goed te beschrijven. Ik kan dat soort type niet eens een man noemen. Het is voor hem leuk zo lang het kan, wanneer hij een keuze moet maken, zul je een andere gezicht zien. Trap niet in zijn leugens, de waarheid is hem onbekend! Zou jij een relatie willen of getrouwd willen zijn met zo’n man? Doe jezelf dat niet aan!

Dank voor jullie reacties. En inderdaad drukt dit mij ook wel met m'n neus op de feiten. De laatste tijd begon ik inderdaad te twijfelen of ik wel met zo'n man wil zijn. Dat je verliefd kan worden op een ander in het leven, dat kan nou eenmaal gebeuren. Maar hoe hij ernaar heeft gehandeld terwijl hij een gezin heeft met twee kinderen en het 7.5e maand met mij is gaan uitzoeken, daar vind ik wel wat van te zeggen/dat kan niet door de beugel.

Laat hem gaan, verbreek alle contact en focus op jezelf. Genoeg leuke mannen. Wat moet je met een man die zijn eigen vrouw zo behandeld.

Tuurlijk kun je verliefd worden op iemand anders, maar kom er vooruit en maak een keuze. Zijn arme vrouw is nu ook de dupe van dit allemaal. Voor jou ook goed om te weten, zelfs als hij zou willen scheiden, hele veel vrouwen accepteren niet dat een man verder wil omdat hij verliefd is geworden op een andere. Ze zullen het niet accepteren. Als ze bij elkaar blijven dan is dit niet uit liefde. Het is omdat de vrouw niet accepteert dat haar man een andere boven haar verkiest. Geen gelukkige huwelijk en dit zal lijden naar nog meer overspel!

Been there, done that!
“Ik hou echt van jou, maar de kinderen”.
Oh we waren zo verliefd, allebei. Totdat ik erachter kwam dat ik niet de enige was met wie hij vreemdging. Ook wij belden elke dag, zagen elkaar bijna elke dag en appten 24/7. Maar dit deed hij ook met 2 andere vrouwen.

Toen ik hem daarmee confronteerde ben ik geblokkeerd en heb ik nooit meer iets van hem gehoord. Zo verliefd wassie haha…

Meid, red je eigenwaarde nu het nog kan. Je bent gewoon een makkelijke streling voor z’n ego. Wat moet je met een man die zonder problemen in jouw bed stapt, wetende dat z’n vrouw thuis zit met de kinderen.

En waarom denk je dat je zo speciaal bent dat hij tegen jou wel eerlijk is?

Geef hem een ultimatum. Zie en spreek hem niet tot dat hij een keuze heeft gemaakt. Als hij echt om je geeft en serieus probeer weg te gaan bij zijn vrouw en het gewoon niet lukt om wat voor reden dan ook, weet dat hij niet gelukkig is en dat de huwelijk geen stand houdt. Maar wacht vooral niet op hem. Zo’n man wil je echt niet!

Je kunt er niets aan doen dat je verliefd bent geworden en ook daarin maak je soms fouten maar 7,5 maand is echt lang genoeg om je te bedenken wat je wil! Ultimatum lijkt me goed en hoe je daar ook aan!

Als een man vreemdgaat, zelfs als hij van zijn minnares houdt, zal hij bijna altijd alles zeggen en doen wat nodig is om in het huwelijk te blijven. Hij zal liegen, de waarheid verdraaien en gaslighten, omdat de redenen waarom hij het huwelijk niet verliet en een affaire had, niet zijn veranderd. Hij is betrapt, zal nog steeds van zijn minnares houden en nog steeds bang zijn om het huwelijk te verlaten. Als hij plotseling van zijn vrouw houdt of bereid is eerlijk te zijn, en zijn gevoelens plotseling verdwijnen voor de minnares wanneer hij betrapt wordt, verandert alleen het plan om ermee om te gaan en worden de leugens erger.
Een bedrieger is een lafaard die bang is om zijn eigen persoonlijke problemen onder ogen te zien of om aan te pakken wat er ontbreekt in het huwelijk. De meesten blijven uit angst voor financieel verlies of de relatie met de kinderen; die angsten zullen er nog steeds zijn, dus ze zullen proberen het huwelijk te redden nadat ze betrapt zijn. Als hij liefde heeft voor de minnares, is het huwelijk voorbij het punt van geen terugkeer, maar dat betekent niet dat hij het niet kan faken. Hij heeft genoeg geoefend tijdens de affaire en weet precies waar zijn vrouw voor zal vallen en wat hij moet zeggen of doen om zijn verhaal van spijt te verkopen. Als de vrouw slim genoeg is en eigenwaarde heeft, zal ze hem eruit gooien, maar slechts ongeveer 30% van hen doet dat. De meesten hebben hun eigen redenen om getrouwd te willen blijven, en als ze denken dat ze nog steeds van de bedrieger houden, zullen ze gemakkelijk gemanipuleerd worden om vergeving. Een sterke vrouw wijst een bedrieger de deur!

