Het is de vrouw van de broer van mijn partner.
Toen ik het leven kwam van mijn partner was alles koek en ei met haar, ik probeerde oprecht mijn best te doen om een band met haar te creëren, maar al snel liet zij haar ware gezicht zien.
Binnen het eerste jaar van onze relatie gingen mijn partner en ik een huis kopen (hij zag namelijk zijn droomhuis) en zij had meteen haar mening erover en probeerde iedereen aan haar kant te krijgen. Paar maanden daarna kregen we te horen dat zij zwanger was, ik met mijn goede gedrag was super enthousiast voor haar en gedurende haar zwangerschap hebben ook vele leuke cadeautjes gegeven en leuke dingen proberen te doen. In de tussen tijd hadden hun ook een huis gekocht, ze zei ook dood leuk ja we kunnen niet achterblijven op jullie hè.
Eenmaal het kind geboren zegt ze dood leuk als we allemaal op visite zijn gelukkig hebben wij wel het eerste kleinkind geleverd.
Een paar jaar later gaan hun een geregistreerd partnerschap samen aan zegt ze dood leuk op het einde ben wel de eerste schoondochter met de achternaam (mijn partner heeft 2 broers), mijn schoonmoeder zegt tegen haar sorry maar je bent de tweede. Een half jaar eerder waren mijn partner en ik een geregistreerd partnerschap aangegaan. Als blikken op dat moment konden doden dan was ik er niet meer.
In de tussen tijd hebben wij ook een kind gekregen en als onze kleine 1 is bevalt zij van haar tweede kind. Wanneer mijn schoonouders met de oudste op bezoek gaan (het is gefilmd) hoor je haar zeggen, nou gelukkig ben ik de eerste met 2 kinderen.
Ik wordt zo moe van ik moet alles als eerste hebben of alles beter hebben. Wij zijn niet bezig met de strijd en erover praten met mijn partner gaat ook niet die zegt dan ook jij mag mijn broer en schoonzus niet.
Iemand hier ervaring mee en tips?