Hey,
Wij zijn 13 jaar samen, en hebben een geweldige dochter van 8jr. De laatste tijd slabakt het wat in onze intimiteit en sexleven, sleur zeg maar. Ook wat te wijten aan een slopende IVF-procedure om onze kinderwens in te vullen. Die sleur doet mijn echtgenote twijfelen of we wel verder moeten. Ik deel haar frustratie, maar twijfel niet en vindt dat we er iets moeten aan doen. We zijn eigenlijk op andere vlakken een sterk en complementair koppel.
We zijn niet de grootste praters, en ik wil haar ook niet onder druk zetten. Nu dacht ik om een brief te schrijven, waarin in vertel hoe ik het "probleem" zie, hoeveel ik van haar hou, en hoe onze toekomst er kan uitzien. Is dat een acceptabel idee om te doen of reageren sommigen daar verkeerd op? Ik heb geen ervaring met dit soort brieven. Ik vind het vooral een pure communicatievorm die me toelaat om de dingen duidelijk neer te schrijven.
Wij zijn 13 jaar samen, en hebben een geweldige dochter van 8jr. De laatste tijd slabakt het wat in onze intimiteit en sexleven, sleur zeg maar. Ook wat te wijten aan een slopende IVF-procedure om onze kinderwens in te vullen. Die sleur doet mijn echtgenote twijfelen of we wel verder moeten. Ik deel haar frustratie, maar twijfel niet en vindt dat we er iets moeten aan doen. We zijn eigenlijk op andere vlakken een sterk en complementair koppel.
We zijn niet de grootste praters, en ik wil haar ook niet onder druk zetten. Nu dacht ik om een brief te schrijven, waarin in vertel hoe ik het "probleem" zie, hoeveel ik van haar hou, en hoe onze toekomst er kan uitzien. Is dat een acceptabel idee om te doen of reageren sommigen daar verkeerd op? Ik heb geen ervaring met dit soort brieven. Ik vind het vooral een pure communicatievorm die me toelaat om de dingen duidelijk neer te schrijven.
Kris