De meeste kiezen niet voor de minnares maar blijven uit verplichting bij de vrouw. Nagaan dat je in een liefdeloze huwelijk zit voor de rest van je leven. Je bent een verplichting, dus niet een vrijwillige keuze. Vergeet niet dat de meeste mannen blijven vanwege kinderen. Kinderen groeien op en worden volwassen. De verrassing komt wanneer je tegen 50 of 60 bent en hij verlaat je alsnog. Geen verplichting meer. Een kans op een nieuwe start in het leven is kleiner. Een man op de leeftijd maakt veel meer kans. Succes en sterkte!

De NR 1 smoes van een man is dat hij in een liefdeloos huwelijk zit en thuis geen seks meer heeft ... en het schijnt nog steeds te werken

Hoi Stefanie,
Waarom hij vreemdgaat zou je hem kunnen vragen, het kan zijn dat hij weinig of geen seks meer heeft met zijn partner of hij houdt van avontuur, maar ondertussen ben jij aan hem gewend geraakt en wellicht zelfs verliefd geworden. De beste manier is om ‘cold turkey’ ermee stoppen, want wat moet je met zo’n oneerlijke man? Een goede basis voor een relatie is het sowieso niet, want je weet waartoe hij in staat is. Geef jezelf de kans om een leuke vrijgezelle man te vinden. Sterkte ermee!

Klote man. Al laat je niet al teveel emotie zien in dit bericht. Mijn ervaring (en weet dat inmiddels van meer) is dat overspel en bedrog er enorm inhakt. Als dat voor jou niet geldt, prima natuurlijk. Maar zoek vooral (professionele) hulp als dat goed is.

Mbt jouw vraag: ik vind dat deze man en jouw vrouw niet in de positie zijn om te bepalen wat er nu gebeurt. Jij bent bedrogen, zij hebben jou bedrogen. Als deze kerel mans genoeg is om zijn vrouw te bedriegen, jou dit te flikken, dan heeft hij de consequenties te aanvaarden. Wat steekt is dat jouw vrouw hiermee laat zien dat haar loyaliteit bij hem ligt, terwijl jij juist nu het tegenovergestelde wilt ervaren. En natuurlijk is het de eerste vraag: wie? Het is heel moeilijk om iets te verwerken als je geen idee hebt wat je moet verwerken. Waarbij het overigens ook weer geen kwaad kan dit gesprek met behulp van een therapeut met elkaar te voeren. Sterkte!

Natuurlijk wil je dat weten. Anders vraag je je bij iedere man af of hij het is geweest. Je vrouw kan zeggen dat het geen bekende was, maar vind je dat je haar moet geloven na 5 jaar liegen?

Sorry maar ik vind het jouw recht om te weten! Als ze niet eerlijk kan zijn wie zegt dat ze het niet nog een keer flikt! Zoals hier boven vindt ik persoonlijk dat ze moet bewijzen dat ze te vertrouwen is en om jouw geeft! Ze heeft veel te weeg gebracht met haar bedrog!

Het zal wel een bekende van je zijn en vindt zij het beter dat je niet weet wie

Familie of een van je vrienden als het een paar keer gebeurd was zou ik er geen probleem van maken maar 5 JAAAAAARRRR

Stop ermee zo snel mogelijk

Zolang jij niet weet wie het is geweest kun jij niet verder met je verwerking. Je kunt dan dit stukje pijn/verdriet niet afsluiten. M.a.w. als ze jou niet nog meer pijn wilt doen dan verteld ze het aan jou. Het is dan aan jou wat je reactie hierop zal zijn. Uit ervaring zeg ik je doe geen gekke dingen maar denk er eens goed over na of praat er met iemand over die je helpt met "helder" denken. Ook al denk je dat je dat op dat moment wel doet, neem van mij aan dat dit niet zo is...
Sterkte..

