Dit is zo herkenbaar! Ik zit in een relatie van ‘nog maar’ 5 jaar, geen kinderen, we starten nu net met samenwonen, maar ik voel ook de broer-zus relatie. Ik ben extravert, heb spanning nodig, en zij is introvert en HSP-er. Ik voel mij soms emotioneel verwaarloosd. Ik zoek het leven buiten op.
Sinds een half jaar heb ik een oude bekende goed leren kennen. Groot leeftijdsverschil (zij is 22, ik 34). Maar de energie spat er van af. Ze is ongelofelijk mooi en leuk. Nooit meegemaakt. We hebben meerdere malen afgesproken (maar nooit 1-op-1) en veel mensen denken dat wij een stelletje zijn als ze ons zien. Ik voel mij gevleid, maar aan de andere kant slaat de twijfel toe. Ook ik denk: leuk, maar voor hoe lang? Ben ik over vijf jaar alles kwijt? In ieder geval: gelukkig in mijn huidige relatie: nee. Ik zie dit niet werken op de lange termijn.
Ik ben als de dood, maar ik ga het op een gegeven moment toch doen: Mijn vriendin vertellen wat ik voel. Misschien valt het mee, maar de angst om een depressieve en tot op het bot onzekere vrouw achter te laten (ze is dit altijd al in mindere mate geweest) doet mij heel veel pijn.
Sinds een half jaar heb ik een oude bekende goed leren kennen. Groot leeftijdsverschil (zij is 22, ik 34). Maar de energie spat er van af. Ze is ongelofelijk mooi en leuk. Nooit meegemaakt. We hebben meerdere malen afgesproken (maar nooit 1-op-1) en veel mensen denken dat wij een stelletje zijn als ze ons zien. Ik voel mij gevleid, maar aan de andere kant slaat de twijfel toe. Ook ik denk: leuk, maar voor hoe lang? Ben ik over vijf jaar alles kwijt? In ieder geval: gelukkig in mijn huidige relatie: nee. Ik zie dit niet werken op de lange termijn.
Ik ben als de dood, maar ik ga het op een gegeven moment toch doen: Mijn vriendin vertellen wat ik voel. Misschien valt het mee, maar de angst om een depressieve en tot op het bot onzekere vrouw achter te laten (ze is dit altijd al in mindere mate geweest) doet mij heel veel pijn.