Ik ben 20 jaar samen met mijn huidige man, 5 jaar getrouwd, samen een kind van 2 jaar. De relatie is op zich goed, alleen seksueel mist er wel wat. Het voelt meer alsof ik getrouwd ben met mijn beste vriend. Nu heb ik een vriend die ik al langer ken dan mijn man, hij is altijd al heel speciaal geweest voor mij, wij begrijpen elkaar goed en ik heb vroeger ook gevoelens voor hem gehad maar nooit durven opbiechten. Nu zijn we de laatste tijd meer naar elkaar toe gegroeid en blijkt dat hij ook gevoelens voor mij had. We hebben best wel wat flirtende smsjes en foto's naar elkaar gestuurd, maar ik heb gezegd dat ik dat niet meer wil. Ik wil mijn man niet verlaten en wil niet alles kwijt wat we hebben, maar ik krijg die vriend niet uit mijn hoofd. Ook als ik minder contact probeer te hebben, blijft hij door mijn hoofd spoken. Ik mis hem, ik verlang naar hem. Ik ben zo blij als hij een berichtje stuurt. Hij heeft ook maar enkele woorden nodig om mij meteen op te winden. Ik weet hier geen raad meer mee. Ik weet dat ik best het contact zou stoppen/minderen maar ik kan niet. Het lijkt wel een verslaving. Ik had nooit gedacht dat ik in deze situatie zou zitten. Ik durf niet met hem afspreken uit angst dat ik me niet zou kunnen beheersen.
Anoniem