Hoi
Ik ben een vrouw van 35 jaar,zonder kinderen.
Uh waar moet ik beginnen. Zal proberen het verhaal niet te lang te maken.
Een jaar of 3 bijna 4 geleden heb ik m'n vriend leren kennen via Lexa, en man we hadden een klik, het voelde na een paar dagen helemaal top,alleen al via de app een top klik, we hadden aan één woord genoeg.
Ik woonde in een andere provincie en waar ik woonde ging het niet goed,werk liep constant mis,ook had ik daar slechte relaties achter de rug en ik zelf zat helemaal aan de grond.
Na een jaar zei m'n vriend, waarom kom je niet naar hier en probeer je hier een leven op te bouwen . En dat heeft lang geduurd voordat ik de stap kon zetten.maar ik trok bij hem in.
Hij had ook een dochter uit een eerdere relatie, ze was toen 10 jaar. En ze wilde me eerst niet zien maar op een gegeven moment wel en het klikte meteen.
En uiteraard hadden hun zich al een manier van leven aangewend waar ze zich goed bij voelde,ze komt één keer in de twee weken en dan gaat er veel volgens wat hun altijd al deden.ook vakanties en alles is al geregeld zonder dat ik er maar ergens in voor kwam.
Ook merkte ik dat die enorme klik steeds verder weg ging. Voelde me meer een schoonmaak hulp, en opruimer en van alles.
Had zelf gedacht dat het anders zou gaan maar. Dacht met die klik,kunnen we blijven praten. Bleek toch wel anders...
Ook voelde ik me vaak overal achteraan lopen IPV dat ik ook wat te zeggen had en dan bedoel ik in het leven van m'n vriend en zn dochter.
Hij kreeg heel snel een hoge functie op z'n werk en daarmee veranderde hij ook, op een minder leuke manier. Merkte dit en kaartte het aan.maar dit nam niet weg dat de man op wie ik verliefd ben geworden , verdween...
En ook bleek de ex een borderliner en een akelig mens,ook het kind heeft issues maar is niet mijn zorg.maar trok het me wel allemaal aan..want ik ben een zeer gevoelig persoon en alles begon te werken op elkaar, dat ik niet op één lijn kwam met m'n vriend.
Ook kreeg ik zelf op een punt kriebels,en voelde dat ik meer zou willen met hem,dus het 'ik wil wel een kind' gesprek kwam te spraken en dat ging beetje mis,hij gaf me twee antwoorden ja en nee. En sindsdien is het rommelig. Begon hem minder aantrekkelijk te vinden,we raakte elkaar amper meer aan en gingen naast elkaar leven en ik wilde praten maar durfde niet meer.
En ineens kwam daar een collega, en weet niet wat er gebeurd maar bam wat een klik,echt die knal klik,we hadden veel gepraat over de Messenger. En ja hoor met hem kon ik wel praten over kinderen ,zonder had hij helemaal panisch werd en ik had na heel erg lang nadenken hem opgezocht,en er kwam een zoen en veel knuffelen en ik voelde me gewoon zweven,en hij gaf me die aandacht die ik zo miste. Hij is ook heel anders als m'n vriend, een heel ander type persoon als waar ik normaal op val (en ook altijd mis is gegaan).
Als hij me zoende,ik voelde kriebels door heel m'n lichaam. Als ik hem zie maakt m'n hart een sprong. Vind hem leuk. Zie hem af en toe op het werk en elke cel in m'n lichaam werkt op hem,als ik met hem praat dan voel ik aan mezelf wil niet weg,wil blijven. Ondanks dat hij vrij terughoudend is kwa zijn emoties naar mij uitte.
Maar ik had gelogen thuis hè en ging echt kapot hiervan.,en heb alles thuis opgebiecht bij m'n vriend. Ik heb hem enorm gekwetst en hij ging eraan kapot. Toen volgde een rollercoaster van emoties,en enorm veel huilen. We wonen samen in een huurhuis, en hij heeft nu zelf een huis gekocht.maar we wonen nu nog samen in één huis want hij kan er nog niet meteen in duurt nog een paar maanden. En tot op dit moment kan ik nog steeds niet met hem praten erover,hij zegt alleen kan je niet meer vertrouwen nu en meer zegt hij niet...en heb alles uitgelegd,m'n gevoelens,gedachten en emoties waarom het heeft kunnen gebeuren. Maar hij gaat hier niet op in 😢
Ik weet gewoon even niet op dit punt wat ik moet😢😢vechten voor hem want hou nog steeds van hem en misschien kan ik z'n vertrouwen terug winnen of moet ik hem laten gaan zoals hij zelf al heeft besloten en ik ook m'n eigen weg gaan en zeker omdat ik op dit punt nog niet goed weet voor mezelf wat ik wil in een relatie
Ooit dacht ik het te weten
Maar ben gaan nadenken , ik wil sowieso geen schoonmaak,opruimhulp zijn.maar eigenlijk zou ik weleens verzorgd willen worden en ook thuis kunnen komen en me thuis voelen ,dat doe ik al die jaren dat ik hier woon niet.
Het is echt heel moeilijk voor me op dit punt en ik lijk elke dag in een nieuwe rollercoaster van emoties te raken, dan opgelucht,dan een paniekaanval en dan weer huilen heel de dag.
