Hi! Ik heb geen tips maar herken precies wat je zegt. Twee jongens (iets jonger nog, 2&4) en nu 8 jaar samen. Zijn verbale agressie begint me steeds meer tegen te staan. Eigenlijk bizar dat ik al zoveel heb geduld aangezien ik het vanuit mn tenen haat als hij scheldt en neerbuigend spreekt. Soms sla ik mezelf voor mn kop dat ik niet voor er kinderen waren weg ben gegaan. Het druist zo tegen mijn principes in. En nu met kleine kinderen wordt het steeds erger. Ik voel me enorm minderwaardig door hem terwijl ik intelligent ben en sociaal ook alles op orde heb. Toch voel ik me eenzamer dan ooit. Maar verlaten....? Nee. Door de kinderen kan ik het niet. Ik haat het maar ik moet er maar even mee door. Ik haat de seks ook. Nooit een goede minnaar geweest maar in t begin boeide dat wat minder. Nu moet ik echt zo mn best doen. Nee , geen happy marriage. Zou niet weten hoe dat om te keren.
Sterkte!
Sterkte!