Waarschijnlijk heb je je partner ondertussen al verlaten..
Ik ken dit ook hoor M. Toen mijn man prostaatkanker kreeg. Tot dan was ik zijn vrouw maar sinds de kanker werd ik gedegradeerd tot een soort van lieve hond die af en toe nog een klopje op het hoofd kreeg omdat lichamelijkheid en intimiteit niet meer mogelijk waren. In al de jaren dat mijn schat nog leefde heb ik daar zo onder geleden. Vooral omdat hij me niet meer wilde aanraken omdat hij daar vreselijke opvliegers van kreeg vanwege de hormoonremmers tegen de kanker. En later ook geen gevoel meer had voor seks en intimiteit door diezelfde hormoonremmers. Dus ik kan je helemaal begrijpen al vind ik het ook erg voor je partner dat het zo is gelopen. Moet er niet aan denken hoe hij zich nu voelt. Hopelijk kan hij ermee omgaan als hij echt van je houdt.
Ik ken dit ook hoor M. Toen mijn man prostaatkanker kreeg. Tot dan was ik zijn vrouw maar sinds de kanker werd ik gedegradeerd tot een soort van lieve hond die af en toe nog een klopje op het hoofd kreeg omdat lichamelijkheid en intimiteit niet meer mogelijk waren. In al de jaren dat mijn schat nog leefde heb ik daar zo onder geleden. Vooral omdat hij me niet meer wilde aanraken omdat hij daar vreselijke opvliegers van kreeg vanwege de hormoonremmers tegen de kanker. En later ook geen gevoel meer had voor seks en intimiteit door diezelfde hormoonremmers. Dus ik kan je helemaal begrijpen al vind ik het ook erg voor je partner dat het zo is gelopen. Moet er niet aan denken hoe hij zich nu voelt. Hopelijk kan hij ermee omgaan als hij echt van je houdt.