Brief aan mijn geheime liefde

Lieve L, ik zou je heel graag willen vertellen wat er in mij omgaat zodat je het misschien kunt begrijpen. Je hebt me duidelijk gemaakt dat je niks met me wilt en ook niks voor mij voelt, daarom kan ik niet meer met je over mijn gevoelens praten maar ik moet dit aan een fictieve jij kwijt. Je weet niet half wat je met me doet. Elke keer als ik je zie gaat mijn hartslag als een gek tekeer wordt ik zenuwachtig, krijg ik klamme handen en een vuurrode kop. Ik geloof dat ik me aardig goed kan houden maar sta compleet onder spanning als ik je zie. Als je weg bent ben ik uitgeput en kan ik wel janken en sta nog een uur te trillen als een rietje.
Toen we elkaar elk weekend zagen en ik gewoon zekerheid had dat jij er was, was dat gevoel een heel stuk minder. Ik hoopte danook dat als we vrienden zouden zijn dat ik je vaak zou zien en ik dan rustiger ben. Helaas wil je nog steeds geen vriendschap en dat komt omdat ik maar steeds over mijn gevoelens praat. Maar ik sla gewoon dicht en weet niet meer wat ik wil zeggen. Toch viel het me mee dat het gesprek in V. zo goed ging. Ik weet niet of je zag hoe zenuwachtig ik was, maar ik was heel blij dat we eindelijk na een jaar weer een gewoon gesprek hadden. Enerzijds moet ik dus net doen alsof het over is en je gewoon toelaten, anderzijds word ik zo ontzettend moe en onrustig dat ik je liever helemaal niet meer zou zien.
Ik kan me niet voorstellen dat jij niet aanvoelt hoe erg je me raakt. Is het daarom dat je mij overal hebt geblokt? Om jezelf te beschermen, omdat je bang bent om ook verliefd op mij te worden? Daar vrees ik het meeste voor. Kon je me dat maar zeggen. Ik wil voor de kinderen dat we normaal met elkaar omgaan alsof er niks is, maar jij weet dat ik nog gevoelens voor je heb, maar ik weet niet wat ik aan jou heb. Je flirt met mij, dat kun je niet ontkennen. Of je dat doet omdat je t zelf fijn vindt om aandacht te krijgen of omdat je mij echt leuk vindt? Dat kun en wil je niet zeggen, je bent bang voor de gevolgen. Ja ik zou nog altijd willen weten hoe je kust alleen al uit nieuwsgierigheid. Maar ik ben gelukkig met Michael en heb dat de afgelopen maanden beseft. Ik heb mensen pijn gedaan en ben egoistisch geweest. Dat is nu veranderd. Ik wil dit niet meer, hoe lekker het gevoel ook is, het is ook slopend. Voel me geradbraakt dagenlang nadat ik je heb gezien. Maar toch moet ik je onder ogen komen, op verjaardagen moet dat kunnen, de kinderen mogen hier niet de dupe van worden. Ik moet mezelf wegcijferen en mijn gevoelens niet meer mijn leven laten bepalen. Elke avond zeg ik weltrusten tegen jou tegen de sterren die jij ook ziet vanuit jouw kamer. Als je je rolluik omhoog zou doen tenminste. Ik weet dat het onzin is, maar hoop dat je voelt wat ik je wil zeggen. Ik hou van je.