Hoi,
Mijn naam is Arlet (20 jaar) en ik wil hier graag even mijn verhaal doen, omdat veel mensen me niet begrijpen. Ik denk dat ik bindingsangst heb, hoewel het nooit getest is. Ik zit er echter wel erg mee, omdat het op dit moment erg mijn relatie beïnvloed. Ik heb om de aantal maanden een enorme terugval in de relatie waarbij ik de ander bijna dwing om het met me uit te maken, hoewel ik zelf ook weet dat ik dat niet wil en ik echt van hem hou. Ik ben bang om voor altijd bij hem te zijn en nooit meer vrij te kunnen zijn.
Ook ben ik bang dat hij niet de ware is voor mij en denk ik bij elk klein ding wat me niet bevalt aan hem teveel na en bedenk ik me dat hij toch niet de persoon zal zijn voor me omdat hij zo is. Wanneer het teveel wordt en ik teveel nadenk kom ik op een breekpunt waarbij ik dingen ga zeggen als "waarom maak je het niet gewoon uit?" Wat een beetje een mix is van "laat me gewoon vrij" en "doe jezelf dit niet aan". Ik ben bang om in de toekomst ongelukkig te zijn in een relatie en als ik denk (door ook maar iets kleins wat er kan gebeuren) dat het niet zal werken voor altijd vind ik dat ik het maar zo snel mogelijk moet afkappen om latere pijn te voorkomen.
Dit had ik ook bij mijn ex. Toen ik het had uitgemaakt bleven we een half jaar lang vrienden terwijl ik nog verliefd was, maar het gewoon niet durfde, omdat ik bang was hem weer teleur te stellen. Met mijn huidige vriend is het laatst bijna uit gegaan vanwege deze angst, dus ik wil er graag iets mee doen. Denken jullie dat dit bindingsangst is? Ik heb er veel over gelezen en er staan ook dingen over dat je moeite hebt met intimiteit, maar dat heb ik niet echt. Alleen heel soms.
Ook heb ik meestal geen moeite ermee om over te toekomst te praten (omdat die voor mij nog heel ver weg ligt, en ik me nog lang niet wil settelen). Dus meestal ben ik er dan ook niet zo serieus over. Ik heb wel laatst geprobeerd 2 weken samen te wonen, omdat ik het gewoon graag wilde proberen. Dit ging echter erg slecht omdat ik niet het gevoel had dat ik mijn eigen ding kon doen en vast zat daar, hoewel hij mij altijd vrij laat.. Kan dit bindingsangst zijn? Herkennen mensen dit? En zou ik naar een psycholoog moeten gaan?
Mijn naam is Arlet (20 jaar) en ik wil hier graag even mijn verhaal doen, omdat veel mensen me niet begrijpen. Ik denk dat ik bindingsangst heb, hoewel het nooit getest is. Ik zit er echter wel erg mee, omdat het op dit moment erg mijn relatie beïnvloed. Ik heb om de aantal maanden een enorme terugval in de relatie waarbij ik de ander bijna dwing om het met me uit te maken, hoewel ik zelf ook weet dat ik dat niet wil en ik echt van hem hou. Ik ben bang om voor altijd bij hem te zijn en nooit meer vrij te kunnen zijn.
Ook ben ik bang dat hij niet de ware is voor mij en denk ik bij elk klein ding wat me niet bevalt aan hem teveel na en bedenk ik me dat hij toch niet de persoon zal zijn voor me omdat hij zo is. Wanneer het teveel wordt en ik teveel nadenk kom ik op een breekpunt waarbij ik dingen ga zeggen als "waarom maak je het niet gewoon uit?" Wat een beetje een mix is van "laat me gewoon vrij" en "doe jezelf dit niet aan". Ik ben bang om in de toekomst ongelukkig te zijn in een relatie en als ik denk (door ook maar iets kleins wat er kan gebeuren) dat het niet zal werken voor altijd vind ik dat ik het maar zo snel mogelijk moet afkappen om latere pijn te voorkomen.
Dit had ik ook bij mijn ex. Toen ik het had uitgemaakt bleven we een half jaar lang vrienden terwijl ik nog verliefd was, maar het gewoon niet durfde, omdat ik bang was hem weer teleur te stellen. Met mijn huidige vriend is het laatst bijna uit gegaan vanwege deze angst, dus ik wil er graag iets mee doen. Denken jullie dat dit bindingsangst is? Ik heb er veel over gelezen en er staan ook dingen over dat je moeite hebt met intimiteit, maar dat heb ik niet echt. Alleen heel soms.
Ook heb ik meestal geen moeite ermee om over te toekomst te praten (omdat die voor mij nog heel ver weg ligt, en ik me nog lang niet wil settelen). Dus meestal ben ik er dan ook niet zo serieus over. Ik heb wel laatst geprobeerd 2 weken samen te wonen, omdat ik het gewoon graag wilde proberen. Dit ging echter erg slecht omdat ik niet het gevoel had dat ik mijn eigen ding kon doen en vast zat daar, hoewel hij mij altijd vrij laat.. Kan dit bindingsangst zijn? Herkennen mensen dit? En zou ik naar een psycholoog moeten gaan?
Arlet