Mijn beste maatje..dacht ik.

Zo zit de wereld eenmaal in elkaar. Niets is voor eeuwig! Gevoelens veranderen, relaties gaan kapot, mensen groeien uit elkaar betekent niet dat de tijd die jullie samen hebben beleefd gelogen is. Ook na jaren in een relatie kun je ontdekken dat er geen match is. Misschien moet je eens goed nadenken waarover je nou echt rouwt? Wil hij onderdeel blijven van het leven van zijn kinderen? Over welke vrijheid spreek je precies? Je kunt een ander niet tegenhouden om te blijven zodat jouw beeld van een gezin behouden blijft.

Beste Anoniem, als antwoord op jouw reactie:

Natuurlijk kunnen relaties overgaan, dat begrijp ik maar wat ik niet begrijp is dat hij niet op de eerste plek mijn man was..maar dacht ik mijn beste maatje, vader van ons gezamenlijk vlees en bloed.
Daarin verwachtte ik dat hij met mij zou praten over wat er niet goed ging, zodat we de juiste oplossingen konden vinden. Ook als voorbeeld naar onze dochter. Nu is ons hele gezin uit elkaar gevallen door ontrouw: weg vertrouwen en daarmee goede basis voor ons gezin..daar rouw ik om.

Hi Lolita,

Nu weet je dat je beste maatje eigenlijk nooit je beste maatje is geweest, anders had hij je niet zoveel pijn gedaan. In elke relatie is vertrouwen het allerbelangrijkste, vertrouwen op elkaar maar ook vertrouwen dat je elkaar alles kunt vertellen. Vraag jezelf eens af; ken ik deze persoon nou echt? Je kunt er nooit vanuit gaan dat je iemand daadwerkelijk goed kent. Ook al is hij de vader van zoals jij het noemt “onze gezamenlijke vlees en bloed”. Je legt te veel nadruk op jouw verwachtingen en je vergeet dat de verwachtingen van een andere kunnen veranderen. Nogmaals ik keur het niet goed dat hij vreemd is gegaan, het is gewoon een laffe actie. Nu aan jou de vraag, had jij begrip gehad als hij zonder vreemdgaan een einde aan de relatie had gemaakt omdat het voor hem niet meer naar verwachting is of omdat hij geen gevoelens meer heeft? Misschien is het tijd voor jou om te accepteren dat aan alles een einde komt, ook in de relatie met je beste maatje of de vader van jullie gezamenlijke vlees en bloed zoals jij het noemt. Als ik me niet vergis blijft hij die vader alleen niet in een liefdesrelatie met jou. Tijd om je leven op te pakken, je kunt het prima zonder hem!

Ps denk niet te veel vanuit je eigen referentiekader, wat hoort, wat zou ik hebben gedaan, wat verwacht ik, wat vind ik normaal en ook niet vanuit je eigen behoeften. Hij heeft blijkbaar behoefte aan iets anders en jij kunt hem niet loslaten, ongeacht de reden van zijn vertrek of het nou het vreemdgaan is of geen liefde en vervulling meer uit de relatie. En nogmaals, wat noem jij vrijheid? Hebben jullie geen co-ouderschap? Welke vrijheid heeft hij anders dan verder gaan met zijn leven zonder jou, jullie kind blijft toch een gedeelde zorg?