Hoi allen,
Ik zit al 20 jaar in een gelukkige relatie, we hebben samen 2 kinderen (6 en 8 jaar oud). Er is nooit iemand anders geweest dat mijn partner, maar nu ben ik toch mijn hart compleet verloren aan een andere man.
Mijn man en ik zijn tegenpolen, daar waar ik heel outgoing, open, sociaal, op zoek naar avontuur ben is mijn man juist heel rustig, introvert, gaat goed op structuur, ritme en plannen. Hij is heel erg lief, we hebben een gezond seksleven, we genieten ook samen, maar ik begin steeds meer het avontuur te missen. Iets spontaans is altijd lastig, hij ziet altijd beren op de weg, het glas is altijd half leeg. En dit is met alles. Ik heb het gevoel dat ik altijd de kartrekker ben en dat ik het feestje moet maken.
Nu ik een nieuwe liefde tegen ben gekomen twijfel ik voor het eerst ooit aan mijn huidige relatie. Het is thuis zo vertrouwd, liefdevol en fijn, maar tegelijkertijd ook een beetje saai aan het worden.
De nieuwe man in mijn leven is alles wat ik mis in mijn huidige relatie, in voor alles, altijd op zoek naar avontuur, ziet mij, hoort mij, wil met mij verder. Er is zoveel intens diepe liefde, dat ik mijn hoofd niet helder kan krijgen.
Mijn huidige partner weet hier nog niets van, maar ik wil zo graag vertellen hoe ik me voel. Kijken hoe hij erin staat, of hij ook ergens een sleur in ons leven begint te voelen. Maar hoe ga ik dit aan? En zit ik met mijn hoofd al niet bijna bij de ander? Hoe kan ik dit aanvliegen? Wil ik blijven bij mijn huidige partner of wil ik springen in het avontuur met de nieuwe vlam? Het is zo complex voor mij.
Heeft iemand ervaring met deze situatie? Of heeft iemand tips om mijn gedachten helder te krijgen?
Dankjewel alvast!
Ik zit al 20 jaar in een gelukkige relatie, we hebben samen 2 kinderen (6 en 8 jaar oud). Er is nooit iemand anders geweest dat mijn partner, maar nu ben ik toch mijn hart compleet verloren aan een andere man.
Mijn man en ik zijn tegenpolen, daar waar ik heel outgoing, open, sociaal, op zoek naar avontuur ben is mijn man juist heel rustig, introvert, gaat goed op structuur, ritme en plannen. Hij is heel erg lief, we hebben een gezond seksleven, we genieten ook samen, maar ik begin steeds meer het avontuur te missen. Iets spontaans is altijd lastig, hij ziet altijd beren op de weg, het glas is altijd half leeg. En dit is met alles. Ik heb het gevoel dat ik altijd de kartrekker ben en dat ik het feestje moet maken.
Nu ik een nieuwe liefde tegen ben gekomen twijfel ik voor het eerst ooit aan mijn huidige relatie. Het is thuis zo vertrouwd, liefdevol en fijn, maar tegelijkertijd ook een beetje saai aan het worden.
De nieuwe man in mijn leven is alles wat ik mis in mijn huidige relatie, in voor alles, altijd op zoek naar avontuur, ziet mij, hoort mij, wil met mij verder. Er is zoveel intens diepe liefde, dat ik mijn hoofd niet helder kan krijgen.
Mijn huidige partner weet hier nog niets van, maar ik wil zo graag vertellen hoe ik me voel. Kijken hoe hij erin staat, of hij ook ergens een sleur in ons leven begint te voelen. Maar hoe ga ik dit aan? En zit ik met mijn hoofd al niet bijna bij de ander? Hoe kan ik dit aanvliegen? Wil ik blijven bij mijn huidige partner of wil ik springen in het avontuur met de nieuwe vlam? Het is zo complex voor mij.
Heeft iemand ervaring met deze situatie? Of heeft iemand tips om mijn gedachten helder te krijgen?
Dankjewel alvast!
Lindsay