Mijn man heeft uit een eerder huwelijk 2 kinderen. De moeder van de kinderen heeft altijd haar familie op de eerste plek gezet, de familie van mijn man heeft nooit meegeteld en ook mijn man niet. Er zijn veel nare dingen gebeurt. Pas veel later beseften we dat er sprake is geweest van ouderverstoting. Mijn man en ik hebben afstand genomen om de rust voor de kinderen te bewaren.
Dit betekent ook dat we ze jaren weinig hebben gezien, en de band nu fragiel is. Het voelt frustrerend en machteloos om steeds met 1-0 achter te staan, graag zou je bespreekbaar maken wat er gebeurd is, maar we zijn bang om dan alle contact alsnog te verliezen. Beide kinderen zijn volwassen en uit huis, maar moeder heeft nog steeds de regie, en we merken aan alles dat het problemen oplevert met moeder als de kinderen het te gezellig hebben met hun vader en mij.
Hierdoor blijft het contact oppervlakkig en daar heeft iedereen onder te leiden. Hoe buigen we dit op een gezonde manier om?
Dit betekent ook dat we ze jaren weinig hebben gezien, en de band nu fragiel is. Het voelt frustrerend en machteloos om steeds met 1-0 achter te staan, graag zou je bespreekbaar maken wat er gebeurd is, maar we zijn bang om dan alle contact alsnog te verliezen. Beide kinderen zijn volwassen en uit huis, maar moeder heeft nog steeds de regie, en we merken aan alles dat het problemen oplevert met moeder als de kinderen het te gezellig hebben met hun vader en mij.
Hierdoor blijft het contact oppervlakkig en daar heeft iedereen onder te leiden. Hoe buigen we dit op een gezonde manier om?
Anoniem