Mijn man en ik zijn nu 10 jaar samen. Ik vond hem ontzettend knap, maar qua karakter hebben we naast een hele hoop overeenkomsten (familiemensen, zelfde humor, passie voor reizen, Bourgondisch), ook een hele hoop verschillen. Ik hou eigenlijk van ambitieuze mannen, beetje alfa types, die het allemaal wel regelen, voor je zorgen etc. Bij ons is dat dus net omgekeerd… ik zorg voor hem emotioneel gezien, hij weet absoluut niet van aanpakken en is totaal niet ambitieus.
Onze eerste keer seks viel eigenlijk een beetje tegen (komt erg snel klaar en is heel geremd, geen fantasieën, geen interesse in lingerie, niet complimenteus, beetje smetvrees), maar na ruim 2 mnd daten was ik toen al super verliefd en focuste ik gewoon op andere dingen.
De afgelopen vier jaar zijn zijn problemen (extreem perfectionisme, geen beslissingen kunnen nemen, onzekerheid) steeds meer mijn probleem geworden nadat ons leven meer verantwoordelijkheden kreeg (huizenzoektocht verliep erg moeizaam, daarna huis gekocht en kindje gekregen). Ik had gehoopt dat hij weer rust zou vinden nadat we in het huis zouden zitten maar het is alleen maar erger geworden. Hij doet 100 jaar over de klussen die gedaan moeten worden en ik mag daar vooral niets van zeggen. Alles komt op mijn schouders neer. Al vanaf mijn zwangerschap is zijn libido nog meer ingestort en we hebben al 3 jaar geen seks meer.
Ik heb verschillende keren aangekaart dat het niet goed ging en dat ik merkte open te staan voor aandacht van andere mannen. Ik wilde in relatietherapie en praten, hij wilde doorgaan en vooral de moeilijke onderwerpen vermijden.
Nu is dus het onvermijdelijke gebeurd… ik ben een man tegengekomen met wie ik een fantastische klik heb. Ik moest hem ongeveer 4 maanden wekelijks zien ivm werk en in die periode zijn er gevoelens ontstaan.
Nu wil het ook nog zo dat we samen een bedrijf willen gaan starten. Deze kans wil ik zakelijk gezien niet laten schieten want ik zie hier echt potentie in en ik heb hem echt nodig bij deze stap. Deze man is dus echt het type waar ik vroeger naar op zoek was: directiefunctie, mega ambitieus, lief, galant, maar vooral iemand op wie ik zou kunnen leunen en het allemaal wel regelt. Daarnaast is ie ook nog eens ongelofelijk knap en seksueel gezien liggen we (althans dat blijkt uit onze gesprekken) volledig op 1 lijn. Oh ja… en hij is beschikbaar. Het leven wat ik met hem zou leven is compleet anders. Ik ben nu de kostwinner en bij hem zou ik kunnen stoppen met werken om plannen voor mijn bedrijf uit te werken.
Je raadt het al… we hebben 1x gezoend en zijn allebei tot over onze oren verliefd op elkaar. En ik ben verscheurd…. Wat ga ik doen? Ik voel me zo schuldig als ik naar mijn kind kijk… maar in hoeverre moet ik mezelf opofferen om in deze middelmatige relatie te blijven.
Ik probeer nu verder fysiek contact af te houden en ik ga een relatietherapie starten met mijn man om te onderzoeken of ik nog verder kan en wil met onze relatie. Maar dat is zo moeilijk om objectief te bekijken als ik zo verliefd ben.
Ik ben benieuwd naar hoe jullie hier tegenaan kijken. Is er genoeg basis tussen mij en mijn huidige man….? Kunnen we op 1 lijn komen op seksueel vlak? Ik wil me begeerd en gewild voelen en dat heb ik bij hem denk ik 1-2 jaar van de 10 zo gevoeld… kan ik zo oud worden? Pfff
Onze eerste keer seks viel eigenlijk een beetje tegen (komt erg snel klaar en is heel geremd, geen fantasieën, geen interesse in lingerie, niet complimenteus, beetje smetvrees), maar na ruim 2 mnd daten was ik toen al super verliefd en focuste ik gewoon op andere dingen.
De afgelopen vier jaar zijn zijn problemen (extreem perfectionisme, geen beslissingen kunnen nemen, onzekerheid) steeds meer mijn probleem geworden nadat ons leven meer verantwoordelijkheden kreeg (huizenzoektocht verliep erg moeizaam, daarna huis gekocht en kindje gekregen). Ik had gehoopt dat hij weer rust zou vinden nadat we in het huis zouden zitten maar het is alleen maar erger geworden. Hij doet 100 jaar over de klussen die gedaan moeten worden en ik mag daar vooral niets van zeggen. Alles komt op mijn schouders neer. Al vanaf mijn zwangerschap is zijn libido nog meer ingestort en we hebben al 3 jaar geen seks meer.
Ik heb verschillende keren aangekaart dat het niet goed ging en dat ik merkte open te staan voor aandacht van andere mannen. Ik wilde in relatietherapie en praten, hij wilde doorgaan en vooral de moeilijke onderwerpen vermijden.
Nu is dus het onvermijdelijke gebeurd… ik ben een man tegengekomen met wie ik een fantastische klik heb. Ik moest hem ongeveer 4 maanden wekelijks zien ivm werk en in die periode zijn er gevoelens ontstaan.
Nu wil het ook nog zo dat we samen een bedrijf willen gaan starten. Deze kans wil ik zakelijk gezien niet laten schieten want ik zie hier echt potentie in en ik heb hem echt nodig bij deze stap. Deze man is dus echt het type waar ik vroeger naar op zoek was: directiefunctie, mega ambitieus, lief, galant, maar vooral iemand op wie ik zou kunnen leunen en het allemaal wel regelt. Daarnaast is ie ook nog eens ongelofelijk knap en seksueel gezien liggen we (althans dat blijkt uit onze gesprekken) volledig op 1 lijn. Oh ja… en hij is beschikbaar. Het leven wat ik met hem zou leven is compleet anders. Ik ben nu de kostwinner en bij hem zou ik kunnen stoppen met werken om plannen voor mijn bedrijf uit te werken.
Je raadt het al… we hebben 1x gezoend en zijn allebei tot over onze oren verliefd op elkaar. En ik ben verscheurd…. Wat ga ik doen? Ik voel me zo schuldig als ik naar mijn kind kijk… maar in hoeverre moet ik mezelf opofferen om in deze middelmatige relatie te blijven.
Ik probeer nu verder fysiek contact af te houden en ik ga een relatietherapie starten met mijn man om te onderzoeken of ik nog verder kan en wil met onze relatie. Maar dat is zo moeilijk om objectief te bekijken als ik zo verliefd ben.
Ik ben benieuwd naar hoe jullie hier tegenaan kijken. Is er genoeg basis tussen mij en mijn huidige man….? Kunnen we op 1 lijn komen op seksueel vlak? Ik wil me begeerd en gewild voelen en dat heb ik bij hem denk ik 1-2 jaar van de 10 zo gevoeld… kan ik zo oud worden? Pfff
Verward