Ik werd dit jaar 40. Relatie v 20 jaar en 2 kids.
Eind november kwam mijn partner bij mij zitten. We moesten praten. Nog voor hij iets zei voelde ik de grond onder mijn voeten weg zakken. Zo n vies gevoel. Ik was direct in paniek. Ik vroeg hem wat hij had uitgezet. Hij zei dat hij stom was geweest. Via tinder had hij een meid leren kennen. Sinds januari had hij er contact mee, heeft hij er meerdere keren seks mee gehad. Zij wou een relatie. Er waren langs beide kanten gevoelens bij gekomen. In eerste instantie was het hem puur om de seks te doen. Zij wist niet dat hij al 20j een relatie had. Hij had haar gezegd dat wij nog samen woonden, maar dat we uit mekaar waren.
Ze stelde hem nu voor de keuze. Of een relatie of stoppen met mekaar te zien. Hij had een geweldige klik met haar. Zowel op mentaal als seksueel vlak. Dus tegen haar had hij ook gelogen, toch wilde ze hem houden.
4 weken had hij zitten nadenken en die avond had hij zijn beslissing gemaakt. Hij ging me verlaten en met haar iets beginnen. Ik geloofde mijn oren niet. Hoe kon dit? Waarom heb ik dat niet gezien? Ik wil dit niet. Ik heb nooit een gebroken gezin gewild voor mijn kinderen. Ik was in shock. Pure shock. Kon het niet geloven. Tot half 3 s nacht hebben wij zitten praten en huilen. Samen gaan slapen. Ik kon niet slapen. Ik kreeg paniek- en angstaanvallen. Mijn gezin was kapot. Hij was heel duidelijk: zijn liefde voor mij was niet op. Hij zag mij nog steeds graag en wist totaal niet of hij de juiste keuze maakte. Hij ging er ook van uit dat ik hem buiten ging zetten. Hij had nooit verwacht dat ik hem niet kwijt wou. Na al dat liegen en bedriegen.
De dag nadien hebben wij opnieuw veel gepraat, gehuild, maar ook samen gelachen. Hij was niet meer zeker v zijn keuze. Hij zag nu hoe hard hij mij pijn had gedaan en hij vond het heel erg om mij zo te zien en had spijt dat hij mij zo gekwetst had.
We kozen er voor om te vechten voor ons gezin.
Dat ik het niet had zien aankomen maakte het ook zo erg. Wij waren een goed koppel, wij leefden zeker niet naast mekaar als broer en zus. En toch gebeurde dit. We hebben beslist om voor de 100% voor “ons” te gaan. Die avond heeft hij haar gebeld. Gezegd dat hij zijn gezin niet zonder slag of stoot kon opgeven. Ze was er kapot van. Ik hoorde haar huilen en zeggen dat hij tegen mij moest zeggen dat ze het zo erg vind voor mij en ze wenste hem alle liefde v d wereld en ze namen afscheid.
Nu, een maand later, gaat het best goed tussen ons. Geen ruzies, geen discussies. We zijn lief voor mekaar en de seks is beter dan tevoren.
Doe ik er goed aan? Is het naïef? Is dit dan echte liefde? Time will tell.
Het contact met die meid is verbroken. Gelukkig is het iemand van wat verder af. Ik weet wie ze is. Dat vond ik heel belangrijk. Ze heeft een naam en ik ken haar gezicht, maar ik zal haar niet ergens tegen komen. Anders was dit een no go.
We zullen zien of we dit als koppel overleven. Ik moet het bedrog een plaats geven. Het was niet zo maar seks. Er waren gevoelens bij en dat maakt het net zo moeilijk. Het vertrouwen is weg. Het voelde als een open wonde en ik zal moeten doorgaan met het litteken dat ik daar aan over hou. Ik ben ook niet iemand die haar partner controleert. Ik dacht dat het niet nodig was. Je kan dus nooit zeker zijn…
Eind november kwam mijn partner bij mij zitten. We moesten praten. Nog voor hij iets zei voelde ik de grond onder mijn voeten weg zakken. Zo n vies gevoel. Ik was direct in paniek. Ik vroeg hem wat hij had uitgezet. Hij zei dat hij stom was geweest. Via tinder had hij een meid leren kennen. Sinds januari had hij er contact mee, heeft hij er meerdere keren seks mee gehad. Zij wou een relatie. Er waren langs beide kanten gevoelens bij gekomen. In eerste instantie was het hem puur om de seks te doen. Zij wist niet dat hij al 20j een relatie had. Hij had haar gezegd dat wij nog samen woonden, maar dat we uit mekaar waren.
Ze stelde hem nu voor de keuze. Of een relatie of stoppen met mekaar te zien. Hij had een geweldige klik met haar. Zowel op mentaal als seksueel vlak. Dus tegen haar had hij ook gelogen, toch wilde ze hem houden.
4 weken had hij zitten nadenken en die avond had hij zijn beslissing gemaakt. Hij ging me verlaten en met haar iets beginnen. Ik geloofde mijn oren niet. Hoe kon dit? Waarom heb ik dat niet gezien? Ik wil dit niet. Ik heb nooit een gebroken gezin gewild voor mijn kinderen. Ik was in shock. Pure shock. Kon het niet geloven. Tot half 3 s nacht hebben wij zitten praten en huilen. Samen gaan slapen. Ik kon niet slapen. Ik kreeg paniek- en angstaanvallen. Mijn gezin was kapot. Hij was heel duidelijk: zijn liefde voor mij was niet op. Hij zag mij nog steeds graag en wist totaal niet of hij de juiste keuze maakte. Hij ging er ook van uit dat ik hem buiten ging zetten. Hij had nooit verwacht dat ik hem niet kwijt wou. Na al dat liegen en bedriegen.
De dag nadien hebben wij opnieuw veel gepraat, gehuild, maar ook samen gelachen. Hij was niet meer zeker v zijn keuze. Hij zag nu hoe hard hij mij pijn had gedaan en hij vond het heel erg om mij zo te zien en had spijt dat hij mij zo gekwetst had.
We kozen er voor om te vechten voor ons gezin.
Dat ik het niet had zien aankomen maakte het ook zo erg. Wij waren een goed koppel, wij leefden zeker niet naast mekaar als broer en zus. En toch gebeurde dit. We hebben beslist om voor de 100% voor “ons” te gaan. Die avond heeft hij haar gebeld. Gezegd dat hij zijn gezin niet zonder slag of stoot kon opgeven. Ze was er kapot van. Ik hoorde haar huilen en zeggen dat hij tegen mij moest zeggen dat ze het zo erg vind voor mij en ze wenste hem alle liefde v d wereld en ze namen afscheid.
Nu, een maand later, gaat het best goed tussen ons. Geen ruzies, geen discussies. We zijn lief voor mekaar en de seks is beter dan tevoren.
Doe ik er goed aan? Is het naïef? Is dit dan echte liefde? Time will tell.
Het contact met die meid is verbroken. Gelukkig is het iemand van wat verder af. Ik weet wie ze is. Dat vond ik heel belangrijk. Ze heeft een naam en ik ken haar gezicht, maar ik zal haar niet ergens tegen komen. Anders was dit een no go.
We zullen zien of we dit als koppel overleven. Ik moet het bedrog een plaats geven. Het was niet zo maar seks. Er waren gevoelens bij en dat maakt het net zo moeilijk. Het vertrouwen is weg. Het voelde als een open wonde en ik zal moeten doorgaan met het litteken dat ik daar aan over hou. Ik ben ook niet iemand die haar partner controleert. Ik dacht dat het niet nodig was. Je kan dus nooit zeker zijn…
Sabine