hoi, al deze verhalen zijn zo herkenbaar. mijn man heeft mij enkele weken geleden verteld dat hij na 30 jaar samen te zijn en een dochter van 18 jaar te hebben verliefd is geworden op een ander. blijkbaar is zij 10 jaar jonger met een klein zoontje. dit zou al 6 maanden aan de gang zijn en hij dacht al na om daar blijkbaar in te trekken en financieel zijn gezin te blijven steunen. Deze verklaring kreeg ik na 2 weken glashard liegen in mijn gezicht. Ik heb gesmeekt voor de waarheid en die kreeg ik pas 2 weken later. in de 30 jaar samen hebben nooit ruzie gehad en kennen elkaar door en door tenminste dat dacht ik. mijn man is nu 49 en heeft het idee dat alles een sleur is. ik heb hem ook verteld dat na 30 jaar je niet meer verliefd op elkaar bent maar dit houden van is geworden. hij weet niet of dit genoeg is. ik merk uit meerdere reacties dat hij volgens mij in zijn midlifecrisis crisis zit. ik heb rustig met hem zitten praten en verteld dat het samenwoon idee ronduit belachelijk is. ze hebben elkaar 10 x gezien en 1 keer in bed beland. ik vertelde dat je elkaar dan absoluut niet kent en dat hij zo egoïstisch is dat hij zeker niet voor een ander zijn kind kan zorgen. dit zag hij uiteindelijk ook in maar zegt dat hij zo verliefd is en dus niet normaal nadenkt. ik vind vreemdgaan erg maar als je partner verliefd op. een ander wordt verschrikkelijk, je kan daar niets aan doen. hij zegt nu absoluut voor mij te gaan en heeft met die andere vrouw gebroken. hij zegt geen foto’s of telefoonnummer meer van haar te hebben. ik mocht niets over haar weten dus kan ook niets controleren. ik moet maar het vertrouwen hebben dat hij zich daar aan houd, dit is heel moeilijk aangezien dat vertrouwen in de afgelopen paar weken totaal weg is. ik heb hem verteld dat ik hem alles wilt vergeven en er een streep door wilt zetten om opnieuw te beginnen maar vind het erg lastig om hem weer te gaan vertrouwen. Door dit alles kan ik nu naar de psycholoog want ik ben helemaal de weg kwijt, zeer zenuwachtig depressief de. ik wil er zeker alles voor doen om deze relatie te laten slagen. mijn man zegt dat hij hoopt dat deze verliefdheid gewoon vanzelf verdwijnt nu hij haar niet meer hoort en ziet. dat vind ik het moeilijkste. het afwachten dus dat ik mijn best ervoor doet en over een bepaalde tijd zou horen dat het wel gelukt is of dat hij haar alsnog niet uit zijn hoofd kan zetten. dit gevoel verscheurt mijn iedere dag. hoe moet ik hier nu mee verder want ik hou ondanks wat er is gebeurd zielsveel van hem.