Mijn vriendin en ik zijn nu 8 jaar samen en hebben een samengesteld gezin met 4 kinderen.
Ik ben heel gek op mijn kinderen en die alles voor ze alleen hebben mijn vriendin en ik steeds verschillen omtrend opvoeding. Ik ben de enige die de kinderen corrigeert terwijl mijn vriendin met alles maar toegeeft. Daarnaast walst ze ook steeds vaker over mij heen of zet me voor blok bij met de kinderen erbij. Ik ben zelf rustig van aard en bedeesd van aard en hoe me vaak rustig op de vrede te bewaren maar zo laat ik dus ook over me heen lopen.
Als ik mijn gevoel hierover uit wordt alles omgedraaid en is m'n vriendin aan het woord en wordt vaak boos en dan blijft ze soms wel 20 minuten kakelen als een kip zonder kop en kleineert me waar de kinderen ook bij zijn. Als zij iets wil zoals dieren in het wordt dat niet overlegd maar gewoon gehaald terwijl ze weet dat ik geen dieren wil. Als ik dan uit dat ik het er niet mee eens ben dan ben ik weer de boeman natuurlijk. Eigenlijk gaat dit continue door met allerlei verschillende dingen.
Hele dagen hoor ik haar verhalen aan wat eigenlijk een soort speelplaat is wat zicht steeds herhaalt. Maar er komt weinig intresse naar mij.
ik wordt steeds stiller thuis en heb ook vaak geen zin om naar huis te gaan. mijn gevoel voor haar wordt steeds minder terwijl ik diep van binnen natuurlijk van haar hou. En ben erg loyaal van aard en ben altijd de laatste die een zinken schip verlaat.
Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet. en de relatie stoppen vind ik erg moeilijk vanwege mijn kinderen en het voelt egoïstisch om ze dat aan te doen. En ergens voel ik me zelfs schuldig naar haar toe. Maar dit gaat gewoon niet meer en erover praten heeft tot nu toe geen resultaat gehad want alles wordt omgedraaid en er komen jij bakken om me maar monddood te maken of iets dergelijks.
Je teert gewoon helemaal weg en alle energie wordt uit je gezogen op deze manier.
Ik ben heel gek op mijn kinderen en die alles voor ze alleen hebben mijn vriendin en ik steeds verschillen omtrend opvoeding. Ik ben de enige die de kinderen corrigeert terwijl mijn vriendin met alles maar toegeeft. Daarnaast walst ze ook steeds vaker over mij heen of zet me voor blok bij met de kinderen erbij. Ik ben zelf rustig van aard en bedeesd van aard en hoe me vaak rustig op de vrede te bewaren maar zo laat ik dus ook over me heen lopen.
Als ik mijn gevoel hierover uit wordt alles omgedraaid en is m'n vriendin aan het woord en wordt vaak boos en dan blijft ze soms wel 20 minuten kakelen als een kip zonder kop en kleineert me waar de kinderen ook bij zijn. Als zij iets wil zoals dieren in het wordt dat niet overlegd maar gewoon gehaald terwijl ze weet dat ik geen dieren wil. Als ik dan uit dat ik het er niet mee eens ben dan ben ik weer de boeman natuurlijk. Eigenlijk gaat dit continue door met allerlei verschillende dingen.
Hele dagen hoor ik haar verhalen aan wat eigenlijk een soort speelplaat is wat zicht steeds herhaalt. Maar er komt weinig intresse naar mij.
ik wordt steeds stiller thuis en heb ook vaak geen zin om naar huis te gaan. mijn gevoel voor haar wordt steeds minder terwijl ik diep van binnen natuurlijk van haar hou. En ben erg loyaal van aard en ben altijd de laatste die een zinken schip verlaat.
Ik weet niet zo goed wat ik hier mee aan moet. en de relatie stoppen vind ik erg moeilijk vanwege mijn kinderen en het voelt egoïstisch om ze dat aan te doen. En ergens voel ik me zelfs schuldig naar haar toe. Maar dit gaat gewoon niet meer en erover praten heeft tot nu toe geen resultaat gehad want alles wordt omgedraaid en er komen jij bakken om me maar monddood te maken of iets dergelijks.
Je teert gewoon helemaal weg en alle energie wordt uit je gezogen op deze manier.
Piet