Hallo, ik ben een 51-jarige, getrouwde vrouw. In de afgelopen jaren zijn mijn man en ik door allerlei oorzaken op vrijwel ieder vlak van elkaar verwijderd geraakt. Mijn man berust hier volledig in en lijkt dit de normale gang van zaken te vinden bij langdurende relaties. Al jaren kom ik met enige regelmaat (soms maanden niet en dan opeens twee keer per dag) een man tegen, die altijd op een vrij indringende manier oogcontact zoekt. Nadat deze man mij een klein jaar geleden tijdens een wandeling passeerde en een gesprekje begon, kan ik hem niet meer uit mijn hoofd zetten. Sindsdien ben ik hem nog een aantal keren tegengekomen en er is "iets" tussen ons. Ik wil mijn man geen pijn doen en ik ben er inmiddels ook achter dat de man al heel lang samenwoont met een vrouw met wie hij volwassen kinderen heeft; redenen genoeg om geen toenadering te zoeken tot deze onbekende die geen idee heeft dat hij zo ongeveer een obsessie voor mij is geworden. Ik functioneer op de automatische piloot, heb nergens nog energie voor en voel me schuldig. Mijn puberale, onmogelijke en uitzichtloze verliefdheid op kan ik met niemand delen. Ik wil van dit gevoel af, maar weet niet hoe...
Zwabber