De meerderheid van dat soort affaires begint met nabijheid. Lang verhaal kort: het is ofwel een collega van haar, of een vriend van jou.

Beste Tjibbe,

Om verder te gaan is de waarheid belangrijk. Een affaire van 5 jaar zonder ‘emotionele gevoelens’ is alleen mogelijk voor een psychopaat of een steen. De kans is groot dat ze je dit zegt om jouw pijn te minimaliseren.

Het is ook belangrijk dat de oorzaak van haar affaire wordt aangepakt. Als deze onaangeroerd blijft, is de kans, dat ze weer in een andere affaire duikt, groter.

Hoe de man, waar ze een affaire mee heeft gehad, met zijn situatie omgaat is niet relevant voor jou. Dat is zijn verantwoordelijkheid. Concentreer je op jouw relatie.

Maar een gesprek met jouw partner is belangrijk. Mensen gaan vreemd vanwege een gemis of een tekort. Dit zoeken ze ergens anders. Wat heeft ze bij die man gevonden wat jij haar niet kon geven?

Succes!

Hebben jullie kinderen? Zo nee direct gedaan. Zijn er wel kinderen dan eerst naar je kinderen kijken en nadien kijken of het nog lukt. De eerste periode kunt ge toch niet meer normaal denken.
Spreek uit ervaring. Meer dan 3 j bedrogen. Waren er geen kinderen wast simpel.
Hoe dom kun je zijn als je alles hebt waarvan je droomde en eens met een andere vrouw sex wilt hebben en dan nog ermee verder doen. Natuurlijk dreigde ze om het mij te vertellen als hij stopte.
Ik spreek nu van jaaaren geleden. De eerste jaren kwaad daarna ging die kwaadheid weg. Er blijft altijd schade nadien. Maar goede momenten komen ook wel terug. Maar zoals voorheen zal het nooit meer zijn.

Alles goed wikken en wegen. Een goede raad van tante Kaat
😊

Als je de persoon toch niet kent maakt het dan eigenlijk uit? Je wil niet weten wie het is, maar wat die persoon meer te bieden heeft dan jij. Het antwoord is simpel hoor; helemaal niks. Ik heb zelf ook een minaar die niks meer heeft dan mijn man. Maar net daarom brengt het me nieuw energie als ik met mijn man vrij.

Vreselijk maar kies aub voor jezelf en kindje. Want hij gaat niet veranderen! Dat hoop je en tuurlijk hou je van hem maar dan zou je zijn vreemdgaan moeten accepteren. Je gaat eraan kapot, vele denken na relatie therapie verder te kunnen gaan. Maar ik heb ervaren van niet want ze lopen daar gewoon een heel spel te spelen.. nadat de vertrouwen wat terug is geloof me dat gebeurt ook niet. Maar nadat het thuis wat rustiger word gaan ze gewoon weer door je verliest jezelf haast. Het is een keuze die hij maakt waarom weet je niet twijfel niet aan jezelf je bent zoveel meer waard! Nogmaals kies voor jezelf en je kindje
Sterkte!

Ik heb ook een vriend waarmee ik 12 jaar een relatie heb/had en die vreemd ging in zijn vorige relaties.
Ik ben ook zo dom geweest om te denken dat hij dat bij mij niet zou doen.
Zit nu ook midden in een crisis, voor de zoveelste keer achter leugens en datingsites gekomen.
Ik ga nu voor mij zelf kiezen hoe moeilijk dit ook is.
Ook financieel word het ellendig maar ik ga nu wel de knoop doorhakken hoe moeilijk ook.
Ik kan niet voor jou beslissen maar hoe langer je ermee doorgaat hoe meer je zelfbeeld en vertrouwen kapot gaat.
Het zal een heel moeilijke tijd worden maar uiteindelijk komen we er sterker uit hoor!

Ik hou echt van hem en hij van mij maar dit trek ik niet meer..
Het vertrouwen is helemaal weg , juist omdat ik elke keer hem zo graag wilde geloven dat hij het niet meer ging doen.

