Ik wil op deze leeftijd mij nog even geliefd en gewild voelen

Ik ben 70 jaar oud. Mijn leven is niet zo gelopen zoals ik het zou hebben gewild. Ik trouwde toen ik 23 jaar was. Het huwelijk was kinderloos. Na 7 jaar gingen we uit elkaar. Ik bleef daarna ruim 7 jaar alleen. Ik kreeg een knipperlicht relatie van 3 jaar en raakte zwanger. Mijn dochter heb ik 7 jaar alleen opgevoed, toen kwam haar vader weer voor 7 jaar in beeld. Toen zij 14 was, gingen we voorgoed uit elkaar. Ik was sindsdien bewust alleen. Mijn dochter is inmiddels 30 en heeft haar eigen gezin. In de 16 jaar dat ik alleen ben, heb ik nooit een relatie gewild, ben ik nooit op iets ingegaan wat maar zou kunnen rieken naar een relatie. Ik hield alles op afstand. Het ging mij heel goed af. Totdat.... Ik liep naar het winkelcentrum met een boodschappentrolley. Onderweg haakte de trolley aan een loszittende steen en het wieltje schoot los. Ik bukte en stond opeens oog in oog met een man die ook in gebukte houding stond en de wielen van de trolley bekeek. Hij zei, 'och, vrouwtje je hoeft niet zo verschrikt te kijken. Ik ben toch bij je'. Er ging een schok van veiligheid, bescherming, respect en liefde door me heen. Ik vertrok geen spier. Bedankte hem toen het euvel verholpen was en liep verder. Niet precies wetende wat mij was overkomen. Ik wist niet hoe hij hij heette, wist niet waar hij vandaan kwam wist niet wie hij was. Ik kon de man sindsdien niet meer uit mijn hoofd en vooral hart zetten. Soms verlangde ik zo naar hem dat ik erom moest huilen. Ik vermande mij steeds. 'Je bent 70 en geen puber'. Na een paar maanden ontmoette ik hem per toeval bij de huisarts. Ik liep de deur uit en hij liep zonder dat ik het wist achter mij. Hij tikte op mijn schouder, ik draaide me om en hoorde hem zeggen, 'doet het karretje het nog?' Ik
knikte en zei heel laconiek, 'ja, hij doet het nog. Bedankt. We raakten in gesprek en hij zei. 'Ik kon jou niet uit mijn hoofd zetten. Ik moest steeds aan jou denken'. Ik zei, 'weet je wel hoe ik ben'. Voordat hij iets kon zeggen zei ik. 'Ik ben 70'. Dat maakt me niet uit. Hij vertelde dat hij getrouwd was en al jaren als broer en zus leefde met zijn vrouw. Hij is 63 jaar oud. Ik weet niet waarom, maar ik heb nu een relatie met hem. Ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik nooit zou instemmen in een relatie als hij zijn vrouw zal verlaten omdat ik nooit iets kan en wil beginnen op het fundament van een ander. Het klinkt allemaal tegenstrijdig. Ik voel soms als een gemis. Ik probeer het nog even vol te houden en dan ga ik de relatie verbreken pijnlijk of niet. Ik wil op deze leeftijd mij nog even geliefd en gewild voelen.
Iedere dag appt hij of belt hij mij.