Wat naar. Ik snap je helemaal, het is ook erg vermoeiend. Jammer dat je man indirect toch een keuze maakt. Het lijkt erop dat hij bang is om zijn ouders te verliezen. Maar iets zegt mij ook dat hij wellicht weet dat jij niet zal weggaan. Een opmerking dat jij et de kinderen wil verhuizen vind ik best pittig, want het zijn toch ook zijn kinderen?! Daarom vraag ik me af of hij je wel serieus neemt.
Wat zegt jouw gevoel?
Heb je nog een gelukkig gevoel en wat heb je nodig om dat gevoel te vergroten en weer gelukkig te zijn voor jezelf?
Denk je dat je een oplossing hebt voor jezelf om hun gedrag te negeren en het niet meer persoonlijk te nemen? Het zegt namelijk best veel over hun en niet over jou. Het is jouw huis, jouw leven, Je bent een volwassen vrouw, hun bemoeienis is onnodig, zowel voor jou als je man.
Ik hoop dat het goedkomt. En dat jij vooral keuzes maakt om weer gelukkig te zijn met jezelf en voor jezelf. Geef ze geen energie van jezelf, probeer de focus te leggen op je jezelf, je kinderen en als dat het nog waard is voor je, je man. Je zal zien dat focus op positiviteit meer positiviteit zal brengen in je leven en de negativiteit zal verkleinen.
Succes
Wat zegt jouw gevoel?
Heb je nog een gelukkig gevoel en wat heb je nodig om dat gevoel te vergroten en weer gelukkig te zijn voor jezelf?
Denk je dat je een oplossing hebt voor jezelf om hun gedrag te negeren en het niet meer persoonlijk te nemen? Het zegt namelijk best veel over hun en niet over jou. Het is jouw huis, jouw leven, Je bent een volwassen vrouw, hun bemoeienis is onnodig, zowel voor jou als je man.
Ik hoop dat het goedkomt. En dat jij vooral keuzes maakt om weer gelukkig te zijn met jezelf en voor jezelf. Geef ze geen energie van jezelf, probeer de focus te leggen op je jezelf, je kinderen en als dat het nog waard is voor je, je man. Je zal zien dat focus op positiviteit meer positiviteit zal brengen in je leven en de negativiteit zal verkleinen.
Succes