Hoi,
Mijn man heeft narcistische trekjes. Ik ben bang om eerlijk te zijn over mijn gevoel, want alles wat ik bespreek wordt uiteindelijk als mijn fout gezien. Ik heb hem altijd in alles zijn gang laten gaan hij kan staan en gaan waar hij wilt. Alleen trek ik dit niet meer. Ook is mijn man meerdere keren agressief geweest naar mij en uitschelden doet hij vaak, ik heb hierdoor een muur om mijn heen gekregen.
Ik ben te vaak over mijn grenzen gegaan. Ik ben mijn grenzen gaan aangeven vaker nee zeggen, hierdoor vind hij mij een zeikerd, want ja ik doe niet alles meer voor hem. Ik ben boos, gefrustreerd. Er zijn weken dat hij dit gedrag heeft, maar dit wissels af met weken dat hij wel op zijn manier lief is.
Uiteindelijk hou ik van hem, en heb ik gevraagd of hij in therapie wilt gaan. Woede beheersing ect. Dit wilt hij absoluut niet. Ik ben bang om eerlijk te zijn, want uiteindelijk is het allemaal mijn schuld. Zijn agressie en schelden komt door mij, omdat ik hem gefrustreerd maak doordat ik afstandelijk ben. Er zijn kinderen in het spel die ook zien dat papa niet lief is tegen mama. Een hele ingewikkelde situatie. Ik weet als ik van hem ga scheiden dat het een heftige strijd wordt.
En dat hij de kinderen gaat manipuleren, dit heeft hij al eens gedaan. Ik ben bang dat ik niet sterk in mijn schoenen sta, in communicatie is hij 10 x sterker dan ik. Ik sla dicht. Terwijl ik buiten de deur met vriendinnen wel degelijk durf te discussiëren. Alleen thuis klap ik dicht. Heeft iemand tips voor mij of een zelfde situatie gehad. Hoor graag van jullie.
Mijn man heeft narcistische trekjes. Ik ben bang om eerlijk te zijn over mijn gevoel, want alles wat ik bespreek wordt uiteindelijk als mijn fout gezien. Ik heb hem altijd in alles zijn gang laten gaan hij kan staan en gaan waar hij wilt. Alleen trek ik dit niet meer. Ook is mijn man meerdere keren agressief geweest naar mij en uitschelden doet hij vaak, ik heb hierdoor een muur om mijn heen gekregen.
Ik ben te vaak over mijn grenzen gegaan. Ik ben mijn grenzen gaan aangeven vaker nee zeggen, hierdoor vind hij mij een zeikerd, want ja ik doe niet alles meer voor hem. Ik ben boos, gefrustreerd. Er zijn weken dat hij dit gedrag heeft, maar dit wissels af met weken dat hij wel op zijn manier lief is.
Uiteindelijk hou ik van hem, en heb ik gevraagd of hij in therapie wilt gaan. Woede beheersing ect. Dit wilt hij absoluut niet. Ik ben bang om eerlijk te zijn, want uiteindelijk is het allemaal mijn schuld. Zijn agressie en schelden komt door mij, omdat ik hem gefrustreerd maak doordat ik afstandelijk ben. Er zijn kinderen in het spel die ook zien dat papa niet lief is tegen mama. Een hele ingewikkelde situatie. Ik weet als ik van hem ga scheiden dat het een heftige strijd wordt.
En dat hij de kinderen gaat manipuleren, dit heeft hij al eens gedaan. Ik ben bang dat ik niet sterk in mijn schoenen sta, in communicatie is hij 10 x sterker dan ik. Ik sla dicht. Terwijl ik buiten de deur met vriendinnen wel degelijk durf te discussiëren. Alleen thuis klap ik dicht. Heeft iemand tips voor mij of een zelfde situatie gehad. Hoor graag van jullie.
Anoniem
