Jouw verhaal zie ik overeenkomsten met die van mij. 20 jaar geleden biechtte mijn vrouw op dat ze verliefd was geworden op een collega. Ze was verliefd geworden en hadden intensief mail en sms contact met mekaar. Ze heeft altijd volgehouden dat er nooit fysiek contact is geweest maar dat de behoefte er wel was om mekaar een knuffel te geven. Zij heeft als eerste de stap gezet om het haar collega te vertellen en vervolgens heeft dit ongeveer een maand of vier geduurd voordat ze het op een avond op tafel gooide. Ik werd hiermee geconfronteerd en dit ontaarde in een heftige ruzie met een verschrikkelijke periode als gevolg. Ik die maar niet kon accepteren wat ze onze relatie had aangedaan en zij die verliefd was op haar collega. De ruzie had haar ook meteen uit de droom geholpen en ze was meteen op aarde geland zoals ze zelf aangaf. Ik moet zeggen dat als ik nu wist wat voor een rode draad dit zou spelen in mijn verdere leven ik misschien niet door was gegaan toen. Het heeft bij mij ook de hele relatie op zijn kop gezet. Ik ben altijd wantrouwig gebleven richting haar en iedere opvallende situatie die zich voordeed werk ik wantrouwig en begon vragen te stellen. Ik geloof dat het vertrouwen nooit terugkeert in de oude vorm het kan wel gelijmd worden maar de barst zal altij zichtbaar blijven. Inmiddels zijn we wel 20 jaar verder met twee gezonde kinderen en dat is natuurlijk ook mooi. Mara het woord verliefdheid zal wel altijd een beladen item blijven binnen onze relatie.