Waarom tref ik altijd zulke mannen?

Voor de zoveelste keer ben ik weer teleurgesteld in de liefde. Ik heb nog nooit een serieuze en duurzame relatie gehad en ik ben al 37.

Ik heb therapie gehad, een coachingstraject van een jaar met als doel een partner te vinden. Ik heb websites geprobeerd, maar daar word ik treurig van, tinder, happn, van alles.

De laatste maanden had ik contact met een man, voornamelijk via de app, ook twee keer echt gezien. Append leek het best diep te gaan. Hij vertelde over zijn stoornissen, waardoor ik zijn gedrag dacht te kunnen plaatsen.

En nu ik dit opschrijf, weet ik dat het niet klopte, maar ik wilde zo graag, ik vond hem grappig en aantrekkelijk en een beetje raar.

Vanavond zei hij dat hij weer verliefd was. Maar duidelijk was dat hij niet op mij bedoelde. Zo lomp. Zoveel pijn. Maar het ergste is de altijd weer opspelende zelfkwelling en het zelfverwijt. Hoe kon ik zo stom zijn.

En waarom tref ik altijd zulke mannen en nooit iemand die voor mij wil gaan? Met werk ben ik dolgelukkig, maar als ik vrij ben, voel ik me zwaar, zwaar verdrietig en somber.