Ik denk dat je in dit geval het beste gewoon met je man in gesprek moet blijven. Het zijn niet alleen zijn wensen die er toe doen, jouw wensen mogen er net zo goed zijn, en die mag je niet uit het oog verliezen. Als ik het zo lees, heb je er al heel veel moeite mee dat er uberhaupt spraken is geweest van seksueel contact tussen je man en een ander. Spreek uit wat dit met je doet!

Een open relatie kan heel verhelderend werken, en kan er inderdaad voor zorgen dat zowel de seksuele aantrekkingskracht tussen jullie beide, als het houden van verhoogd. Maar dat geldt alleen op het moment dat jullie hier alle twee achter staan, anders gaat één van de twee (en ik gok op jou) hier gegarandeerd aan onderdoor, met een veel vervelender eind tot gevolg.

Heel veel sterkte!

Maar wat zijnjouw grenzen ?Zelf meegemaakt,het duurde 2 jaar en heeft veel.kapot gemaakt in onze relatie.Ik liet het toe om hem niet te verliezen maar belandde zelf in therapie. We zijn nu ruim 30 jaar samen maar als het weer zou gebeuren past zijn sleutel niet meer.

Natuurlijk is hij ook nog verliefd op jou alleen mannen uiten dat niet zo snel.
Ik kreeg na 27 jaar huwelijk een relatie met een collega van me en zat thuis ook altijd met een brok in mijn keel. Ben er toen ook mee gestopt maar kon ook dat niet volhouden. Gesprek gehad met mijn collega en afgesproken dat het me verder alleen om een leuke avond en heerlijke seks ging en hij vond dat ook prima. Het blijft natuurlijk nog steeds niet netje tegenover mijn man maar dat kan ik nu wel handelen.

Wat fijn dat je nu kunt handelen dat je iets doet wat jouw man zoveel pijn zou doen als hij het weet! Probleem opgelost.

Bedankt voor jullie reacties. Echter heb ik dus momenteel geen contact met desbetreffende persoon , en dat is nou juist zo moeilijk .
Ben zo benieuwd hoe lang dit liefdesverdriet zal gaan duren aangezien ik hem dus regelmatig tegen t lijf zal lopen. Hoop dat iemand me kan vertellen dat dit over gaat en dat t makkelijker word hem te zien

Bij de een een paar weken bij een ander kan het jaren duren, mijn jeugd liefde heeft jaren opgesloten gezeten in mijn hart.

Met mijn ervaring van bedrogen worden voel ik verdriet bij het lezen van jouw bericht. Het kan natuurlijk zijn dat jouw man geen moeite heeft met jouw bedrog, maar het heeft mij destijds gesloopt. Hoe naar het is om beelden te hebben van sex met een ander, te weten dat degene die je het meest vertrouwt je zo kan voorliegen. En waarom? De kans is groot dat je jezelf verliest in een droomwereld vol leugens. Die vast heel fijn kan voelen, maar vooral omdat het zo spannend en geheim is. In het echte leven is ook met diegene de lol die je nu voelt er snel vanaf. Wees eerlijk tegen je man en geef hem de keus of hij zo wil leven. En wees vooral eerlijk naar jezelf. Dat is al moeilijk genoeg, want ik kan tegelijk begrijpen dat dit, hoewel jij volgens mij niet het slachtoffer bent, ook voor jou een heel ingewikkelde situatie is. Sterkte.

En Moniek, echt…

Ik ben het volledig eens met de bedrogen man. Vertel het je man en geef hem de kans om een beslissing te hebben over zn eigen leven! Hij kan t je vergeven of hij kan voor zichzelf kiezen en hopelijk gelukkig worden met een vrouw die hem wel trouw is. Laat die keus aan hem!

Bedankt voor alle reacties echter gaat t hier niet over mijn man. Als ik nu iets op biecht maakt dat meer stuk dan voor iedereen goed zou zijn , nu moet ik er mee leven en blijft de rest dit bespaard.
Graag zou ik reacties lezen van minnaressen die in n soortgelijke situatie hebben gezeten, die ook zelf de affaire hebben stop gezet maar zelf kapot gingen van liefdesverdriet . Is dit uiteindelijk over gegaan , hoe lang heeft t geduurd ?

