Ik snap niet wat er mis is met mij. Waarom voel ik me minderwaardig? En kan ik dingen uit het verleden niet loslaten?
Mijn vriendin en ik kennen elkaar nu 16 jaar.
Wij hebben elkaar leren kennen via school. Zij was toen 15 en ik 16. Toen der tijd had ik al een ander vriendinnetje waar mijn huidige vriendin mee bevriend was. In de periode van september tot en met dec hadden we bijna elke dag contact en vertelde ze mij dat ze mij heel erg leuk vond en graag iets zou willen.
Omdat ik toen een relatie had en een beetje werd overvallen heb ik toen de keuze gemaakt om met haar te gaan omdat zij mij in heel korte tijd zo open heeft gekregen. Maar belangrijker zij zat elke schooldag bij mij thuis. Daarbij stoeiden we altijd met elkaar met veel aanrakingen etc. Dit was het eerste meisje waar ik zo een goed gevoel van kreeg. Op gegeven moment zat ik een beetje in de knoop met mezelf en heb het na een aantal dagen uitgemaakt. We bleven contact houden en stoeien met elkaar. Daardoor ben ik steeds meer gaan hechten aan haar.
Alleen ik wist niet dat zij zich terwijl ze mij het gevoel gaf dat Ik de enigste was laten ontmaagden door haar buurjongen. Ik vond het vervelend om te horen ik begreep niet zo goed wat er gebeurde en ging allemaal te snel. Ondanks dat zij dit deed kwam ze altijd bij mij. Ik kon haar op een gegeven moment niet meer missen. Ik was zelf maagd en twijfelde of ik dan wel een relatie met haar moest aangaan. Doordat zij en ik bij elkaar bleven hangen heb ik uiteindelijk mijn eerste keer seks gehad met haar in 2010 toen ik 19 was. Daarna is het uitgegaan en bleven we contact houden.
Zij had ondertussen weer iemand anders gevonden. Terwijl ik eigenlijk alleen maar bezig was hoe haar terug te krijgen. Dat is gelukt. En toen we eenmaal terug bij elkaar waren heb ik gevraagd of zij intiem is geweest en zij bleef stellig ontkennen. Zij raakte zwanger van mij en we besloten het kindje te houden. Een jaar later kreeg mijn vriendin ineens een bericht via fb van die jongen waarin hij aangeeft dat ons zoontje op zijn vader lijkt. Dat was voor mij de bevestiging dat zij al die tijd loog. Dit alles zorgte ervoor dat ik verbitterd raakte en nu 12 jaar later nog steeds ben. Ik wil af van het gevoel het nooit waard te zijn geweest
Mijn vriendin en ik kennen elkaar nu 16 jaar.
Wij hebben elkaar leren kennen via school. Zij was toen 15 en ik 16. Toen der tijd had ik al een ander vriendinnetje waar mijn huidige vriendin mee bevriend was. In de periode van september tot en met dec hadden we bijna elke dag contact en vertelde ze mij dat ze mij heel erg leuk vond en graag iets zou willen.
Omdat ik toen een relatie had en een beetje werd overvallen heb ik toen de keuze gemaakt om met haar te gaan omdat zij mij in heel korte tijd zo open heeft gekregen. Maar belangrijker zij zat elke schooldag bij mij thuis. Daarbij stoeiden we altijd met elkaar met veel aanrakingen etc. Dit was het eerste meisje waar ik zo een goed gevoel van kreeg. Op gegeven moment zat ik een beetje in de knoop met mezelf en heb het na een aantal dagen uitgemaakt. We bleven contact houden en stoeien met elkaar. Daardoor ben ik steeds meer gaan hechten aan haar.
Alleen ik wist niet dat zij zich terwijl ze mij het gevoel gaf dat Ik de enigste was laten ontmaagden door haar buurjongen. Ik vond het vervelend om te horen ik begreep niet zo goed wat er gebeurde en ging allemaal te snel. Ondanks dat zij dit deed kwam ze altijd bij mij. Ik kon haar op een gegeven moment niet meer missen. Ik was zelf maagd en twijfelde of ik dan wel een relatie met haar moest aangaan. Doordat zij en ik bij elkaar bleven hangen heb ik uiteindelijk mijn eerste keer seks gehad met haar in 2010 toen ik 19 was. Daarna is het uitgegaan en bleven we contact houden.
Zij had ondertussen weer iemand anders gevonden. Terwijl ik eigenlijk alleen maar bezig was hoe haar terug te krijgen. Dat is gelukt. En toen we eenmaal terug bij elkaar waren heb ik gevraagd of zij intiem is geweest en zij bleef stellig ontkennen. Zij raakte zwanger van mij en we besloten het kindje te houden. Een jaar later kreeg mijn vriendin ineens een bericht via fb van die jongen waarin hij aangeeft dat ons zoontje op zijn vader lijkt. Dat was voor mij de bevestiging dat zij al die tijd loog. Dit alles zorgte ervoor dat ik verbitterd raakte en nu 12 jaar later nog steeds ben. Ik wil af van het gevoel het nooit waard te zijn geweest
Unknown