Bedankt dat je mijn verhaal leest, een tip hoe ik hier het beste mee om kan gaan is natuurlijk erg fijn.
Hierbij mijn verhaal:
Momenteel ben ik 7 jaar samen met mijn vriendin. We kennen elkaar door en door en ik houd super veel van haar. Sinds 1 jaar werkt er een nieuwe collega op mijn werk, ze heet Maaike. Maaike is 28 jaar (ik ben 25) en is vrijgezel. Op werk sprak ik de eerste paar maanden niet mega veel met haar, we hadden dezelfde shifts op het werk, maar ze was voor mij gewoon ‘een collega’ dus het bleef bij enkel gedag zeggen.
Na 3 maanden kwam er een moment dat Maaike en ik tegelijk het pand uit liepen en raakten aan de praat. Ik kwam erachter dat we een gezamenlijke passie hebben: sporten. We bleven hier een tijdje over doorpraten waarna we beiden naar huis toe gingen.
Iedere dag wanneer ik Maaike zag op werk ging het over sporten en gezonde voeding, dit werd op een gegeven moment een brug naar diepere gesprekken. Af en toe maakte ik een grapje, dat is iets wat ik ook bij anderen doe, maar haar lach…. ik voelde ineens vlinders in mijn maag. Het voelde verkeerd, maar ik vond het ook wel interessant.
Op een avond lag ik samen met mijn vriendin thuis op de bank, ik kreeg een Appje van Maaike, ze had een foto gestuurd van een gerecht die ze mij adviseerde te maken. Zo open als dat ik ben, deelde dit met mijn vriendin. Mijn vriendin reageerde enthousiast dat ze dat samen met mij ook wel wilde maken, dus, wij aan de kook. Ik deelde het eindresultaat met Maaike, dit was het begin van een lange appreeks.
Maaike en ik appten op een gegeven moment dagen achter elkaar en opeens merkte ik het aan mijzelf: ik ben verliefd. Op werk keek ik er naar uit om haar te zien, ik deed extra mijn haar, parfum, zonder dat ik het eerst doorhad. En als haar appjes op mijn telefoon verschenen voelde ik een glimlach op mijn gezicht. Omdat we het vaak over sporten hadden wist ik wanneer ze in de sportschool was, ik zorgde ervoor dat ik af en toe op dezelfde tijden in de sportschool was met Maaike. Ik kwam haar hier dan ‘toevallig’ tegen en hadden de leukste gesprekken.
Er borrelde bij mij een schuldgevoel, maar ik deed er niets mee.
Aan dit verhaal moet ik toevoegen dat ik vrij transparant ben gebleven naar mijn vriendin toe, alles met haar gedeeld. Behalve dat ik haar opzocht in de sportschool en de kwantiteit van de appjes. Maaike weet ook dat ik een vriendin heb.
Tot mijn grote schrik kreeg ik ineens van maaike een appje: ‘’Misschien is het beter als we elkaar niet meer spreken, naar je vriendin toe vind ik dit niet kunnen’. Ik stemde met Maaike in, dat kwam ook voort uit mijn schuldgevoel, dus we spraken af dat we elkaar op werk wel gewoon gedag zouden zeggen, maar daar bleef het bij én geen appcontact.
Ik merkte wel gelijk een rust, een last van mijn schouders. En nam mijzelf voor meer tijd te investeren in mijn relatie. Wat ik ook gedaan heb.
Nu 2 maanden later moesten Maaike en ik elkaar op werk ondersteunen van onze leidinggevende en raakten weer aan de praat, de vonk was er weer gelijk, nu spreken we elkaar weer op de app, dagelijks. Ik merk aan de manier hoe ze naar mij kijkt dat ze dezelfde gevoelens heeft: diep oogcontact, af en toe omlaag kijkend naar mijn lippen. Voor de meest onnodige dingen mijn hulp vragen, maar, andersom, doe ik precies hetzelfde.
Ik droom en denk de hele dag aan haar, ik zoek haar op op werk, ik weet het niet meer. Thuis zit er een lieve vriendin bij mij, die voor mij haar handen in het vuur zou steken. Andersom zou ik exact hetzelfde doen. Maar ik ben zo vreselijk verliefd.
Kan iemand mij vertellen wat ik het beste kan doen? Ik wil het contact met Maaike niet kwijt, ik vind het fantastisch. Mijn vriendin wil ik ook niet kwijt.