Hallo Milly

Ik heb in een vergelijkbare situatie gezeten als jij, aanvankelijk lukte het me om afstand van mijn minnaar te nemen. Twee en halve maand later kwam ik hem tegen in ons dorp en ik sprak hem aan.
Drie minuten later stonden we te tongen op het dorpsplein en twintig minuten later lag ik met hem tussen de lakens. Ik weet dat het gevaarlijk is maar de man is te geweldig en te super in bed om hem te laten lopen.

Mijn vrouw heeft gestaan voor hetzelfde dilemma. Ik denk dat de volgende vragen aan de orde zijn: is het mogelijk om met zo’n geheim te leven en tegelijk een goede en open relatie met je man aan te gaan? Of is het iets wat een goede relatie in de weg zal staan. Als het een goede relatie in de weg staat, dan is vertellen de enige optie. Als het een goede relatie niet in de weg staat (wat ik mij niet kan voorstellen), dan is de eerste vraag of jij er zelf mee kunt leven - zoals je ook zegt. En in de tweede plaats of het je dan lukt het contact met de minnaar te verbreken. Dat zal niet eenvoudig zijn.

Natuurlijk is het leuk, spannend en lekker. Maar lees de talloze verhalen, de kans is groot dat het een bubbel is. Dat het niet zozeer om die ander gaat. Maar dat er iets onder zit. Dat het je problemen niet oplost (integendeel). Dat het je leegte niet vult, maar dat je het hooguit even vergeet. Je bent verslaafd aan het gevoel dat het je geeft, dat je leeft en begeerd wordt. Best makkelijk met iemand met wie het altijd weekend is. Geen zorgen, geen ellende. Kortom, niet het echte leven. Omdat het gevoel jou zo trekt en vasthoudt heb je anderen nodig om te zien en voelen dat het misschien wel ongezond en fout is. Dat de ander misschien wel ongezond en fout is.

Je zegt dat het niet over jouw man gaat. Ik snap dat jij hier een andere vraag stelt. Maar die mag je mij niet los zien van jouw man. Het is gebeurd, maar ik vind dat jouw man het recht heeft de keus te krijgen of hij hiermee wil leven of niet. Ik heb die keuze gekregen en wij komen er samen en sterker uit. Maar wat was (en soms is) het zwaar.

En ja, je kunt ook anders leven. Gewoon doen waar je zin in hebt, voor jezelf, het lekkere belangrijker vinden dan een stuk waardigheid. Niet mij manier, maar het is niet verboden. Maar o zo schadelijk. Wens je alle goeds, serieus.

Lieve allemaal bedankt voor jullie reacties,
Hier even n update. Mijn man ga ik niets vertellen, hij zou bii mij weg gaan en hij en de kids zouden kapot gaan van verdriet en wat zou ik zeggen ,ik heb 2 x beroerde sex gehad met iemand waar ik hopeloos verliefd op ben maar heb geen contact meer ?
Inmiddels nog steeds geen contact , zie hem nog regelmatig en t is zoooi moeilijk , hartverscheurend . Kapot van liefdesverdriet ga ik , gelukkig heb ik 2 vriendinnen in vertrouwen kunnen nemen die me erdoor heen slepen Hoop zo dat ik dit snel achter me kan laten en verder kan ,nooit geweten dat t zo lang duurt voordat je iemand uit je hoofd kan zetten. Wellicht ook omdat ik hem nog zo nu en dan zie .
Hopenlijk is mijn volgende update positiever,

Dag milly

Ongeacht wat jouw gevoelens zijn enz. maak jij nu de keuze van je partner en met die keuze kan het zowat 100procent zeker zijn dat als het uitkomt de huwelijk kapot gaat. Want je hebt zijn vertrouwen niet 1 keer geschonden meer 2 keer en doordat je vriendinnen het weten zijn respect afgepakt. Uit ervaring weet ik dat veel mannen vreemdgaan kunnen vergeven mits het wordt opgebiecht.en veel mannen willen het in huis zonder dat anderen ervan weten oplossen. Komt het naar buiten dan komt zelf respect naar boven en is de kans nog groter dat ze een punt erachter zetten. Elke situatie is anders. Maar als er een vermoede is en je bent dan niet eerlijk eindigt vaak in tranen en kans veel groter op einde. Op deze manier om niet te vertelllen maak je de kans zo groot dat de huwelijk kapot gaat. Stel 1 van je vriendinnen in een bui het vertelt of per ongeluk. Uit ervaring komt het zowat altijd uit! Spaar jezelf en hem en vertel het. Hoeft niet te vertellen over je verliefdheid. Maar dat je een fout hebt gemaakt en ja is even klote en mischien kom je er niet uit of wel. Lief niet als er een vermoede bestaat dat maakt het allemaal erger!

