Ik zocht je niet maar vond je wel:
Sinds begin dit jaar zit er een nieuw bedrijf in het verzamelgebouw waar ik werk. Op het kantoor gedeelte kom ik haar tegen, ik noem haar even C. Ik had haar al eerder gesproken toen ze info kwam vragen over het gebouw en vond haar meteen al wel speciaal. Nu zijn ze enkele maanden geinstalleerd en kom ik C regelmatig tegen, we spreken wat in de koffieautomaat sfeer en appen wel eens wat. Ik werd dus in die paar maanden behoorlijk verliefd op C, iets wat ik al 20 jaar niet meer mee heb gemaakt. Ik word ook niet zo snel verliefd. Uit de gesprekken en de ring die ze draagt maak ik op dat ze een man heeft (al heeft ze dat nooit specifiek verteld...) en ikzelf heb al heel lang een vriendin waar ik eigenlijk heel gelukkig mee ben en die ik ook echt geen pijn wil doen of wil verlaten. Ik weet niet eens de leeftijd van C of waar ze woont (social media minimaal zeg maar). Ze is zo leuk in haar doen en laten, zo open en speels. Ik merk dat ze soms wat zenuwachtig (ik trouwens ook) word als we even spreken, het is altijd maar 1 of 2 minuten (altijd wel gehaast), we hebben geen aanleiding om elkaar te zien of spreken. Wat zou ik haar graag eens langer spreken op een bankje in het park ofzo, als we beide meer tijd hebben en niet gestoord worden door collega's of de telefoon. Ik denk echt veel aan C, droom van haar, houd haar in de gaten, bedenk plannetjes om haar te zien of per ongeluk expres tegen te komen. Ik weet ongeveer haar werktijden en smelt zowat als ik langsloop en zie haar zitten aan haar bureau. Het duiveltje op mijn schouder heeft al besloten dat als het wederzijds is we gewoon stiekem lol gaan hebben, het engeltje op m'n andere schouder vind me een enorme l*l om zoiets je vriendin aan te doen. Het duiveltje vraagt zich af hoe hij zijn doel zal bereiken en of het wederzijds is. Het engeltje wil haar vergeten en wil dat het stopt. Soms fluit ik het nummer Stiekem van Maan, dit nummer verwoord wel waar ik mee zit en hoop dat C het hoort en denkt.... Ik ben totaal geen macho rokkenjager type, juist wat verlegen en ben/was ook helemaal niet op zoek, soms denk ik is dit al midlife? (eind 30)
Ik heb het niemand verteld maar in het kader waar het hart van vol is loopt de mond van over zeg ik wel eens wat tegen collega's over haar, zoals wat een leuke of vlotte meid is dat he.
Wederzijds... ik weet het niet, ik denk het niet, of toch... Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil, wellicht verwacht ik een bindend advies.
Sinds begin dit jaar zit er een nieuw bedrijf in het verzamelgebouw waar ik werk. Op het kantoor gedeelte kom ik haar tegen, ik noem haar even C. Ik had haar al eerder gesproken toen ze info kwam vragen over het gebouw en vond haar meteen al wel speciaal. Nu zijn ze enkele maanden geinstalleerd en kom ik C regelmatig tegen, we spreken wat in de koffieautomaat sfeer en appen wel eens wat. Ik werd dus in die paar maanden behoorlijk verliefd op C, iets wat ik al 20 jaar niet meer mee heb gemaakt. Ik word ook niet zo snel verliefd. Uit de gesprekken en de ring die ze draagt maak ik op dat ze een man heeft (al heeft ze dat nooit specifiek verteld...) en ikzelf heb al heel lang een vriendin waar ik eigenlijk heel gelukkig mee ben en die ik ook echt geen pijn wil doen of wil verlaten. Ik weet niet eens de leeftijd van C of waar ze woont (social media minimaal zeg maar). Ze is zo leuk in haar doen en laten, zo open en speels. Ik merk dat ze soms wat zenuwachtig (ik trouwens ook) word als we even spreken, het is altijd maar 1 of 2 minuten (altijd wel gehaast), we hebben geen aanleiding om elkaar te zien of spreken. Wat zou ik haar graag eens langer spreken op een bankje in het park ofzo, als we beide meer tijd hebben en niet gestoord worden door collega's of de telefoon. Ik denk echt veel aan C, droom van haar, houd haar in de gaten, bedenk plannetjes om haar te zien of per ongeluk expres tegen te komen. Ik weet ongeveer haar werktijden en smelt zowat als ik langsloop en zie haar zitten aan haar bureau. Het duiveltje op mijn schouder heeft al besloten dat als het wederzijds is we gewoon stiekem lol gaan hebben, het engeltje op m'n andere schouder vind me een enorme l*l om zoiets je vriendin aan te doen. Het duiveltje vraagt zich af hoe hij zijn doel zal bereiken en of het wederzijds is. Het engeltje wil haar vergeten en wil dat het stopt. Soms fluit ik het nummer Stiekem van Maan, dit nummer verwoord wel waar ik mee zit en hoop dat C het hoort en denkt.... Ik ben totaal geen macho rokkenjager type, juist wat verlegen en ben/was ook helemaal niet op zoek, soms denk ik is dit al midlife? (eind 30)
Ik heb het niemand verteld maar in het kader waar het hart van vol is loopt de mond van over zeg ik wel eens wat tegen collega's over haar, zoals wat een leuke of vlotte meid is dat he.
Wederzijds... ik weet het niet, ik denk het niet, of toch... Ik weet niet wat ik met dit verhaal wil, wellicht verwacht ik een bindend advies.
Flevo