Ruim een half jaar geleden kwam het hoge woord er uit bij mijn nu ex vriendin. Ze was verliefd geworden op een ander. Wij beide waren 50 op dat moment, ook nog leuk gevierd. Het verliefdheids gebeuren liep al rond haar verjaardag, een half jaar lang.
In die tijd merkte ik wel het 1 en ander op, ik zat zelf slecht in mijn vel vanwege gezondheidsproblemen en slapeloze nachten, en elke keer werd er gezegd, nee, er is niets.
Uiteindelijk kwam een half jaar geleden het hoge woord er uit, ze was verliefd geworden op een 15 jaar oudere man, welke ook nog eens in mijn woonplaats een bedenkelijke naam heeft.
Ik was niet boos toen ze het zei, ik wilde vechten en zij wilde het nog proberen met therapie. Helaas zei ze het 1 en liet wat anders zien, dat stond lijnrecht tegenover elkaar.
En ik kreeg kortsluiting. Zo'n kortsluiting dat ik ben geëindigd bij de crisisdienst van de GGZ.
En je raadt het al, het was voorbij. Een relatie van 33 jaar, weg, foetsie. Down the drain, zo voelde het.
Die man was niet in beeld werd er verteld, we moesten alles gaan regelen qua huis, etc.
Een 2 maanden later kreeg ik een anonieme brief. De man waar ze verliefd op was liep te verkondigen en te pochen over zijn nieuwe vriendin.
Guess what, mijn ex. En ze ontkende. Afgelopen week wederom dit verhaal, nu recht in mijn gezicht, is hetzelfde verteld. En die man heeft/had ook een partner. Roddels gaan rond in mijn woonplaats.
Jippie, dat maakt je echt zo blij..., not.
De beste man heeft een hele bedenkelijke reputatie, en ik weet dat velen hem uitkotsen. Bizar dit.
Zijn (ex?)partner gaat ook rond in mijn woonplaats. Roddel en achterklap, dat ze weg is bij hem. En indien alles waar is zou mijn ex zou nummer 5 in de rij van partners zijn. Ik zie het al gebeuren, ook zij zal worden ingeruild en zal op haar bek gaan. En dat doet zo'n pijn, zien wat er gaat gebeuren en je kan er niets tegen doen.
Maar, ik ben nu denk ik zo ver om een streep onder haar te zetten. Ik heb gevochten, gestreden, gesmeekt (heel dom,ik weet het) en het is klaar. Ik hoop dat ze er van zal leren..., al denk ik van niet.
Verliefdheid maakt een mens blind, onredelijk en vooral, niet luisterend naar waarschuwingen van je eigen intuïtie en van vrienden.
1 ding weet ik wel, het is om te janken om zo de mooiste en het mooiste in je leven kwijt te raken.
Soms denk ik, had ik maar doorgezet......, fml.
Maar, er is wel iemand in mijn leven gekomen. En dat maakt mij happy. Alleen, vertrouwen en zelfvertrouwen is compleet weg, vooral het vertrouwen in de mens, in vrienden, familie, kennissen, want ook die laten je barsten. En van mensen waar je niets van verwacht, die zijn er voor je.
Ik moet verder, en dat is fuckin moeilijk als je niemand hebt om op terug te vallen..... . Dit maakt je eenzaam. En eenzaamheid is iets raars. Heel de kamer kan vol met mensen zitten en je kan je zo eenzaam voelen. En dat is nu bij mij. Eenzaam....
Waarom? De liefde van mijn leven is weg, wrg bij mij. Mijn rots in de branding is weg, de relatie is nu een had been geworden, het is verleden tijd.
Groet van een hele eenzame ongelukkige man.