Ik herken me heel hard in het nood hebben aan spanning, aan levendigheid, passie, aan iemand die stoerder is, die speelser is, die je beter lijkt te begrijpen en aan te voelen, ... .

En daarnaast herken ik ook , het besef dat je huidige levenspartner lief en behulpzaam en een goede vader, en betrouwbaar is, en voor je door het vuur zou gaan.

Het is voor mij een worsteling tussen een deel in mij dat vrijheid wil, wil ontdekken, geen saai leven wil, schrik heeft allerlei kansen te laten liggen.

En een deel dat veiligheid nodig heeft en stabiliteit, dat een normaal leven wil, dat mijn gezin niet wil uit elkaar halen, dat blij is dat ze zo een schat van een partner heeft.

Mijn partner staat ook niet open voor een open relatie, en eigenlijk heb ik zelf al gezien welke schade een open relatie of polyamorie kan berokkenen in een relatie. Je moet beiden stevig in je schoenen staan en enorm goed kunnen communiceren, en een sterke onderlinge verbinding hebben, om het te kunnen laten slagen.

De partner waarop je verliefd wordt representeert eigenlijk stukjes van jezelf die je ergens kwijt bent gespeeld , of die je graag terug wil voelen en zien .

+ tip toevoegen