Relatietherapeuten.net
Netwerk van relatietherapeuten
Relatietherapie

Mijn vriendin is weer vreemdgegaan

Mijn vriendin en ik zijn inmiddels 10 jaar samen. We hebben inmiddels 2 kinderen (4 en 6). In het tweede jaar dat wij samen waren is zij vreemdgegaan met een collega (die zelf een vriendin had). Daardoor heeft vanzelfsprekend onze relatie een grote deuk opgelopen.

Dat gezegd hebbende konden we elkaar na een paar maanden toch weer vinden en na een lange tijd vertrouwen. De jaren die daarna volgden waren stabiel, maar nagenoeg ook zonder intimiteit.

Enkele maanden geleden kwam ik er helaas achter dat ze weer een ander had in haar leven. Wederom een collega die zelf een vrouw en twee kinderen heeft. Dit heeft logischerwijs tot een groot conflict geleid waarin ik compleet het vertrouwen in mijn vriendin ben verloren.

Ik ben altijd in gesprek gebleven met haar en ook nu zijn we veelvuldig in gesprek over hoe we tot elkaar kunnen komen. We hebben nu ook twee kinderen om rekening mee te houden, dus dat maakt het extra belangrijk.

Ik merk aan mezelf dat mijn gedachten alle kanten op gaan. In de basis ben ik ontzettend boos, teleurgesteld en zelfs onzeker geworden tot het punt dat ik liever soms de knoop wil doorhakken.

Mijn vriendin wordt hier zo langzamerhand ook "moe" van, omdat ik steeds in een zwart gat val waarin ik geen uitweg zie tussen ons beide en dan maar concludeer dat we beter uit elkaar kunnen gaan.

Zij wil naar eigen zeggen, ondanks dat ik haar alle vrijheid geef om voor haar vrijheid te kiezen, toch er alles voor doen om samen te blijven. Ik zie echter dagelijks dingen die mij ontzettend doen twijfelen of ik mijn vriendin nog wel kan vertrouwen tot het punt dat ik mezelf echt helemaal "gek" maak.

Waarom draagt ze dit naar werk? Waarom draagt ze nu wat anders? Waarom moet dit jurkje op een doordeweekse dag in de was? Waarom staan haar WhatsApp meldingen uit? Waar is ze? ... ga maar door.

Ik vond mezelf altijd een rots in de branding; stabiel en bepaald niet jaloers aangelegd, maar als ik mezelf nu zie en lees wat ik schrijf, dan ben ik haast teleurgesteld in mezelf dat dit me zo aangrijpt en forceert tot, wat ik zelf beschouw als, achterlijk gedrag.

Tijd ... hoogste tijd ... om professionele hulp in te schakelen.

D
> 2 jaar geleden

3
7
Reageer
Toon reacties Verberg reacties
Reageer:
Ik zit in exact dezelfde situatie.. 2x gedurende een half jaar bedrogen door mn vrouw. Kan alleen maar zeggen dat ik weet waar je doorgaat, hier net hetzelfde. Zonder kinderen is de beslissing duidelijk 'buiten!' . Maar die zijn er ook natuurlijk...
Toch neig ik steeds meer naar eindigen, eens een misstapje kan gebeuren maar systematisch is iets anders. Mensen veranderen niet, evolueren hoogstens. Sterkte!

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reageer:
ik ben een vrouw in de zelfde situatie, ik ken geen jaartal vinden van jullie berichten? hoe is het afgelopen bij jullie?

anoniem
> 2 jaar geleden
Reageer:
Ook ik heb dat meegemaakt, dat je vrouw niet kan vertrouwen. Als we gingen stappen kreeg ze zoveel aandacht dat ik wist als ze met haar vriendinnen ging stappen dat ze niet thuis sliep. Sex gehad met 2 vrienden die in eens vaak langs kwamen met buurman. Je vernederd zo iemand

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reageer:
Ook ik heb dat meegemaakt, dat je vrouw niet kan vertrouwen. Als we gingen stappen kreeg ze zoveel aandacht dat ik wist als ze met haar vriendinnen ging stappen dat ze niet thuis sliep. Sex gehad met 2 vrienden die in eens vaak langs kwamen met buurman. Je vernederd zo iemand

Anoniem
> 2 jaar geleden
Reageer:
Wat wil je dat je kinderen van je leren want je geeft een voorbeeld:
1 gedrag heeft consequenties en dit vind ik onacceptabel
2: maakt niet uit hoe erg je me vernedert. Ik blijf bij de persoon die me misbruikt.

