Voor het eerst in mijn leven (en ik ben 53) dacht ik de liefde van mijn leven te hebben. Superlieve, nette, goedgeschoolde man van bijna 60 met veel dezelfde interesses. Ik heb heel veel relaties gehad. Langere, kortere, meerdere huwelijken. Ik had een minderwaardigheidsconplex en nam snel genoegen met een man die lief deed tegen me. Maar vaak waren dit (achteraf) mannen die qua interesses en denkniveau onder het mijne zaten. Een jaar geleden ben ik gescheiden na een flitshuwelijk van een man die vrij simpel was, veel alcohol dronk (dat had ik eerst niet door, omdat ik me enorm impulsief in de relatie stortte).
Daarna heb ik wat dates gehad met zijn narcistische vriend die mij ook veel pijn heeft gedaan en eerst mij het gevoel gaf me te steunen waardoor ik gevoelens voor hem kreeg. Hij wilde geen relatie, zei met regelmaat afspraken af, pestte mij op social media en ik was meer obsessief bezig omdat ik hem dus niet kon hebben. Totdat ik inzag dat dit gewoon een rotzak was.
Iedereen om mij heen raadde mij aan onmiddelijk met hem te stoppen. Maar ergens was dat lastig omdat hij mij in zijn giftige greep had. Één collega zei:' waarom ga je niet op een datingsite?!'. 'Dan kun je hem vergeten want dan kun je zien dat er nog veel leukere mensen zijn in de wereld dan alleen hij'.
Dat heb ik gedaan, maar eigenlijk vond ik het niks. Maar net toen ik dacht:'dat word 'm niet', kreeg ik een heel leuk bericht van een goeduitziende man met veel interesses en hobby's, universitair geschoold en ook nog eens uit mijn oude geboorteplaats waar ik het liefst weer naar toe zou verhuizen. Dit is nog geen half jaar geleden. We hebben een maand lange verhalen gechat met elkaar.
We hadden veel dezelfde interesses. Nadat we 3 dates hadden gehad was ik én hij volgens mij ook smoorverliefd. Innige, gezellige, gepassioneerde weekenden volgden. Een vakantie naar een zonnig eiland die ik al geboekt had voordat ik hem kende daar kocht hij een ticket om ook 1 week mee te gaan.
Hij heeft een goeie baan, een fantastisch huis in de stad waar ik van hou en zelfs een vriendin van mij woont bij hem om de hoek. En hij was alleen maar galant. We houden beiden enorm van koken. Meestal kookte hij omdat hij het zo leuk vond om voor me te koken en het smaakte altijd fantastisch.
'S avonds gingen we of samen op de bank films, voetbal of cabaret kijken met een drankje en een hapje erbij en de haard aan. Maar wel altijd bij hen thuis, want ik woon in een tijdelijke bovenwoning (piepklein bij een boer) in afwachting van een appartement wat nog in aanbouw is. En vaak eindigden we met geweldige sex op de bank of in bed om vervolgend de volgende ochtend ook weer sex te hebben in bed.
De vakantieweek die hij mee was, was ook fantastisch. Geen onvertogen woord is gevallen. We hebben gedoken, berg beklommen, stranden bezocht, heerlijk gegeten in diverse restaurants en ook hier spatte de liefde en de passie er vanaf.
Hij heeft een hele hechte vriendengroep van 4 stellen die mij heel leuk opgenomen hebben en ik voelde me nu echt alsof ik het gevonden had. Met Pasen met de hele club nog een fietstocht gemaakt. Wat was het gezellig. Ik heb hem geholpen in zijn tuin, een keer zijn overhemden gestreken, gekookt voor hem, cadeautjes gegeven en heel veel liefde heb ik hem gegeven. Hij is een lieve, goeduitziende, charismatische man zonder overdreven poeha of machogedrag. Ik ben dat idem. Ik ben een goeduitziende vrouw met een strak figuur, spontaan en erg lief. We waren de ideale match.
En toch heeft hij het vorige week zondag ineens uitgemaakt omdat hij niet genoeg gevoelens heeft zegt hij.
Ik was/ben perplex. Hij twinfelde al voor onze vakantie van 5 weken geleden zegt hij nu. Ook dat verbaasd mij want het is alleen maar liefde geweest tussen ons. Hij heeft tig keer gezegd dat het hem spijt.
