Hoi allemaal,
Ik ben een vrouw van 36 en ik heb 4 kinderen tussen de 3 jaar en 14 jaar. Ik ben al 17 jaar samen met de vader van mijn kids. Ons gezin is druk en voelt als een bedrijf. Dat bedrijf runnen doen we echt fantastisch maar verder is het leeg. Vooral van mijn kant is er geen aantrekkingskracht en voel ik geen connectie meer. Dat speelt al enige jaren maar had het geaccepteerd omdat ik samen ben met een man die eigenlijk perfect is. Hij is grappig,lief, behulpzaam, goeie vader en een hard werkende man. De afgelopen tijd hebben we wat gesprekken gevoerd en ben ik eerlijk geweest over mijn gevoel naar hem. Dat doet natuurlijk pijn...
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ondertussen ben ik ook verliefd geworden op een veel jongere collega en dat is wederzijds. Moet ik dan me eigen leven zo maar laten voor me kinderen en de buitenwereld of moet ik voor mezelf kiezen en een nieuw leven beginnen. De vader van me kids en ik gaan op dit moment gewoon goed met elkaar om maar leven echt langs elkaar heen. Ik ben bang als dit te lang duurt we elkaar straks niet meer aardig vinden en elkaar niks meer gunnen. Ik weet dat er geen toekomst zit in die collega en mij en dat hoeft ook helemaal niet maar hij geeft me wel weer het gevoel dat Ik leef.
Ik laat het even hierbij en ben benieuwd naar de reacties
Ik ben een vrouw van 36 en ik heb 4 kinderen tussen de 3 jaar en 14 jaar. Ik ben al 17 jaar samen met de vader van mijn kids. Ons gezin is druk en voelt als een bedrijf. Dat bedrijf runnen doen we echt fantastisch maar verder is het leeg. Vooral van mijn kant is er geen aantrekkingskracht en voel ik geen connectie meer. Dat speelt al enige jaren maar had het geaccepteerd omdat ik samen ben met een man die eigenlijk perfect is. Hij is grappig,lief, behulpzaam, goeie vader en een hard werkende man. De afgelopen tijd hebben we wat gesprekken gevoerd en ben ik eerlijk geweest over mijn gevoel naar hem. Dat doet natuurlijk pijn...
Ik weet gewoon niet wat ik moet doen. Ondertussen ben ik ook verliefd geworden op een veel jongere collega en dat is wederzijds. Moet ik dan me eigen leven zo maar laten voor me kinderen en de buitenwereld of moet ik voor mezelf kiezen en een nieuw leven beginnen. De vader van me kids en ik gaan op dit moment gewoon goed met elkaar om maar leven echt langs elkaar heen. Ik ben bang als dit te lang duurt we elkaar straks niet meer aardig vinden en elkaar niks meer gunnen. Ik weet dat er geen toekomst zit in die collega en mij en dat hoeft ook helemaal niet maar hij geeft me wel weer het gevoel dat Ik leef.
Ik laat het even hierbij en ben benieuwd naar de reacties
Jessie