Weet ook dit punt even me helemaal geen raad😢
Ik ben een vrouw van 35 jaar,zonder kinderen.
Uh waar moet ik beginnen. Zal proberen het verhaal niet te lang te maken.
Een jaar of 3 bijna 4 geleden heb ik m'n vriend leren kennen via Lexa, en man we hadden een klik, het voelde na een paar dagen helemaal top,alleen al via de app een top klik, we hadden aan één woord genoeg.
Ik woonde in een andere provincie en waar ik woonde ging het niet goed,werk liep constant mis,ook had ik daar slechte relaties achter de rug en ik zelf zat helemaal aan de grond.
Na een jaar zei m'n vriend, waarom kom je niet naar hier en probeer je hier een leven op te bouwen . En dat heeft lang geduurd voordat ik de stap kon zetten.maar ik trok bij hem in.
Hij had ook een dochter uit een eerdere relatie, ze was toen 10 jaar. En ze wilde me eerst niet zien maar op een gegeven moment wel en het klikte meteen.
En uiteraard hadden hun zich al een manier van leven aangewend waar ze zich goed bij voelde,ze komt één keer in de twee weken en dan gaat er veel volgens wat hun altijd al deden.ook vakanties en alles is al geregeld zonder dat ik er maar ergens in voor kwam.
Ook merkte ik dat die enorme klik steeds verder weg ging. Voelde me meer een schoonmaak hulp, en opruimer en van alles.
Had zelf gedacht dat het anders zou gaan maar. Dacht met die klik,kunnen we blijven praten. Bleek toch wel anders...
Ook voelde ik me vaak overal achteraan lopen IPV dat ik ook wat te zeggen had en dan bedoel ik in het leven van m'n vriend en zn dochter.
Hij kreeg heel snel een hoge functie op z'n werk en daarmee veranderde hij ook, op een minder leuke manier. Merkte dit en kaartte het aan.maar dit nam niet weg dat de man op wie ik verliefd ben geworden , verdween...
En ook bleek de ex een borderliner en een akelig mens,ook het kind heeft issues maar is niet mijn zorg.maar trok het me wel allemaal aan..want ik ben een zeer gevoelig persoon en alles begon te werken op elkaar, dat ik niet op één lijn kwam met m'n vriend.
Ook kreeg ik zelf op een punt kriebels,en voelde dat ik meer zou willen met hem,dus het 'ik wil wel een kind' gesprek kwam te spraken en dat ging beetje mis,hij gaf me twee antwoorden ja en nee. En sindsdien is het rommelig. Begon hem minder aantrekkelijk te vinden,we raakte elkaar amper meer aan en gingen naast elkaar leven en ik wilde praten maar durfde niet meer.
En ineens kwam daar een collega, en weet niet wat er gebeurd maar bam wat een klik,echt die knal klik,we hadden veel gepraat over de Messenger. En ja hoor met hem kon ik wel praten over kinderen ,zonder had hij helemaal panisch werd en ik had na heel erg lang nadenken hem opgezocht,en er kwam een zoen en veel knuffelen en ik voelde me gewoon zweven,en hij gaf me die aandacht die ik zo miste. Hij is ook heel anders als m'n vriend, een heel ander type persoon als waar ik normaal op val (en ook altijd mis is gegaan).
Als hij me zoende,ik voelde kriebels door heel m'n lichaam. Als ik hem zie maakt m'n hart een sprong. Vind hem leuk. Zie hem af en toe op het werk en elke cel in m'n lichaam werkt op hem,als ik met hem praat dan voel ik aan mezelf wil niet weg,wil blijven. Ondanks dat hij vrij terughoudend is kwa zijn emoties naar mij uitte.
Maar ik had gelogen thuis hè en ging echt kapot hiervan.,en heb alles thuis opgebiecht bij m'n vriend. Ik heb hem enorm gekwetst en hij ging eraan kapot. Toen volgde een rollercoaster van emoties,en enorm veel huilen. We wonen samen in een huurhuis, en hij heeft nu zelf een huis gekocht.maar we wonen nu nog samen in één huis want hij kan er nog niet meteen in duurt nog een paar maanden. En tot op dit moment kan ik nog steeds niet met hem praten erover,hij zegt alleen kan je niet meer vertrouwen nu en meer zegt hij niet...en heb alles uitgelegd,m'n gevoelens,gedachten en emoties waarom het heeft kunnen gebeuren. Maar hij gaat hier niet op in 😢
Ik weet gewoon even niet op dit punt wat ik moet😢😢vechten voor hem want hou nog steeds van hem en misschien kan ik z'n vertrouwen terug winnen of moet ik hem laten gaan zoals hij zelf al heeft besloten en ik ook m'n eigen weg gaan en zeker omdat ik op dit punt nog niet goed weet voor mezelf wat ik wil in een relatie
Ooit dacht ik het te weten
Maar ben gaan nadenken , ik wil sowieso geen schoonmaak,opruimhulp zijn.maar eigenlijk zou ik weleens verzorgd willen worden en ook thuis kunnen komen en me thuis voelen ,dat doe ik al die jaren dat ik hier woon niet.
Het is echt heel moeilijk voor me op dit punt en ik lijk elke dag in een nieuwe rollercoaster van emoties te raken, dan opgelucht,dan een paniekaanval en dan weer huilen heel de dag.
Weet ook dit punt even me helemaal geen raad😢
Anoniem