Ik ben zo verdrietig, verscheurd gewoon.
Nadat ik naar huis ben gegaan heeft hij mij 3 dagen later nog een app gestuurd om te vragen hoe het met me is. Een lieve, zeker niet korte app waarin hij ook zegt dat hij het jammer vind dat het niet gelukt is. Zelfs nog een emoticon met een kusje erachter.
Waarop ik hem een app terug heb gestuurd waarin ik gezegd heb dat ik het niet kan bevatten na alles wat we samen hadden en dat het een sprookje was, wat ineens uit is. Dat ik veel liefdesverdriet heb nu heb ik verteld. Ook heb ik gezegd dat hij me nooit goed heeft kunnen leren kennen omdat alles alleen maar draaide om zijn stad, zijn vrienden, zijn leven, zijn interesses. Ik ben mijn app liefdevol geïndigd en heb gezegd dat ik weer verder moet met mijn leven maar dat ik heel lang zal rouwen. En ik heb hem bedankt voor alle fijne momenten samen.
2 dagen erna kreeg ik weer een app. Dit keer nog meer lieve, lief, liefs in de app. Daarbij kon hij hrt moeilijk verklaren zei hij en dat hij het gevoel moest hebben of dat het er niet is, maar ook dat het half kon zijn of zelfs onduidelijk.
Ik had gevraagd in mijn app dat ik hoop had op vriendschap en hoop dat hij nog eens iets stuurt. Hierop heeft hij gezegd geen problemen te hebben met vriendschap en zeker zo nu en dan nog eens iets zou sturen. Hij eindigde met liefs en weer een kusje.
Op social media reageerd hij met likes op mijn berichten (ik laat zien dat ik weer van alles doe zoals hardlopen, lekker koken, wandelen met een vriendin).
Ik heb hem niet meer terug geappt. Dat doe ik nu voorlopig ook niet. Hij krijgt zaterdag een felicitatie-app van me voor zijn verjaardag.
Ik ben nog steeds heel erg verliefd op hem en begrijp hier totaal niets van en kan het dus ook niet geloven dat hij niet genoeg gevoelens voor mij heeft.
Hoe moet ik hier mee omgaan? Hoop houden?
Ik ben bang dat ik nooit meer zo'n leukerd tegenkom. Hij was voor mij de prins op het witte paard die ik nooit ontmoet had en hij stopt dit.... Hoe dan?
Help! Tips graag....ik ga kapot van het gemis en verdriet. Groet, Madelief
Daarna heb ik wat dates gehad met zijn narcistische vriend die mij ook veel pijn heeft gedaan en eerst mij het gevoel gaf me te steunen waardoor ik gevoelens voor hem kreeg. Hij wilde geen relatie, zei met regelmaat afspraken af, pestte mij op social media en ik was meer obsessief bezig omdat ik hem dus niet kon hebben. Totdat ik inzag dat dit gewoon een rotzak was.
Iedereen om mij heen raadde mij aan onmiddelijk met hem te stoppen. Maar ergens was dat lastig omdat hij mij in zijn giftige greep had. Één collega zei:' waarom ga je niet op een datingsite?!'. 'Dan kun je hem vergeten want dan kun je zien dat er nog veel leukere mensen zijn in de wereld dan alleen hij'.
Dat heb ik gedaan, maar eigenlijk vond ik het niks. Maar net toen ik dacht:'dat word 'm niet', kreeg ik een heel leuk bericht van een goeduitziende man met veel interesses en hobby's, universitair geschoold en ook nog eens uit mijn oude geboorteplaats waar ik het liefst weer naar toe zou verhuizen. Dit is nog geen half jaar geleden. We hebben een maand lange verhalen gechat met elkaar.
We hadden veel dezelfde interesses. Nadat we 3 dates hadden gehad was ik én hij volgens mij ook smoorverliefd. Innige, gezellige, gepassioneerde weekenden volgden. Een vakantie naar een zonnig eiland die ik al geboekt had voordat ik hem kende daar kocht hij een ticket om ook 1 week mee te gaan.
Hij heeft een goeie baan, een fantastisch huis in de stad waar ik van hou en zelfs een vriendin van mij woont bij hem om de hoek. En hij was alleen maar galant. We houden beiden enorm van koken. Meestal kookte hij omdat hij het zo leuk vond om voor me te koken en het smaakte altijd fantastisch.