Hoi Milly.
Ik kom uit een soortgelijke situatie, nu 5 jaar verder , knipperlicht contact, af en toe beiden volledig de weg kwijt geweest.
Het enige wat ik je kan vertellen is dat het een keuze is die je maakt en de de gevolgen hiervan voor jezelf zijn.
Ik koos steeds voor stoppen maar kon het gemis niet aan, hij ook niet. Met als gevolg dat we een soort verslavend contact bleven houden, wat lange termijn alleen maar pijn deed door elkaar teleur te stellen.
Beter dus om òf te kiezen voor een geheime relatie met afspraken of ermee te stoppen.
De pijn blijft doorgaan, zolang je contact blijft houden.
Geloof me, definitief breken biedt ruimte voor herstel, genezing.
De pijn zal minder worden: het gemis blijft, misschien wel levenslang.
Heel veel sterkte met je keuze!

Ja als hij eenmaal gelogen heeft zal hij daar niet zo makkelijk op terugkomen want dan heeft hij 2 problemen vreemgaan en liegen

Het is moeilijk van me af te zetten, ik wil hem geloven maar is moeilijk,daar er gebeurtenissen van toen zijn die ik met eigen ogen en gevoel heb ervaren, en waar hij op reageert dat dat nooit is gebeurt. Bij ons eerste gesprek was zijn eerste gedachte angst dat ik hem zou gaan verlaten,ik geef toe dat dat wel in mijn hoofd zit. Ik heb nog paar keer geprobeerd gesprek aan te gaan maar krijg al snel het antwoord dat hij er nooit iets mee gehad heeft. Ik probeer me over heel de situatie over te zetten maar is heel moeilijk.

Natuurlijk is het moeilijk iemand niet meer te kunnen vertrouwen is waarschijnlijk nog moeilijker dan het vergeven van een misstap.

Ik vond dit:
Liegen heeft veel te maken met hoe we willen zijn. Liegen gaat over het overbruggen van de kloof van hoe je wilt zijn en hoe je werkelijk bent. Bij overspel speelt dit, niemand wil een bedrieger zijn, onbetrouwbaar zijn.

Je man of vriend naar een vrouw laten gaan die troost nodig heeft is zeer gevaarlijk voor je relatie tenzij het zijn zus of moeder betreft, een vrouw in zo’n situatie vind het al snel leuk als een man haar “begrijpt” en steunt en mannen worden week van een zielige vrouw en lichamelijk contact is snel gemaakt.

Het fijt dat ze je bericht heeft komt enkel uit haar frustratie je man zal haar waarschijnlijk dingen beloofd hebben die hij niet is nagekomen zij is weer boos omdat hij voor jou gekozen heeft.

Als ik jou was ging zo … je vertelt dat dit het laatste gesprek word en dat je hoopt nu echte antwoorden te krijgen en als hij jou vermoedens niet kan wegnemen dat je dan een bezoekje aan haar brengt om te kijken of zijn verhaalt klopt. Ik denk dat hij eieren voor zijn geld kiest.

Ik heb dat ook zo tegen hem gezegd, dat ik met haar een gesprek wou, en als hij mee wil gaan naar haar dat voor mij geen probleem is...
Daar is hij boos op geworden omdat ik haar meer geloof als hem. Hij heeft dan ook die nacht een poging gedaan zen leven te ontnemen, waarop ik dan weer denk dit is niet zen leven waard en het het beste is dat ik het loslaat en gewoon met hem verder ga, we zijn tenslotte al lang samen en het is al zolang geleden... Maar het blijft toch knagen puur doordat ik in men hoofd de puzzel compleet wil krijgen. 😔

Het fijt dat hij daar boos om wordt zegt eigenlijk al genoeg, en ja het is al lang geleden. Ik denk dat je puzzel al compleet is maar je zoekt alleen nog bevestiging. Ik zelf zit iets anders in elkaar al ik iemand niet vertrouw hak ik de knoop door, wil met niemand een relatie als er geen vertrouwen is.
Ik hoop dat het goed komt met jullie en dat jij er iedere dag een stukje van kan loslaten.

