Al anderhalf jaar zit ik in een affaire met een getrouwde man. Met 100 stoppogingen vanuit mijn kant, lukte het me niet om het af te sluiten vanwege gevoel. Ik weet dat hier veel haatreacties op zijn en komen, maar laat ik voorop stellen dat ik het vanuit mijn kant ook vreselijk vind om dit een gezin aan te doen. Ik had dit nooit voor ogen gehouden en als ik erop terugkijk had ik na moment een er ook mee moeten stoppen. Maar ik ben nog nooit zo verliefd geweest. Naïef is het wel, dat weet ik. Denken dat een getrouwde man met gezin, zijn gezin gaat verlaten voor mij.
Rond de kerst was hij op wintersport met zijn gezin en zegt z’n advocaat te hebben gemaild over wat het zou betekenen als hij zou scheiden (hij is vermogend, vrouw werkt niet, wel huwelijkse voorwaarden). Wederom weer een stoppoging gedaan, maar toen is volgens hem dat in gang gezet.
Maar de huwelijkse voorwaarden zijn nooit bijgehouden, of wel er moet een nieuwe handtekening komen van beide kanten anders is het 50/50. Dat is wat mij is voorgehouden. Deze situatie met voorwaarden uitzoeken en opstellen heeft maanden geduurd. Ondertussen ging ik 2 keer op wintersport met hem en nog 4x Ibiza (in dit jaar). Voor de zomervakantie, schenen ze tot overeenstemming te zijn gekomen, maar alleen nog tekenen.
Ondertussen zegt hij dat het op zomervakantie (in hun huis in Ibiza) is geklapt tussen vrouw en hem. Naar zijn zeggen zijn er gesprekken gevoerd over dat ze beide niet meer gelukkig zijn, hij is veranderd etc. Eenmaal terug (eerste weekend van augustus), moeten volgens hem de gesprekken worden gevoerd over hoe ze uit elkaar gaan. In de verhalen die hij verteld had zij er eerst “vrede” mee (met de keuze om uit elkaar te gaan), maar gaat het ook van links naar rechts.
Vorige week is er een giga ruzie ontstaan en die avond vlogen wij wederom naar Ibiza. Ondertussen heeft zij natuurlijk de voorwaarden nog niet getekend, logisch ook. Volgens hem zegt hij dit binnen een paar weken af te kunnen handelen, maar ik begin aan alle kanten te twijfelen of dit niet een grote leugen is. Ondertussen hebben we een huurhuis samen waar ik alleen woon.
Soms heb ik de neiging om die vrouw te berichten. Ik voel me vreselijk schuldig dat ik ‘de ander’ ben. En ergens vraag ik me af of we niet gewoon beide voor de gek worden gehouden. Wat is hier in vredesnaam de waarheid? En wil ik überhaupt wel met zo iemand zijn?
Rond de kerst was hij op wintersport met zijn gezin en zegt z’n advocaat te hebben gemaild over wat het zou betekenen als hij zou scheiden (hij is vermogend, vrouw werkt niet, wel huwelijkse voorwaarden). Wederom weer een stoppoging gedaan, maar toen is volgens hem dat in gang gezet.
Maar de huwelijkse voorwaarden zijn nooit bijgehouden, of wel er moet een nieuwe handtekening komen van beide kanten anders is het 50/50. Dat is wat mij is voorgehouden. Deze situatie met voorwaarden uitzoeken en opstellen heeft maanden geduurd. Ondertussen ging ik 2 keer op wintersport met hem en nog 4x Ibiza (in dit jaar). Voor de zomervakantie, schenen ze tot overeenstemming te zijn gekomen, maar alleen nog tekenen.
Ondertussen zegt hij dat het op zomervakantie (in hun huis in Ibiza) is geklapt tussen vrouw en hem. Naar zijn zeggen zijn er gesprekken gevoerd over dat ze beide niet meer gelukkig zijn, hij is veranderd etc. Eenmaal terug (eerste weekend van augustus), moeten volgens hem de gesprekken worden gevoerd over hoe ze uit elkaar gaan. In de verhalen die hij verteld had zij er eerst “vrede” mee (met de keuze om uit elkaar te gaan), maar gaat het ook van links naar rechts.
Vorige week is er een giga ruzie ontstaan en die avond vlogen wij wederom naar Ibiza. Ondertussen heeft zij natuurlijk de voorwaarden nog niet getekend, logisch ook. Volgens hem zegt hij dit binnen een paar weken af te kunnen handelen, maar ik begin aan alle kanten te twijfelen of dit niet een grote leugen is. Ondertussen hebben we een huurhuis samen waar ik alleen woon.
Soms heb ik de neiging om die vrouw te berichten. Ik voel me vreselijk schuldig dat ik ‘de ander’ ben. En ergens vraag ik me af of we niet gewoon beide voor de gek worden gehouden. Wat is hier in vredesnaam de waarheid? En wil ik überhaupt wel met zo iemand zijn?
Anoniem