'S avonds gingen we of samen op de bank films, voetbal of cabaret kijken met een drankje en een hapje erbij en de haard aan. Maar wel altijd bij hen thuis, want ik woon in een tijdelijke bovenwoning (piepklein bij een boer) in afwachting van een appartement wat nog in aanbouw is. En vaak eindigden we met geweldige sex op de bank of in bed om vervolgend de volgende ochtend ook weer sex te hebben in bed.
De vakantieweek die hij mee was, was ook fantastisch. Geen onvertogen woord is gevallen. We hebben gedoken, berg beklommen, stranden bezocht, heerlijk gegeten in diverse restaurants en ook hier spatte de liefde en de passie er vanaf.
Hij heeft een hele hechte vriendengroep van 4 stellen die mij heel leuk opgenomen hebben en ik voelde me nu echt alsof ik het gevonden had. Met Pasen met de hele club nog een fietstocht gemaakt. Wat was het gezellig. Ik heb hem geholpen in zijn tuin, een keer zijn overhemden gestreken, gekookt voor hem, cadeautjes gegeven en heel veel liefde heb ik hem gegeven. Hij is een lieve, goeduitziende, charismatische man zonder overdreven poeha of machogedrag. Ik ben dat idem. Ik ben een goeduitziende vrouw met een strak figuur, spontaan en erg lief. We waren de ideale match.
En toch heeft hij het vorige week zondag ineens uitgemaakt omdat hij niet genoeg gevoelens heeft zegt hij.
Ik was/ben perplex. Hij twinfelde al voor onze vakantie van 5 weken geleden zegt hij nu. Ook dat verbaasd mij want het is alleen maar liefde geweest tussen ons. Hij heeft tig keer gezegd dat het hem spijt.
Ik ben zo verdrietig, verscheurd gewoon.
Nadat ik naar huis ben gegaan heeft hij mij 3 dagen later nog een app gestuurd om te vragen hoe het met me is. Een lieve, zeker niet korte app waarin hij ook zegt dat hij het jammer vind dat het niet gelukt is. Zelfs nog een emoticon met een kusje erachter.
Waarop ik hem een app terug heb gestuurd waarin ik gezegd heb dat ik het niet kan bevatten na alles wat we samen hadden en dat het een sprookje was, wat ineens uit is. Dat ik veel liefdesverdriet heb nu heb ik verteld. Ook heb ik gezegd dat hij me nooit goed heeft kunnen leren kennen omdat alles alleen maar draaide om zijn stad, zijn vrienden, zijn leven, zijn interesses. Ik ben mijn app liefdevol geïndigd en heb gezegd dat ik weer verder moet met mijn leven maar dat ik heel lang zal rouwen. En ik heb hem bedankt voor alle fijne momenten samen.
2 dagen erna kreeg ik weer een app. Dit keer nog meer lieve, lief, liefs in de app. Daarbij kon hij hrt moeilijk verklaren zei hij en dat hij het gevoel moest hebben of dat het er niet is, maar ook dat het half kon zijn of zelfs onduidelijk.
Ik had gevraagd in mijn app dat ik hoop had op vriendschap en hoop dat hij nog eens iets stuurt. Hierop heeft hij gezegd geen problemen te hebben met vriendschap en zeker zo nu en dan nog eens iets zou sturen. Hij eindigde met liefs en weer een kusje.
Op social media reageerd hij met likes op mijn berichten (ik laat zien dat ik weer van alles doe zoals hardlopen, lekker koken, wandelen met een vriendin).
Ik heb hem niet meer terug geappt. Dat doe ik nu voorlopig ook niet. Hij krijgt zaterdag een felicitatie-app van me voor zijn verjaardag.
Ik ben nog steeds heel erg verliefd op hem en begrijp hier totaal niets van en kan het dus ook niet geloven dat hij niet genoeg gevoelens voor mij heeft.
Hoe moet ik hier mee omgaan? Hoop houden?
Ik ben bang dat ik nooit meer zo'n leukerd tegenkom. Hij was voor mij de prins op het witte paard die ik nooit ontmoet had en hij stopt dit.... Hoe dan?
Help! Tips graag....ik ga kapot van het gemis en verdriet. Groet, Madelief
Madelief