Met liefs

Poeh, wat een verdrietig verhaal.

Ik hoop hier over een tijd op terug te kunnen kijken met mildheid en er beter/gelukkiger uit te komen. Dat zal een lange, pijnlijke weg zijn.

Annabelle, niet doen. Licht zijn vrouw niet in. Verwijder jezelf uit de situatie. Neem geen contact meer met hem op. Wat hij haar aandoet zal hij ieder andere vrouw die op zijn pad komt aandoen. Hij is nu bij zijn vrouw, groot kans dat ze het ontdekt heeft en bij hem blijft, doen vrouw over het algemeen uit verschillende redenen. Kans op herhaling bij hem is groot. Dus leef en laat lekker leven. Zoek en leuke man, maak doelen, wordt weer gelukkig. Je hebt hem niet nodig voor je eigen geluk.
Je onderbuik gevoel is je redding, zie het als een zegen en kap er direct mee. Geef jezelf wat tijd met 0% contact en je zult inzien dat je beter af bent. Gevoel wordt minder en gaat zelfs weg wanneer contact verbroken wordt.

Wat verschrikkelijk voor je. Ik herken je situatie en gevoel. Hoe kunnen mensen elkaar dit aandoen? Jouw (en mijn) wereld stort in en de veroorzaker ligt in bed met een andere vrouw. Walgelijk. Ik kan je geen advies geven alleen heel veel sterkte wensen.

Het is ongelofelijk, mensen veranderen opeens een kille koele wezens en worden boos, als jij woest op ze wordt. Heel veel sterkte, hou de eer aan jezelf, en speel het niet over de rug van de kinderen. Dat zal erg moeilijk zijn, maar je kinderen komen er vanzelf achter op hun eigen manier. Sterkte!

Wat een verschrikkelijke situatie. en wat een *&%^$# dat hij aan jou overlaat het de kinderen te vertellen. Als jouw man geen lafaard is, vertelt hij het ze zelf. Zorg dat jou niets te verwijten valt en dat ze een goede relatie behouden met hun vader. Dit is verschrikkelijk moeilijk voor je, maar hou de eer aan jezelf. Spreek nooit negatief over hem, hij blijft hun vader en kinderen zijn loyaal. Ik wens je heel veel sterkte toe in de wetenschap dat je niet alleen bent in deze situatie. Er komt weer licht aan de horizon, ookal zie je dat nu nog niet. Veel sterkte!

Dank voor alle lieve reacties. Wordt zeker gewaardeerd

Lieve Verpletterd,

Laat zien dat je 10x sterker bent dan hij, die soort dingen zegt hij alleen omdat hij zelf een DOMBO is en je klein wil maken. Neem het voor zoete koek.

Je bent een KANJER.

Ach Anja wat verdrietig... zoek zo veel mogelijk sterke vrouwen op en ga voor jezelf zorgen! En voor je zoon, hij heeft je ook nodig!!!
Heel veel wijsheid en sterkte

Anja... dit is zo verdrietig... ik zit helaas in exact hetzelfde schuitje. Als je nog van hem houdt wordt het een zware tijd. Hij zal voortaan altijd eerlijk moeten zijn. Dat wordt hard werken. Het verdriet wat hij jou aan heeft gedaan is zwaar. Ik weet, de pijn is er voldoende, maar (bij mij) stopte het houden van niet. Dat maakte het moeilijk, anders was ik al weg geweest. Als je zoon het weet kan hij je tot steun zijn. Houd je niet meer van hem? Dan wordt het tijd voor jezelf (en je zoon) te gaan zorgen. Dan kun je deze periode afsluiten (ookal is dat niet zo snel gedaan al gezegd). Heel veel sterkte en weet dat er genoeg mensen zijn die in hetzelfde schuitje zitten..