GuideDog
> 2 jaar geleden
Reageer:
Ik herken mij volledig in je verhaal.
Ik kwam ook achter dingen die mijn man achter mijn rug om deed.
Ik had het al een tijdje door dat er dingen niet klopten en ben toen op onderzoek gegaan.
Doordat hij vergeten was al z'n sporen in z'n mobiel te wissen kwam ik erachter, een vrouwelijke collega van 20 jaar jonger.
Eerst liegen en ontkennen en uiteindelijk toen ik hem met bewijzen confronteerde gaf hij iets toe.
Maar volgens hem had hij nooit iets gehad met haar, alleen maar een klusje bij haar in huis gedaan en gewoon gezellig contact.
We zijn ruim 4 jaar en heel veel ruzies verder, het leek een tijdje goed te gaan maar het gaat momenteel weer steeds slechter.
Wederom ben ik achter berichtjes gekomen die ik zeer ongepast vind, weer met een vrouwelijke collega.
Hij had het op z'n werk IPhone gewist, maar helaas bleek het nog wel op z'n Ipad te staan.
Ipv mij te overtuigen dat er echt niks is werd hij boos en kreeg ik net als vorige keer nooit antwoorden op vragen die ik had.
Het vertrouwen in degene waarvan je denkt dat die het dichtst bij je staat en waarvan je denkt dat ie altijd eerlijk tegen je is krijgt zo'n enorme klap, dat is niet voor te stellen.
Ik ben altijd een zelfverzekerde vrouw geweest maar het heeft mij zo enorm geknakt.
Het is zo moeilijk om hiervan te herstellen, het wantrouwen blijft op de achtergrond altijd aanwezig.
Ik begrijp hoe je je voelt en ook de walging als je naar je eigen handelen en gedrag kijkt.
Maar dat is het gevolg van wat de andere persoon heeft gedaan.
Ik sta op het punt om eerdaags mijn huwelijk te beëindigen, ik kan alleen de moed niet opbrengen en weet niet hoe ik het moet vertellen.
Mijn man zal niet voor me gaan knokken en zal het hierbij laten, dat weet ik zeker.
Hij wil met niemand gaan praten om te kijken hoe we onze relatie misschien kunnen redden.
Net als jij ga ik professionele hulp zoeken nu.
Maar is het niet belachelijk dat wij hulp moeten zoeken ipv degene die dit veroorzaakt heeft?
Zou die persoon zich niet eens moeten afvragen waarom hij degene die hem zo liefheeft zo enorm diep kwetst...?
Ik snap je zo...je gedachten, ik herken het allemaal, het maakt me kapot.
Ik wens je de kracht toe om hier uit te komen!


Gekwetste echtgenote
> 2 jaar geleden
Reageer:
ook bij mij is erg veel gebeurd. relalatie van bijna 12 jaar , met twee prachtige kindern. naast de zorgden voor mijn kinderen droeg ik ook geregeld de zorgen van mijn ex man zijn depressies. Veel samen mee gemaakt, en altijd gehoopt dat de rustige jaren voor ons waarin hij zich gelukkig zou voelen voor ons wel zouden komen. Samen waren we sterk. Deze woorden sprak hij ook vaak genoeg naar mij uit.. Helaas het enige wat ik kreeg was stank voor dank. Hij bedroog mij , ging vreemd op een feest met veel drank probeerde hem dit te vergeven tot hij een jaar later zich zelf op tinder plaatste en bij een ander in huis stapte.... nu bijna 2 jaar verder heb ik hier nog heel veel moeite mee, heel veel boosheid en onbegrip. En vervolgens moet ik toegeven aan het feit dat mijn kinderen bij hem en zijn (een andere) nieuwe partner zullen zijn.
ik weet niet hoe ik hier mee moet dealen

Anoniem
> 2 jaar geleden

Jouw reactie:




Wil je ook je hart luchten?

+ Mijn verhaal delen




Zoek een relatietherapeut


Druk op de plaatsnaam om te kijken welke relatietherapeuten in de buurt zitten:

Staat jouw stad er niet bij? Zoek dan vrij op plaatsnaam >>


© Relatietherapeuten.net - relatietherapie en huwelijkstherapie
| Disclaimer | Privacy verklaring | Reviews | Login |