Hierbij mijn verhaal:
Momenteel ben ik 7 jaar samen met mijn vriendin. We kennen elkaar door en door en ik houd super veel van haar. Sinds 1 jaar werkt er een nieuwe collega op mijn werk, ze heet Maaike. Maaike is 28 jaar (ik ben 25) en is vrijgezel. Op werk sprak ik de eerste paar maanden niet mega veel met haar, we hadden dezelfde shifts op het werk, maar ze was voor mij gewoon ‘een collega’ dus het bleef bij enkel gedag zeggen.
Na 3 maanden kwam er een moment dat Maaike en ik tegelijk het pand uit liepen en raakten aan de praat. Ik kwam erachter dat we een gezamenlijke passie hebben: sporten. We bleven hier een tijdje over doorpraten waarna we beiden naar huis toe gingen.
Iedere dag wanneer ik Maaike zag op werk ging het over sporten en gezonde voeding, dit werd op een gegeven moment een brug naar diepere gesprekken. Af en toe maakte ik een grapje, dat is iets wat ik ook bij anderen doe, maar haar lach…. ik voelde ineens vlinders in mijn maag. Het voelde verkeerd, maar ik vond het ook wel interessant.
Op een avond lag ik samen met mijn vriendin thuis op de bank, ik kreeg een Appje van Maaike, ze had een foto gestuurd van een gerecht die ze mij adviseerde te maken. Zo open als dat ik ben, deelde dit met mijn vriendin. Mijn vriendin reageerde enthousiast dat ze dat samen met mij ook wel wilde maken, dus, wij aan de kook. Ik deelde het eindresultaat met Maaike, dit was het begin van een lange appreeks.
Maaike en ik appten op een gegeven moment dagen achter elkaar en opeens merkte ik het aan mijzelf: ik ben verliefd. Op werk keek ik er naar uit om haar te zien, ik deed extra mijn haar, parfum, zonder dat ik het eerst doorhad. En als haar appjes op mijn telefoon verschenen voelde ik een glimlach op mijn gezicht. Omdat we het vaak over sporten hadden wist ik wanneer ze in de sportschool was, ik zorgde ervoor dat ik af en toe op dezelfde tijden in de sportschool was met Maaike. Ik kwam haar hier dan ‘toevallig’ tegen en hadden de leukste gesprekken.
Er borrelde bij mij een schuldgevoel, maar ik deed er niets mee.
Aan dit verhaal moet ik toevoegen dat ik vrij transparant ben gebleven naar mijn vriendin toe, alles met haar gedeeld. Behalve dat ik haar opzocht in de sportschool en de kwantiteit van de appjes. Maaike weet ook dat ik een vriendin heb.
Tot mijn grote schrik kreeg ik ineens van maaike een appje: ‘’Misschien is het beter als we elkaar niet meer spreken, naar je vriendin toe vind ik dit niet kunnen’. Ik stemde met Maaike in, dat kwam ook voort uit mijn schuldgevoel, dus we spraken af dat we elkaar op werk wel gewoon gedag zouden zeggen, maar daar bleef het bij én geen appcontact.
Ik merkte wel gelijk een rust, een last van mijn schouders. En nam mijzelf voor meer tijd te investeren in mijn relatie. Wat ik ook gedaan heb.
Nu 2 maanden later moesten Maaike en ik elkaar op werk ondersteunen van onze leidinggevende en raakten weer aan de praat, de vonk was er weer gelijk, nu spreken we elkaar weer op de app, dagelijks. Ik merk aan de manier hoe ze naar mij kijkt dat ze dezelfde gevoelens heeft: diep oogcontact, af en toe omlaag kijkend naar mijn lippen. Voor de meest onnodige dingen mijn hulp vragen, maar, andersom, doe ik precies hetzelfde.
Ik droom en denk de hele dag aan haar, ik zoek haar op op werk, ik weet het niet meer. Thuis zit er een lieve vriendin bij mij, die voor mij haar handen in het vuur zou steken. Andersom zou ik exact hetzelfde doen. Maar ik ben zo vreselijk verliefd.
Kan iemand mij vertellen wat ik het beste kan doen? Ik wil het contact met Maaike niet kwijt, ik vind het fantastisch. Mijn vriendin wil ik ook niet kwijt.
Anoniem