Als je bij hen wilt blijven, laat hem dan het contact met die ander volledig verbreken. Ga desnoods in relatietherapie. Ik heb mijn man vergeven, hij heeft ook een paar maanden met een ander geflikflooid. Maar ik was die periode depressief. Heb heb een kans gegeven, mocht t weer gebeuren in het klaar want ik trek dat niet nog een keer. Sterkte

Heel herkenbaar...en zo moeilijk om te verwerken. Na een half jaar gaat het iets beter maar ik denk nog dagelijks aan zijn bedrog (4,5 jaar) met een vrouw die meer dan 10 jaar jonger is. We hebben onze relatie toch een 2de kans gegeven maar kan zijn bedrog nog steeds niet begrijpen.

Dag Niels.
Mijn.eigen verhaal heb ik net hieronder gedeeld. Vreemdgaan, of de spanning buiten de deur zoeken, is naar mijn idee alleen maar een teken van hoe slecht je relatie gaat.
Door het op te biechten, hulp te zoeken, vecht je voor de relatie, voor je vrouw, zoals je aangeeft ook te willen doen.
Dit siert je. Echt.
Ik ben een Christelijke vrouw, ik kan alleen maar voor je bidden om kracht.
Want je gezin verliezen is echt één van de ergste dingen die je kan overkomen.
Trek het boetekleed aan en vecht als een man. Voor je vrouw en je kinderen!
Dat verdienen zij!

Niet vertellen. Dat beschadigd je vrouw enorm. Deal met je schuldgevoel.

En ga nogmaals in gesprek over wat je mist in je relatie. Wees duidelijk dat dit zo niet langer kan. Zo heeft zij de kans om je serieus te nemen.

Mijn man heeft hetzelfde gedaan om ongeveer dezelfde redenen. En geloof ik had het liever niet geweten.
Hij had veel harder bij mij moeten zijn duidelijk taal spreken.
Succes

Hier net hetzelfde gebeurt.de vrouw intiem geweest in eigen bed .kan zelfs niet meer op die kamer komen en slaap nu op een andere kamer.zelf zou ik willen dat het bed weggaat.ook ik voel me op deze moment tweede keuze.ik wil wel verder gaan voor de kinderen in de eerste plaats .maar natuurlijk later ook voor haar .maar toch heb ik het gevoel in mijn eigen huis te moeten concurreren met de minnaar van mijn vrouw .ik ga dit proberen tijd te geven .maar als ik me zo nog voel binnen een paar maanden moet dit stoppen.ook al zie ik mijn vrouw doodgraag.

Beste Mark,

Dat een relatie een break nodig heeft, kan.
Dat je erna toch besluit dat het samen fijner was, kan.
Maar dat zij dat besef pas heeft gekregen in redelijke geringe tijd door met een ander intiem te zijn zou sowieso mij niet lekker liggen. Los van de intieme locaties, als zij echt zo'n spijt heeft mag zij dit voorlopig bewijzen. Sterkte maat.

Ik herken me een heel stuk in je verhaal, alleen in een net iets andere situatie.

Ik heb zelf een vriend, maar ben verliefd geworden op iemand in de vriendengroep. De gevoelens zijn zo intens, van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat appen. Stiekem afspreken. Foto’s sturen. Dromen over hoe het zou zijn samen. Als we met vrienden samen zijn continue oogcontact. een dagje samen in hotel, in zijn armen, heeft nog nooit zo goed gevoeld, ongelofelijk. alleen heeft hij erna toch besloten voor zijn gezin te kiezen. Wat een gemis, afkicken, Dat gevoel heb ik nog nooit zo intens ervaren.

Ik snap je verdriet, heb helaas geen tips, wel begrip. En inderdaad zo lastig dat er niets of weinig over te vinden is om te praten met lotgenoten

Tuurlijk ga je die vinden, het is nu een snee, erna een korst en als je ouder en gelukkig bent een leuke en misschien wel geile herinneringen. Hoe fout het ook klinkt, zo goed als ik het bedoel.
Sterkte maat.

Bedankt voor het delen van jouw verhaal Meid.

Het is inderdaad afkicken. Ik was echt al aan het verbinden en op een diepere laag aan het hechten. Ook al wist ik dat er een hele lange tijd overheen zou gaan dat zij en ik echt met elkaar om zouden kunnen gaan.

Ergens zit het me ook niet lekker. De man in kwestie is uiterst dominant en de discrepantie tussen hoe ze toen was en nu is, is te zichtbaar. Toch is het uiteindelijk haar keuze en kan ik er helemaal niet mee.

De tijd weet raad. Sterkte.

Liefs