Wij zijn 20 jaar samen waarvan 15 jaar getrouwd. We hebben 2 kinderen van 15 en 11 jaar. Nu we meer tijd over hebben het steeds makkelijker wordt met de kinderen is mijn man gaan twijfelen aan ons huwelijk. Hij mist "iets". Is daardoor afstand gaan nemen van mij. Ik zit al 1,5 jaar in de "wachtkamer" en lig er veel wakker van. Loop zelf bij de huisarts, die denkt dat hij in een midlife crisis zit.
Man zoekt geen hulp maar durft de scheiding niet door te zetten vanwege de consequenties. Hij wil dat ik en de kinderen goed terecht komen. Maar dat ziet er niet zo best uit. Urgentie bestaat hier niet voor deze situatie. Kopen kan ik niet, en particulier huren ook niet omdat ik niet 3,5 keer de huur bruto verdien. Dit allemaal houd hem tegen. Hij kan in het koophuis blijven eventueel.
Al met al hoopt hij dat zijn gevoel van "iets" missen anders gaat worden. Maar ik kan niet met die afstand omgaan. Ik sta elke dag op met de gedachten dat hij vandaag besluit te stoppen. Heb hier zoveel paniek en angst gevoelens door. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Zelf de knoop doorhakken durf ik niet en wil hem niet kwijt omdat ik nog wel veel voor hem voel.
Man zoekt geen hulp maar durft de scheiding niet door te zetten vanwege de consequenties. Hij wil dat ik en de kinderen goed terecht komen. Maar dat ziet er niet zo best uit. Urgentie bestaat hier niet voor deze situatie. Kopen kan ik niet, en particulier huren ook niet omdat ik niet 3,5 keer de huur bruto verdien. Dit allemaal houd hem tegen. Hij kan in het koophuis blijven eventueel.
Al met al hoopt hij dat zijn gevoel van "iets" missen anders gaat worden. Maar ik kan niet met die afstand omgaan. Ik sta elke dag op met de gedachten dat hij vandaag besluit te stoppen. Heb hier zoveel paniek en angst gevoelens door. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Zelf de knoop doorhakken durf ik niet en wil hem niet kwijt omdat ik nog wel veel voor hem voel.
MJ